คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : OH ! :: ๑ กระเด็นแน่!!! ::
1
กระเด็นแน่!
หงอย! เบื่อจริงๆเลยต้องย้ายโรงเรียนเนี่ย และวันนี้ฉันก็มาโรงเรียนวันแรกซ่ะด้วยสิ T_T ถ้าใครรังแกผู้หญิงอีกล่ะก็ จะชกให้กระเด็นเลย!! แต่เอ๋ มีพวกผู้หญิงเดินมาทางฉันด้วยล่ะ O_o?
“นี่เธอน่ะ เพิ่งเข้ามาใหม่สินะ”
พี่ผู้หญิงผมลอนมัดผูกโบว์พูดขึ้น โอ้โห! สวยเป็นบ้าเลย ดุจดั่งนางฟ้าเลยหล่ะ! แต่น่ากลัวซ่ะมัดเลยแหะ
“ค่ะ หนูเพิ่งเข้ามาใหม่ ^O^ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”
“ตอแหลน่ะ! พวกซุปเปอร์อย่างฉันไม่รับฝากเนื้อฝากตัวอะไรกับเด็กกะโปโลอย่างเธอหรอก!”
รุ่นพี่ผมลอนพูดขึ้นเสียงทำให้น่ากลัวเข้าไปใหญ่ แต่ฉันไม่กลัวหรอก! คอยดูสิถ้าทำอะไรฉันจะชกให้กระเด็นเลย!
“งั้นหนูขอตัวนะคะ -__-vv”
“ไม่ ! ห้ามไป!”
“ทำไมอีกล่ะคะ! หนูจะขึ้นเรียนแล้วนะคะ พี่ซุปเปอร์ทั้งหลาย!”
“ต๊าย ตาย! เรียกพวกฉันว่าทั้งหลายเหรอย่ะ =[]=!”
พี่อีกคนที่กำลังส่งกระจกเติมแป้งหันมาด่า แล้วทำไมพวกเธอไม่ไปส่องอีกหล่ะ ทีนี้ล่ะยุ่ง! เหอะ! เดี๋ยวจะชกให้กระเด็นเลย
“หนูไม่อยากมีเรื่องน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”
ฉันหันหลังแล้วเดินออกมา แต่พี่ผมลอนดึงมือฉันไว้ก่อน ตายแล้วสิ! เขาจะพาฉันไปไหนกัน คอยดูสิจะชกให้กระเด็นเลย!
“พี่จะพาหนูไปไหนน่ะ! เย้ย! O_O”
พี่ผมลอนลากฉันเข้ามาในที่แห่งหนึ่งซึ่งมืดมนเอามากๆ มีแต่แสงอาทิตย์ที่น้อยนิด แต่ฉันชอบความมืดมากๆเลยนะ ต้องขอบคุณจริงๆ >O<
“เธอคงชื่อ ‘คาโต้’ สินะ”
“พี่รู้ชื่อหนูได้ยังไง”
“มันไม่ยากอะไรหรอกสำหรับพวกซุปเปอร์อย่างฉันน่ะ! เธอคงอยู่ ป.6 สินะ!”
“ค่ะ! หนูอยู่ ป.6 แล้วพี่ล่ะคะ! ทำไมทำตัวเป็นเด็กแบบนี้! รังแกแม้กระทั่งเด็ก ป.6 อย่างหนู!”
“ปากดีนักนะ!”
“กระเด็นแน่!!!”
ฉันยื่นหมัดไปรับพร้อมๆกับพี่ผมลอนที่ยื่นมือมาตบ
เพี๊ยะ!!!
“โอ๊ย!!”
ฉันโดนผ่ามือเข้าไปเต็มเพราะพี่อีกคนมือดึงมือฉันเอาไว้ก่อน =v=” แสบจังแก้มฉัน! จะเป็นรอยไหมล่ะเนี่ย!
“หึ! ฉันขอเตือน อย่ามายุ่งกับ ท่าน‘ปิแอร์’ เด็ดขาด”
ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าเลย -__-vv
“ค่ะๆ -__-vv”
“ฉันหมั่นไส้เธอจัง หึ!☺”
“เธอจะทำอะไร!”
“กล้าเรียกพวกฉันว่าเธอเหรอ นังเด็กแก่แดด!”
เพี๊ยะ!!!
โดนอีกแล้วฉัน ไม่ไหวแล้วโว้ย!!! =[]=!
ตุบ!!!
“อ๊ะ!! นังเด็กนี่กล้าต่อยฉันเรอะ!”
“ถ้าหนูไม่กล้า แล้วหนูจะต่อยเหรอคะ☺”
“กล้าดีนักนะ เจอดีแน่!!!”
เพี๊ยะ!!!
“โอ๊ยยย!!!”
จะ...เจ็บจัง
รุ่นพี่ยกมือที่จะตบฉันอีกแต่...
“พอทีเถอะ! -__-vv”
“ท่านปิแอร์!!!”
พวก ผู้หญิงทั้งกลุ่มพากันประสานเสียงร้องเรียกคนที่มาจากไหนก็ไม่รู้ ทำไม...เขาถึงช่วยฉันล่ะ หน้าตาของเขาช่างเป็นหน้าตาที่สมบูรณ์แบบจริงๆสินะ ผมสีขาวครีม จมูกโด่งได้สัน ริมฝีปากสวย สายตาดุจดั่งน้ำแข็ง ทำให้น่าหลงใหลไปอีกแบบ ทำไม...หล่อ อย่างนี้นะ!!!
“...ทำไมพวกเธอถึงทำร้ายเด็กกันนักล่ะ”
คนที่ชื่อว่าปิแอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์ ทำไม...ถึงรู้สึกสงบเมื่อใกล้ปิแอร์กันนะ
“คือว่า...ทักทายเล่นๆ แค่นั้นน่ะค่ะ เนอะๆ คาโต้ ☺”
อ๋อเหรอ!!! -__-vv ตอแหล~
“...ฉันเห็นทุกอย่างแหล่ะ -__-vv” ปิแอร์ถอนหายใจก่อนจะพูดขึ้น “เธอคงชื่อ คาโต้ สินะ เดินตามฉันมา...”
ฉันตัดสินใจเดินตามปิแอร์ไปอย่างเงียบๆ รู้สึกว่าเขาจะพาฉันมาที่หลังโรงเรียนนะ ดูสงบดี น่านอนชะมัดเลย =,.=
“โดนมา...คงจะแสบสินะ”
ปิแอร์พูดพลางยืนผ้าเช็ดหน้ามาให้ฉัน รู้สึกถึงกลิ่นน้ำแข็งจังเลย แต่มันอบอุ่นอยู่ลึกๆ ความรู้สึกนี้มัน...คืออะไร
“ขอบคุณค่ะ -__-vv หนูว่าพี่ไม่ควรมายุ่งกับหนูซ่ะดีกว่านะคะ เพราะถ้าพี่ช่วยหนู ยิ่งทำให้พวกพี่ผู้หญิงเขาอิจฉา แล้วมันจะลงที่หนูเอาได้”
“มีความคิดนี่นา นึกว่าจะเหมือนคนอื่นๆซะแล้ว”
เหมือนว่าผู้หญิงคนอื่นโง่ =[]=!
“ขอบคุณอีกรอบนะคะ พี่...ปิแอร์”
300412เฮ้อ~!! กว่าจะจบตอนที่หนึ่งไปได้แทบจะตาย
กันเลยทีเดียว -_-=33 แต่ก็จะสู้ถ้าทุกคน
"คอมเมนท์" กันบ้างน่ะ T_T ใครที่กำลังแต่ง
นิยายก็อยู่สู้ๆ นะคะ >O<; ขอบคุณค่า~
ใครไม่คอมเมนท์จะชกให้กระเด็นเลย ~!!
© Tenpoints !
ความคิดเห็น