คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PRINCE'S - Intro -
Intro
วันแรกของการย้ายโรงเรียกของฉัน ‘ล็อกเก็ต’ คนนี้ ทุกพากันมองที่ต้นขาของฉัน ทำไมน่ะเหรอ อันนั้นฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน (-*-?) แต่ฉันรู้ว่า... กระโปรงชุดนักเรียนสั้นจริงๆเลยเว้ย!! -0- ฉันล่ะเกลียดสายตาหื่นๆแบบนี้จังเลย อันที่จริงฉันก็ไม่ได้สวยเลิศเลอเฟอร์เฟคอะไรนักหรอกนะ (มั้ง?) แต่อาจจะเป็นเพราะขาของฉันมันเล็กเรียวขาว นี่ไม่ได้หลงตัวเองอ่ะนะ แต่ช่างมันเถอะ ใครบังอาจสร้างชุดยูนิฟอร์มกระโปรงสั้นๆแบบญี่ปุ่นเกาหลีขึ้นมากัน นี่มันประเทศไทย นะเฟ้ย! -..- เสื่อมเสียประเทศชาติจริงๆ
“เอ่อ... ( . .)” จู่ๆก็มีผู้ชายใส่แว่นเดินเข้ามาทักฉัน ท่าทางจะขี้อายอ่ะนะ
“-_-?”
“เธอชื่ออะไรเหรอ ( . .)”
ที่แท้มันก็มาถามชื่อค่ะท่านผู้ชม -0-
“นายจะถามไปทำไมเหรอ ^_^”
“ธะ...เธอยิ้มให้ฉันด้วย T//o//T”
ฟิ้ว~
และเขาก็วิ่งหายไป เอ่อ...แค่ยิ้มให้มันเป็นอะไรนักเหรออยากจะถามจริงๆ -0- หรือว่าฉันจะยิ้มแล้วมีอะไรติดตรงปากกัน >O< เมื่อเช้าเพิ่งกินโจ๊กมาคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
วันที่สองของการมาโรงเรียนเหมือนเดิมมากๆ แต่ทุกคนสายตาหื่นมากยิ่งขึ้น เดี๋ยวแม่ใส่ผ้าถุงมาโรงเรียนซ่ะเลย -0- และนายแว่นก็มาเหมือนเดิม -*- ฉันอยากจะหนีให้มันไกลๆจากพวกนี้จังเลยอ่ะ T^T มุดโถส้วมมันจะดีไหมนะ -_-
ฉันตัดสินใจเดินเล่นไปที่หลังโรงเรียนซึ่งไม่ค่อยจะมีคนเท่าไร่ ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกนักกีฬาทั้งนั้น ฉันจะไปนั่งหลบตรงไหนดีนะที่ไม่ใช้คนเห็นได้ และบรรยากาศมันก็น่านอนมากๆเลย หนีเรียนบวกแอบนอน เริ่ด! (โปรดอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง -w-) พอฉันกำลังมองหาที่นอนและหลบมองอีกทีนักกีฬาแถวนี้ก็หายไปยังกับกดชักโครก -)o(-
พอฉันสังเกตดีๆมีผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินมาซ่ะแล้ว แง้! ต้องรีบขุดหลุมหนีซ่ะแล้ว (ไม่ใช่ไส้เดือน -_-) นั่นไง! ต้นไม้ ฉันตัดสินในปีนขึ้นไปบนต้นไม้ อย่าคิดว่าคนอย่างฉันจะปีนต้นไม้ไม่เป็นเลย ฉันแหล่ะตัวปีนเลย โฮะๆ ^O^
“ ‘อาร์ค’ นายทำแบบนี้ได้ยังไงว่ะ! ” ผู้ชายผมสีดำสนิทพูดพร้อมกับพลักผู้ชายตรงหน้าอีกคน แล้วเพื่อนๆของพวกเขาประมาณสามคนทำไมไม่ช่วยกันห้ามล่ะเนี่ย -*-
“แกรู้ป่ะ การที่แกมีแฟนทำให้กลุ่ม ‘เลนไนท์’ ขอเรากำลังสบปัญหาหนักอยู่ ถ้าให้รู้เรื่องนี้กลุ่มเราได้จบเห่กันหมดแน่! ”
ใช่ๆ ถ้ามีคนรู้พวกนายจบเห่แน่! เพราะกฎของกลุ่มเลนไนท์ได้ตั้งขึ้นมาว่าถ้าใครมีแฟนกลุ่มจะต้องยุบ และพวกสมาชิกในกลุ่มจะต้องกลายเป็นคนธรรมดาที่ห้ามออกจากบ้านไปยี่สิบปีอีกต่างหาก อ่าว! แล้วนี่ฉันรู้ความลับของพวกเลนไนท์ ฉันจะถูกพวกเขาฆ่าตายไหมล่ะเนี่ย T^T แง้!
“เห้ย! หยุดพอได้แล้ว! มันมีแล้วก็มีไป...แต่ว่าเราจะต้องไม่ใครรู้ว่าเราอยู่ที่นี่! ถ้าคนใดรู้เราจะต้องฆ่ามัน!” ผู้ชายอีกคนพูดขึ้น
แล้วฉันรู้ความลับของเขาแบบนี้ฉันจะโดนฆ่าไหมง่ะ! T^T
พอพวกนั้นออกไปจากตรงนี้ ฉันก็ไม่มีอารมณ์จะมานอนแล้วล่ะ ถ้าพวกนั้นรู้ว่าฉันรู้ความลับของพวกเขาล่ะก็...ไม่อยากจะคิด เราสอดเกินหรือเปล่านะ แง้!
ฉันกำลังจะลงจากต้นไม้แต่ว่า กระโปรงฉันมันติดกับกิ่งไม้อ่ะ แง้! พอฉันหันไปก็เจอกับ...ผู้ชายกำลังนอนหลับ แต่ดูดีจังเลย >_<!! แต่จะมีหรือคนแบบนี้หรือว่าจะเป็น...นายไม้ O_O!! (มันมีแต่นางไม้ -*-)
“นะ...นายๆ”
จึ้กๆ
ฉันเอานิ้วชี้จิ้มที่เอวของเขา...แต่เขาก็ไม่ตื่น หรือว่าเขาจะถูกฆ่าหมกศพ -0- แง้! วันนี้เจอพวกเลนไนท์แล้วยังเจอศพอีก ไม่เอาแล้วต้นไม้ต้นนี้ T^T ฉันพยายามจะลงแต่ลืมไปว่า...กระโปรงฉันติดกับกิ่งไม้อยู่ แล้วตอนนี้ฉันก็จับกิ่งไม้ไว้เพราะว่าฉันกำลังจะตกจากต้นไม้แล้ว แง้! (ฉันในกางเกงขาสั้นข้างใน -*-)
พรึบ!!
OoO!!
นายศพเน่า(ใช้สรรพนามแบบนี้ไปในทันใด -*-)ตื่นขึ้นมาแล้วดึงตัวฉันขึ้นไปบนต้นไม้ อะห้อย OoO// หน้าตาเขาหล่อมากเลย จมูกโด่งได้สัน ผมสีดำสนิท เริ่ด! หน้าของฉันและเขาอยู่ห่างกับแค่คืบเดียวเอง >_<!!
“-_-”
“>O<”
“เธอกวนเวลานอนของฉัน -0-v” นายศพพูดแล้วมองฉันด้วยสายตาเบื่อหน่าย แต่ก็หล่ออ่ะ -,.-
“โทษที...พอดีฉันหลบพวกเพื่อนๆน่ะ ^_^” เพื่อนตายแหล่ะโว้ย! หลบพวกหื่นต่างหากล่ะ -0-
“นี่มันถิ่นของฉัน อย่ามารบกวนต้นไม้ต้นนี้อีก ไม่งั้นฉันจะ... -*-”
“จะอะไร >_<!!”
“ลองทำดูสิ!! กลับไปได้แล้ว น่ารำคาญจริงๆ -_-”
“โหดซ่ะมัด -,.- ไปก็ได้ เชอะ!”
เช้าวันใหม่ของวันที่สาม ในโรงเรียนวุ่นวายมาก เพราะว่าอะไรฉันก็ไม่รู้ มีแต่คนกรี๊ดกร๊าซกันใหญ่ ไม่ทราบว่าจัดกีฬาสีกันอยู่เหรอย่ะ! =^=
“นั่นไง!!...ล็อกเก็ตมาแล้วค่ะเจ้าชาย”
เสียงเด็กผู้หญิงน่ารักคนหนึ่งเรียกชื่อฉันก่อนที่ทุกคนจะหันมามองที่ฉันเป็นจุดเดียว...ฉันไปทำวัวท้องเรอะ ถึงได้หันเป็นฝูงแบบนี้
ตึก ตึก
ผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินมาทางฉัน และแน่นอนว่าเขาไม่ใช่พวกเลนไนท์แต่อย่าใด แต่หน้าตาดีใช่เล่น หนึ่งในนั้นมี ศพเน่า O_o!! เขานั่นเอง ทำไมวันนี้เขาดูดีกว่าเมื่อวานนะ -//o//-
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน!!”
นายศพเน่าพูดเสร็จก็ลากคอฉันไปเข้าห้องใดห้องหนึ่งโดยพวกเพื่อนของเขาก็ตามมาด้วย ท่าทางเครียดกันจังเลยแต่ว่า...หล่อจังเลย >_<!!
“เธอรู้ความลับของเลนไนท์สินะ!!” นายศพเน่าพูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว...เอ่อ...ฉันก็กลัวเป็นนะ T^T
“ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น ( . .)”
“โกหก!!”
รู้ได้ยังไงย่ะ!! =^=
“ฉันไม่รู้จริงๆ -0-”
“ชีวิตเธอ...ไม่เป็นสุขแน่!!”
ลาเบลแลนด์ >_<!! @ THANK
ความคิดเห็น