คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สามีผมนิสัยไม่ดี #3
บทสอง
Min Talk
อ้ากกกก!! ไม่ทันอีกแน่ไม่ทันอีกแน่ อีก3นาที ท้าวของผมรีบวิ่งไปที่คลับ อ่าตอนแรกผมลืมบอกไปว่าคลับของพวกผมหรือคลับของไอ้โรมชื่อ ‘The best Host Club’ มันคือการเป็นโฮสต์ที่ดี แต่พวกผมก็ใช่ว่าจะดีไปหมดซะทุกอย่างนะครับ...เท้าของผมกำลังก้าวเข้าคลับอย่างรวดเร็วพร้อมมองนาฬิกาที่ข้อมือพรางหอบหายใจเบาๆ ทัน!! ทันพอดี! ที่ผมรีบมากขนาดนี้เพราะผมโดนกาหัวกากระบาดการมาสายจะครบแล้วและถ้าใครโดนกาครบคนนั้นจะถูกลงโทษกักบริเวณพร้อมกับต้องหาลูกค้าให้ได้วันละห้าคน แบบนั้นผมไม่เอาด้วยหรอกที่กลัวขนาดนี้เพราะมันไม่ใช่คำขู่นะสิครับ เพราะมาสเอาจริงเพื่อนผมไอ้เฮลมันโดนมาแล้วมันถึงมาถึงก่อนผมทุกวันไง หาลูกค้าห้าคนมันไม่ใช่เรื่องงายนะครับเนื่องจากบางวันเค้าก็แค่เข้ามาดื่มกันเฉยๆถ้าเกิดว่าเรามั่วไปถามซุ่มสี่ซุ่มห้าเค้าเนี่ยอาจจะทำให้เค้าหงุดหงิดแล้วไปเป็นลูกค้ากับคลับอื่นก็ได้
“เอ้ามิน!! วันนี้มาตรงเวลาเป๊ะ!รอดไปนะจ้ะ”พี่เดลล์โบกไม้โบกมือมาให้ผมก็จะคลี่ยิ้มสวยให้ ผมพยักหน้ารับเบาๆ
“เอ๊ะมิน!พี่มีเรื่องจะมาบอกด้วยนะ มาสคลับคนใหม่ของเรานะจะเข้าประจำการพรุ้งนี้แต่เห็นเค้าบอกกันว่าตอนเย็นมาสคลับคนใหม่จะเข้ามาดูวี่แววของคลับด้วยนะ”
“ห๊ะ!!จริงหรอพี่เดลล์!” ผมตะโกนขึ้นดังลั่น
“ก็ใช่นะสิ เตรียมตัวเตรียมใจไว้ด้วยนะจ้ะหนุ่มน้อยผู้มาสายที่สุด เพราะไม่แน่อาจมีการเรียกตัวไปหาถึงในห้องมาสก็ได้ คิกๆ”
พี่เดลล์พูดพร้อมกับยิ้มมีเลศนัย ถึงผมจะไม่เข้าใจยิ้มของพี่เดลล์ก็เถอะแต่ตอนนี้ต้องหาอะไรมาแก้ตัวเรื่องการมาสายประจำของผมแล้วละมั้ง.. เอ่อ..ที่ผมมาสายแต่ก่อนก็เพราะว่าเพื่อนผมมันชอบลากผมไปโน้นไปนี้มาบ่อยๆ จนทำให้ผมแทบไม่ทันเวลาพอผมบอกว่าไม่ไปด้วยก็จะหาข้ออ้างมาอ้างผมและแน่นอนว่าขออ้างนั้นจะต้องมีมาสคลับคนใหม่นี่มาเกี่ยวข้อง ให้ตายไม่น่าบอกความลับไปเลย..ชิ
“เฮ้ย มิน!!เห็นเค้าบอกกันว่า...”
“หยุด!!กูรู้เรื่องหมดแล้ว”
ผมชี้หน้าไอ้เฮลที่จะวิ่งมาบอกผมเรื่องมาสคลับคนใหม่ มันทำหน้าหงอยนิดๆที่ผมรู้ก่อนมัน
“แล้วมึงจะทำยังไงต่อวะ?” แน่นอนครับว่าเฮลก็รู้เรื่องความลับของผมด้วย
“ทำเป็นเฉยๆก็พอ ไม่เห็นเป็นไร”
ผมตอบกลับไปอย่างไม่แยแส่พร้อมกับยักไหล่ มันจึงหรี่ตามองผมก่อนจะแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ
“เอาละจ้ะได้เวลาแล้วนะอย่าลืมเรื่องกฎของคลับเราละ”
จ้อกแจ้ก~~
เสียงของคนในคลับดังขึ้นตลอดเวลา ไม่ขาดสาย ผมเดินวนรอบๆสายตาผมเหลือบไปเห็นเด็กคนนึงนั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะพร้อมกับกระดกแก้วเหล้าเข้าปากแบบไม่บันยะบันยังเลยสักนิด เท้าของผมก้าวเข้าไปนั่งโต๊ะตัวเดียวกับเค้าอย่างอัตโนมัติ
“อ่า..ขอโทษนะครับ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า”
ผมถามคนที่นั่งก้มหน้ามองแก้วเหล้าที่ตัวเองพึ่งยกดื่มหมดไปเมื่อกี้
“ฮึก! ผมมันไม่ดีหรอออออ ทำไมเค้าทิ้งโผมมมไป”
เฮ้ยซวยแล้วไอ้เด็กนี้แม่งร้องไห้ -[]- !!
“มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่น้องเข้าใจก็ได้นะครับ”
ไอ้เด็กที่มันเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาเงยหน้ามองผมด้วยน้ำตาคลอ แต่หน้าตามันคุ้นๆนะเหมือนผมเคยเจอที่มหาลัยผมเลย ผมขมวดคิ้วอย่างงุนงงก่อนจะนึกหน้าน้องคนนี้ ชื่อท..ทะ อะไรนะ..อื้มม ผมนั่งนึกสักพัก. อ๋อ!ชื่อทิม
“เค้าทิ้งผมไปปป ฮึก!! “
“เอ่อ..อย่าร้องนะทิมใจเย็นๆสิ เค้าอาจจะจำเป็นที่จะต้องทิ้งน้องก็ได้”
“พะ..พี่รู้จักชื่อผมได้ไงงงง~” น้องทิมมองผมด้วยสายตาหวานเยิ้ม เฮ้ยอย่า .. อย่ามองกูแบบน้านนน !!=[]= ไม่นานไอ้เด็กนี้ก็ปีนขึ้นมานั่งตักผมอย่างถือวิสาสะ อะไรวะเนี่ย!!
“อะ..เอ่อ.. พี่ว่าน้องเมามากแล้วนะครับ เดี๋ยวพี่จะพาไปห้องข้างบนแล้วกันนะ”
ผมรีบดันน้องทิมลุกก่อนจะจับแขนน้องเค้าพาดไหล่พยุงแล้วเดินขึ้นห้องชั้นบน คลับของเรามีห้องพักชั้นบนนะครับเตรียมไว้สำหรับลูกค้าที่กลับบ้านไม่ไหวจริงๆ แต่มือเล็กของน้องทิมอีกข้างก็ยังไม่วายที่จะซุกซนไล่มาตามร่างกายผมจนขนลุกซุ่ไปหมด
“พี่รู้จักโผมมมเพราะเพ่เป็นกิ๊กแฟนโผมใช่ม้ายย?”
“ไม่ใช่ครับไม่ใช่น้องเมามากแล้วเดี๋ยวพักอยู่ในห้องก่อนละกันนะครับค่อยกลับบ้านพรุ้งนี้เช้า” ผมเปิดประตูห้องพร้อมพยุงน้องเค้าเข้ามานอนบนเตียง แต่มือของน้องเค้าดันโอบคอผมอยู่เลยทำให้ผมลุกขึ้นไม่ได้นี่สิ
“เอ่อ..ปล่อยก่อนนะครับ” ผมพยายามแกะมือน้องเค้าออกจากคอแต่เหมือนว่าจะเกาะเป็นปลาหมึกเลยแกะยังไงก็แกะไม่ออก..คนเมาจริงรึเปล่าเนี่ยแรงเยอะชะมัดให้ตายเถอะ ..
Rome talk
“พี่รู้จักโผมมมเพราะเพ่เป็นกิ๊กแฟนโผมใช่ม้ายย”
ตอนนี้ผมกำลังเดินลงไปตรวจสภาพคลับข้างล่างหลังจากกลับมาจากการเจรจากับพ่อเสร็จผมก็ได้ยินเสียงดังโหวกเหวกโวยวายแถวห้องของลูกค้า ผมเลยเดินเข้าไปดูแนบหูกับห้องที่มีประตูเป็นสีโทนดำ อ่า..ห้องพักที่พ่อสั่งให้เค้าทำนี่ยอดเยี่ยมจริงๆแต่ละห้องเป็นสีหลากสีไม่ซ้ำกันแต่ก็ยังคงความมืดไว้อยู่บ้าง อืม..สายตาของผมกวาดไปมองประตูทุกบ้านที่มีหลากสี แล้วก็มาหยุดประตูสีดำที่ผมเอาหูแนบไว้อยู่ ผมได้ยินเสียงในนั้นดังเหมือนคนกำลังพูดกัน..
‘เอ่อ..อย่าทำแบบนี้เลยนะครับมันไม่ได้’
‘ไม่อาวววพี่ต้องอยู่กับโผมมมก่อน’
เสียงในห้องดังออกมาถึงข้างนอก แต่เสียงแรกมันคุ้นๆนะ..เหมือนเสียงของเด็กที่ผมอยู่ร่วมที่คอนโดเลย แต่เดี๋ยว...ยอลเคยบอกผมว่า ‘พี่มินก็ทำงานที่คลับที่พี่จะเป็นมาสเตอร์นั้นแหละ’ เฮ้ยงั้นแสดงว่า...
ปัง!!
ผมรีบผลักประตูกระแทกเดินเข้าไปข้างในห้อง ภาพที่อยู่ตรงหน้าผมคือมินกำลังคร่อมคนที่เอามือมาโอบรอบคอตัวเอง ผมแทบช็อค!!เฮ้ยในบอกว่าคลับนี้ไม่มีบริการถึงห้องนอน! แล้วเสื้อของร่างเล็กที่อยู่ด้านล่างกับเลิกขึ้นสูงซะด้วย..
“อ่ะ...เอ่อปล่อยเถอะครับ” มินหันมามองหน้าผมก่อนจะพูดต่ออีก “นี้มาช่วยเอามือน้องคนนี้ออก..อ่ะ อุ๊บบบ!!”
ร่างบางที่อยู่ใต้ร่างของมินหันมามองหน้าผมนิดนึงก่อนจะดึงคนที่อยู่เบื้องบนคือมินลงมากดริมฝีปากเข้าหา..!!!!
“เฮ้ย!!!!!!” ผมรีบเดินเข้าไปกระชากตัวมินออกมาจากน้องคนนั้น ผมมองหน้าร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง..หึ!!ก็ว่าใคร..ที่แท้ก็เด็กเก่าที่ผมทิ้งไปเมื่อไม่นานมานี่เอง มันมองหน้าผมก่อนจะสะอึกนิดๆ อึ้งละสิ....ส่วนมินที่ตกใจกับเหตุการณ์ยังคงยืนอึ้งอยู่ทำเหมือนไม่เคยจูบกับใครงั้นแหละ -_-
“พะ....พี่โรม..”
ทิมยันตัวขึ้นนั่งเงยหน้ามองผมด้วยน้ำตาคลอเบ้าเหอะ! คนที่ยืนอยู่ข้างๆผมมองหน้าผมสลับกับไอ้เด็กนี้ ก่อนจะถามสิ่งที่ผมไม่ค่อยอยากจะตอบเท่าไหร่
“รู้จักกันหรอ?”
“พี่โรมทิ้งผมไปทำไม ฮึก! ผมรักพี่นะ พี่ทิ้งผมไปทำไม!! พี่มีคนใหม่แล้วหรอ...”
เสียงทิมดังขึ้นแล้วค่อยๆเบาลงช่วงสุดท้าย เหอะ...ก็น่าจะรู้ว่านิสัยผมเป็นยังไงที่ผมทิ้งน้องเค้าไปผมก็แค่เบื่ออยากหาคนใหม่มาเฉยๆ ผมยืนกลอกตามองคนร่างเล็กก่อนจะพูดคำตอบที่ทำให้คนตรงหน้าแทบจะสำลักน้ำลายตัวเองได้เลย
“มีแล้ว.. คนข้างๆพี่นี่แหละ” ผมกระชับโอบกอดไหล่ไอ้มินไว้แน่นเหมือนเป็นของของตัวเอง ช่วยไม่ได้นะผมต้องหาคนมาช่วยผมในสถานการณ์นี่ก่อน
“ห๊ะ!!!” มินหันมาขมวดคิ้วใส่ผมด้วยความงุนงง
“ผมไม่เชื่อ!! ถ้าใช้จริงก็จูบกันให้ผมดูสิ!!!”
ร่างเล็กตรงหน้าตอกกลับมาอย่างท้าทาย เหอะ..เรื่องแค่นี้.. ผมหันไปมองหน้าไอ้มิน ก่อนจะกระชากตัวมันเข้ามาเบียดเบียนริมฝีปากเข้าหาหนักหน่วง
“อ๊ะ!! อื้อออออ!”มินพยายามผลักผมแต่มันไม่เป็นผลหรอก.. ลิ้นของผมกวาดทั่วโพรงปากเล็กไปมาบดขยี้ริมฝีปากจนปากเล็กบวมเจ่อ จากมือที่เคยผลักผมไล่ขึ้นมาโอบคอพร้อมกับจูบตอบกลับอย่างเคลิบเคลิ้ม ผมประคองร่างคนตรงหน้าไว้แล้วค่อยๆคลายริมฝีปากออก พอผมหันไปมองทิมสายตาของทิมก็แทบช็อค หึ... แล้วทิมก็วิ่งออกจากห้องไป ตอนนี้มินทรุดฮวบลงไปนั่งกองกับพื้นเรียบร้อย - -; ไม่เคยจูบจริงๆด้วย..แต่ก็หวานดีนะ
ความคิดเห็น