คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เดินทางด้วยกัน (1)
ทา้านลภพัน์ลับถึบ้าน็พบว่าป๋าับแม่รอทานอาหารเย็นอยู่แล้ว และเสียรถอลูาย็ทำให้นเป็นแม่รีบออมารับทันที นเป็นลูที่เห็นว่าใรยืนรอ็ไ้ยิ้มอย่ามีวามสุ ลรถแล้วยมือไหว้พร้อมับสวมอ นเป็นแม่หอมแ้มลูาย้ายวาอย่าื่นใ
“ื่นใริ ๆ เลย” นเป็นสามีออมาเห็นภรรยาหอมแ้มลูาย็เอ่ยอย่าอน ๆ เพื่อบออีฝ่ายว่าท่านน้อยใ
“นีุ่! หอมแ่ลูเวลาผมลับาทำานไม่เห็นุหอมแบบนี้บ้า” นเป็นภรรยาไ้ยินสามีบอแบบนั้น็หน้าแ หันไปมอลูายอย่าอาย ๆ นเป็นลูยิ้มอย่ารู้ทัน
“ุ็! ันไม่พูับุแล้ว” ุหิลาวัลย์เินอายเ้าไปในบ้าน ส่วนนเป็นพ่อับลูเป็นอันว่ารู้ัน เินามเ้าไป หา้ามีหวัโนอนอี
ฝั่ันยรอาบน้ำแ่ัวเสร็็เลือที่ะไม่ลไปทานอาหาร้านล่า เธอยัไม่พร้อมที่ะเห็นหน้าบิา เพราะหาืนลไป็ไม่พ้นที่ะุยเรื่อไรวิ์ ันั้นอย่าลไปีว่า ันยรเลือที่ะเ้าเว็ปไ์อโรพยาบาลเพื่อหา้อมูลุหมอที่เธอเอทั้วัน เลื่อนไปเรื่อย ๆ ็พบว่าอีฝ่ายเป็นุหมอแผนอายุรรรมื่อว่า นพ.ลภพัน์ ปรมะศิวั ใบหน้าเปื้อนยิ้มโยไม่ทราบสาเหุทำให้มีวามสุไม่รู้ัว
หลายวันผ่านไปลภพัน์้อเินทาไปานประุมสัมมนาที่ภูเ็โยที่มีหมอภพธร และฝ่ายประาสัมพันธ์อีสอน้อไปานัล่าวัโยระทรวสาธารสุ ไม่ไปไม่ไ้เพราะเป็นำสั่
ห้อประุมอโรพยาบาล ลภพัน์นั่ับหมอภพธร โยฝั่รัน้ามมีันยร และอรพินั่อยู่ พร้อม้วยผู้บริหารอโรพยาบาล
“ผมฝาหมอภับหมอภพ้วยนะ” ผู้อำนวยารอโรพยาบาลมั่นใว่าหมอทั้สอนะทำหน้าที่ไ้ีว่าหมอนอื่นเพราะรับผิอบับานที่ไ้รับมอบหมายมาลออย่าี
“รับท่าน ผอ.”
“ส่วนฝ่ายประาสัมพันธ์ ให้ันยร และอรพิไปแล้วันนะ” ผู้หิสอนที่นั่้มหน้า้อรีบเยหน้ามอทันที อรพิเธอไม่อยาไป เพราะไม่อบานสัมมนามันน่าเบื่อที่้อมานั่ฟันพูัน ส่วนันยรไม่้อพูถึเธออยาไปมา เพราะอย่าน้อยไม่้อทนฟัพ่อเธอพูถึเรื่ออไรวิ์ั้สามวัน
“่ะ” ลภพัน์ับภพธรมอหน้าสอสาวเพราะมอว่านหนึ่อยาไปแ่อีนเหมือนไม่อยาไปแ่ำใ้อไปเพราะำสั่
หลัาบประุมภพธรเรียนที่ะไปประุมับพวเา เพราะ้อเินทาพรุ่นี้เ้า และ้อให้ทันึ้นเรื่อไม่อย่านั้นเรื่อแล้วะลำบา
“ุันยร และุอรพิอยู่่อนนะรับ” นโนเรียสสัยว่าุหมอนนี้ะเรียทำไม โยเพาะอรพิ เธอบอร ๆ ไม่อบหน้าหมอภพธรเอาเสียเลย
“มีอะไรเหรอะุหมอ” ลภพัน์เินมาที่อีฝ่ายเพื่อบอว่าให้เรียมัวให้ี
“เรา้อถึสนามบินอนีห้าพวุว่ายัไ” ีห้า? ใระทัน ันยรเธออะไร็ไ้ แ่อรพิไม่ใ่เพราะบ้านเธออยู่ไลาสนามบินมา
“ันไม่มีปัหา่ะ” ันยรอบอย่าเร็วและไม่ลัเล ลภพัน์่อน้าพอใับำอบ เาอบนที่มีวามื่นัว ทำาน้วยัน่าย
“ันมีปัหา่ะ” หมอภพธรไม่เ้าใว่าผู้หิรหน้าทำไม้อมีปัหา ื่นเร็วึ้นหน่อยเพื่อให้ารเินทาไม่ล่า้าและผ่านไป้วยี
“นีุ่! มีปัหาอะไรไหนบอผมหน่อย”
“บ้านันไม่ไ้อยู่ใล้อนเมือ บ้านันอยู่พุทธมล” นที่ไ้ฟัถึับ้อมอหน้าัน ภพธรเินมาหาเพื่อนรัเพื่อสอบถามว่าะ้อทำยัไ่อ
“ภ เอายัไ่อี” ลภพัน์ถึับยิ้ม ทำไม้อถามเา นั่นไม่ใ่ปัหาอเาแ่เป็นปัหาออรพิ ับภพธร
“มันไม่ใ่ปัหาอัน แ่บ้านนาย็อยู่แถวนั้นไม่ใ่เหรอ นาย็ไปรับเธอสิ” สิ่ที่ไ้ยินาปาเพื่อนทำให้นอย่าหมอภพธรถึั้นลืนน้ำลาย ที่เพื่อนมันพูถูทุอย่า สอสาวยืนมอหน้าันอย่าลุ้น ๆ ว่าหมอทั้สอละเอายัไ
“บ้านุอยู่แถวไหนรับ” ลภพัน์หันไปถามันยรเพราะถ้าอยู่ใล้เาะไ้รับไป้วยัน
“แถวลาพร้าว่ะ”
“ถ้าอย่านั้นผมไปรับ ยัไส่โลเั่นมาให้ผม แล้วเรียมัวให้พร้อมนะรับผมเป็นรเวลา” เาไปรับแล้วันั้นรุา่วยรเวลา เรื่อานเาริั
“่ะ”
“ส่วนนายับุอรพิไปลันเอาเอนะ” ลภพัน์หันไปบอเพื่อนและอีสาวให้ลันเอาเอว่าะเอายัไ บอเสร็แล้วึเินออาห้อประุมแล้วไปรวนไ้่อ แล้วแ้เลาอย่าอรุาว่าเาะไปสัมมนาที่ภูเ็สามวัน ให้เลื่อนนันป่วยไปเป็นอาทิย์หน้า ส่วนภพธรและอรพิไ้ผลสรุปว่าภพธระไปรับอรพิที่บ้าน แล้วะไปเอลภพัน์ับันยรที่สนามบินามนัหมาย
ความคิดเห็น