ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักครั้งใหม่
ที่โรงอาหารในมหาวิทยาลัย K
“ยัยพิมพ์ฝันมันมีดีตรงไหนวะ” จู่ๆเป็บก็พูดขึ้น ทำให้แจ็ค หนุ่มลูกอีสานร่างเล็ก ผิวคล้ำ เพื่อนสนิทของเขาอีกคน ที่กำลังตักข้าวขาหมูเข้าปากหันมามอง
“อะไรของเมิง?!!!”
“ยัยพิมพ์ฝันมันมีดีตรงไหน ไอเต้ยมันถึงได้สนใจวะ?!!!” เป็บว่าพลางตักข้าวมันไก่เข้าปากบ้าง
“เฮ้ย!!! พิมพ์ฝัน เพื่อนเมิงไม่ใช่เหรอวะ?! ถ้าเขาไม่มีดี แล้วเมิงคบเขามาได้ไงตั้งนาน!!” แจ็คว่าขณะเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ
“ไม่ใช่ยังง้าน!! เป็บว่าพลางซดน้ำซุบ “เพียงแต่มันมีดีขนาดให้ไอเต้ยที่สาวๆกรี๊ดตรึมชอบเลยเหรอวะ?!!”
“เฮ้ยเมิง!!’ไมพูดงี้วะ?!!! เพื่อนเมิงนะเว่ย!พิมพ์น่ะ!!!กรูว่าเขาก็น่ารักจะตาย!!เมิงไม่ชอบ คนอื่นต้องไม่ชอบด้วยเหรอไงวะ?!!!” แจ็คว่า ตอนนี้จานข้าวขาหมูว่าเปล่าแล้ว “มาโน่นแล้วนั่น! ไอเต้ย! ตายยากชิบ!!”
“เฮ้ย!! ไงวะ?!! เป็บ!” เต้ยเดินเข้ามาทักและนั่งลงที่ว่างข้างเป็บ “พิมพ์ว่าไงมั่ง ติดต่อให้ยัง”
“เออ! เป็บตอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก “มันดีใจใหญ่”
“เฮ้ย! จริงเดะ!!....แล้ว...เบอร์อะ” เต้ยหยิบมือถือขึ้นมา เตรียมบันทึกเบอร์เต็มที่
“.....” ชายหนุ่มรู้สึกตะขิดตะขวงใจที่จะให้เบอร์เพื่อนหญิงไป “เออ....เขาบอกว่า ขอดูรูปเมิงก่อน”
“โหย!! ได้เลย!!! เมิงเอาตอนนี้เลยป้ะ?!!!” เต้ยว่าพลางเปิดกระเป๋าสตางค์ หยิบรูปถ่ายตัวเองออกมา เป็บแอบเห็นว่าตอนนี้รูปพิมพ์ฝันได้ไปอยู่ในกระเป๋าสตางค์ของเต้ยแล้ว
“ก็ดี! เอามาเดะ!!” เขารับมาอย่างเสียไม่ได้ แต่เขาก็คิดว่าดีเหมือนกัน เพราะเขาคงไม่ได้เจอพิมพ์ฝันง่ายๆนักหรอก
“อะ!! เออ! ฝากด้วยนะเว่ย!!! เดี๋ยวไปสั่งข้าวก่อน!” เต้ยยิ้มร่า และเดินไปสั่งข้าวอย่างอารมณ์ดี ผิดกับเป็บที่เริ่มไม่เจริญอาหารซะยังงั้น!!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
5 โมงเย็น ....ช่วงเวลารถติด เป็บยืนเซ็งอยู่บนรถเมล์ที่คนเบียดเสียดกันแน่นขนัดจนแทบหาอากาศหายใจได้ยากเต็มที ดังที่เคยมีคนเปรียบเปรยไว้ขำๆว่า ‘เบียดกันจนแทบจะได้เสียกันอยู่แล้ว’ รถเมล์แล่นไปที่ละนิด จอดป้ายแล้วป้ายเล่า มีแต่คนขึ้น แต่ไม่มีคนลง ทั้งเสียงมือถือ เสียงคุยกัน เสียงแตรรถ เสียงกระเป๋ารถเมล็บอกให้ชิดใน ทำเอาเป็บจะประสาทเสีย ไหนจะควันรถที่ทำให้อากาศเป็นพิษนี่อีก... แต่แล้ว ความหงุดหงิดนั้นก็พลันหายไปหมด เมื่อรถเมล์จอดที่ป้ายหนึ่ง
“เอ้า!! ไม่ลงหลบเลยนะคะ!!ไม่ลงหลบเลย!!!” เสียงอันยียวนของกระเป๋ารถเมล์ดังขึ้น “ขึ้นแล้วชิดในเลยนะคะ หาที่เกาะเลย!!! ไป!!!!”
ผู้หญิงสาว ผิวขาว ตัวเล็ก ท่าทางบอบบาง น่าทะนุถนอม แต่งตัวอย่างผู้ดีที่ไม่น่ามาขึ้นรถเมล์เลยก้าวขึ้นรถมายืนอยู่ข้างเขา เป็บรู้สึกเหมือนกำลังฝันไป ภาพที่เห็นกลายเป็นภาพ Slow motion และร่างกายของสาวน้อยคนนั้นก็เรืองแสงเหมือนมีออร่าห่อหุ้มอยู่
“อ๊ะ! ขอโทษค่ะ” เธอเซมาชนเขาทันทีที่รถเบรก
“....เอ่อ....ไม่...ไม่เป็นไรครับ”
เธอคงไม่ค่อยชินกับการขึ้นรถเมล์ เพราะหลังจากนั้น เธอก็ยังคงเซมาชนเขาเกือบทุกครั้งที่รถเบรก ทุกครั้งเธอจะหันมาขอโทษและยิ้มอายๆให้เขา ซึ่งนั่นก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นส่ำ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอย่างนี้ เขาเผลอลงรถเมล์ป้ายเดียวกับเธอ และต่อรถอีกสายเพื่อตามเธอไป
“อ้าว...นี่มันแถวบ้านพิมพ์นี่หว่า” เขาพูดกับตัวเอง “อ้าวเฮ้ย!!! หายไปแล้ว!!! โถ่เว๊ย!!!!!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“แปลกดีนี่! วันนี้มาหาฉันถึงบ้าน!!” พิมพ์ฝันทักเมื่อเห็นเป็บ
“เฮ้ยๆ! มีอะไรเล่าให้ฟัง!!!” เขาเล่าเรื่องผู้หญิงคนนั้นให้เธอฟังอย่างละเอียด รวดเร็ว และได้อารมณ์มาก พิมพ์ฝันก็ตั้งใจฟังเขาเล่าอย่างจริงจัง
“โหย!! แกมันไม่ได้เรื่องเลย!! ตามยังไงให้คลาดสายตาว้า!!!” พิมพ์ฝันว่า
“เอาน่า! ยังไง เราก็รู้แล้วว่าอยู่แถวบ้านแก!! อิอิ ต่อไปจะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆนะจ๊ะ!!!” เป็บยิ้มเจ้าเล่ห์
“เออ!! มาอะได้ แต่ขอของฝากด้วยละกัน!!! มาทีไรเปลืองขนมบ้านฉันทุกที!!!” หญิงสาวบ่น
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“เออใช่!! แล้ว....เรื่องเต้ยอะ เป็นไงมั่ง” พิมพ์ฝันถามอย่างสนใจ
“.....หา...อ๋อ...” ....อ้าว กรรม! ว่าจะถ่วงเวลานานๆ ดันลืม มาเจอซะเร็วเลย....เป็บคิด
“ว่าไงล่ะ” เธอถามซ้ำ
“......เออ! อะ! เขาฝากรูปมาให้!!!!” เป็บยอมให้รูปเต้ยไปแต่โดยดี ทั้งที่ใจจริงเขาไม่อยากให้เลย
“โห!!!! หล่อว่ะ!!!!!” หญิงสาวกรี๊ดกร๊าดชอบใจ “เขาชอบเราจริงๆอะ?!!!”
“เออ!! บ่นถึงทุกวันเลย!!”
“เหรอๆ!! กรี๊ดๆ!!!! ขอบใจมากนะ!!!”
...ทำไมต้องดีใจขนาดนั้นด้วยนะ?!!! ไอเต้ยมันหล่อขนาดนั้นเลย?!!! หน้าตามันก็ไม่เท่าไหร่หรอกน่า!!! ขณะที่เป็บมีความคิดเหล่านี้อยู่เต็มหัว เวลาก็ผ่านไป เป็นวันใหม่อีกครั้ง
“เฮ้ย!! เป็บ!!! พิมพ์ว่าไงวะ” เต้ยเข้ามาถามเรื่องพิมพ์ฝันจากเป็บเช่นเดิม
“อ๋อ...อือ...มันบอกว่าเมิงหล่อ กรี๊ดกร๊าดใหญ่” เป็บตอบอย่างไม่เต็มใจ
“เหรอๆ งั้นให้เบอร์ได้แล้วใช่ป้ะ” เต้ยหยิบมือถือขึ้นมาเตรียมบันทึกเบอร์โทร
“...เอ่อ...” เป็บอ้ำอึ้ง แจ็คที่นั่งอยู่ข้างๆมองเขาอย่างรู้ทัน
“เฮ้ย! เร็วเดะ!!” เต้ยเร่ง เพราะอาจารย์เข้าสอนแล้ว
“เฮ้ย...บอกตรงๆ กรูไม่ไว้ใจเมิงว่ะ” เป็บบอกเต้ยน้ำเสียงจริงจัง
“หา! ไม่ไว้ใจกรูเหรอ”
“เออ! ก็เมิงอะ เบื่อง่าย ใจเร็ว เดี๋ยวเมิงทิ้งเพื่อนกรู!!! ไม่ได้หรอก!!!” เขาพูดออกไป ทั้งๆที่รู้ว่า ที่เขาไม่อยากให้เต้ยยุ่งกับพิมพ์ไม่ใช่แค่เพราะเหตุผลนี้
“เมิงเชื่อกรูดิ! คนนี้อะกรูชอบจริงๆ!!! กรูรับรองได้!!!! กรูอะคิดถึงพิมพ์มากนะเว่ย! กรูไม่เคยเป็นงี้มาก่อนเลย!!”
“.....” เป็บอึ้งไป ...ดูจะจริงอย่างที่เต้ยพูด เป็นครั้งแรกที่เขาถามถึงผู้หญิงคนหนึ่งอย่างจริงจัง และต่อเนื่องขนาดนี้ แต่ว่า....
“......เอ่อ...ที่จริง...พิมพ์มันไม่ยอมให้เบอร์อะ มันกลัว เอาแค่ e-mail ไปก่อนละกัน”
“เออๆ! อะไรก็เอา!!!” เต้ยดีใจ รีบหากระดาษมาจด
“แต่กรูลืม e-mail มันไว้ที่บ้านว่ะ” สิ้นเสียงเป็บ เต้ยหุบยิ้มทันที “...แบบว่า กรูลืมเอามา...”
“เว๊ย!! งั้นเดี๋ยวกรูโทรไปถามเมิงคืนนี้ก็ได้!!!” เต้ยว่า และเดินไปหาที่นั่ง เพราะอาจารย์เริ่มว่าแล้ว “หาให้เจอนะเว่ย!!!”
เมื่อเต้ยไปแล้ว แจ็คก็หันมาเหน็บเป็บทันที “ไอหมาหวงก้าง!!!!!!!”
หมาหวงก้าง? เขาน่ะเหรอ? นี่เขากำลังทำอะไรอยู่นะ เขาเป็นอะไรไปเนี่ย...
“อ๊ะ! ขอโทษครับ!!” เขารีบก้มลงไปหยิบของที่ตกกระจัดกระจายให้ผู้หญิงตรงหน้า
“ขอบคุณค่ะ” เสียงของเธอฟังดูคุ้นหูมาก
“อ๊ะ....” เขาเผลออุทานขึ้นมา เมื่อเห็นว่า เจ้าของเสียงคือคนเดียวกับที่เขาเจอบนรถเมล์เมื่อวันก่อน
“คะ?” เธอทำหน้างงๆ ...ขนาดงงยังน่ารักเลย แม่คุณเอ๊ย...
“เอ่อ...เปล่าครับ” เป็บเกาหัวแก้เขิน เธอยิ้มให้ และเดินจากไป
ขณะนั้น...มีเพลงหนึ่งดังขึ้นในหัวเป็บ... ‘อย่างเธอแค่มองไม่ได้หรอก ให้มองอย่างเดียวไม่ได้หรอก’ เขาตัดสินใจหันกลับไปเรียกเธอไว้
“เอ่อ...เดี๋ยวครับ!!!” เขาแปลกใจเล็กน้อยเมื่อพบว่า เธอก็กำลังหันมองเขาอยู่เช่นกัน...
“เอ่อ...เราเคยเจอกันมาก่อน....ใช่มั๊ยคะ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
บุพเพอาละวาด says: ไงล่ะ บุพเพป้ะล่ะ อิอิ (เป็บกำลังเล่าเรื่องวันนี้ให้พิมพ์ฝันฟังทาง msn)
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: สุดยอด!!! ต้องงี้ดิ!! (party smile<:o) )
บุพเพอาละวาด says: หุหุ เขาอยู่ม.เดียวกะเราด้วยล่ะ อิอิ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: พบรักใหม่แล้ว ดีใจด้วย
บุพเพอาละวาด says: (embarassed smiled:$) 55+ thx
แฟนไม่มาแฟนไม่มี says: แล้ว...ของเราล่ะ เต้ยน่ะ
...ถามถึงเต้ยอีกแล้ว... หึหึ เราไม่ให้เต้ยมันรู้เบอร์แกง่ายๆหรอก วันนี้ถึงได้อุตส่าห์เข้าเน็ตแล้วก็ปิดมือถือไง!!! แต่เอ๊ะ! ทำไมเราต้องขัดขวางไอเต้ยมันด้วยวะ?!!!! ขณะที่เป็บกำลังงงตัวเองอยู่นั้น เต้ยก็ sign in
เต้ยครับ says: เฮ้ย!’ไมปิดเครื่องวะ?! ดีนะคิดได้ว่าเมิงคงเข้าเน็ต
บุพเพอาละวาด says: ลืมว่ะ โทษที (...ลืมที่ไหนล่ะ กรูจงใจ!!! เป็บคิด)
เต้ยครับ says: e-mail ล่ะ (baring teeth smile 8o|)
ฮึ้ย! ทำไงดีวะ?!!! พิมพ์ก็ออนอยู่พอดีด้วย นั่น! หน้าต่าง msn ของพิมพ์กระพริบใหญ่แล้ว...
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: เงียบไปเลย เป็นไรรึเปล่า
หน้าต่าง msn ของเต้ยก็กระพริบ!!!
เต้ยครับ says: เฮ้ย!!! อยู่ป่าวเนี่ย?!!! E-mail ล่ะ?!!!
โถ่ว๊อย!!!! เราจะกันมัน 2 คนทำไมวะ?!!!! เป็บเริ่มสติแตก!!! โว๊ย!!!!! คุยกันไปเลยไป!!!!!! ...ว่าแล้วเขาก็จัดการให้ทั้งคู่มาคุยกันในหน้าต่างเดียว
บุพเพอาละวาด has just invited เต้ยครับ to the conversation
เต้ยครับ says: ไรอะ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: ใครอะ
บุพเพอาละวาด says: พิมพ์ นี่เต้ย เต้ย นี่พิมพ์
...หน้าต่าง msn นิ่งไป 5 นาที...
บุพเพอาละวาด says: เฮ้ย!ยังอยู่กันป่าว
เต้ยครับ says: อยู่’ใจนายมากว่ะ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: อยู่ (embarrased smiled:$)
เต้ยครับ says: นี่ e-mail พิมพ์เหรอครับ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: ค่ะ
เต้ยครับ says: ขออนุญาตแอดนะครับ (โถ่!!ไอสุภาพเอ๊ย!!!! ...เป็บแอบด่าในใจ)
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: อ๊ะ เรียบร้อยแล้วค่ะ
เต้ยครับ says: พิมพ์อยู่ม. T เหรอครับ เก่งจังเลยครับ ตอนเอนท์เต้ยก็เลือกที่นั่นเหมือนกันนะ แต่คะแนนไม่ถึง
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: เหรอคะ ได้ยินว่า เต้ยเป็นลีดเหรอคะ อยากเห็นตอนซ้อมจังเลยค่ะ
เต้ยครับ says: ได้เลยครับ ไว้มาดูสิครับ ถ้าจะมาบอกนะ เต้ยจะไปรับ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: แหม 55+
เต้ยครับ says: พิมพ์มีแฟนรึยังครับ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: (embarassed smile:$) ยังค่ะ
เต้ยครับ says: จริงเหรอครับ ทำไมล่ะ พิมพ์น่ารักออก
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: บ้า! ชมกันยังงี้เลย อิอิ (embarassed smiled:$) เอาไป20!!
เต้ยครับ says: 20 เองเหรอ 55+ ซะงั้นเลย
บุพเพอาละวาด has just sign out of the conversation
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“เป็บ!!” ชายหนุ่มหันไปตามเสียงเรียก เป็นเธอนั่นเอง
“สายไหม!” เขาเรียกชื่อและยิ้มให้เธอ สาวน้อยที่เขาหลงรักตั้งแต่แรกเห็น ถ้าเขาไม่เข้าข้างตัวเองมากเกินไป เขาคิดว่าเธอก็คงจะมีใจให้เขาไม่น้อย
เป็บและสายไหมสนิทกันเร็วมาก สายไหมเป็นผู้หญิงที่สดใสน่ารัก บุคลิกภายนอกดูเหมือนคุณหนูไปหน่อย แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย เธอเป็นคนง่ายๆ เปิดเผยและจริงใจ นั่นแหละ จุดที่เขาชอบมากที่สุด
“เป็บ” สายไหมเรียกเขาขณะกลับบ้านด้วยกัน
“อะไรเหรอ” เขาหันไปยิ้มให้เธอ
“เป็บคิดยังไงกับสายไหมเหรอ” เธอถาม
“....หา...เอ่อ...ก็...” เขาอึ้งไป สายไหมใจกล้ากว่าที่คิดแฮะ
“เป็บชอบสายไหมรึเปล่า” คราวนี้เธอถามเข้าประเด็นเลย
“เอ่อ.....” ชายหนุ่มรู้สึกเขินมาก “แล้ว...แล้วสายไหม...คิดไงล่ะ”
“สายไหมก็ชอบเป็บน่ะสิ ถึงได้ถาม” เธอว่าแล้วหันไปอีกทาง ...เธอชอบ....ชอบเราเหรอ?!!! เป็บรู้สึกแปลกใจกึ่งดีใจ เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงมาบอกรักก่อน
“เอ่อ....เป็บก็คิดเหมือนสายไหมน่ะแหละ”
เขาตอบพลางเกาหัวแก้เขิน นี่มันจะเร็วไปรึเปล่านะ? ความกังวลใจต่างๆเริ่มก่อตัวเป็นคำถามขึ้นในหัว เขากลัวว่ามันจะลงเอยในแบบเดิมๆอีก... แต่วินาทีที่เขาเห็นหญิงสาวที่ชื่อสายไหมหันมายิ้มให้ รอยยิ้มที่สดใสร่าเริงนั้นเหมือนกับมีเวทมนตร์ เขารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของเพื่อนหญิงคนสนิทกระซิบที่ข้างหู ‘ไม่เป็นไร คราวนี้แกจะต้องไปได้สวยแน่ๆ’ ...ใช่...ไม่เป็นไร ...เขายิ้มตอบเธอ และทั้งคู่ก็จูงมือเดินไปด้วยกัน ...คราวนี้แหละ เขาจะต้องไปได้สวยแน่ๆ...
จบตอนที่สองแล้วจ้า!!! อ่านแล้วช่วยเมนท์กันด้วยนะ!!! จะพยายามมาอัพบ่อยๆจ้า เพราะเปิดเทอมแล้ว เล่นเน็ตได้ แล้วก็มีข่าวดีด้วย บ้านวินด์จะติดเน็ตได้แล้วจ้า เฮ!!!
เมนท์ด้วยน้า เมนท์หน่อย เป็นกำลังใจให้วินด์หน่อยนะ
“ยัยพิมพ์ฝันมันมีดีตรงไหนวะ” จู่ๆเป็บก็พูดขึ้น ทำให้แจ็ค หนุ่มลูกอีสานร่างเล็ก ผิวคล้ำ เพื่อนสนิทของเขาอีกคน ที่กำลังตักข้าวขาหมูเข้าปากหันมามอง
“อะไรของเมิง?!!!”
“ยัยพิมพ์ฝันมันมีดีตรงไหน ไอเต้ยมันถึงได้สนใจวะ?!!!” เป็บว่าพลางตักข้าวมันไก่เข้าปากบ้าง
“เฮ้ย!!! พิมพ์ฝัน เพื่อนเมิงไม่ใช่เหรอวะ?! ถ้าเขาไม่มีดี แล้วเมิงคบเขามาได้ไงตั้งนาน!!” แจ็คว่าขณะเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ
“ไม่ใช่ยังง้าน!! เป็บว่าพลางซดน้ำซุบ “เพียงแต่มันมีดีขนาดให้ไอเต้ยที่สาวๆกรี๊ดตรึมชอบเลยเหรอวะ?!!”
“เฮ้ยเมิง!!’ไมพูดงี้วะ?!!! เพื่อนเมิงนะเว่ย!พิมพ์น่ะ!!!กรูว่าเขาก็น่ารักจะตาย!!เมิงไม่ชอบ คนอื่นต้องไม่ชอบด้วยเหรอไงวะ?!!!” แจ็คว่า ตอนนี้จานข้าวขาหมูว่าเปล่าแล้ว “มาโน่นแล้วนั่น! ไอเต้ย! ตายยากชิบ!!”
“เฮ้ย!! ไงวะ?!! เป็บ!” เต้ยเดินเข้ามาทักและนั่งลงที่ว่างข้างเป็บ “พิมพ์ว่าไงมั่ง ติดต่อให้ยัง”
“เออ! เป็บตอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก “มันดีใจใหญ่”
“เฮ้ย! จริงเดะ!!....แล้ว...เบอร์อะ” เต้ยหยิบมือถือขึ้นมา เตรียมบันทึกเบอร์เต็มที่
“.....” ชายหนุ่มรู้สึกตะขิดตะขวงใจที่จะให้เบอร์เพื่อนหญิงไป “เออ....เขาบอกว่า ขอดูรูปเมิงก่อน”
“โหย!! ได้เลย!!! เมิงเอาตอนนี้เลยป้ะ?!!!” เต้ยว่าพลางเปิดกระเป๋าสตางค์ หยิบรูปถ่ายตัวเองออกมา เป็บแอบเห็นว่าตอนนี้รูปพิมพ์ฝันได้ไปอยู่ในกระเป๋าสตางค์ของเต้ยแล้ว
“ก็ดี! เอามาเดะ!!” เขารับมาอย่างเสียไม่ได้ แต่เขาก็คิดว่าดีเหมือนกัน เพราะเขาคงไม่ได้เจอพิมพ์ฝันง่ายๆนักหรอก
“อะ!! เออ! ฝากด้วยนะเว่ย!!! เดี๋ยวไปสั่งข้าวก่อน!” เต้ยยิ้มร่า และเดินไปสั่งข้าวอย่างอารมณ์ดี ผิดกับเป็บที่เริ่มไม่เจริญอาหารซะยังงั้น!!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
5 โมงเย็น ....ช่วงเวลารถติด เป็บยืนเซ็งอยู่บนรถเมล์ที่คนเบียดเสียดกันแน่นขนัดจนแทบหาอากาศหายใจได้ยากเต็มที ดังที่เคยมีคนเปรียบเปรยไว้ขำๆว่า ‘เบียดกันจนแทบจะได้เสียกันอยู่แล้ว’ รถเมล์แล่นไปที่ละนิด จอดป้ายแล้วป้ายเล่า มีแต่คนขึ้น แต่ไม่มีคนลง ทั้งเสียงมือถือ เสียงคุยกัน เสียงแตรรถ เสียงกระเป๋ารถเมล็บอกให้ชิดใน ทำเอาเป็บจะประสาทเสีย ไหนจะควันรถที่ทำให้อากาศเป็นพิษนี่อีก... แต่แล้ว ความหงุดหงิดนั้นก็พลันหายไปหมด เมื่อรถเมล์จอดที่ป้ายหนึ่ง
“เอ้า!! ไม่ลงหลบเลยนะคะ!!ไม่ลงหลบเลย!!!” เสียงอันยียวนของกระเป๋ารถเมล์ดังขึ้น “ขึ้นแล้วชิดในเลยนะคะ หาที่เกาะเลย!!! ไป!!!!”
ผู้หญิงสาว ผิวขาว ตัวเล็ก ท่าทางบอบบาง น่าทะนุถนอม แต่งตัวอย่างผู้ดีที่ไม่น่ามาขึ้นรถเมล์เลยก้าวขึ้นรถมายืนอยู่ข้างเขา เป็บรู้สึกเหมือนกำลังฝันไป ภาพที่เห็นกลายเป็นภาพ Slow motion และร่างกายของสาวน้อยคนนั้นก็เรืองแสงเหมือนมีออร่าห่อหุ้มอยู่
“อ๊ะ! ขอโทษค่ะ” เธอเซมาชนเขาทันทีที่รถเบรก
“....เอ่อ....ไม่...ไม่เป็นไรครับ”
เธอคงไม่ค่อยชินกับการขึ้นรถเมล์ เพราะหลังจากนั้น เธอก็ยังคงเซมาชนเขาเกือบทุกครั้งที่รถเบรก ทุกครั้งเธอจะหันมาขอโทษและยิ้มอายๆให้เขา ซึ่งนั่นก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นส่ำ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอย่างนี้ เขาเผลอลงรถเมล์ป้ายเดียวกับเธอ และต่อรถอีกสายเพื่อตามเธอไป
“อ้าว...นี่มันแถวบ้านพิมพ์นี่หว่า” เขาพูดกับตัวเอง “อ้าวเฮ้ย!!! หายไปแล้ว!!! โถ่เว๊ย!!!!!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“แปลกดีนี่! วันนี้มาหาฉันถึงบ้าน!!” พิมพ์ฝันทักเมื่อเห็นเป็บ
“เฮ้ยๆ! มีอะไรเล่าให้ฟัง!!!” เขาเล่าเรื่องผู้หญิงคนนั้นให้เธอฟังอย่างละเอียด รวดเร็ว และได้อารมณ์มาก พิมพ์ฝันก็ตั้งใจฟังเขาเล่าอย่างจริงจัง
“โหย!! แกมันไม่ได้เรื่องเลย!! ตามยังไงให้คลาดสายตาว้า!!!” พิมพ์ฝันว่า
“เอาน่า! ยังไง เราก็รู้แล้วว่าอยู่แถวบ้านแก!! อิอิ ต่อไปจะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆนะจ๊ะ!!!” เป็บยิ้มเจ้าเล่ห์
“เออ!! มาอะได้ แต่ขอของฝากด้วยละกัน!!! มาทีไรเปลืองขนมบ้านฉันทุกที!!!” หญิงสาวบ่น
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“เออใช่!! แล้ว....เรื่องเต้ยอะ เป็นไงมั่ง” พิมพ์ฝันถามอย่างสนใจ
“.....หา...อ๋อ...” ....อ้าว กรรม! ว่าจะถ่วงเวลานานๆ ดันลืม มาเจอซะเร็วเลย....เป็บคิด
“ว่าไงล่ะ” เธอถามซ้ำ
“......เออ! อะ! เขาฝากรูปมาให้!!!!” เป็บยอมให้รูปเต้ยไปแต่โดยดี ทั้งที่ใจจริงเขาไม่อยากให้เลย
“โห!!!! หล่อว่ะ!!!!!” หญิงสาวกรี๊ดกร๊าดชอบใจ “เขาชอบเราจริงๆอะ?!!!”
“เออ!! บ่นถึงทุกวันเลย!!”
“เหรอๆ!! กรี๊ดๆ!!!! ขอบใจมากนะ!!!”
...ทำไมต้องดีใจขนาดนั้นด้วยนะ?!!! ไอเต้ยมันหล่อขนาดนั้นเลย?!!! หน้าตามันก็ไม่เท่าไหร่หรอกน่า!!! ขณะที่เป็บมีความคิดเหล่านี้อยู่เต็มหัว เวลาก็ผ่านไป เป็นวันใหม่อีกครั้ง
“เฮ้ย!! เป็บ!!! พิมพ์ว่าไงวะ” เต้ยเข้ามาถามเรื่องพิมพ์ฝันจากเป็บเช่นเดิม
“อ๋อ...อือ...มันบอกว่าเมิงหล่อ กรี๊ดกร๊าดใหญ่” เป็บตอบอย่างไม่เต็มใจ
“เหรอๆ งั้นให้เบอร์ได้แล้วใช่ป้ะ” เต้ยหยิบมือถือขึ้นมาเตรียมบันทึกเบอร์โทร
“...เอ่อ...” เป็บอ้ำอึ้ง แจ็คที่นั่งอยู่ข้างๆมองเขาอย่างรู้ทัน
“เฮ้ย! เร็วเดะ!!” เต้ยเร่ง เพราะอาจารย์เข้าสอนแล้ว
“เฮ้ย...บอกตรงๆ กรูไม่ไว้ใจเมิงว่ะ” เป็บบอกเต้ยน้ำเสียงจริงจัง
“หา! ไม่ไว้ใจกรูเหรอ”
“เออ! ก็เมิงอะ เบื่อง่าย ใจเร็ว เดี๋ยวเมิงทิ้งเพื่อนกรู!!! ไม่ได้หรอก!!!” เขาพูดออกไป ทั้งๆที่รู้ว่า ที่เขาไม่อยากให้เต้ยยุ่งกับพิมพ์ไม่ใช่แค่เพราะเหตุผลนี้
“เมิงเชื่อกรูดิ! คนนี้อะกรูชอบจริงๆ!!! กรูรับรองได้!!!! กรูอะคิดถึงพิมพ์มากนะเว่ย! กรูไม่เคยเป็นงี้มาก่อนเลย!!”
“.....” เป็บอึ้งไป ...ดูจะจริงอย่างที่เต้ยพูด เป็นครั้งแรกที่เขาถามถึงผู้หญิงคนหนึ่งอย่างจริงจัง และต่อเนื่องขนาดนี้ แต่ว่า....
“......เอ่อ...ที่จริง...พิมพ์มันไม่ยอมให้เบอร์อะ มันกลัว เอาแค่ e-mail ไปก่อนละกัน”
“เออๆ! อะไรก็เอา!!!” เต้ยดีใจ รีบหากระดาษมาจด
“แต่กรูลืม e-mail มันไว้ที่บ้านว่ะ” สิ้นเสียงเป็บ เต้ยหุบยิ้มทันที “...แบบว่า กรูลืมเอามา...”
“เว๊ย!! งั้นเดี๋ยวกรูโทรไปถามเมิงคืนนี้ก็ได้!!!” เต้ยว่า และเดินไปหาที่นั่ง เพราะอาจารย์เริ่มว่าแล้ว “หาให้เจอนะเว่ย!!!”
เมื่อเต้ยไปแล้ว แจ็คก็หันมาเหน็บเป็บทันที “ไอหมาหวงก้าง!!!!!!!”
หมาหวงก้าง? เขาน่ะเหรอ? นี่เขากำลังทำอะไรอยู่นะ เขาเป็นอะไรไปเนี่ย...
“อ๊ะ! ขอโทษครับ!!” เขารีบก้มลงไปหยิบของที่ตกกระจัดกระจายให้ผู้หญิงตรงหน้า
“ขอบคุณค่ะ” เสียงของเธอฟังดูคุ้นหูมาก
“อ๊ะ....” เขาเผลออุทานขึ้นมา เมื่อเห็นว่า เจ้าของเสียงคือคนเดียวกับที่เขาเจอบนรถเมล์เมื่อวันก่อน
“คะ?” เธอทำหน้างงๆ ...ขนาดงงยังน่ารักเลย แม่คุณเอ๊ย...
“เอ่อ...เปล่าครับ” เป็บเกาหัวแก้เขิน เธอยิ้มให้ และเดินจากไป
ขณะนั้น...มีเพลงหนึ่งดังขึ้นในหัวเป็บ... ‘อย่างเธอแค่มองไม่ได้หรอก ให้มองอย่างเดียวไม่ได้หรอก’ เขาตัดสินใจหันกลับไปเรียกเธอไว้
“เอ่อ...เดี๋ยวครับ!!!” เขาแปลกใจเล็กน้อยเมื่อพบว่า เธอก็กำลังหันมองเขาอยู่เช่นกัน...
“เอ่อ...เราเคยเจอกันมาก่อน....ใช่มั๊ยคะ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
บุพเพอาละวาด says: ไงล่ะ บุพเพป้ะล่ะ อิอิ (เป็บกำลังเล่าเรื่องวันนี้ให้พิมพ์ฝันฟังทาง msn)
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: สุดยอด!!! ต้องงี้ดิ!! (party smile<:o) )
บุพเพอาละวาด says: หุหุ เขาอยู่ม.เดียวกะเราด้วยล่ะ อิอิ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: พบรักใหม่แล้ว ดีใจด้วย
บุพเพอาละวาด says: (embarassed smiled:$) 55+ thx
แฟนไม่มาแฟนไม่มี says: แล้ว...ของเราล่ะ เต้ยน่ะ
...ถามถึงเต้ยอีกแล้ว... หึหึ เราไม่ให้เต้ยมันรู้เบอร์แกง่ายๆหรอก วันนี้ถึงได้อุตส่าห์เข้าเน็ตแล้วก็ปิดมือถือไง!!! แต่เอ๊ะ! ทำไมเราต้องขัดขวางไอเต้ยมันด้วยวะ?!!!! ขณะที่เป็บกำลังงงตัวเองอยู่นั้น เต้ยก็ sign in
เต้ยครับ says: เฮ้ย!’ไมปิดเครื่องวะ?! ดีนะคิดได้ว่าเมิงคงเข้าเน็ต
บุพเพอาละวาด says: ลืมว่ะ โทษที (...ลืมที่ไหนล่ะ กรูจงใจ!!! เป็บคิด)
เต้ยครับ says: e-mail ล่ะ (baring teeth smile 8o|)
ฮึ้ย! ทำไงดีวะ?!!! พิมพ์ก็ออนอยู่พอดีด้วย นั่น! หน้าต่าง msn ของพิมพ์กระพริบใหญ่แล้ว...
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: เงียบไปเลย เป็นไรรึเปล่า
หน้าต่าง msn ของเต้ยก็กระพริบ!!!
เต้ยครับ says: เฮ้ย!!! อยู่ป่าวเนี่ย?!!! E-mail ล่ะ?!!!
โถ่ว๊อย!!!! เราจะกันมัน 2 คนทำไมวะ?!!!! เป็บเริ่มสติแตก!!! โว๊ย!!!!! คุยกันไปเลยไป!!!!!! ...ว่าแล้วเขาก็จัดการให้ทั้งคู่มาคุยกันในหน้าต่างเดียว
บุพเพอาละวาด has just invited เต้ยครับ to the conversation
เต้ยครับ says: ไรอะ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: ใครอะ
บุพเพอาละวาด says: พิมพ์ นี่เต้ย เต้ย นี่พิมพ์
...หน้าต่าง msn นิ่งไป 5 นาที...
บุพเพอาละวาด says: เฮ้ย!ยังอยู่กันป่าว
เต้ยครับ says: อยู่’ใจนายมากว่ะ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: อยู่ (embarrased smiled:$)
เต้ยครับ says: นี่ e-mail พิมพ์เหรอครับ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: ค่ะ
เต้ยครับ says: ขออนุญาตแอดนะครับ (โถ่!!ไอสุภาพเอ๊ย!!!! ...เป็บแอบด่าในใจ)
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: อ๊ะ เรียบร้อยแล้วค่ะ
เต้ยครับ says: พิมพ์อยู่ม. T เหรอครับ เก่งจังเลยครับ ตอนเอนท์เต้ยก็เลือกที่นั่นเหมือนกันนะ แต่คะแนนไม่ถึง
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: เหรอคะ ได้ยินว่า เต้ยเป็นลีดเหรอคะ อยากเห็นตอนซ้อมจังเลยค่ะ
เต้ยครับ says: ได้เลยครับ ไว้มาดูสิครับ ถ้าจะมาบอกนะ เต้ยจะไปรับ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: แหม 55+
เต้ยครับ says: พิมพ์มีแฟนรึยังครับ
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: (embarassed smile:$) ยังค่ะ
เต้ยครับ says: จริงเหรอครับ ทำไมล่ะ พิมพ์น่ารักออก
แฟนไม่มา แฟนไม่มี says: บ้า! ชมกันยังงี้เลย อิอิ (embarassed smiled:$) เอาไป20!!
เต้ยครับ says: 20 เองเหรอ 55+ ซะงั้นเลย
บุพเพอาละวาด has just sign out of the conversation
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“เป็บ!!” ชายหนุ่มหันไปตามเสียงเรียก เป็นเธอนั่นเอง
“สายไหม!” เขาเรียกชื่อและยิ้มให้เธอ สาวน้อยที่เขาหลงรักตั้งแต่แรกเห็น ถ้าเขาไม่เข้าข้างตัวเองมากเกินไป เขาคิดว่าเธอก็คงจะมีใจให้เขาไม่น้อย
เป็บและสายไหมสนิทกันเร็วมาก สายไหมเป็นผู้หญิงที่สดใสน่ารัก บุคลิกภายนอกดูเหมือนคุณหนูไปหน่อย แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย เธอเป็นคนง่ายๆ เปิดเผยและจริงใจ นั่นแหละ จุดที่เขาชอบมากที่สุด
“เป็บ” สายไหมเรียกเขาขณะกลับบ้านด้วยกัน
“อะไรเหรอ” เขาหันไปยิ้มให้เธอ
“เป็บคิดยังไงกับสายไหมเหรอ” เธอถาม
“....หา...เอ่อ...ก็...” เขาอึ้งไป สายไหมใจกล้ากว่าที่คิดแฮะ
“เป็บชอบสายไหมรึเปล่า” คราวนี้เธอถามเข้าประเด็นเลย
“เอ่อ.....” ชายหนุ่มรู้สึกเขินมาก “แล้ว...แล้วสายไหม...คิดไงล่ะ”
“สายไหมก็ชอบเป็บน่ะสิ ถึงได้ถาม” เธอว่าแล้วหันไปอีกทาง ...เธอชอบ....ชอบเราเหรอ?!!! เป็บรู้สึกแปลกใจกึ่งดีใจ เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงมาบอกรักก่อน
“เอ่อ....เป็บก็คิดเหมือนสายไหมน่ะแหละ”
เขาตอบพลางเกาหัวแก้เขิน นี่มันจะเร็วไปรึเปล่านะ? ความกังวลใจต่างๆเริ่มก่อตัวเป็นคำถามขึ้นในหัว เขากลัวว่ามันจะลงเอยในแบบเดิมๆอีก... แต่วินาทีที่เขาเห็นหญิงสาวที่ชื่อสายไหมหันมายิ้มให้ รอยยิ้มที่สดใสร่าเริงนั้นเหมือนกับมีเวทมนตร์ เขารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของเพื่อนหญิงคนสนิทกระซิบที่ข้างหู ‘ไม่เป็นไร คราวนี้แกจะต้องไปได้สวยแน่ๆ’ ...ใช่...ไม่เป็นไร ...เขายิ้มตอบเธอ และทั้งคู่ก็จูงมือเดินไปด้วยกัน ...คราวนี้แหละ เขาจะต้องไปได้สวยแน่ๆ...
จบตอนที่สองแล้วจ้า!!! อ่านแล้วช่วยเมนท์กันด้วยนะ!!! จะพยายามมาอัพบ่อยๆจ้า เพราะเปิดเทอมแล้ว เล่นเน็ตได้ แล้วก็มีข่าวดีด้วย บ้านวินด์จะติดเน็ตได้แล้วจ้า เฮ!!!
เมนท์ด้วยน้า เมนท์หน่อย เป็นกำลังใจให้วินด์หน่อยนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น