คืนพระจันทร์เต็มดวงนั้นฉันถูกลากเข้าป่า

ลำดับตอนที่ #14 : พระจันทร์ดวงที่ 14

ลิชท์ทิ้งกองไม้ไผ่นับสิบลำบนบ่าลงกับพื้นวิ่งเข้าไปหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ใจกลางวงล้อมอสูรมากมาย

ซินดี้ที่เห็นชายหนุ่มที่แสนคุ้นตาเธอก็พุ่งเข้าไปหาเขาทันที

"ไวท์ ที่นั่น ที่น้ำตกมีเสือ" ซินดี้ร้องแม้อีกฝ่ายจะไม่เข้าใจ

ลิชท์ที่เห็นเนื้อผิวขาวที่มีเพียงเศษผ้าชิ้นเล็กปกปิดแม้จะเปรอะเปื้อนดินได้แต่ข่มอารมณ์คุกรุ่น รีบจูงมือพาเธอกลับเพื่อหลบซ่อนเธอจากสายตาหลายสิบคู่ที่จับจ้อง

ซินดี้ที่ถูกจูงบังคับให้เดินกลับไปในทิศทางที่เธอเพิ่งวิ่งหนีมาก็ขืนตัวไว้

ลิชท์ใจร้อนรุ่มด้วยความไม่พอใจสายตานับสิบที่มองมาจึงอุ้มตัวหญิงสาวขึ้นแม้เธอจะดิ้นร้องโวยวายแค่ไหน ท่ามกลางสายตาอสูรโดยรอบที่เฝ้าดูเหตุการณ์

ภายใต้ความเงียบมีเพียงเสียงน้ำตกเท่านั้นที่ดังสร้างความสดชื่น

ซินดี้ที่ตัวชิดร่างกายใหญ่ไม่ห่างชะโงกหน้ามองทั่วบริเวณหาสิ่งมีชีวิตดุร้าย แต่ก็ไร้ซึ่งวี่แวว มีเพียงเศษซากกุ้งตัวโตที่เธอจับมาได้เท่านั้น

ซินดี้เห็นเต็มสองตา ภาพใต้น้ำที่ไม่ชัดนั่นแต่เธอจำได้ไม่ลืมร่างใหญ่ขนสีดำสนิทดวงตาสีเหลืองทองมันคือเสือดำตัวโต

ชายหนุ่มพาเธอมานั่งที่เดิมใช้มือเช็ดคราบดินที่ใบหน้าเนียนอย่างเบามือ แต่เธอไม่สามารถนั่งติดที่ได้ ใช้มือเกี่ยวแขนแกร่งไว้สายตากวาดมองรอบตัวอย่างหวาดระแวง ซินดี้ที่ทั้งชีวิตเป็นแค่คนธรรมดาไม่เคยเข้าใกล้สัตว์ดุร้ายขนาดนี้ก็ตื่นตกใจจนสิ้นสติ

เธอไม่ชอบตัวเองเลยสักนิดกับความรู้สึกที่ตัวเองอ่อนแอ 

เมื่อหันกลับมาก็พบใบหน้าของชายหนุ่มตรงหน้าห่างกันแค่ปลายจมูก ริมฝีปากหนากดลงที่มุมปากอย่างทะนุถนอมประหนึ่งปลอบโยนให้หญิงสาวหายตื่นกลัว

กึก!

เสียงกิ่งไม้หักดังขึ้นท่ามกลางความเงียบเรียกสายตาของชายหญิงที่คลอเคลียกันอยู่ให้หันไปมอง

หญิงสาวร่างใหญ่ที่เธอไม่เคยเห็นคนหนึ่ง เดินเข้ามาพร้อมกับชายรูปร่างบึกบึนสามคนพร้อมไม้ไผ่ที่แบกบนบ่า

ลิชท์มีสีหน้าไม่พอใจโพล่งออกจากเธอไปคุยกับกลุ่มคนที่มาใหม่

หญิงสาวร่างสูงใหญ่ผิวน้ำผึ้งรูปร่างอวบอิ่มผมหยักศกยาวสยายจ้องมาที่เธอโดยมองตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพิจารณา

เธอเพิ่งสังเกตว่าคนที่นี่ตัวสูงใหญ่กันมากแม้แต่ผู้หญิงก็ตัวสูงเกือบสองเมตร ทำให้เธอดูตัวเล็กทันทีในกลุ่มคนพวกนี้

"ให้ข้าดูแลนางระหว่างที่เจ้าไปหาไม้มาสร้างรังดีหรือไม่"

เมซี่กระต่ายน้ำตาลหนึ่งในตัวเมียในเผ่าที่นับเป็นมิตรตนหนึ่งของลิชท์เอ่ยขึ้นพลางจับจ้องไปที่ร่างหญิงสาวข้างหลังสหายไม่วางตา

"ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไร เมซี่" ลิชท์กดเสียงต่ำอย่างไม่พอใจ

ก่อนหน้านี้เขาไปขอความช่วยเหลือจากเมซี่เพราะหนึ่งในบรรดาตัวผู้ของนางมีอสูรที่มาจากเผ่าที่มีการทำรังจากไม้คล้ายกับที่ตัวเมียของเขาต้องการ

แต่นางเมื่อรู้เรื่องว่ามีอสูรตัวเมียตนใหม่เข้ามาที่เผ่าและเป็นตัวเมียของเขานางก็รีบแจ้นตามมาทันที

"ข้าให้ตัวผู้มาช่วยเจ้าขนาดนี้เหตุใดจึงมองข้าในแง่ร้ายนัก" เมซี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงยียวน

"ข้ารู้ว่าเจ้าเพียงอยากเจอนาง"

"เจ้าหวงมากเกินไปแล้ว ระวังตัวเจ้าจะลำบาก"

"หากเจ้าอยากให้พวกมันตายก็ลองดู" ลิชท์เอ่ยเสียงต่ำก่อนจะหลีกทางให้เมซี่เข้าไปหาตัวเมียของเขา

อย่างไรหากมีใครดูแลตัวเมียของเขาระหว่างที่เขากำลังยุ่งได้คงดี ยิ่งทำรังเสร็จไวเวลาของเขาและนางก็จะมีมากขึ้น

เมซี่หน้าบึ้งตึงจากคำข่มขู่ของกระต่ายเผือก พลางเดินเข้าไปจูงมือหญิงสาวที่มองการสนทนาอยู่สักพัก

ซินดี้ขัดขืนด้วยความตกใจเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นไวท์ไม่ได้เข้ามาช่วยเหลือ เพียงพยักหน้าให้เธอไปกับหญิงร่างสูงเท่านั้นจึงเข้าใจว่าให้เธอตามหญิงคนนี้ไป เธอจึงเดินตามแรงจูงไป

เมซี่จูงซินดี้เดินเลียบลำน้ำมาไม่ไกลก็พบโพรงดินรังของนาง นางแหวกปัดกิ่งไม้ให้ตัวเมียของสหายเข้าไปก่อน

ข้างในใหญ่กว่าโพรงของหญิงชรามาก มันถูกขุดแบบเป็นห้องโถงใหญ่พื้นถูกปูด้วยหญ้าแห้ง มีข้าวของเครื่องใช้แปลกตาหลากหลายสิ่ง เมซี่แยกตัวไปค้นหาสิ่งของที่มุมหนึ่งปล่อยให้ซินดี้ยืนใช้สายตาสำรวจภายในโพรงดินอยู่คนเดียว

เสียงร้องเล็กแหลมทำเอาเธอสะดุ้ง มันดังมาจากมุมหนึ่งของโพรงดินที่มีหญ้าแห้งหนากว่าปกติ หญ้าแห้งสั่นไหวเล็กน้อยก่อนที่จะมีก้อนขนกลมเล็กๆ สองก้อนยื่นหน้าออกมา ดวงตาโตแป๋วจับจ้องมาที่เธออย่างน่ารักน่าเอ็นดู

หญิงร่างสูงเดินเข้าไปอุ้มลูกกระต่ายสองตัวขึ้นแนบอกพลางหอมฟัด ดูเหมือนจะเป็นลูกๆ ของนาง

พวกเขาในตอนเกิดใหม่อยู่ในร่างสัตว์เหรอเนี่ย

เดี๋ยวนะ ลูกเหรอ

ซินดี้กุมท้องของตัวเองอัตโนมัติด้วยความตกใจ เธอกับไวท์มีเซ็กส์กันนับครั้งไม่ถ้วน แถมไม่ได้ป้องกันอีก หากนับดูๆ แล้วก็ใกล้ถึงช่วงที่ประจำเดือนเธอจะมาแล้ว ถ้าเธอท้องขึ้นมาล่ะ

แล้วลูกเธอจะออกมาเป็นคนหรือกระต่าย เมื่อคิดได้เธอก็รู้สึกขนลุกซู่

เธอยังไม่พร้อมจะเป็นแม่ของฝูงกระต่ายนะ

"นูก้า"

เสียงของหญิงสาวเจ้าของโพรงไม้ดังเรียกสติของเธอที่กำลังเหม่อลอยอย่างคิดไปไกล แม่กระต่ายยื่นผืนหนังสัตว์สีครีมให้ ซินดี้ที่กำลังไร้สติก็รับมาอย่างงงงวย แม่กระต่ายจึงพาเธอมาที่มุมห้องที่มีถังไม้บรรจุน้ำเต็มถัง

นางใช้หนังสัตว์จุ่มน้ำมาเช็ดตามร่างกายเธอที่เปรอะเปื้อนเศษดินจนเผยผิวขาวเนียนสะอาดเอี่ยม

แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่อนางมือไวถอดบราของหญิงตัวเล็กออก จนอกอวบอิ่มเป็นอิสระจากบรา ซินดี้ยกแขนทั้งสองข้างกอดตัวเองทันทีถึงจะเป็นผู้หญิงด้วยกันแต่เธอก็อายเป็น
ยังไม่ทันที่เธอจะได้เขินไปมากกว่านั้น แม่กระต่ายก็นำหนังสัตว์สีขาวครีมนุ่มฟูพันรอบอกเธอ ใช้เถาวัลย์เส้นเล็กที่ถูกทุบจนนิ่มมัดรอบเหนือเนินอก ก่อนจะพับหนังสัตว์ลงมาปิดเชือกเถาวัลย์ไว้ กลายเป็นเกาะอกเผยไหล่และลำคอเล็ก

ส่วนข้างล่างเธอก็ทำเหมือนกันเป็นกระโปรงสั้นเหนือเข่าหลายนิ้วเข้ารูป แม้จะรู้สึกโล่งๆ จากการถอดชั้นในแต่ก็สบายตัวไม่น้อย การใส่ชั้นในที่อับชื้นไม่สบายตัวนัก

ผมที่เคยยุ่งถูกกิ่งไม้ที่มีสามแง่งสางจนแห้ง ผมที่ยาวขึ้นเริ่มคอเคลียจนน่ารำคาญ ซินดี้จึงรวบผมเป็นก้อนบันปักด้วยกิ่งไม้เล็กเหมือนปิ่น ประดับด้วยดอกไม้สีขาวดอกเล็กๆ จับช่อ

เธอมองเงาของตัวเองที่สะท้อนจากน้ำในถังไม้ มันต่างจากเธอโดยปกติสุดๆ แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร แค่แปลกตาเท่านั้น

แม่กระต่ายที่ดูพอใจมากกับการทำหน้าที่ดั่งแม่ที่แต่งตัวให้ลูกไปโรงเรียน ส่วนเด็กก้อนกระต่ายจิ๋วก็พากันมาคลอเคลียที่ขาของเธออย่างออดอ้อน เธอจึงอดไม่ได้ที่ทรุดตัวนั่งลงไปลูบหัวก้อนขนจิ๋ว

เธอนั่งเล่นกับกระต่ายน้อยรอแม่กระต่ายที่หายออกไปจากโพรง ไม่นานเธอก็กลับมาพร้อมถุงหนังสัตว์ใบใหญ่ที่ภายในอัดแน่นไปด้วยผักผลไม้

ยามแดดร่มเมซี่ก็พาซินดี้กลับมาที่น้ำตก

ไวท์และชายอีกสามคนกำลังขึ้นโครงสร้างตามรูปแบบบ้านที่เธอวาดให้ไวท์ดู ซึ่งเป็นเพียงบ้านการ์ตูนเด็กๆ

ไวท์เงยหน้าขึ้นจากการตัดไม้ เห็นตัวเมียของเขาอยู่ในชุดหนังสัตว์ที่นิยมของเผ่าก็ตกตะลึง ผมถูกรวบเผยให้เห็นต้นคอขาว เขาทิ้งมีดในมือรีบมาหาหญิงสาว จนคนที่เหลือหันมามองด้วยความสนใจ

ซินดี้รู้สึกเขินแปลกๆ กับสายตาของไวท์ที่เอาแต่มองเธอตาไม่กะพริบ เธอจึงเดินเลี่ยงออกไปดูโครงบ้านที่ถูกวางไว้อย่างทำตัวไม่ถูกด้วยใบหน้าแดงก่ำ

ซินดี้มองเสาจากไม้ไผ่ขนาดใหญ่กว่าปกติที่ปักฝังลงดิน เธอคิดว่าพื้นยกสูงจะดีกว่าเพื่อกันสัตว์มีพิษตัวเล็ก

จึงหยิบมีดที่ทำจากหินของไวท์มาตัดไม้ให้เป็นช่องเพื่อใช้วิธีการเข้าสลัก เชื่อมประสานไม้ไว้ด้วยกันอย่างเรียบร้อยและแข็งแรงโดยไม่ต้องใช้ตะปู

เธอสาธิตวิธีการให้ไวท์และคนอื่นๆ ที่หยุดงานของตัวเองลงแล้วมุงดูสิ่งที่เธอทำ

เมื่อได้คานพื้นด้านหนึ่งแล้ว เธอก็แก้ไขวาดภาพบ้านแบบจริงจังด้วยความสามารถที่เธอเคยเรียนด้านศิลปกรรมมาพร้อมสัญลักษณ์ให้พวกเขาทำต่อที่เหลือ

ซินดี้ให้เขาลงเสาเพิ่มเพื่อขยายด้านหน้าและด้านข้างบ้านเป็นระเบียง

การสื่อสารผ่านอุปสรรคความต่างทางภาษาไม่ได้แย่อย่างที่เธอคิด พวกเขาเข้าใจเธอได้โดยง่ายโดยเฉพาะชายผมน้ำตาลอ่อน

ไวท์เองก็เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน

จนพระอาทิตย์ทอแสงสีทองกำลังจะลับขอบฟ้า พวกเขาก็ทำพื้นเสร็จ คนที่เหลือก็ทยอยกลับ เหลือเพียงเธอกับไวท์ที่กำลังเช็คความแข็งแรงของบันไดและพื้น

มื้อค่ำซินดี้ใช้มีดหินหั่นแอปเปิลเป็นชิ้นเล็กพอดีคำ รวมทั้งหัวหอม พริกหวานที่แม่กระต่ายเอามาให้ถุงใหม่ ก่อนจะบีมน้ำเลมอนใส่ลงไปผสมคลุกเคล้าให้ทั้งหมดเข้ากันโรยหน้าด้วยใบสะระแหน่ฉีกเป็นแอปเปิลซัลซ่า กินกับกุ้งย่างเพื่อช่วยตัดเลี่ยน

ไวท์ดูจะชอบแอปเปิลซัลซ่ามากจนเธอต้องทำให้เพิ่มอีกถ้วยใหญ่

วันต่อมาเวลาบ่ายๆ บ้านไม้ไผ่ก็สร้างเสร็จ นับว่าใช้เวลาน้อยมากสำหรับบ้านหลังเล็กๆ นี้

ตัวบ้านยกสูงขึ้นมาหนึ่งเมตร กันสัตว์มีพิษตัวเล็กจากพื้นดิน มีบันไดและชานที่มีระเบียงกันตกอย่างดี ประตูไม้ไผ่มีด้ามจับแข็งแรง และหน้าต่างแบบบานกระทุ้ง หลังคาใช้ไม้ไผ่ผ่าครึ่งเรียงคว่ำหงายสลับกันเพื่อรองรับน้ำฝนไม่ให้รั่วซึมเข้าบ้านยึดด้วยเถาวัลย์

หน้าต่างถูกตกแต่งด้วยกระถางดอกไม้จากกระบอกไม้ไผ่อย่างสวยงาม มีโต๊ะเตี้ยๆ ที่เธอทำขึ้นสำหรับนั่งกินข้าวและนั่งเล่นรับลม ส่วนข้างล่างเป็นโซนครัว

ภายในแม้จะกว้างแค่สี่คูณสี่เมตรแต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดสักนิด เพราะมีหน้าต่างบานกระทุ้งรอบด้าน ดูปลอดโปร่ง ลมพัดเย็นสบาย ภายในเอาไว้หลับนอนและเก็บของเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

"นางดูชอบอกชอบใจไม่น้อย"

อสูรกระต่ายป่าคู่สัมพันธ์ตัวแรกของเมซี่เอ่ยขึ้นขณะมองไปที่ตัวเมียของสหายกำลังเดินสำรวจตรวจเช็คความเรียบร้อยของบ้านอย่างอารมณ์ดี

"รังแบบของนางงดงามไม่น้อยแต่เปิดโล่งไปเสียหน่อย"

"ข้าดูแลนางได้" ลิชท์เอ่ยอย่างมั่นใจในความสามารถของตัวเอง

"เช่นนั้นพวกข้าขอตัวก่อน อย่าลืมไปแจ้งท่านมารูนน่าล่ะ"

อสูรกระต่ายใบหน้าเคร่งเครียดขึ้นทันทีเมื่อได้ยินนามของรองหัวหน้าเผ่า...