การเดินทางไปยังจุดเริ่มต้นของสายรุ้ง

ข้อมูลเบื้องต้น

ดช เดินขึ้นไปเคาะประตูหน้าบ้านของ ดญ

“ก๊อกๆ” แล้วประตูก็เปิดออก

ดช:  เธออยากไปผจญภัยมั้ย

ดญ: ไปสิ

ทั้งคู่เดินไปขึ้นรถ Nissan march สีเทา

      เพลงในวิทยุเล่น – ปลายสายรุ้ง paradox

ดญ:  เราจะไปใหนหรอ

ดช:   ไม่รู้สิ ปลายสายรุ้งมั้ง

ดญ:  แล้วเธอรู้หรอว่าปลายสายรุ้งอยู่ใหน

ดช:   ก็ขับตามสายรุ้งไปเรื่อยๆไง

ดญ:  ก็นั่นสิ ถ้าเราขับไปเรื่อยๆจนถึง แต่มันดันกลายเป็นจุดเริ่มต้นของสายรุ้งล่ะ

ดช:   ...

ดญ:  จะแน่ใจได้ไงว่าด้านที่เราขับอยู่เป็นปลายสายรุ้ง

ดช:  ไม่รู้ดิ เราว่าจุดหมายมันอาจจะไม่ได้สำคัญเท่าไหร่ เราว่าที่สำคัญมันคือช่วงเวลาที่เราเดินทางไปถึงอ่ะ ช่วงเวลาที่เราได้นั่งรถเล่นไปด้วยกัน

ดญ: นี่สรุปเราจะคุยเรื่องปรัชญาความคิด อีกแล้วหรอ

ดช:  เราไม่ได้จะชวนคุยเรื่องนี้ 555+ แค่พูดตามที่คิดออกไป

ดญ: ก็เห็นเธอชอบพูดเรื่องอะไรที่มันเป็นปรัชญาอะไรทำนองนี้ตลอด เราว่าเวลานั่งฟังแล้วมันรู้สึกแปลกๆอ่ะ รู้สึกเหมือนเธอกำลังโชว์ว่าเธอเป็นคนฉลาดอะไรทำนองนี้อ่ะ 555

        วิทยุเปลี่ยนเพลง – ไม่ต้องคิดมากมาย the others

ดช: เราไม่ได้จะอวดฉลาดอะไรทั้งนั้น เราแค่พูดตามที่เราคิดจริงๆ เราเข้าใจนะว่าทำไมเธอคิดแบบนั้น เพราะคนส่วนใหญ่ก็คิดกับเราแบบนี้เหมือนกัน มีคนเข้าใจความหมายที่เราพูดจริงๆไม่กี่คนหรอก เพราะงั้นเธอไม่ผิดหรอกที่คิดแบบนั้น

ดญ พูดพร้อมขึ้นกับ ดช “มันเป็นสัญชาติญาณในการเอาตัวรอดของมนุษย์ที่ต้องการจะเก่งกว่าคนอื่นอยู่เสมอ”

ดช ละสายตาจากถนนมามองหน้า ดญ ด้วยสายตาอมยิ้ม

ดญ: “เพราะงั้น เวลาเราพูดเรื่องที่เป็นนามธรรม คนอื่นจะมองว่าเรากำลังข่มให้พวกเขาอ่อนแอกว่าเรา สัญชาติญานของพวกเขาเลยปิดกั้นคำพูดเราแล้วมองว่าเรากำลังพูดอะไรแปลกๆ”

ดช: 5555 เธอจำที่เราพูดได้ด้วยหรอ

ดญ: เธอเล่นพูดเป็นร้อยครั้งแล้ว ทำไมจะจำไม่ได้ 555 นี่ เรารักกันนะ ทำไมเราจะไม่เข้าใจเธอ ที่พูดเมื่อกี้แค่แซวเล่นเฉยๆ เธอนี่จะต้องจริงจังไปกับทุกเรื่องเลยมั้ย หัดมีอารมณ์ขันบ้างสิ 555

ดช ไม่ได้พูดอะไร นอกจากส่งรอยยิ้มไปให้ ดญ

      วิทยุเปลี่ยนเพลง – จูบ illslick

ดญ: จริงๆเราว่า เรื่องที่เธอพูดมันก็ถูกนะ มนุษย์เราต้องการที่จะแก่งแย่งชิงดีกันเกินไป ต้องการให้คนอื่นมองตนเองว่าเหนือกว่าอยู่เสมอ ความคิดนี้มันแทรกตัวลงไปในทุกกิจกรรมชีวิตของพวกเขาเลย ทั้งเรื่องการเรียน ต้องทำตัวไม่ได้เด่นเกินไปในห้อง ไม่ยกมือถามอาจารย์ หรือถ้าอาจารย์สอนผิดก็ท้วงไม่ได้ เพราะจะโดนเพื่อนหมั่นไส้ หรือการทำงาน ต้องได้เงินเดือนสูงๆ เข้าไปทำงานในเมืองหลวง อวดว่าไปเที่ยวที่นู่นนี่นั่นลงเฟสบุค แม้กระทั่งเรื่องหาแฟน บางคนคบกับแฟนแค่ที่หน้าตา เพราะต้องการให้คนอื่นมองว่า กูมีปัญญาหาแฟนสวยๆ

ดช:  แต่สำหรับเรา ชอบคนสวยๆเพราะเราแพ้คนสวยเฉยๆนะ 5555

ดญ: หน้าแดง

ดช:  เขินทำไม ไม่ได้หมายถึงมึง 55555

ดญ: อีสัส !!

ดช:  ที่เธอพูดมันก็ถูกนะ การแก่งแย่งชิงดี พอมันยิ่งทวีคูณมันก็กลายเป็นการหาผลประโยชน์เข้าตัว ถ้าเป็นระดับประเทศ ก็คือการคอรัปชั่น หรือถ้าเป็นระดับโลก ก็คือสงคราม

ดญ: เราดีใจนะ ที่เราสองคนคบกันด้วยใจเลยจริงๆอ่ะ ไม่ได้มีใครอยากอยู่เหนือกว่าใคร ไม่มีคำว่าใครถือไพ่เหนือกว่าสำหรับความรักของเรา

ดช:  เราก็ดีใจนะที่ความรักของเรามันเป็นเธอ เพราะเราเชื่อว่าความรักไม่ใช่การชิงกันว่าใครจะเป็นคนคุมใคร เราเชื่อว่าความรักคือการที่คนสองคน เอาความรู้สึกดีๆมากองไว้ตรงกลางแล้วก็แชร์ความรู้สึกนั้นด้วยกันสองคน เราคิดว่าถ้าคู่รักทุกคนบนโลกนี้คิดแบบนี้ได้ ทุกคนคงมีความสุขมากกว่านี้ เวลาทะเลาะกัน ทั้งคู่คงยอมเป็นฝ่ายยอมรับผิดและขอโทษเองโดยธรรมชาติ ไม่มีใครคิดว่าเราจะต้องเป็นฝ่ายที่ต้องชนะ

ดญ: ก็เหมือนเรื่องที่เธอบอกตอนแรกนั่นแหละ สัณชาติญาณของมนุษย์คือต้องการทำตัวให้อยู่เหนือคนอื่น เพราะงั้นเวลาทะเลาะกันมันถึงไม่มีใครยอมใครไง

ดช: นั่นสินะ.....ถึงปลายสายรุ้งแล้ว

          วิทยุปิดเพลง

ดช: เดินลงจากรถไปพร้อมกับซองจดหมายที่เขียนว่า

เรื่อง : การเดินทางไปยังจุดเริ่มต้นของสายรุ้ง

ถึง : เด็กชาย

ดช ยืนมองซองจดหมายในมืออยู่ซักพักแล้วจึงหันหน้าไปมองดญ

ดช: ที่นี่ไม่ใช่ปลายสายรุ้งจริงๆด้วย แต่เป็นจุดเริ่มต้นของสายรุ้ง

แต่สายไปแล้ว ดญ ไม่ได้มีตัวตนอยู่ตรงนั้น...ดช เริ่มร้องไห้ เขาคิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมดของการเดินทางแห่งสายรุ้งของเขาและ ดญ ... เขาพลาดอะไรไป และอยากแก้ไขอะไรก่อนที่เขาจะเดินไปสุดปลายสายรุ้ง

ในขณะที่ ดช กำลังครุ่งคริด ก็มีเด็กชายและเด็กหญิงเดินมาด้วยกัน ดช หันไปมองหน้าเด็กชาย แล้วเดินเข้าไปหาพร้อมกับยื่นซองจดหมายให้

ดช: อ่านให้จบก่อนไปถึงปลายสายรุ้งนะ

เด็กชายรับซองจดหมายมาด้วยสีหน้าหงุนงง หลังจากนั้น ดช ก็เดินกลับไปขึ้นรถ Nissan march สีเทาแล้วขับออกไป

เด็กหญิง: เธอรู้จักกับพี่เขาหรอ

เด็กชาย: รู้จักสิ

เด็กหญิง: พี่เขาหล่อดีนะ 5555

เด็กชาย: อ่าว อีสั*ส

เด็กหญิง: เราล้อเล่นมั้ย แอะอะก็ด่าเราตลอด 555....เอ้อ เราหิวแล้วอ่ะ ไปหาอะไรกินกันมั้ย

เด็กชาย: ไปสิๆๆ

เด็กหญิงและเด็กชายเดินไปขึ้นรถ Nissan march สีเทา แล้วขับออกไปหาอะไรกิน