ชีวิตสโลไลฟ์ของพี่สาวตัวร้าย ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

ตอนที่ 32 : บทที่30 พี่สาวคนนั้น...ไปโรงเรียน

บทที่ 30 พี่สาวคนนั้น...ไปโรงเรียน

น่าสนุกกับผีสิ เมื่อเทียบกับการเดินทางครั้งที่แล้วที่เรียกได้ว่า เร็วระดับชมนกชมไม้ การเดินทางในครั้งนี้เรียกได้ว่าฟาสท์8ยังต้องอาย ขับหนีโจรที่มีการดริฟวันนั้นเรียกได้ว่ายังช้าไปด้วยซ้ำ ซึ่งฉันที่กำลังรู้สึกคลื่นไส้อย่างรุนแรง ไม่สามารถแสดงอาการได้มากนัก เพราะกลัวโดนเด้งกลับไปนอนบ้านอย่างมาก เลยทำเพียงฉีกยิ้มอ่อน และพยายามกั้นอาหารเช้าที่อยากตีกลับออกมา ยังดีที่ในรถม้ามีการร่ายเวทย์ป้องกันการกระแทกเอาไว้ จึงไม่เขย่ามากนัก ขอบคุณค่ะ คนร่ายเวทย์ ฉันกล่าวขอบคุณเขาในใจ พร้อมภาวนาให้ถึงโรงเรียนเร็วๆ

ระหว่างเดินทางในรถม้าช่างเงียบงัน แหงสิ ฉันอั้นของเก่าอยู่นะ ขืนพูดมีหวังสะท้อนออกมากระจายทั่วรถแน่นอน และดูเหมือนเอลโดร่าจะเข้าใจฉัน เพราะเธอไม่ชวนฉันพูดอะไรทั้งนั้น ทำแค่นั่งข้างๆ และกุมมือฉันเอาไว้เงียบๆ ส่วนเฟนริสกับอาเมะก็หลับกันอย่างสบายใจ เฮ้อ

ดั่งสวรรค์ได้ยินเสียงเว้าวอนของฉัน ไม่นานนัก รถม้าก็ลดความเร็วลง และหยุดในที่สุด เอลน่าจะรู้ว่าฉันคงต้องการเวลาในการส่งอาหารเช้ากลับคืนที่เดิม เธอจึงบอกให้ฉันรออยู่บนรถก่อน เพราะอีกซักพักรถม้าถึงจะสามารถเข้าไปในโรงเรียนได้ ดูเหมือนว่าจะต้องรอคิวตรวจเช็ครถม้าและผู้ติดตามอย่างละเอียดก่อน เจ้าหน้าที่ถึงจะปล่อยให้เข้าไปได้ ก็ดีเหมือนกัน พี่สาวรู้สึกไม่ไหวมาก ถ้าต้องไปต่อแถวรายงานตัวในสภาพแบบนี้ มีหวังได้เอาอาหารเช้าออกตรงนั้นแน่ๆ

“ขออนุญาตขอรับ….” ฉันที่กำลังนั่งเคลิ้มๆใกล้หลับก็พลันสะดุ้งตาตั้งจากเสียงเคาะประตูรถม้า และเสียงขออนุญาต ฉันจึงรีบจัดสภาพตัวเองให้ดูดี จัดผ้าปิดหน้าที่เอียงแทบหลุดออกให้กลับมาอยู่สวยๆแบบเดิม และเดินไปเปิดประตูเพื่ออนุญาตให้ตรวจค้น เมื่อฉันเปิดประตูออกไปก็เห็นชายหนุ่มสามคนในชุดนักเรียนชาย แต่บริเวณต้นแขนมีสัญลักษณ์ที่บ่งบอกว่าเป็นสภานักเรียน ข้างๆมีน้องสาวของฉันยืนอยู่และด้านหลังไปเป็นคนขับรถม้า

“จะตรวจสอบใช่มั้ยคะ” ฉันฉีกยิ้มหวาน(แม้จะรู้ว่าไอ้ผ้าโปร่งนี้จะปกปิดหมดก็ตาม) พลางเดินลงมาจากรถม้าโดยมีน้องสาวยื่นมือมาพยุงเอาไว้ และเฟนริสที่คาบตระกร้าที่มีอาเมะนอนอยู่ตามลงมายืนข้างๆฉัน ฉันใช้ไม้เท้าพยุงร่างเอาไว้ยืนรอหนุ่มๆที่กำลังตรวจสอบรถม้าอย่างขยันขันแข็งไม่มองหน้าฉันสักนิด เฮ้อ เศร้าใจเลย อุส่าห์ได้มีโอกาสส่องหนุ่มๆแท้ๆ แต่ไม่ยอมให้มองซะงั้น โถ่

“เรียบร้อยขอรับ” หนุ่มๆที่ค้นรถม้าจนพอใจก้มหน้ามองพื้น พลางแจ้งผลการตรวจ และและรีบร้อนไปตรวจรถม้าคันถัดไปทันที แหม่รีบร้อนกันจังเลยน้าา

“รีบไปกันต่อเถอะค่ะท่านพี่” น้องสาวดึงแขนฉันไปกอดอย่างอ้อนๆ พร้อมใช้แรงดึงพยุงฉันกลับเข้าไปในรถม้าแทบจะทันที ที่หนุ่มๆจากไป จับฉันนั่งลงในตำแหน่งเดิมทั้งที่ยังกอดแขนฉันแน่น แล้วสั่งให้รถม้าเคลื่อนตัวออกไป ซึ่งคราวนี้รถม้าได้แล่นในความเร็วชมนกชมไม้ ทำให้ฉันไม่มีอาการใดๆที่ผิดปกติ ฉันจึงนั่งคุยเล่นกับน้องสาวฆ่าเวลา

ไม่กี่อึดใจ รถม้าของฉันก็จอดอยู่หน้าตึกใหญ่ ไม่สิ หน้าตามันเหมือนปราสาทซะมากกว่า เป็นปราสาทสีขาวที่มีขนาดเล็กกว่าปราสาทของราชวงศ์ที่เธอเคยเห็นในความทรงจำของเอสเทีย เป็นอาคารที่มีความเรียบหรู และฉันที่กำลังเหม่อมองก็พลันได้สติจากเสียงหีบของที่กระแทกเข้ากับพื้น ดูเหมือนว่าคุณคนขับรถม้าจะยกของลง โดยมีน้องสาวยืนกำกับอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหม น้องสาวยิ้มตอบฉัน ก่อนจะไล่ให้ไปเดินเล่นแถวนี้แทน ดูเหมือนว่าฉันจะไร้ประโยชน์สินะ เฮ้อ เดินเล่นก็เดินเล่น ไม่เป็นไร ถ้าหลงทางเรามีเฟนริส เจ้าหมาต้องหาทางกลับมาที่นี่ให้ฉันได้อย่างแน่นอน ฉันตัดสินใจบอกน้องสาวว่าจะไปเดินเล่นแถวนี้ ซึ่งน้องสาวก็ดูกังวลอยู่บ้าง แต่พอฉันบอกว่าจะเอาเฟนไปด้วย น้องสาวก็ดูสบายใจขึ้น เฮ้อ ทุกคน ฉันไม่ใช่เด็ก 4 ขวบนะคะ อะไรจะห่วงกันขนาดนั้น มันมีนวัตกรรมที่เรียกว่าถามทางนะ ไม่หลงง่ายๆหรอ

เอาเถอะ ยังไงมีคนนำก็ดีกว่าละนะ ฉันตัดสินใจเดินดูรอบๆ โดยข้างๆฉันมีก้อนขนสีขาวเดินตาม จะว่าไปสัตว์เลี้ยง(?)ของฉันมีแต่สีขาวแหะ ก็นะ ฉันชอบนินา ถ้ามีสีอื่นมาคงหลุดคอนเซ็ปท์ไปแน่ๆ ฮ่า

ระหว่างที่กำลังใช้ความคิดพลางสอดส่องดูสวนสวยของโรงเรียน

“เธอ!!!! หยุดเดี๋ยวนี้นะ” เสียงเรียกจากด้านหลัง ทำให้ฉันอดถอนหายใจไม่ได้ เสียงคุ้นๆเหมือนโจทย์เก่า…..ของเฟน…

ฉันหันหลังกลับไปมอง เห็นกลุ่มนักเรียนที่มีจำนวน 50 คน ทุกคนอยู่ในชุดนักเรียนที่ไม่คุ้นตา ซึ่งน่าจะเป็นนักเรียนโรงเรียนอื่นมีมาประลองกับโรงเรียนเรา ซึ่งในกลุ่มนั้นก็มีคนคุ้นหน้าคุ้นตากำลังยืนจังกาชี้หน้ามาที่ฉันอย่างเสียมารยาท ท่ามกลางสายตางุนงงของเพื่อนที่มาด้วยอย่างแรง

เจ้าหัวแดงเจ้าเก่าที่เคยนอนตายที่ป่าหลังบ้านฉันเอง…..

**********************************************

สวัสดีค่าาาา เอลิซ่าเองค่าาา

กลับมาแล้ววววว พึ่งมีเวลาแต่งหลังสอบเสร็จจจจ

คิดถึงกันไหมมม อิอิ

ซึ่งเอลิก็ต้องขอโทษทุกคนไว้ก่อนนะคะ 5555

เพราะแม้ว่าจะสอบเสร็จแล้ว แต่เวลาแต่งก็ไม่ค่อยมี แต่ไม่ทิ้งแน่นอนค่ะ555

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ