คืนพระจันทร์เต็มดวงนั้นฉันถูกลากเข้าป่า

ลำดับตอนที่ #5 : พระจันทร์ดวงที่ 5

แผนการเก็บเห็ดต้องล่มลงเพราะฝนที่ตกติดกันถึงสามวัน ทำให้ไม่สามารถออกไปไหนได้ น้ำในลำธารก็ไหลเชี่ยวเกินกว่าที่จะลงไปเก็บหอยทำให้ต้องเก็บลูกไม้ป่าใกล้ๆ กินแทน

ในเช้าของวันนี้เป็นวันที่ท้องฟ้าดูแจ่มใสขึ้นเล็กน้อย ฝนหยุดตกไปตั้งแต่เช้ามืด เหมาะที่จะออกไปเก็บเห็ดกลับมาตุนไว้ หลายวันมานี้เธอโหยหาเห็ดย่างอุ่นๆ มากจริงๆ

ฝนที่ตกหลายวันติดกัน ป่าก็ดูชุ่มชื่นขึ้น เสียงสัตว์ตัวเล็กๆ ออกหากินกันอย่างครึกครื้น ระหว่างทางได้เจอกระรอกและสัตว์ขนาดเล็กมากมาย

เมื่อมาจนถึงจุดที่เคยเจอเห็ด ก็ได้เจอเห็ดกอยักษ์ทั่วบริเวณ มันดูใหญ่กว่าครั้งที่แล้วซะอีกจนต้องใช้แรงจากทั้งสองมือดึงเห็ดขึ้น

เห็ดห้าดอกที่กินพื้นที่ตะกร้าไปเกินครึ่งทำให้ต้องหยุดเก็บเห็ด เพราะอยากจะได้อย่างอื่นไปกินด้วย

เมื่อเดินลึกไปทางที่ยังไม่เคยไป แต่ทางที่เริ่มชันขึ้นจนต้องถอดใจดินนิ่มเกินไปจนกลัวดินจะถล่มลงมา จึงตัดสินใจกลับดีกว่า กลับไปเก็บเห็ดเพิ่มดีกว่า

ระหว่างที่กำลังเดินลงเนินสูง เท้าเจ้ากรรมดันไปสะดุดอะไรบางอย่างจนไถลลงมานั่งกองอยู่กับพื้น ข้อเท้าข้างหนึ่งเจ็บจี๊ด คาดว่าคงข้อเท้าแพลงดวงซวยแท้ๆ

เธอพยุงตัวขึ้น แล้วเก็บของที่กระจายตกพื้น ระหว่างที่เก็บเห็ดที่ตกใส่ตะกร้าก็เหลือบไปเห็นก้อนอะไรบางอย่างที่น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอล้มกลิ้ง

มันคือหัวมันขนาดใหญ่!

ตานัยน์สีน้ำตาลอมเขียวเปล่งประกายขึ้น ในเรื่องร้ายๆ ก็ยังมีเรื่องดีๆ ดินที่นุ่มลงจากน้ำฝนที่แทรกซึมทำให้ฉันดึงหัวมันออกมาได้ง่าย ทันทีที่ได้หัวลูกมันลูกที่หนึ่ง ลูกที่สองที่สามก็ตามมาทันที จนตะกร้าที่รับน้ำหนักไม่ไหวยู่ยี่ไม่เป็นทรง

เธออยากจะขนไปทั้งหมดด้วยซ้ำแต่คงเอาไปได้แค่นี้

ซินดี้รีบเดินกลับโดยเลือกใช้ทางที่คิดว่าตรงไปทางที่พักใกล้และเร็วที่สุดแม้จะไม่เคยใช้เส้นทางนี้

บรรยากาศกลับสู่ความเงียบเหงาอีกครั้ง ไร้เสียงนกเสียงแมลง หญิงสาวรู้สึกถึงสายตาที่จับจ้องมา อาจจะเป็นจิตปรุงแต่งหรืออะไร จึงเลือกที่จะเดินเงียบๆ ต่อไป

แซ่ก แซ่ก

เสียงพุ่มไม้ขยับทำเอาสะดุ้งใจเต้นแรง แต่เมื่อเห็นตัวการที่ปีนต้นไม้หนีไปก็ถอนหายใจ

"แค่กระรอกเอง"

เมื่อมันเห็นสิ่งมีชีวิตที่ขนาดใหญ่กว่าอย่างเธอ มันก็กระโดดขึ้นต้นไม้หนีไปทันที จึงหันหลังเดินต่อ

เสียงกรีดร้องของกระรอกดังขึ้นเรียกความสนใจให้หันกลับไปมองอีกครั้ง กิ่งไม้จากต้นไม้ใหญ่ห่างไปไม่กี่เมตรปรากฏกระรอกตัวเดิมมันหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศไม่ขยับไปไหนพร้อมส่งเสียงร้อง

เธอขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ กระรอกลอยได้งั้นเหรอ

เมื่อกำลังจะเดินไปใกล้ๆ เพื่อดูให้ชัดๆ ขาที่กำลังก้าวก็ต้องหยุดลงเมื่อมีอะไรบางอย่างไต่ขึ้นมาบนต้นไม้ไปที่กระรอก ตัวของมันสีดำทะมึน ขาทั้งแปดยาวเกือบเมตร ตาของมันขนาดใหญ่สี่ดวงพร้อมเขี้ยวยักษ์ มันเข้าไปสำรวจกระรอก ทำให้รู้ว่ากระรอกตัวนั้นไม่ได้ลอยกลางอากาศแต่มันติดกับดักของสิ่งมีชีวิตแปดขายักษ์นั้นต่างหาก

ซินดี้ยกมือขึ้นปิดปากอัตโนมัติก้าวเท้าถอยหลังด้วยเสียงที่เบาที่สุดพยายามออกห่างจากบริเวณนั้นทันที แมงมุมตัวใหญ่ขนาดนั้น แม้แต่ในสารคดียังไม่เคยเจอ นี่มันปีศาจอะไรกัน

เมื่อออกห่างจากบริเวณนั้นแล้ววิ่งโดยหันไปมองแมงมุมข้างหลังเป็นพักๆ กลัวมันจะเห็นแล้วตามมา จนกระทั่งชนเข้ากับบางอย่าง มันเป็นเส้นใยเหนียวเหมือนเส้นเอ็น แต่มีของเหลวเคลือบภายนอกมีความเหนียวหนืด แขนข้างหนึ่งของฉันติดหนึบอยู่กับตะข่ายเหนียวๆ นี้ ดิ้นแค่ไหนก็ไม่หลุด จนได้ยินเสียงบางอย่างเข้ามาใกล้ แมงมุมขนาดใหญ่กว่าที่เห็นตัวแรกเกือบเท่าตัวมันตรงมาทางเธอ

ซินดี้ออกแรงกระชากตัวเองจนหลุดออกจากใยแมงมุมได้ แม้ใยแมงมุมจะขาดติดแขนเสื้อมาด้วย

เธอกอดตะกร้าแน่นแล้วออกตัววิ่งทันที แมงมุมยักษ์ใช้ขาทั้งแปดของมันไต่ตามมาด้วยความเร็ว ไม่ทันสังเกตเลยสักนิดว่าบริเวณโดยรอบเต็มไปด้วยใยแมงมุม กว่าจะรู้ตัวก็ถูกรอบไว้ด้วยใยแมงมุมแล้ว คิดว่าตรงนี้ต้องเป็นรังของมันแน่ๆ

รอบตัวทุกด้านมีแต่ใยแมงมุมดักทางไว้ แมงมุมยักษ์ที่มาตามห่างออกไปแค่ไม่กี่เมตร เธอมองหาสิ่งที่จะสู้กับมันได้ก็ไม่มี ขามันยาวขนาดนั้นต่อให้มีท่อนไม้ยาวก็คงโดนขาแหลมๆ ของมันจ้วงก่อนแน่ๆ ในหัวคิดว่าอะไรสามารถทำลายใยแมงมุมที่ขวางทางได้ แล้วเธอก็คิดบางอย่างออก

ซินดี้นำไฟแช็กออกมาจุดเผาใยแมงมุมที่ดักทางไว้ ทันทีที่มันโดนไฟมันก็ค่อยๆ ละลายหายไป แต่ไฟยังคงลามไปที่ใยอื่นที่ติดกัน และติดต้นไม้

เธอกำลังเผาป่าไม่เกินจริง แมงมุมที่เห็นไฟก็หลบออกไปทันที

หยาดน้ำฝนเทลงมาทำให้เนื้อตัวเปียกชุ่ม มือทั้งสองข้างกอดตะกร้าใบใหญ่ไว้ ใบหน้าซีดเผือด ด้วยอากาศที่เย็น

เหนือท้องฟ้าของป่าด้านหลังมีควันไฟลอยขึ้น ฝนคงดับไฟไม่ให้ลามไปที่อื่นแล้ว

เดินมาสักพักก็เริ่มคุ้นเส้นทางเมื่อใกล้ถึงบ้านโพรงไม้

เมื่อกลับมาถึงบ้านโพรงไม้ ประตูถูกเปิดอ้าไว้ เธอถอยหลังอย่างชั่งใจ มีผู้บุกรุกแน่ อาจเป็นแมงมุมที่เคยเจอ แต่รังของพวกมันก็ไกลพอสมควร หรือถ้าแย่กว่านั้นเป็นสัตว์ป่าดุร้ายตัวอื่น

เธอจึงวางตะกร้าไว้ข้างนอกแล้วหาท่อนไม้แข็งแรงจับถนัดมือ ไม่ว่าจะเป็นตัวอะไรจะหวดมันทันที

ท่อนไม้ถูกใช้ดันประตูให้เปิดกว้าง ชะโงกหน้าเข้าไปมองภายใน ตามพื้นเต็มไปด้วยลูกเล็กๆ สีแดงสด หน้าตาเหมือนราสเบอร์รี่กระจายอยู่ทั่วทุกมุม แล้วกวาดตามองรอบๆ ก็ไม่เจอตัวอะไร เธอจึงเดินเข้าไปภายในแล้วดูให้แน่ใจอีกครั้ง แต่เสียงกุกกักที่ดังมาจากหลังประตูไม้ก็ทำให้หัวใจเต้นแรง ยกไม้เตรียมตีสิ่งที่อยู่หลังประตู แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นหางกลมสีขาวๆ ของมันดุ๊กดิ๊กไปมา

"แกหายไปไหนมาห๊ะ!"

ก้อนกลมสีขาวกระโดดออกมาจากหลังประตู เข้ามาคลอเคลียหญิงสาวอย่างเอาใจ ก่อนจะกระโดดไปคาบลูกสีแดงสดใส่มือเธอ

"นี่ให้ฉันเหรอ"

การกลับมาของเจ้ากระต่ายยักษ์ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น อย่างน้อยก็มีเพื่อนอยู่ด้วย แม้มันจะไม่ช่วยให้ลืมเรื่องบ้าๆ เหมือนหนังสยองขวัญไม่กี่ชั่วโมงก่อน

ในคืนนั้นเธอจึงกินเพียงลูกไม้ป่าสีแดง แล้วนอนทันทีเพราะเหนื่อยล้าเกินกว่าจะทำอะไรต่อ

...

.....

ท่ามกลางทุ่งดอกไม้สีขาว หญิงสาวที่หลับใหลได้ลืมตาตื่นขึ้น ภาพรอบตัวทำให้เธอมึนงง ทุ่งดอกไม้สีขาวกว้างสุดลูกหูลูกตา กลิ่นหอมดอกไม้จากละอองเกสรที่ถูกลมพัดมา เธอก้มลงเด็ดดอกไม้อย่างสนุกสนาน

"ซินดี้"

เสียงแผ่วเบาลอยมาตามสายลม แต่มันเบาเสียจนหญิงสาวที่กำลังสนใจดอกไม้แสนสวยปล่อยมันผ่านไปเหมือนสายลม

"ซินซิน"

ครั้งนี้เสียงเรียกดังขึ้นชัดเจนกว่าเดิม หญิงสาวหันไปตามเสียงก็พบหญิงคนหนึ่งผมหยักศกยาวถึงกลางหลัง เธอยิ้มแล้วโบกมือให้ซินดี้

"แม่!"

ซินดี้เบิกตากว้างด้วยความตกใจและดีใจไปพร้อมๆ กัน มือขาวทิ้งดอกไม้ในอ้อมกอดแล้ววิ่งไปหาหญิงที่เธอเรียกว่าแม่ทันที

แต่เธอวิ่งเท่าไหร่ก็เหมือนห่างไกลผู้เป็นแม่ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งมีเงาหนึ่งที่ซ้อนทับตัวแม่ของเธอ มันจ้องมองมาที่เธอก่อนจะแยกเขี้ยวให้

"แม่ระวัง!"

ซินดี้ตะโกนบอกผู้เป็นแม่เสียงดัง แต่แม่ของเธอก็ยังคงยิ้มและโบกมือให้เธอ ขาทั้งสองข้างของเธอวิ่งอย่างสุดชีวิตไปหาผู้เป็นแม่ แต่ก็สายเกินไป แม่ของเธอหายไปพร้อมกับเงาสีดำขนาดใหญ่ เธอล้มตัวลงกับพื้นหญ้าดอกไม้โดยรอบเหี่ยวเฉาก่อนที่ทุกอย่างจะดำมืด

เสียงหัวเราะดังขึ้นในความมืดก่อนที่สติของเธอจะดับวูบลง

.....

...

ในความมืดมิดร่างหญิงสาวที่กำลังหลับใหลตัวแข็งเกร็งจากฝันร้ายหยาดเหงื่อไหลซึมตามกรอบหน้า ภาพทั้งหมดอยู่ในสายตาของร่างสูงใหญ่ที่คร่อมตัวกดร่างบางอยู่

นัยน์ตาสีแดงสดเหมือนอัญมณีจับจ้องไปที่ดวงหน้าเล็กอย่างไม่อาจละสายตา ริมฝีปากอมชมพูยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ โดยที่มือใหญ่กำรอบลำคอเล็ก...