ชีวิตสโลไลฟ์ของพี่สาวตัวร้าย ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

ตอนที่ 33 : บทที่31 พี่สาวคนนั้น...หัวร้อน

บทที่31 พี่สาวคนนั้น...หัวร้อน

“ตายจริง” ฉันยกมือขึ้นทาบอกให้เหมือนตกใจอย่างโคตรปลอม ซึ่งพอเฟนได้ยินฉันร้อง(ปลอมมาก) ก็หันมาดู เมื่อเห็นคู่ปรับเก่าก็เดินมาขว้างหน้าฉัน และรีบโก่งตัวเตรียมขย้ำพร้อมแยกเขี้ยว ส่งเสียงขู่(โดยที่ตระกร้ายังคาบไว้ที่ปาก)

“‘ฟลินน์’ นายรู้จักหรอ” เสียงถามอย่างงุนงงจากชายหนุ่มท่าทางสง่างามไม่น้อยที่ยืนข้างๆเจ้าหัวแดงกล่าวพร้อมวางมือลงบนไหล่ เพื่อเรียกสติ

“ก็ใช่นะสิ ’แดน’ ยัยนี่น่ะเป็นคนที่ลักพาตัวอาเมะไป” เจ้าหัวแดงที่พึ่งรู้ตระกี้ว่าชื่อฟลินน์ หันไปพูดกับคนชื่อแดนอย่างหัวเสีย พร้อมส่งสายตาเคียดแค้นมาให้ฉัน ท่ามกลางเสียงซุบซิบจากเพื่อนคนอื่นๆ และสายตาที่มองมายังฉันจากที่งุนงง ก็กลายเป็นเกลียดชัง เฮ้อ เด็กสมัยนี้ทำไมฟังความข้างเดียวกันฉัน

ขณะที่ฉันกำลังจะพูดแก้ตัว หนึ่งในเพื่อนของหัวแดงก็ทำท่าทีจะพุ่งเข้ามาหาฉัน ซึ่งดีที่คนที่ชื่อแดนกับพวกเด็กคนอื่นในกลุ่มรั้งเอาไว้ ทำให้ฉันที่ตกใจจนเผื่อก้าวถอยหลังไปก้าวหนึ่ง และทำให้เฟนเตรียมกระโดดเข้าโจมตีแล้ว แต่ฉันห้ามเอาไว้ก่อน พร้อมบอกเฟนไปทางกระแสจิตว่า เราเป็นผู้ดีไม่ควรเป็นคนทะเลาะก่อน เฟนจึงยังไม่กระโดดเข้าไปขย้ำ เฮ้อ เด็กพวกนี้….มารยาททรามจริงๆ อีกอย่างพอนับจำนวนแล้ว ทางเราเสียเปรียบเห็นๆ

“พวกนายห้ามฉันทำไม ยัยนี่ขโมยสัตว์เวทย์ฟลินน์นะ พวกนายก็รู้สัตว์อสูรหายากจะตาย ใครจะปล่อยให้โดนเอาไปง่ายๆกันละ ปล่อยสิโว้ย” เจ้าเด็กใจร้อนที่จะพุ่งเข้ามา ดิ้นให้หลุดจากแรงเกาะของเพื่อน แต่ดูเหมือนเพื่อนจะแรงเยอะพอควรทำให้ดิ้นไม่หลุด ฉันที่ได้ฟังก็หันไปมองหน้าเฟนริสอย่างสงสัย หายากขนาดนั้นเลยหรอ เฟนที่แค่เห็นหน้าฉันก็ตอบกลับมาว่า

‘อย่างที่ข้าเคยบอก พวกสัตว์อสูรเดี๋ยวนี้น่ะ เกลียดคนอัญเชิญจะตาย เพราะมีประสบการณ์แย่ๆจากพวกแม่มดน่ะ เพราะงั้นไม่ใช่สัตว์อสูรทุกตัวที่จะออกมาทุกความปรารถนาหรอก’ เฟนริสอธิบาย ทำให้ฉันพยักหน้าเข้าใจ ฉันจึงหันไปมองกลุ่มเจ้าหัวแดง(ที่น่าจะมาเป็นห้องห้องหนึ่งเลยทีเดียว)อีกครั้ง ก็เห็นว่าพวกเขาจ้องมาทางนี้ ฉันจึงตัดสินใจเดินเข้าไปกะจะเจรจาโดยให้เฟนเดินตามมา เมื่อเห็นฉันเข้ามาใกล้ เด็กพวกนั้นก็ตั้งท่าเตรียมโจมตี ทำให้ฉันต้องชะงักเท้าที่จะเดินไปต่อ และหยุดยืนนิ่ง

“ดิฉันขอเจรจา กับคนที่พูดภาษาคนรู้เรื่องที่สุดค่ะ” ฉันฉีกยิ้มพร้อมจิกกัด ทำให้หนุ่มๆหลายคนยืนนิ่งหน้าแดงซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะโกรธหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ ไอ้คนใจร้อน กับเจ้าหัวแดง เตรียมที่พุ่งเข้ามาใส่ฉันอีก ซึ่งทำให้เฟนเริ่มส่งเสียงขู่อีกครั้งทำให้เจ้าหนุ่มๆเหล่านั้นไม่กล้าโจมตีก่อนนัก

“สวัสดีครับ ผมชื่อ แดน มาเวล ขอเป็นตัวแทนเจรจาแทนเพื่อนใจร้อนของผมครับ ต้องขอโทษที่เพื่อนของผมเสียมารยาทชี้หน้าสุภาพสตรีแบบคุณนะครับ” ชายหนุ่มที่ดูผู้ดีที่ชื่อแดน ก้าวมากันเพื่อนๆทุกคนเอาไว้ พร้อมโค้งขอโทษอย่างสุภาพ เฮ้อ อย่างน้อยในกลุ่มนี้ก็มีคนปกติอยู่บางสินะ

“สวัสดีค่ะ ดิฉันเอสเทียค่ะ ดิฉันเข้าใจว่าบางคนไม่ได้มีคุณสมบัติผู้ดีเท่าที่ควร เพราะฉะนั้นดิฉันไม่ใส่ใจหรอกค่ะ” ฉันย่อตัวอย่างสง่างามพร้อมคำพูดจิกกัดที่ทำให้เจ้าหัวแดงแทบกระโดดใส่ฉัน

“หน็อยย ยัยหัวขโมย” เจ้าหัวแดงดิ้นอย่างหัวเสีย แต่ดีที่เพื่อนๆที่รู้สัมมาคารวะจับเอาไว้แน่นพร้อมบอกให้ใจเย็นๆ

“ก่อนอื่นดิฉันขออนุญาตอธิบายเรื่องราวในฐานะคนที่ถูกกล่าวหาหน่อยนะคะ” แค่ได้ยินฉันพูดขึ้น เจ้าหัวแดงก็โวยวายอย่างไร้มารยาทพร้อมดิ้นแรงขึ้น ตะโกนโหวกเหวกว่าฉันเป็นขโมย

“เชิญคุณผู้หญิงครับ ผมคิดว่าเราควรฟังความสองฝ่ายจริงๆ” แดนพูดขึ้นพร้อมปรายสายตาเย็นชาไปมองเจ้าหัวแดงที่กำลังเสียมารยาทกับสุภาพสตรี กับเจ้าหัวร้อนที่ตะโกนบอกว่าอย่าไปฟังคำแก้ตัว ยัยคนโกหกก เฮ้อ วันนี้ฉันถอนหายใจไปกี่รอบแล้วนี่

“ดิฉันขออธิบายเรื่องอาเมะก่อนนะคะ เด็กคนนั้นอยู่กับฉันจริง...” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ ทั้งกลุ่มก็ส่งเสียงเอะอะว่าฉันเป็นหัวขโมยๆๆ ใช่...ถ้าพวกมันเหล่านี้ยังไม่เลิกส่งเสียงน่ารำคาญแบบนี้อีก เอสเทียที่ใจเย็นที่สุดในสามโลกคนนี้ กำลังจะหัวร้อนแล้วนะ…. ตลอดชีวิต เอสเทีย ฮาเซล ไม่เคยโดนหยามเกียรติขนาดนี้!!

“พวกนาย...เงียบ!!” เมื่อแดนเห็นว่าฉันเริ่มไม่โอเคแล้ว เขาจึงสั่งให้เพื่อนเงียบลงซึ่งมันก็ได้ผล เพราะหลังเขาตะโกนบอก ทุกคนก็เงียบ และเจ้าหัวร้อนทั้งสองคนก็สงบเสงี่ยมลง

“ขอโทษแทนเพื่อนๆด้วยนะครับ คุณเอสเทีย เรื่องสัตว์อสูรประจำตัว สำหรับนักเรียนโรงเรียน’เรเพียร์’ค่อนข้างสำคัญ ทำให้ทุกคนค่อนข้างร้อนใจน่ะครับ หวังว่าคุณคงไม่ถือสา” เมื่อได้ยินคำพูดที่สุภาพ ทำให้ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ และฉีกยิ้มบางๆออกมา

“ดิฉันเข้าใจค่ะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันขออธิบายต่อนะคะ” ฉันตอบให้ดูใจเย็น แม้มือที่จับไม้เท้าของฉันจะกำหัวไม้เท้าแน่นจนมือสั่นก็ตาม เมื่อได้รับคำตอบจากตัวแทน ฉันจึงตัดสินใจอธิบายต่อ

“แต่ที่อาเมะมาอยู่กับดิฉัน ก็เป็นเพราะเธอขอตามมาอยู่เองค่ะ” ฉันชี้แจงอย่างใจเย็น เล่าถึงเรื่องราวที่ฉันได้ช่วยชีวิตอาเมะตอนดินถล่ม รวมถึงที่ร่ายเวทย์รักษาให้ โดยเลี่ยงเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องรู้ออกไป ท่ามกลางเสียงซุบซิบจากคนอื่นๆ

“ไม่จริง อาเมะเป็นของฉัน ไม่มีทางที่เธอจะตามคนลักพาตัวแบบเธอไปหรอก” หลังฟังที่ฉันพูดจบ เจ้าหัวแดงก็โวยวายขึ้น แม้จะเลิกดิ้นแล้วก็ตาม

“จะฟังจากปากเธอไหมละคะ ดิฉันเป็นกุลสตรีชั้นสูง ไม่เห็นจำเป็นต้องทำอะไรที่ทำให้เสียชื่อเสียงอย่างการขโมยเลยซักนิด” ฉันยืดตัวขึ้นและมองไปยังหัวแดงอย่างเย็นชา ทำให้เจ้าตัวสะดุ้ง

“เฟนส่งอาเมะมาให้หน่อยสิจ๊ะ” ฉันหันไปพูดกับเฟน โดยที่เจ้าตัวขาวจะยกตระกร้ามาให้ฉัน ฉันล้วงมือเข้าไปในตระกร้าก่อนที่ร่างเพียวสีขาวจะเลื้อยขึ้นมารัดข้อมือฉันเบาๆ เพื่อฉันจับขึ้นมาได้ถนัดมือ ดวงตาสีแดงปรือขึ้นมาอย่างง่วงงุน มองไปที่กลุ่มคนที่มองมาอย่างตกใจ แบบที่ฉันไม่เข้าใจเท่าไรนัก

“พร้อมฟังหรือยังคะ” ฉันถืออาเมะในมือ พร้อมมองไปที่หัวแดง พร้อมฉีกยิ้มหวานให้

เตรียมตัวซะ เจ้าพวกเด็กเกรียน ความจริงจะตบหน้าพวกแกเอง……..

*********************************

สวัสดีค่าาา เอลิซ่า เองค่ะ

สุขสันต์วันคริสมาสต์ และสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าไปเลยนะคะ อิอิ

ตอนใหม่มาเป็นของขวัญให้ทุกคนค่าาาา//ก่อนที่จะหายตัวไปอีก55555

ตอนนี้นุ้งเทียหัวร้อนเว่ออออร์ 5555

เป็นกำลังใจให้นุ้งเทียใจร่มๆต่อไปนะคะ

หัวร้อนไม่ดี เดี๋ยวธาตุไฟเข้า นุ้งเทียจะได้กลับไปใช้ เทียคนป่วย เอา

อุสาห์อาการดีขึ้นแล้ว 55555555

ขอบคุณที่ติดตามค่ะ คอมเมนท์กันเยอะๆน้าาา เค้าชอบอ่านคอมเมนท์5555