ชีวิตสโลไลฟ์ของพี่สาวตัวร้าย ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

ตอนที่ 54 : บทที่52 พี่สาวคนนั้น...รอดแล้ว

บทที่ 52 พี่สาวคนนั้น...รอดแล้ว

แค่ก แค่ก

ฉันหอบหายใจอยู่ริมฝั่ง พยายามเอาน้ำที่ทะลักเข้าจมูกและปากออก ดวงตาที่มีน้ำตาคลอลอบมองร่างสูงที่เปียกโชกไม่ต่างจากฉัน ผู้ช่วยชีวิต ท่านพ่อนั่นเอง 

“เทีย ไม่เป็นไรใช่มั้ย” ท่านพ่อจับไหล่ของฉันแน่น พร้อมมองด้วยสายตาเป็นห่วง…..มาก ทำเอาฉันอยู่ๆก็รู้สึกอ่อนแอขึ้นมา น้ำตาอยู่ๆก็ไหล โถมตัวเข้ากอดท่านพ่อแน่น ท่านพ่อดูทำอะไรไม่ถูกจึงกอดฉันตอบพร้อมตบหลังเบาๆ 

‘เทียยยย’ เสียงตะโกนดังพร้อมน้ำหนักที่โถมใส่ด้านหลังทำเอาฉันตกใจและเพราะน้ำหนักด้านหลังหนักมากทำให้ท่านพ่อเสียหลักพากันล้มลงนอนแนบพื้น ขนยาวสีขาวละใบหน้า

‘ไม่เป็นไรใช่มั้ย’ เฟนริสในร่างหมาป่าตัวใหญ่ที่คร่อมอยู่ข้างบนสุดมองลงมาที่ฉันอย่างเป็นห่วง ฉันจึงบิดตัวออกจากอ้อมกอดท่านพ่อ ดันตัวขึ้นนั่งและลูบขนสีขาว พร้อมเอาหน้าผากชนกัน

‘อืม ไม่เป็นไร ขอบใจเฟนมากนะ ที่มาช่วย’ 

‘อืม’

“กลับบ้านกันนะเทีย” ท่านพ่อที่ยันตัวลุกขึ้นมาได้ ลูบหน้าฉันเบาๆ

อืม………..

**********************************************************

“จับตัวพวกนั้นได้ไหม” ข้าเอ่ยถามทหารที่เข้ามารายงานการจับกุมผู้ที่ลักพาตัวบุตรสาวของข้า

“ขอรับ แต่เหลือมีชีวิตรอดแค่ 3 คน หนึ่งในนั้นมีขุนนางด้วยขอรับ” ทหารผู้นั้นกล่าวพร้อมถือเอกสารที่ค้นเจอจากภายในหอคอยนั้น ดูท่าที่ที่พวกนั้นจับเทียไปจะเป็นที่เก็บพวกเอกสารลับๆ โดยเฉพาะจดหมายติดต่อกันของพวกกบฎ…. หลักฐานชั้นดีจริงๆ

“ทำอย่างไรก็ได้ ให้มันมีชีวิตอยู่จนถึงวันตัดสิน” ข้าสั่งพร้อมโบกมือไล่ให้ออกไปเพื่อไปทำงานที่ได้รบต่อ

“ขอรับ ท่านดยุค” เฮ้อ เรื่องวุ่นวายใกล้จะจบแล้วสินะ…..

“ที่รักคะ...” เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมร่างของโรลีน ภรรยาของข้าที่เดินนำสาวใช้ที่ถือถาดน้ำชาเข้ามา

“พักก่อนนะคะ” นางยิ้มพร้อมไล่สาวใช้ออกไป และรินน้ำชาให้ข้า ข้านั่งลงพร้อมหยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบ

“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะคะ”

“อืม ในที่สุก ลูกๆเราก็จะปลอดภัยซักที”

“ค่ะ ช่างดียิ่งค่ะ”

************************************************************

เพล้งงง

บ้าจริง ทำไมถึงไม่เป็นไปตามแผนการกัน มันควรจะเป็นไปได้ด้วยดีสิ ไม่ควรเป็นแบบนี้ บัดซบ…..

เพล้งงง

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

ใครมาตอนนี้กัน! เอาละ ไม่เป็นไร ใจเย็นๆ มันยังมีแผนสำรองอยู่ เรายังมีเจ้าโง่นั่นอยู่ 

ข้าหายใจเข้าลึกๆ และฉีกยิ้มอ่อนหวานประดับบนใบหน้าอย่างเคย และเดินไปเปิดประตูออก เผยให้เห็นเจ้าชายหลุยห์ผู้สง่างาม…..เจ้าโง่ของข้า

“เบลเป็นอะไรไหม ข้าได้ยินเสียงมาจากในห้อง” ใบหน้าหล่อเหลามองมาที่ข้าอย่างเป็นห่วง

“ไม่มีอะไรค่ะ ข้าแค่ทำถ้วยชาหลุดมือน่ะค่ะ เลยเสียงดังไปหน่อย” ข้าช้อนตามองเขาอย่างอ่อนหวาน

“อย่างนั้นหรือ ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม ยิ่งเจ้าพึ่งได้รับบาเจ็บจากพวกผู้บุกรุกจากสนามประลองด้วย” เขามองข้าอย่างอ่อนโยนพร้อมจับมือของข้ามาพลิกดูว่าได้รับบาดเจ็บไหม

“ไม่ค่ะ แค่หลุดมือเฉยๆจริงๆ” ข้ายิ้มหวานส่งให้ พร้อมหลุยห์ที่ยกมือของข้าขึ้นจุมพิต 

“ข้าเป็นห่วงเจ้านะ เบล” พร้อมดึงข้าเข้าไปกอดแน่น ข้าจึงกอดเขาตอบ

“ข้ารู้ค่ะ ท่านหลุยห์ ข้ารักท่านนะคะ” เจ้าชายผู้โง่เขลาของข้า ข้าต้องพึ่งท่านอีกนานทีเดียว…..

**************************************

สวัสดีค่าา ทุกคนนนน

เอลิซ่าเองค่าา กลับมาแล้ววว ตามสัญญา รอแค่ผลสอบว่าจะยังไง5555

ตอนนี้ปั่นด่วนมาก 5555

มีคำผิดบอกได้นะคะ จะได้แก้ไข5555

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ><