คืนพระจันทร์เต็มดวงนั้นฉันถูกลากเข้าป่า

ลำดับตอนที่ #7 : พระจันทร์ดวงที่ 7

เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะวนกลับมาที่โพรงไม้ใหญ่ตรงหน้าทั้งที่เขาหนีไปไกลจนคาดว่าอสูรพเนจรนางนี้ต่อให้ไล่ตามเขาไปก็จะต้องตามเขาไม่ทันแน่

หลังจากที่ตื่นขึ้นมาเมื่อสามวันก่อนแล้วไม่พบนางเขาก็หนีออกจากโพรงไม้ทันที แต่การหนีไปโดยไม่มีดอกซาเรเซียทำให้เขาลังเลเล็กน้อย แต่เขาก็เลือกที่จะรักษาชีวิตของตัวเองไว้

ตลอดสามคืนที่ลิชท์หนีมา ไม่มีคืนไหนเลยที่เขาจะหยุดอยู่กับที่ ด้วยกลิ่นหอมๆ ที่ติดตัวมาทำให้เขาต้องหนีไปให้ไกล ยามใดที่ได้กลิ่น ใบหน้างามก็ปรากฏขึ้นมา รู้ตัวอีกทีเขาก็ย้อนกลับมาที่โพรงไม้แล้ว

อสูรพเนจรโหดเหี้ยมเพียงใดเขารู้ดี แต่เท้าทั้งสี่ก็ก้าวย้อนกลับไปอย่างหยุดไม่ได้ ต้องเป็นเพราะพลังที่แสนน่าเกลียดของนางแน่

กลับไปครั้งนี้เขาจะฆ่านางซะ

ระหว่างทางกลับเขาค้นหาและนำผลดรีมเบอรี่มาด้วย มันเป็นลูกไม้ป่า มันคล้ายกับผลดีด้าเบอรี่ผลไม้รสหวานอมเปรี้ยวที่เผ่ากระต่ายและเผ่ากินพืชชอบ มันหาได้ทั่วไป และต้องระวังเพราะมีผลดรีมเบอรี่ที่หน้าตาเหมือนกันจนแยกไม่ออก มันเป็นลูกไม้ที่มีพิษ ที่จะทำให้หลับใหลและกดพลังอสูรให้ต่ำลง

ความต่างของทั้งสองลูกไม้นั้นต่างที่ใบ ใบผลดีด้าเบอรี่จะเป็นใบกลม แต่ใบดรีมเบอรี่จะเป็นแฉก พวกอสูรตนอื่นน้อยตนที่จะรู้ แต่เขาที่มีมารดาเป็นหมอประจำเผ่าจึงได้ความรู้มาไม่น้อยก่อนจะแยกตัวออกมาใช้ชีวิตของตนเอง

เสียงฝีเท้าที่เดินวนไปมาหน้าโพรงไม้พร้อมกลิ่นหอมจางๆ ที่ตามติดหลอกหลอนเขาตลอดสามวันโชยมาตามลม ทำเอาก้อนเนื้อที่หน้าอกกระตุกเต้นไม่หยุด แม้กลิ่นวันนี้ของนางจะเปลี่ยนไปเล็กน้อยเพราะมีกลิ่นของอสูรแปดขาและกลิ่นป่าร้อนในฤดูแล้งติดมาจางๆ

"เจ้าลูกชิ้น"

นางทิ้งท่อนไม้ในมือลงแล้วเข้ามาหาเขาด้วยความดีใจ ใบหน้าของนางซีดเซียวไร้สี ปากอวบอิ่มสีชมพูซีด เขาจึงวิ่งเข้าไปคลอเคลียนางอย่างเอาใจ แล้วนำผลดรีมเบอรี่ให้เธอ

"นี่ให้ฉันเหรอ"

ฝ่ามือที่สัมผัสลงบนขนของเขาทำเอาเขาเคลิ้มเสียจนโก่งตัวถูสู้มือนางอยู่หลายนาที

ไม่! คืนนี้เขาต้องฆ่านางให้ได้ เขาจะได้เอาดอกซาเรเซียกลับไปที่เผ่าได้อย่างสบายใจ และหลุดพ้นจากคำสาปของนางสักที

ยามค่ำคืน หลังจากที่นางกินดรีมเบอรี่ไป ผลไม้พิษก็เริ่มออกฤทธิ์ เขาจ้องมองไปที่ร่างที่แข็งแกร่ง ดูจะไม่ใช่ความฝันที่ดีนัก เขาแปลเปลี่ยนเป็นร่างครึ่งอสูร ก่อนจะคร่อมตัวใช้มือทั้งสองข้างกำรอบคอเล็ก

แค่เพียงเขาออกแรงบีบลำคอขาวๆ นี้ให้แหลกคามือ เขาจะได้เก็บดอกซาเรเซียกลับไปให้กับมารูนน่าอย่างสบายใจ

จากที่ตั้งใจสังหารนางให้จบๆ เขากลับใช้มือลูบลำคอขาวไล่ลงมาจนมือทั้งสองกุมเข้าที่เนินอก ด้วยร่างกายเนียนนุ่มที่ไร้สิ่งใดปกคลุม

มือและจมูกเริ่มไล่ตามหากลิ่นหอม จนจรดอยู่ที่เครื่องเพศของนางอสูรพเนจรตรงหน้า

"อืม~"

ความรู้สึกเสียวซ่านเข้าโจมตีเธอจนบิดตัวหนีแต่ความเสียวซ่านก็ยังไม่หายไป ชายหนุ่มตามเอาหน้าซุกสูดดมกลิ่นไปทุกที่ที่หญิงสาวส่ายหนี

กลิ่นหอมยิ่งมากขึ้นเมื่อมีของเหลวไหลเยิ้มออกมาจากกลีบสาว จนอดใจไม่ไหวที่จะชิมรส ความหวานประหลาดยิ่งทำให้เขาแทบคลั่ง ลงลิ้นชิมรสไม่หยุด สร้างความเสียวให้กับร่างที่หลับใหลไร้สติจากฤทธิ์ลูกไม้ป่าได้อย่างดี

แม้จะหลับสนิทแต่ร่างกายก็ตอบสนองอย่างเร้าอารมณ์ส่ายไปมาไม่หยุดจนชายหนุ่มต้องจับยึดสะโพกบางไว้มั่นเพื่อชิมรสต่อ เมื่อน้ำหวานบริเวณรอบนอกหมดแล้วแต่เขายังไม่พอใจจึงซุกไซร้หาน้ำหวานต่อโดยใช้ลิ้นไล่ตามรอยแยกกลีบชมพู เมื่อเจอแหล่งน้ำหวานที่ซุกซ่อนอยู่ก็ดื่มกินอย่างบ้าคลั่ง

“อ๊า…”

น้ำใสแตกกระจายเต็มใบหน้าชายหนุ่ม แต่เขาทำเพียงใช้นิ้วปาดน้ำหวานเข้าปากเท่านั้น

ความรู้สึกปวดหนึบที่ท่อนเนื้อจนเมื่อมันเสียดสีเข้ารอยแยกกลีบสวยของร่างบางก็เกิดความเสียวซ่านขึ้น เขาจึงขยับถูส่วนนั้นจากจังหวะเนิบช้าก็เริ่มเร็วขึ้นจนร่างกายบางโยกไปมาตามแรง

เมื่อเสร็จครั้งหนึ่งแล้วมีเหรอจะพอ อีกอย่างเขาอยากที่จะทำสิ่งนั้นพร้อมกับมองใบหน้าของนางไปด้วย มันคงดีไม่น้อย

"อ่าห์ ดี ดีมาก"

"แค่กๆ"

เสียงไอแหบแห้งดังขึ้นในโพรงไม้ ร่างกายบางลุกขึ้นนั่งอาการปวดหัวตลอดหลายวันหายไปหลงเหลือไว้เพียงอาการปวดเมื่อยตามตัวและคอที่แหบแห้งเท่านั้น

เธอปวดตั้งแต่กลับมาที่โพรงไม้ครั้งนั้น น่าจะเป็นเพราะตากฝน แล้วทนใส่เสื้อผ้าที่ชื้น จึงทำให้ป่วยได้ต้องนอนพักไปหลายวัน ดีที่มีเห็ดและมันเผาที่เก็บไว้ และมีผลไม้ที่เจ้ากระต่ายคาบมาทิ้งไว้เต็มพื้นประทังชีวิต

เจ้ากระต่ายตัวอ้วนยังคงนอนซุกอยู่ที่ข้างขาของเธอ จึงค่อยๆ ลุกออกมาอย่างเงียบๆ ท้องฟ้าวันนี้แจ่มใสมีแดดจัดเลยทีเดียวเหมาะเป็นวันที่จะซักผ้าสักหน่อย

ตอนนี้เสื้อผ้าเริ่มมีกลิ่นอับจนทนใส่ไม่ไว้แล้ว แบบยังรู้สึกเหนอะหนะตัวแปลกๆ โดยเฉพาะช่วงล่าง คิดแล้วก็รู้สึกร้อนที่หน้า เป็นเพราะความฝันประหลาดนั่นแท้ๆ

หรืออาจเพราะขาดเรื่องแบบนั้นนานจนหมกมุ่นนะ

ซินดี้จุดไฟเผาหัวมันที่เหลือลูกสุดท้ายอย่างเสียดาย เพราะคงไม่เข้าไปในป่าแถวนั้นอีกแล้ว ภาพแมงมุมยักษ์ยังคงติดตาไม่หาย แม้หัวมันจะหวานและอร่อยแค่ไหน แต่เธอไม่มีทางเข้าไปเสี่ยงชีวิตที่ที่ป่าบ้าๆนั่นอีก

เจ้าก้อนขนเดินดุ๊กดิ๊กเข้ามาใกล้ก่อนจะใช้หน้าของมันถูกับขาของเธอแล้วล้มตัวลงนอนเหมือนหมานั่งเฝ้าเจ้าของ

ซินดี้ตัดสินใจไม่ขังมันแล้ว ปล่อยมันวิ่งเล่นตามสบาย มันหายไปบ้างแต่ก็กลับมาทุกครั้งพร้อมผลไม้สีแดงรสชาติหวานอมเปรี้ยว เธอจึงหายห่วงมัน

หลังจากที่กินมันเผาครึ่งก้อนจนอิ่ม ร่างบางถอดเสื้อผ้าที่มีคราบดินเกาะติดออกจนไม่เหลือสิ่งใดปกปิดกาย

เนื่องจากไม่มีน้ำยาซักผ้าจึงต้องนั่งขยี้เสื้อผ้าอยู่นานจนกว่าจะไม่มีกลิ่นเหงื่อกลิ่นดิน และกลิ่นอับ

เสื้อผ้าและชุดชั้นในถูกนำไปซักวางพาดตากไว้บนกิ่งไม้ไม่ไกล หลังจากที่ตากผ้าเสร็จ เหงื่อก็ชุ่มกรอบหน้า ด้วยวันนี้อากาศค่อนข้างร้อนจัด ฉันจึงเล่นน้ำรอเสื้อผ้าแห้ง

เจ้ากระต่ายก็น่าจะเห็นด้วยกับอากาศที่ร้อนเกินกว่ามันที่เป็นกระต่ายขนหนาจะรับไหวก็กระโดดลงน้ำเช่นกัน

ท่าว่ายน้ำดุ๊กดิ๊กน่าเอ็นดูขนส่วนที่โดนน้ำลีบแบน ส่วนที่ยังไม่โดนน้ำฟูฟ่อง ดูตลกจนเผลอขำออกมา

มันว่ายมาเกาะที่ไหล่แล้วใช้ลิ้นสีชมพูเลียลำคอของเธอ แต่คงกะแรงผิดทำให้กระต่ายกระเด็นไปไกลเกือบเมตร

กระต่ายยักษ์หน้าตาเหมือนอ้วกแมวเพราะถูกน้ำซัดจนเปียกขนลู่ทั้งตัว มันเชิดหน้ามองมาแล้วหันหลังว่ายน้ำขึ้นฝั่งสะบัดตูดกระโดดหายเข้าไปในพุ่มไม้ จึงได้แต่ส่ายหัวให้กับพฤติกรรมของมัน ดูเหมือนจะโดนมันงอนซะแล้ว

ระหว่างเล่นน้ำก็ดำลงไปเก็บหอยในจุดที่ปกติลึกเกินกว่าที่จะเดินเก็บได้ ด้วยน้ำใสจนเห็นฝูงปลาและกุ้งที่ต่างพากันหลบตามโขดหิน คงต้องทำกับดักมาวางไว้สักหน่อยแล้ว

ผ่านไปหลายนาที หลังจากที่ขึ้นจากน้ำนั่งผึ่งลมให้ผมแห้ง ก็ไปดูเสื้อผ้าที่ตากไว้ เสื้อผ้าตัวนอกยังคงชื้นอยู่แต่ชุดชั้นในแห้งสนิทแล้ว จึงต้องสวมเพียงชุดชั้นในเท่านั้น ก็ดีกว่าเดินโล่งโจ้งล่ะนะ

ในช่วงใกล้มืดเสื้อผ้ายังไม่แห้งสนิทนัก เธอจึงนำมาผึ่งไว้ใกล้ๆ บ้าน แล้วชะเง้อมองไปโดยรอบมองหาเจ้ากระต่ายที่ตอนนี้ก็ยังไม่กลับบ้าน หรือจะไม่กลับมาวันนี้นะ 

ซินดี้สั่งตัวเองให้เลิกสนใจชีวิตเจ้ากระต่ายได้แล้วถึงยังไงมันก็เป็นสัตว์ป่า มันต้องเอาชีวิตรอดได้อยู่แล้ว

แซ่ดๆ

เสียงพุ่มไม้สั่นไหวจากพุ่มที่ห่างไปไม่ไกล ปรากฏตัวเจ้าก้อนขนที่ออกมาจากพุ่มไม้

มันกลับมาพร้อมกิ่งลูกไม้ป่าสีแดงสดหอมๆ หลายกิ่ง เธอลูบหัวเป็นรางวัลก่อนจะเรียกให้มันเข้ามาในโพรงไม้แล้วปิดประตู

ด้วยความเหนื่อยจึงพุ่งล้มตัวลงนอนทันที พอไม่มีเทคโนโลยีมือถือก็ทำให้มนุษย์ในเมืองอย่างเธอนอนเร็วกว่าปกติมากทีเดียว แค่แสงมืดลงก็ทำให้ฉันหลับได้แล้ว

แกรกๆ

เสียงกุกกักจากเจ้าก้อนขนที่กำลังขุดตะกรุยใบไม้ด้านหลังเธอแล้วพยายามมุดหัวตัวเองเข้าไปในซอกแขนพร้อมปากที่คาบลูกไม้ป่าสีแดงสดพยายามยัดเยียดให้กินเหมือนทุกวัน

เจ้ากระต่ายเดินไปกระโดดมาพร้อมลูกไม้ป่า พอมันรู้ตัวว่าเธอหันไปมองมันก็ทำตัวแล้วเซลล์มาขายลูกไม้ป่าทันที

"เอาไว้กินพรุ่งนี้เถอะฉันไม่ไหวแล้ว"

ตลอดสามวันที่ผ่านมาเจ้ากระต่ายมักจะชอบคาบเอาลูกไม้ป่าขึ้นมาทิ้งไว้บนที่นอนเต็มไปหมด พอดุก็ทำเป็นไม่สนใจพลางเขี่ยๆ ลูกไม้ให้เธอทำท่าเหมือนอยากให้กินให้ได้ กว่าจะได้นอนก็ตอนที่เธอกินลูกไม้ป่านั้นไปแล้วมันถึงยอมนอนอย่างสงบ ดูมันจะแสนรู้กว่าหมาป้าข้างบ้านเธออีก

ซินดี้จึงจำใจโยนลูกไม้ป่าเข้าปาก แล้วล้มตัวลงนอน เจ้ากระต่ายที่เห็นดังนั้นจึงมุดตัวเอามาเป็นหมอนข้างให้กอดก่าย

ในความมืดเธอคายผลสีแดงสดที่อมไว้ข้างกระพุ้งแก้มทั้งสองข้างออกมาเพราะอิ่มจนจะอ้วกอยู่แล้ว มื้อเย็นซัดหอยย่างไปอย่างเต็มพิกัดหลังจากที่เป็นไข้แล้วกินอะไรก็ไม่อร่อย พร้อมกับมันเผาอีกครึ่งลูกโตๆ เรียกได้ว่าอิ่มถึงคอหอย ขยับตัวทีหอยย่างกับมันเผาก็จะกระเตื้องออกมา

เธอขว้างลูกไม้ออกนอกช่องเล็กที่ฉันเรียกว่าหน้าตาทำลายหลักฐาน ก่อนจะกระชับกอดเจ้าก้อนขนแล้วหลับไป

…

..

.

เสียงกุกกักประหลาดดังพร้อมความเสียวซ่านปลุกหญิงสาวให้ลืมตาตื่นขึ้นมา

ฝันอีกแล้วเหรอ…

ชายหนุ่มผิวขาวไปหมดทั้งผมและขนตางอนยาว ทุกอย่างดูดีไปหมดคงยกให้เขาเป็นผลงานชิ้นโบแดงของพระเจ้า

ชายตรงหน้าบิดเอวเข้าแนบชิดเสียดสีกับกลางกายของร่างบางโดยที่มีเพียงกางเกงชั้นในผืนจิ๋วกั้นเอาไว้จนสัมผัสได้ถึงแท่งเนื้อที่เบียดเสียดเข้ามา

ชายตรงหน้าหลับตาพริ้มเพลิดเพลินไปกับท่วงท่าล่อแหลมที่ทำกับร่างกายเธอ

“อื้ออ”

มาถึงจุดหนึ่งเธอก็กลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหว เผลอผ่อนมันออกมาพร้อมลมหายใจ

ไม่นะ! อย่าหายไปได้มั้ย

ตลอดหลายคืนมานี้เธอมักฝันประหลาดอยู่บ่อยๆ ฝันว่ากำลังจู๋จี๋อยู่กับชายรูปงาม แต่พอเธอส่งเสียงทีไร ความฝันก็จะหายไป ซึ่งเธอไม่อยากให้เป็นแบบนั้น!

เขาชะงักหยุดกิจกรรมเสียวซ่านที่เขาทำอยู่ด้วยความตกใจ

“อย่าหายไปนะ!”

ซินดี้เอื้อมมือคว้าร่างแกร่งเอาไว้แน่นเพราะกลัวว่าความฝันจะจบลง ใบหน้าของชายหนุ่มที่ถูกดึงเข้ามาใกล้ถูกสาดส่องด้วยแสงจันทร์ที่พึ่งสังเกตว่าในค่ำคืนนี้สว่างกว่าทุกวัน

ผมสยายยาวบางส่วนปิดเสี้ยวใบหน้าของชายหนุ่มในฝันไว้ ซินดี้จึงเอื้อมมือไปจะเส้นผมทัดหูของเขา แต่ด้วยความทนมองใบหน้าหล่อเหลาเกินบรรยายไม่ได้จึงหลบสายตาลงต่ำ

ทำให้สายตาเจ้ากรรมดันมองลงต่ำจนเห็นท่อนเนื้อขนาดใหญ่ มันใหญ่กว่าที่จินตนาการในฝันอีก แต่นี่ก็ฝันอยู่นี่น่า

เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่ขยับ เธอจึงขยับแทนโดยแอ่นร่อนขึ้นลงจนเขามองมาด้วยสายตาหยาดเยิ้มแล้วเริ่มขยับตาม

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ

เสียงท่อนเนื้อที่เสียดสีผ่านผ้าบางจนเกิดเสียงเบาๆ ทั้งสองถูเสียดสีใส่กันโดยที่ยังไม่ได้สอดใส่แต่ก็สร้างความเสียวซ่านมากจนกลั้นเสียงครางไม่ไหว

"อ่าห์ เสียว"

"อึก"

ระหว่างที่ถูไถกันไปมาจนน้ำสีใสที่ผลิตออกมาซึมผ่านผ้าบาง เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแหวกกางเกงชั้นในไปไว้ฝั่งหนึ่ง แล้วจับท่อนเนื้อมาถูจนน้ำเหนียวใสเคลือบทั่วท่อนเนื้อชมพูสร้างความเสียวซ่านมากขึ้นไปอีก การเคลื่อนไหวเริ่มเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเป็นเสียงลามก

แต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะท่อนเนื้อที่ถูไถอยู่ข้างนอกแข็งเกร็งจนมุดเข้ามาในรอยแยก

ปึก

ซินดี้ที่หลงมัวเมาอยู่กับกามอารมณ์หยุดชะงักต่างจากชายที่คร่อมอยู่ด้านบนที่ยังไม่หยุดเคลื่อนไหว

ยังคงตะบี้ตะบันเคลื่อนเอวจนส่วนหัวมนกระแทกเข้าไปจนจุกหลายครั้งก็ยังไม่หยุด ความเจ็บความจุกที่ท้องน้อยมันทำให้เธอได้รู้ว่า…

นี่มันไม่ใช่ความฝัน