ฝน พรหม ใจ

“ไอ่เอม  ฉันไม่รู้ว่าจะต้องปลอบใจแกยังไงดี  แกถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง   แต่แกหยุดร้องไห้เถอะนะ ไม่อย่างนั้น ฉันคงจะร้องตามแกด้วย”

“เอมขอโทษนะ มะยม  เอมไม่น่าเอาเรื่องไม่สบายใจ มาให้มะยมเลย” น้ำเสียงอู้อี้และสั่นเครือ

“แกไม่ต้องขอโทษฉันเลย แล้วฉันก็ไม่ได้ลำบากใจอะไร แต่ฉัน  สงสารแก  เรื่องที่แกเจอมันหนักหนาเกินไป  แกเป็นคนดี ไม่เคยคิดร้ายอะไรกับใคร  ทำไมแกไม่มีชีวิตดีๆ เหมือนกับคนอื่นเค้าสักที ฉันเองก็ช่วยอะไรแกไม่ได้มาก  แม่ฉันก็ไม่รู้จะดุไปไหน เคลื่อนตัวไม่สะดวกเลย  ไม่อย่างนั้นฉันมาอยู่เป็นเพื่อนแกที่นี่แล้ว”

“แค่มะยมหาห้องพักนี้ให้เอม เอมก็เกรงใจจะแย่แล้ว อย่าไปว่าแม่เลยนะ มะยมโชคดีแล้ว ที่มีแม่คอยรักคอยเป็นห่วงแบบนี้” 

ยิ่งพูดถึงเรื่องแม่  ก็ยิ่งทำให้น้ำตาของเธอ ไหลออกมาอีกระรอก

“แม่แก  เค้าก็รักแกเหมือนแม่ฉันนั่นแหละ  แต่พอดีว่า แม่ฉันมีฉันคนเดียว ก็เลยหวงฉันอยู่คนเดียว  แต่แม่แกน่ะ มีลูกสองคน เค้าก็ต้องเหนื่อยหน่อย  เลยดูแลแกไม่ได้เต็มที่  แกอย่าคิดมากไปเลยนะ”  

เพื่อนสาวพยายามพูดปลอบใจ ทั้งๆ ที่ตัวเองรวมถึงทุกๆ คนที่รู้เรื่องราวของครอบครัวนี้ ต่างก็รู้ดีว่า  แม่เอม ไม่เคยรักเอมเลย

“เอมดีขึ้นแล้ว  มะยมรีบกลับบ้านเถอะนะ  เดี๋ยวแม่เป็นห่วงเอา”

“ดีขึ้นแล้วอะไรล่ะ  ตัวแกร้อนขนาดนี้  สงสัยเพราะเมื่อเย็นแกตากฝน”

“เอมไม่เป็นไรจริงๆ”

“ถึงแกจะไม่เป็นไร  แต่คืนนี้ฉันก็จะอยู่ที่นี่กับแก  เพราะบอกแม่ไปแล้วว่า จะไปทำรายงานบ้านไอ้กุ๊กกู๋  แต่ความจริงคือ ไอ้กุ๊กกู๋มันทำเสร็จไปตั้งนานแล้ว”

“อีกไม่นาน มะยมคงจะเรียนจบโท  แล้วจะต่อเอกเลยหรือเปล่า”

“ก็คงต่อเลย ไม่ได้ขยันอะไรหรอก  แต่แม่บังคับ  แกก็สู้ๆ นะ ฉันรู้ว่าแกอยากเรียนต่อมากกว่าฉันซะอีก  เพราะแกชอบเรียนหนังสือ แต่ยังไงฉันก็จะหาลู่ทางไว้ให้นะ”

“ขอบคุณมากๆ นะ มะยม  เอมรบกวนหลายเรื่องเลย”

“เอาน่า  อย่าเครียดไป   เปิดวิทยุฟังดีกว่า  แอร๊ย!!!  เที่ยงคืนพอดีเลย  ดีเจคนโปรดของฉันมาแล้ว”

“งั้นเดี๋ยวเอมไปอาบน้ำก่อนนะ  เสร็จแล้ว มะยมจะได้อาบต่อ”

“อ้าว  แกไม่ฟังด้วยกันเหรอ”

“เอมปวดหัวนิดๆ  อาบน้ำแล้ว คงนอนเลย  แต่มะยมก็ฟังได้เลยนะ  เอมนอนได้”

“...กลับมาพบกันอีกเช่นเคย  ในช่วงเวลาที่คนทั่วไปหลับใหล  เหลือไว้แต่เพียงคนเปลี่ยวใจอย่างเราที่มิอาจข่มตาได้ลง  กับคนที่คุณคุ้นเคย คุ้นหู หรืออาจจะคุ้นตา แต่ไม่อาจคุ้นใจ   ดีเจน้ำนิ่ง ดีเจเสียงห้าวหน้าหวาน แห่งคลื่น 111.12  คลื่นสมองไหล  มีเพียงเสียงเพลงจากใจ ส่งไปให้คุณผู้ฟังทุกคน...”

“แอร๊ย  ทันเวลาพอดีเลย  แหม่  เสียดายไอ้เอม  เข้าห้องน้ำไปซะแล้ว  อดฟังเสียงว่าที่แฟนในอนาคตเลยอะ”

“... ช่วงนี้มีผู้ฟังใหม่ๆ เข้ามาฟังกันเยอะ  แล้วหลายคนก็ถามว่า ทำไม ต้อง คลื่นสมองไหลด้วย  ดูหลอนๆ ยังไงก็ไม่รู้  ก็ยังพึ่งเข้าใจผิดกันนะคะ  นี่คลื่นเพลงรัก ไม่ใช่เพลงผีบอกแต่ประการใด   ในฐานะที่ดีเจน้ำนิ่งคนนี้ ได้คิดมันขึ้นมา ก็ขออนุญาตอธิบายว่า   การฟังเพลง โดยทั่วไป ก็จะใช้หูฟัง แต่สำหรับคลื่นของเรา อยากให้ทุกคนเพิ่มฟังก์ชัน ใช้หัวใจฟังเข้าไปด้วย เหมือนกับที่เราเปิดเพลงออกมาจากหัวใจเช่นกัน   ส่วนสมองนั้น  ปล่อยให้มัน....ไหลไป   

ซึ่งก็อาจจะคล้าย ๆ กับเพลงนี้”

...ปล่อยให้ไหล  ไป  ให้ลอยลงสู่ทะเล  ให้หายไป ให้มันอย่าคืนย้อนมา...   (เสียงเพลงแทรกขึ้นมาเบาๆ)

“ทิ้งรักลงแม่น้ำ  เวอร์ชัน  พี่แบงค์ วงแคลช  จากผู้ฟังทางบ้านที่รีเควชผ่านมากับสายฝนที่โปรยปรายอยู่ตอนนี้  

จะเศร้าก็เศร้าได้นะคะ  แต่อย่าร้องไห้เป็นอันขาด  เพราะว่าถ้าได้ร้องครั้งนึงแล้ว รับรองได้ว่า มีครั้งต่อไปแน่นอน  แล้วก็ไม่มีใคร อยู่ปลอบใจเราได้ตลอด 24 ชั่วโมงนะคะ    ทิ้งมันไปเถอะค่ะ  จะทิ้งลงขยะเปียก ขยะแห้ง หรือขยะอันตรายก็ได้ เอาให้เต็มที่ แต่ถ้าคิดไม่ออก จะทำแบบในเพลงก็ได้ค่ะ  ทิ้งมันไปกับแม่น้ำ..”

(เสียงดีเจหายไป เสียงเพลงค่อย ๆ ดังขึ้น )

“ไอ้เอม  หวังว่าแกจะได้ยินที่ดีเจน้ำนิ่งพูดนะ ถ้าวันไหนแกไม่มีฉัน  วันไหนแกต้องอยู่คนเดียว  แกก็ต้องอยู่ให้ได้  แล้วก็หวังว่า เพลงที่ฉันขอให้แก  จะทำให้แกดีขึ้นมาบ้าง”

ในห้องน้ำ

“ฮือๆๆๆ   ฮือๆๆๆๆ   ฮือออออๆๆๆๆๆ  ฮืออออๆๆๆๆๆ”

เสียงน้ำจากฝักบัวที่กระทบพื้นประทะกับเสียงเพลงที่เพื่อนสนิทพยามเร่งเสียงให้ดังที่สุด 

ทำให้คนที่อยู่ข้างนอก ไม่ได้ยิน เสียงบางอย่าง ที่อยู่ข้างใน   

ไม่ใช่ข้างในห้องน้ำ  

หากแต่เป็น  ข้างในนี้   ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ หังใจดวงเล็กๆและบอบบางเกินกว่าจะทิ้งทุกอย่างออกไปได้ง่าย ๆ เหมือนคำแนะนำของดีเจ หรือเหมือนกับเรื่องราวในเพลง