ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : TAMAO:เริ่มเรื่องราว ของสาวสุดแสบ
"ฮัลโหล~ ค่า ค่า ค่า เก็บหมดทุกค่าเลยน่ะ~ ล้อเล่นน่ะ ค่า~ ...กรี๊ดดดดด" เสียงใสหยุดลงทันทีเมื่อมีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งตัดหน้าเธอ จนเธอล้มลง
"โอ้ย~!"เธอร้องพลางกุมที่หัวเข่า ก่อนจะเงยหน้ามองคู่กรณีที่เป็นรถสุดหรู สุดแรง และแพงโค-ตร
ประตูรถสีดำถูกเปิดออกมาอย่างนิ่งๆ ตามด้วยร่างสูงโปร่งใส่แว่นกันแดดสีชา เดินมาด้วยมาดคุณชายสุดเท่ เสื้อโค้ทสีดำยาว เสื้อตัวในเป็นเสื้อแขนยาวสีเขียวแก่ ห้อย ไม้กางเขนสีเงินไว้ เขาเดินมามองเธอด้วยสายตานิ่งๆ
"นี่!จะไม่ช่วยกันเลยใช่ม่ะ!"สาวเจ้าพูดพลางกัดฟันกรอด น้ำตาเอิ่อที่ดวงตา
...บ้าจริง จะร้องไห้อีกและ!!!...
"อ่ะ"ชายหนุ่มตรงหน้ายื่นมือให้พลางมองนาฬิกาที่ข้อมืออย่างรีบๆ ทำให้คนนั่งอยู่นึกหมั่นไส้
"ไปเลย!ฉันลุกเองได้ ไอคนใจดำ!"เธอลุกขึ้นอย่างยากลำบาก และปัดมือของเขาที่ยื่นให้อย่างไม่ไยดีก่อนจะทำท่า ทำทางเก่งๆเบ่งใส่ ข่มขวัญเล็กน้อย
ชายหนุ่มเจ้าของรถมองด้วยสายตาเย็นชา พอๆกับหิมะที่กำลังตกอยู่ในตอนนี้ ก่อนจะยักไหล่ เบาๆแล้วกลับขึ้นรถตน ขับออกไป
ฮวบ~! ร่างบางทรุดลงกับพื้นที่เริ่มมีหิมะประปราย
...ข....ไข้ขึ้น....
สายตาของเธอเริ่มพร่ามัว เสียงรถคันเดิม เธอจำเสียงมันได้ มันขับเข้ามาใกล้ๆ ทำให้สัญชาติยานการป้องกันตัวเองทำงาน เมื่อชายคนเดิม พยายามจะเอาเธอขึ้นรถ แรงที่แขนและขาพอจะมีบ้าง แต่คงร้องออกไปไม่ไหว
"อ่ะ~ไม่ ปล่อย....น่ะ"เสียงเริ่มวูบๆ ตอนนี้ร่างของเธออยู่ในอ้อมแขนเขาเสียแล้ว แย่แล้ว!!!!
แกร๊ก~~~~~~~~~!!! มือเล็กๆปัดไปโดนหน้าของเขาเบาๆ(ด้วยความอ่อนแรง) ก่อนจะหมดสติ หน้านี้เคยเห็นที่ไหนน่ะ....
....
...
..
.
เสียงของเครื่องปรับอากาศดังเบาๆ ร่างบางขยับตัวอย่างเมื่อยล้า เตียงแสนนุ่ม กลิ่นหอมมิ้นท์ นี่มาจากไหนกันนะ
"อืม"สาวน้อยยิ้มให้กับเตียงนุ่มๆก่อนจะพลิกตัวไปอีกข้าง ก็เจอกับ...
"กรี๊ดดด อุ่บ~!!!"เธอร้องออกมาก่อนจะหงายท้องเกือบตกเตียง ดีที่เขามารวบตัวไว้ทันพอดี
"อ๋อยยย นายเปนครายยยกานอ๊ะ"เสียงของเธออ้อแอ้
"เฮ่อ....เธอละ"เขาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเพื่อจะวัดไข้
"ฉันนน ฉันชื่อว่า ทาคาโนะ มิสึกิ อายุ 17 ปี ม.ปลายปีสองงงงง"เสียงเริ่มยางคางอีกครั้ง
"ฉัน โทคิซาว่า ฮิคารุ เธอพักผ่อนที่นี่ซะก่อนเถอะ ไข้สูงมาก จากประวัติแล้วเธอไม่มีญาติที่พอจะพึ่งพาได้ที่นี่ บ้านของเธอพึ่งมีโทรศัพท์มาบอกว่าโดนรื้อไปแล้ว ไม่เป็นหนี้ แต่ไม่เหลืออะไร พักที่นี่ก่อนละกัน"ฮิคารุพูดเสียงเนิบๆ นิ่งๆ เย็นชา จนคนฟังต้องพยายามลืมตามา
"งั้น...เดี๋ยวไข้ลดแล้วขอฟังอีกทีนะ"มิสึกิพูดก่อนจะผล่อยหลับไป
"ฮึ~"ฮิคารุอดหัวเราะในลำคอไม่ได้
...ไม่รู้จักฉันเลย ให้ตายสิ...
เช้าวันใหม่แสนจะสดใสกว่าทุกวัน เมื่อร่างบางลุกขึ้นมาบิดตัวอย่างสดใส มิสึกิมองไปข้างๆตัว ฮิคารุยังหลับสนิทอยู่บนเตียงข้างๆเธอ ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยมากจนไม่ได้เปลี่ยนเสื้อ มิสึกิพยายามนึกหน้าเขาให้ออก แต่ก็จำไม่ได้ เลยต้องจำใจลุกไปหาเสื้อผ้า
"ทำไงดี...ไม่มีเสื้อผ้า"มิสึกิทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะมองโน่นมองนี่ ไปเจอโน้ตเพลงเข้า
"หืม...เพลงของ Tri-Angle เพลงนี้เพราะซะด้วยยยย ฮืมม"มิสึกิเริ่มฮัมเพลง
"หากไปแปรเปลี่ยนไป~ ใจของฉันจะมั่นคงชั่วนิรันด์
เพียงคำสัญญา เพียงคำอ้อนวอน เพียงหัวใจของเรา
มั่นตรงต่อกันและกัน I love you มันจะเป็นเช่นไร..."
ฮิคารุค่อยๆลืมตาขึ้นมา แดดอ่อนๆยามเช้าทำให้เขาต้องเอามือมาบังตาไว้ เสียงของมิสึกิยังคงดำเนินต่อไป อย่างเพลิดเพลิน ฮิคารุมองภาพตรงหน้า จนมิสึกิร้องเพลงจบ เธอจึงหันมา เห็นฮิคารุนั่งมองอยู่ด้วยสายตานิ่ง เรียบ สงบ และ เย็นชา
"อ๊ะ!ขอโทษจริงๆนะคะ>.<"มิสึกิรีบขอโทษทันที
"ไม่เป็นไร...ต่อจากนี้เธอนอนห้องนี้นะ"ฮิคารุบอกนิ่งๆก่อนจะเดินออกไป
"...อ๋ออออ ฮิคารุวงTri-Angle นี่เอง!!! แต่ช่างเถอะ หิวข้างจัง"มิสึกิทำท่าเอียงคอคิดออกแล้วก็ ทำหน้านิ่งเช่นเดิม
ติดตามตอนต่อไป
"โอ้ย~!"เธอร้องพลางกุมที่หัวเข่า ก่อนจะเงยหน้ามองคู่กรณีที่เป็นรถสุดหรู สุดแรง และแพงโค-ตร
ประตูรถสีดำถูกเปิดออกมาอย่างนิ่งๆ ตามด้วยร่างสูงโปร่งใส่แว่นกันแดดสีชา เดินมาด้วยมาดคุณชายสุดเท่ เสื้อโค้ทสีดำยาว เสื้อตัวในเป็นเสื้อแขนยาวสีเขียวแก่ ห้อย ไม้กางเขนสีเงินไว้ เขาเดินมามองเธอด้วยสายตานิ่งๆ
"นี่!จะไม่ช่วยกันเลยใช่ม่ะ!"สาวเจ้าพูดพลางกัดฟันกรอด น้ำตาเอิ่อที่ดวงตา
...บ้าจริง จะร้องไห้อีกและ!!!...
"อ่ะ"ชายหนุ่มตรงหน้ายื่นมือให้พลางมองนาฬิกาที่ข้อมืออย่างรีบๆ ทำให้คนนั่งอยู่นึกหมั่นไส้
"ไปเลย!ฉันลุกเองได้ ไอคนใจดำ!"เธอลุกขึ้นอย่างยากลำบาก และปัดมือของเขาที่ยื่นให้อย่างไม่ไยดีก่อนจะทำท่า ทำทางเก่งๆเบ่งใส่ ข่มขวัญเล็กน้อย
ชายหนุ่มเจ้าของรถมองด้วยสายตาเย็นชา พอๆกับหิมะที่กำลังตกอยู่ในตอนนี้ ก่อนจะยักไหล่ เบาๆแล้วกลับขึ้นรถตน ขับออกไป
ฮวบ~! ร่างบางทรุดลงกับพื้นที่เริ่มมีหิมะประปราย
...ข....ไข้ขึ้น....
สายตาของเธอเริ่มพร่ามัว เสียงรถคันเดิม เธอจำเสียงมันได้ มันขับเข้ามาใกล้ๆ ทำให้สัญชาติยานการป้องกันตัวเองทำงาน เมื่อชายคนเดิม พยายามจะเอาเธอขึ้นรถ แรงที่แขนและขาพอจะมีบ้าง แต่คงร้องออกไปไม่ไหว
"อ่ะ~ไม่ ปล่อย....น่ะ"เสียงเริ่มวูบๆ ตอนนี้ร่างของเธออยู่ในอ้อมแขนเขาเสียแล้ว แย่แล้ว!!!!
แกร๊ก~~~~~~~~~!!! มือเล็กๆปัดไปโดนหน้าของเขาเบาๆ(ด้วยความอ่อนแรง) ก่อนจะหมดสติ หน้านี้เคยเห็นที่ไหนน่ะ....
....
...
..
.
เสียงของเครื่องปรับอากาศดังเบาๆ ร่างบางขยับตัวอย่างเมื่อยล้า เตียงแสนนุ่ม กลิ่นหอมมิ้นท์ นี่มาจากไหนกันนะ
"อืม"สาวน้อยยิ้มให้กับเตียงนุ่มๆก่อนจะพลิกตัวไปอีกข้าง ก็เจอกับ...
"กรี๊ดดด อุ่บ~!!!"เธอร้องออกมาก่อนจะหงายท้องเกือบตกเตียง ดีที่เขามารวบตัวไว้ทันพอดี
"อ๋อยยย นายเปนครายยยกานอ๊ะ"เสียงของเธออ้อแอ้
"เฮ่อ....เธอละ"เขาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเพื่อจะวัดไข้
"ฉันนน ฉันชื่อว่า ทาคาโนะ มิสึกิ อายุ 17 ปี ม.ปลายปีสองงงงง"เสียงเริ่มยางคางอีกครั้ง
"ฉัน โทคิซาว่า ฮิคารุ เธอพักผ่อนที่นี่ซะก่อนเถอะ ไข้สูงมาก จากประวัติแล้วเธอไม่มีญาติที่พอจะพึ่งพาได้ที่นี่ บ้านของเธอพึ่งมีโทรศัพท์มาบอกว่าโดนรื้อไปแล้ว ไม่เป็นหนี้ แต่ไม่เหลืออะไร พักที่นี่ก่อนละกัน"ฮิคารุพูดเสียงเนิบๆ นิ่งๆ เย็นชา จนคนฟังต้องพยายามลืมตามา
"งั้น...เดี๋ยวไข้ลดแล้วขอฟังอีกทีนะ"มิสึกิพูดก่อนจะผล่อยหลับไป
"ฮึ~"ฮิคารุอดหัวเราะในลำคอไม่ได้
...ไม่รู้จักฉันเลย ให้ตายสิ...
เช้าวันใหม่แสนจะสดใสกว่าทุกวัน เมื่อร่างบางลุกขึ้นมาบิดตัวอย่างสดใส มิสึกิมองไปข้างๆตัว ฮิคารุยังหลับสนิทอยู่บนเตียงข้างๆเธอ ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยมากจนไม่ได้เปลี่ยนเสื้อ มิสึกิพยายามนึกหน้าเขาให้ออก แต่ก็จำไม่ได้ เลยต้องจำใจลุกไปหาเสื้อผ้า
"ทำไงดี...ไม่มีเสื้อผ้า"มิสึกิทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะมองโน่นมองนี่ ไปเจอโน้ตเพลงเข้า
"หืม...เพลงของ Tri-Angle เพลงนี้เพราะซะด้วยยยย ฮืมม"มิสึกิเริ่มฮัมเพลง
"หากไปแปรเปลี่ยนไป~ ใจของฉันจะมั่นคงชั่วนิรันด์
เพียงคำสัญญา เพียงคำอ้อนวอน เพียงหัวใจของเรา
มั่นตรงต่อกันและกัน I love you มันจะเป็นเช่นไร..."
ฮิคารุค่อยๆลืมตาขึ้นมา แดดอ่อนๆยามเช้าทำให้เขาต้องเอามือมาบังตาไว้ เสียงของมิสึกิยังคงดำเนินต่อไป อย่างเพลิดเพลิน ฮิคารุมองภาพตรงหน้า จนมิสึกิร้องเพลงจบ เธอจึงหันมา เห็นฮิคารุนั่งมองอยู่ด้วยสายตานิ่ง เรียบ สงบ และ เย็นชา
"อ๊ะ!ขอโทษจริงๆนะคะ>.<"มิสึกิรีบขอโทษทันที
"ไม่เป็นไร...ต่อจากนี้เธอนอนห้องนี้นะ"ฮิคารุบอกนิ่งๆก่อนจะเดินออกไป
"...อ๋ออออ ฮิคารุวงTri-Angle นี่เอง!!! แต่ช่างเถอะ หิวข้างจัง"มิสึกิทำท่าเอียงคอคิดออกแล้วก็ ทำหน้านิ่งเช่นเดิม
ติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น