The memories of life

บทที่ 1...[แรกเริ่มลำลึก]


                    "ครืน~ซ่า"  เสียงของทพเลที่ดังอยู่เบื้องล่างของภูผา  ไม่ได้รบกวนชายผู้ยืนอยู่เบื้องหน้าหลุมฝังศพของผู้เป็นที่รักยิ่ง...
                   " นี่ก็หนึ่งปีแล้วนะ...เธอจะเป็นยังไงบ้างล่ะนี่  แต่ที่เราได้เห็นอยู่ตอนนี้ เธอก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเลย" เขาคุกเข่าและพูดกับแผ่นหินอ่อนที่ตั้งเด่นอยู่ทางเบื้องหน้า
                   " ต่างกับเรานะที่ต้องเดินทางอยู่เรื่อยไป  .... สร้อยของเธอ เรายังเก็บมันไว้เป็นอย่างดี" ถึงตอนนี้น้ำตาของเชาก็หยดลงบนยอดหญ้าอันเขียวสดหน้าหลุมศพ และตามมาด้วยเสียงสะอื้นร่ำไห้ อย่างเบา ๆ
   สายลมเย็นพัดออกจากแผ่นดิน เมื่อยามเย็นได้มาถึง  เสียงพูดคุยเริ่มดังขึ้นรอบ ๆกาย ขณะที่ชายผู้หนึ่งกำลังเดินไปอย่างไร้จิตวิญญาณ ตรงไปยังเชิงเขาทางตอนใต้ของเมือง  
    ใต้ต้นไม้ใหญ่บนเชิงเขามีการทำสัญลักษณ์ไว้เป็นขีด มีตัวเลขและตัวอักษรแลดูเก่ามากแล้วเขียนกำกับไว้ บนพื้นใต้ต้นนั้นชายคยยึงกำลังขุดดินใกล้ ๆ กับโคนต้นเพื่อหาอะไรบางอย่างและเขาก็พบมัน....