ชีวิตสโลไลฟ์ของพี่สาวตัวร้าย ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

ตอนที่ 48 : บทที่46 พี่สาวคนนั้น...กับการประลอง

บทที่ 46 พี่สาวคนนั้น...กับการประลอง

    ยามเช้าของงานประลองอันยิ่งใหญ่ สนามประลองถูกประดับด้วยผ้าสีขาว-น้ำเงินอย่างงดงาม ในวันนี้ นักเรียนจะถูกแยกตามหน้าที่ที่ได้รับ โดยผู้เข้าร่วมการประลองจะอยู่ที่ห้องพักนักกีฬารอเวลาเปิดตัวทีเดียว ส่วนฉันนั้น เมื่อเช้าน้องสาวที่รักได้นำมาทิ้งไว้ในส่วนที่นั่งของผู้ปกครองบนอัฒจันทร์ซึ่งถูกจัดไว้อย่างหรูหรา แน่นอนว่าในวันนี้ฉันอยู่ในชุดแซกลูกไม้สีฟ้าอ่อน ที่ง่ายต่อการเคลื่อนไหว เพราะหลังจากนี้ต้องมีปัญหาตามมาอีกเป็นพรวนแน่นอน ใส่ชุดสบายๆน่าจะดีกว่า

    ถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไง ตื่นเต้นไหมที่น้องจะแข่งแล้ว บอกเลยว่า….ง่วง…..ง่วงมากด้วย กลัวมาก ว่าจะหลับหน้าทิ่มระหว่างงานหรือเปล่า เพราะกว่าจะเคลียร์ทุกอย่างเสร็จ ทั้งนั่งอธิบายทั้ง 2 ขาวที่ซักฟอกดิฉันซะขาวสะอาด กว่าจะฝากทั้งอาเมะและเฟนริสไปจัดการเรื่องคนที่ควรรู้เกี่ยวกับกบฎอีก กว่าจะนู่นนั้นนี่ กว่าจะได้ล้มตัวนอน เอลโดร่าก็ลุกขึ้นมาปลุกฉันซะแล้ว สรุปเวลาที่ฉันหัวถึงหมอนจนถึงเอลปลุกคือ 30 นาทีถ้วน แบบไม่ขาดไม่เกิน จะขอลาเพราะจะนอนก็ไม่ได้ เพราะแอบออกไปไม่บอกน้อง เดี๋ยวงานจะเข้าอีก สรุปดิฉันเลยต้องมานั่งแหกตาแบบนี้ อยากขอบคุณร่างกายตัวเองมาก ทั้งๆที่ไม่ได้นอนเลย ขอบตาดำแทบจะไม่มี อัศจรรย์ร่างกายจริงๆ อืมๆ

    ปุ้ง ปุ้ง เสียงพลุเวทมนตร์ดังบ่งบอกถึงการเปิดงานอันยิ่งใหญ่ ท่ามกลางแดดยามเช้า บนเวทีกลางสนามมีร่างสองร่างเป็นฝาแฝดอยู่ในชุดนักเรียนสีน้ำเงินของชั้นพิเศษ ดูเหมือนพวกเขาจะทำหน้าที่เป็นพิธีกรสินะ

    ‘เทีย ง่วงไหม’ เสียงในหัวที่ถูกส่งมาจากเฟนริสทำให้ฉันละสายตาจากกลางสนาม มาที่ร่างใหญ่สีขาวที่เอาหัววางบนตักฉันพร้อมช้อนตามองอย่างน่ารัก จนต้องยกมือขึ้นลูบหัวเบาๆ

    ‘อืม แต่เผื่อเกิดอะไรนอกแผนขึ้นมาจะยากเอา ไว้หลังจบเรื่องค่อยนอนยาวๆ’ ฉันตอบพร้อมยิ้มหวานให้เฟน ซึ่งเจ้าตัวก็พยักหน้าน้อยๆและหลับตาลงทั้งๆที่หัวยังอยู่บนตัก

    “สวัสดีครับ” เสียงไม่คุ้นดังจากข้างซ้ายที่เคยว่าง ฉันจึงหันไปมอง พบชายหนุ่มหน้าไม่คุ้น แต่งตัวดีฉีกยิ้มหล่อส่งมาให้ฉัน แม้ลึกๆจะแอบรู้สึกถูกคุกคามเล็กน้อย แต่ด้วยความที่ที่นั่งมีแต่ชนชั้นสูง ทำให้เขายังคงไว้ตัว อยู่ในมารยาทอยู่

    “สวัสดีค่ะ” ฉันตอบไปตามมารยาท และหันไปสนใจเฟนต่อ ซึ่งตอนนี้เฟนที่เคยหลับตา กลับใช้นัยน์ตาสีทองมองจ้องเขม็งไปที่ชายแปลกหน้าคนนั้น จนฉันต้องลูบหัวให้ใจเย็น

    “สุนัขตัวใหญ่จังนะครับ น่ารักจังเลย ชื่ออะไรหรอครับ” มาละ มุขจีบสาวโคตรเก่า ถึงสมัยเป็นอลิซฉันจะไม่สวยแต่ยัยแองจี้เป็นสาวสวย ฉะนั้นมุขเก่าแบบนี้ทำไมจะไม่เคยเจอ แถมครั้งล่าสุดที่ได้ยินนี้ตั้งแต่ อยู่ชั้นไฮสคูลแล้วมั้ง

    “ค่ะ ชื่อเฟนริสค่ะ แต่ว่าเขาค่อนข้างดุนะคะ หวงเจ้าของมากด้วย” ฉันฉีกยิ้มบางๆส่งตอบ พร้อมลูบหัวปลอบใจเฟนที่ส่งเสียงขู่ และมีท่าทีจะกินหัวคนข้างๆแล้ว ทำให้ผู้ชายคนนั้นมีท่าทีลนลานจนลุกหนีไป แต่ดูเหมือนเจ้าขาวของฉันจะไม่ยอมปล่อย มีท่าทีจะโดดตามไปขย้ำอยู่ทุกช่วงหายใจ ฉันพยายามส่งเสียงในใจปลอบ พลางมองหาความช่วยเหลือแถวๆนี้ อย่างน้อยหาคนคุ้นหน้าคุ้นตามาดึงความสนใจเฟนก็ยังดี

    “คุณพี่ ทำไมมานั่งคนเดียวละขอรับ” เสียงคุ้นเคยที่ฉันเคยไม่อยากได้ยินที่สุด แต่ตอนนี้รู้สึกว่าอยากได้ยินมากๆ

    “องค์ชาย” ฉันลุกขึ้นจะทำความเคารพ แต่อะมาดิโอกลับยกมือห้าม ฉันจึงนั่งลง โดยที่เขาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆฉัน ฉันพึ่งสังเกตว่าเขาไม่ได้มาคนเดียว แต่มากลับผู้ชายอีกสองคนที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน พวกเขาพอเห็นฉันก็โค้งแสดงความเคารพ ฉันจึงลุกขึ้นย่อตัวรับคำทักทาย

    “คุณพี่คงไม่รู้จัก ทั้งสองคนนี้เป็นเพื่อนของข้าเอง ฟารัส และลีโอ” อะมาดิโอผายมือไปยังเพื่อนตัวเองทีละคน ทำให้ฉันอดสังเกตไม่ได้ เพราะหนึ่งในพวกเขาเป็นหนึ่งในพระเอก นี่มัน…..สมกับเป็นพระเอกสายอัศวินจริงๆ หล่อ ล่ำ ผิวสีแทน ให้ความรู้สึกปกป้องเราได้ วี๊ดดดด อีกคนก็ไม่เลว ใบหน้าประดับยิ้มให้ความรู้สึกขี้เล่น ดูแอบเจ้าชู้นิดๆ งานดีมาก สมแล้ว…...สมกับเป็นแก๊งพระเอกจริงๆ

    ตุบ ตุบ ตุบ  เสียงหางยาวสีขาวที่ตบลงบนพื้น บ่งบอกถึงสภาพอารมณ์ที่ย่ำแย่ของสุนัขตัวใหญ่ข้างๆฉัน ทำให้ฉันละสายตาจากใบหน้าหนุ่มๆ ลงไปยังเฟนริสข้างๆแทน ก็พบกับ ใบหน้าหมาป่าที่แยกเขี้ยวเล็กๆ แม้ไร้เสียงขู่ แต่บอกให้รู้ถึงความหงุดหงิดมากพอดู

    “ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ จะว่าเจ้าชายมาทำอะไรที่นี่คะ ไม่ใช่ว่าเชื้อพระวงค์มีการจัดที่นั่งพิเศษด้านบนหรอคะ” ฉันที่พึ่งได้สติรีบกล่าวรับพร้อมย่อตัวน้อยๆ และรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่เฟนจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้

    “เป็นเช่นนั้นขอรับ แต่ว่าเห็นคุณพี่มานั่งคนเดียวจะเป็นอันตรายเอา คุณพี่สนใจไปนั่งด้วยกันตรงส่วนของนักเรียนแทนไหมขอรับ” อะมาดิโอชวนพร้อมชี้ไปยังบริเวณที่นั่งของนักเรียนที่ค่อนข้างมีคนพลุ่งพล่านพอควร นั่นสินะ ถ้านั่งตรงนี้คนเดียวจะคุมสถานการณ์ยาก อย่างน้อยอยู่ใกล้พระเอกคนเก่งที่มีถึง 2 คน มีโอกาสที่จะรับมือได้สูงกว่า ฉันจึงตอบตกลงไป โดยอะมาดิโอเดินขนาบฉัน และเพื่อนสองคนของเขาเดินตามข้างหลังมา

    เมื่อเดินมาถึงที่นั่งฝั่งนักเรียน ฉันก็ตกเป็นเป้าสายตาทันที ใช่สิ ฉันเป็นคนนอกนินา ไม่แปลกใจที่ทุกคนจะมองด้วยสายตาสงสัย ฉันเดินเข้ามานั่งในแถวหน้าสุดริมสุด โดยด้านซ้ายที่ติดทางเดินมีร่างใหญ่สีขาวของเฟนนั่งอยู่ และข้างขวามีอะมาดิโอนั่งติดฉัน ตามด้วยลีโอ และฟารัสนั่งเรียงกันตามลำดับ หลังจากฉันย้ายที่นั่งมาได้ไม่นานเสียงระฆังก็ดังกังวาลบ่งบอกถึงการแข่งขันกำลังเริ่มขึ้น ฉันเงยหน้ามองไปยังบอร์ดขนาดใหญ่ที่มีรายชื่อผู้เข้าแข่งขันทั้งหมด โดยการแข่งขันจะแบ่งเป็น 2 สาย โดยการแข่งขันจะเป็นแบบคละรุ่น เพราะมีแต่คนที่มีฝีมือตัวเเท่านั้นถึงจะกล้าสมัคร สายแรกมีคุณนางเอก และเฮลอยู่ ส่วนสายที่ 2 มีเอลโดร่าอยู่

    การแข่งขันในเวทีทั้งสองก็เริ่มขึ้น โดยเริ่มจากคนที่ฉันไม่รู้จัก ฉันจึงสนใจกับการนั่งลูบขนเฟนเพลินๆมากกว่า  อีกทั้งเจ้าชายข้างๆก็บริการดีมาก เสิร์ฟให้ทั้งขนมและเครื่องดื่ม แต่ก็นะ รู้อยู่หรอกว่าเอาหน้า….เอาเป็นว่า เห็นแก่บริการอันน่าประทับใจ ถ้าเจ้าหน้าน้ำแข็งจะไปเดทกับเอลคราวหน้าจะทิ้ง เมดกขคง. น้อยลงก็ได้ เอาเป็นจาก 3 คนให้เหลือ 2 คนละกัน ฮึ

    การแข่งขันดำเนินไปเรื่อยๆจนมาถึงคู่สำคัญ คือ คู่ของเฮลกับนักเรียนแลนน็อคของเราคนหนึ่งที่ดูจากการแต่งตัวแล้ว น่าจะอยู่ชั้นพิเศษปี3 ล่ะนะ ฉันที่เริ่มเบื่อจึงเปลี่ยนโหมดมาเป็นตั้งใจดูแทน ดูสิ ว่าพวกมันมีแผนจะทำอะไรกันแน่

**************************************************

สวัสดีค่าาา เอลิซ่าเองค่าา 

มาช้าดีกว่าไม่มาเนอะ 

ตอนใหม่มาแล้วค่อนข้างค้างเล็กน้อย555

คาดว่าในเร็วๆนี้อีกตอนคงออกมาค่ะ 

ก่อนที่เราจะหายไปอีกซักพัก T T

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่าา