คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ตอนที่ 43 : SF: Same Pants(?) [Jaedo ft TaeTen]
SF: Same Pants(?) [Jaedo ft TaeTen]
Note: ดูรูปประกอบ + แรงมโน 100%
เครดิต on pic ><
RRR…RRR
RRR…RRR…RRR
เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้มือขาวที่โผล่ออกมาจากใต้ผ้าห่มน่วมผืนหน้าคว้านไปหามือถือเครื่องหรู
แบรนด์ดังที่ยังกรีดร้องไม่หยุดก่อนกดปิดและนอนต่อ พร้อมกระชับร่างบอบบางในอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“งื้อ ต้องลุกแล้ว” เสียงหวานที่แหบพร่าเพราะเพิ่งตื่นที่ร่างสูงฟังแล้วสุดแสนจะเซ็กซี่เอ่ยขึ้นก่อนที่มือเล็กจะพยายามเขย่าตัวร่างสูงขาวจัดที่พักนี้ตัวหนาขึ้นมากให้ลุก
“ขออีกห้านาที แค่ห้านาทีนะครับพี่ครับ” เสียงทุ้มของแจฮยอนเอ่ยขึ้นพร้อมกับที่เปลือกตาคมเปิดขึ้น ดวงตาคมๆที่คนเป็นพี่ไม่กล้าจะขัดใจได้สักครั้งมันฉายแววหวาน...หวานเสียจนโดยองลืมไปเลยว่าจะพูดอะไรกับร่างสูงเพราะความใกล้ชิด...เนื้อแนบเนื้อแถมยังมีอะไรๆ ที่มันมักตื่นยามเช้าบดเบียดอยู่ที่สะโพกมันทำให้ร่างบางไม่กล้าขยับตัวมากกว่านี้
“แจ...ฮือ...”
ริมฝีปากได้รูปสวยทาบทับริมฝีปากแดงๆ ของคนเป็นพี่ที่ตอนนี้ดวงตาเรียวคู่สวยปิดลงพร้อมกับเผยอปากให้คนเป็นน้องเข้ามาแลกชิมความหวานในโพล่งปากอุ่น ส่วนมือหนาก็ฟ่อนเฟ้นร่างบอบบางที่เปลือยเปล่า
“อย่าทำรอย” แต่เหมือนคำห้ามปรามของโดยองไม่ทันเสียแล้วก็เพราะคนเป็นน้องที่ปกติต้องอยู่บ้านแต่เพราะเดบิวในนาม NCT U แล้วทำให้คนตัวขาวย้ายมาอยู่หอพักที่ทางบริษัทจัดไว้ให้ชั่วคราว
แจฮยอนดูดดุนและเค้นคลึงยอดอกของร่างบอบบางราวกับกระหายมานานแรมปีทั้งที่เมื่อคืนใช่ว่าไม่ได้สัมผัส ส่วนมืออีกก็เลื่อนไปกระตุ้นส่วนล่างให้โดยองบิดเร่าแล้วยิ่งเสียงครางหวานๆ ของคนเป็นพี่ที่ปลดปล่อยออกมาคามือของชายหนุ่มยิ่งทำให้เขาพอใจ ขาเรียวสวยยกขึ้นรัดสะโพกสอบอย่างรู้งานเมื่อแจฮยอนแทรกกายเข้าพร้อมกับยกสะโพกรับความอุ่นร้อนที่แจฮยอนป้อนให้แทบไม่ทัน
“รักนะ ดงยองอา” ทุกครั้งที่ใกล้จะถึงฝั่งฝันแจฮยอนจะบอกร่างบอบบางในอ้อมกอดเสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกันใบหน้าคมก้มลงซุกหน้ากับซอกขาวของคนเป็นที่พยายามหันหน้าหนี เสียงหวานอู้อี้ที่ยังพร่ำบอกว่าห้ามทำรอยมันทำให้แจฮยอนหมั่นเขี้ยว
“โอ๊ยยยย จองแจฮยอน”
คนเป็นน้องแกล้งขบลงที่ต้นคอขาวเบาๆ จนเห็นรอยฟันจางๆ
ก่อนที่คิมโดยองจะลุกขึ้นมาดเข้าที่ต้นแขนขาวๆ แรงๆ หลายที
หมดแล้วอารมณ์ความหวานยามเช้ามืดที่ถูกปลุกด้วยฝีมือของแจฮยอนที่เสร็จสมอารมณ์หมายกันไปคนละรอบไม่นับเมื่อคืนนี้อีกที่โดยองไม่ทันเหลี่ยมเจ้าเด็กเจ้าเล่ห์ที่หาโอกาสหาเศษหาเลยกับตัวเอง
“เจ้าเด็กเอาแต่ใจ”
“ก็เอากับพี่แค่คนเดียวละน้า”
มือบางที่ง้างขึ้นมาที่เตรียมจะฟาดเจ้าเด็กตัวขาวที่ตอนนี้ล้มตัวมานอนลงข้างๆ แถมยังเอามือเท้าคางที่เริ่มหนาอวบมองมาด้วยดวงตาแพรวระยับมันยิ่งทำให้โดยองเขินอายแม้มันจะไม่ใช่ครั้งแรกระหว่างพวกเค้าทั้งคู่ก็เถอะ
ก๊อก...ก๊อก
“เฮ้ โดยอง พี่เมเนจะมาแล้วนะ ตื่นกันรึยังอีก 10 นาทีนะ” เสียงพี่ใหญ่...มุนแทอิลที่เคาะประตูห้องนอนของเมนว๊อยของวงอยู่เรียกสติของคนในห้องที่ริมฝีปากกับจะทาบทับกันอีกรอบให้สะดุ้งสุดตัวก่อนที่ต่างคนต่างนึกได้ว่าวันนี้มีตารางงานต้องไปอัด Inkigayo
“ชิบหายแล้ว” โดยองอุทานเบาๆ ก่อนจะผลักแจฮยอนที่กำลังคร่อมตัวเองออกแล้วรีบลุกอย่างรวดเร็ว คว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว
“แจฮยอน โดยอง ตื่นกันรึยัง”
“คร้าบๆ ตื่นแล้วครับพี่” แจฮยอนตะโกนบอกพี่ใหญ่แล้วตรงพุ่งเข้าห้องน้ำตามโดยองไปด้วยความเร็วแสงโชคดีที่อีกฝ่ายไม่ได้ล็อคประตูห้องน้ำ และขอบคุณหอใหม่ที่ทำให้มีห้องน้ำส่วนตัวภายในห้องเพราะตอนนี้แจฮยอนไม่อยากคิดเลยถ้ายังเป็นหอเก่าและใช้ห้องน้ำร่วมมันจะแย่แค่ไหนกับวันนี้
โดยองที่อาบน้ำเสร็จก่อนรีบออกมาแต่งตัว คว้าเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ขึ้นมาใส่ด้วยความรีบก่อนจะจิปากเมื่อเห็นว่าต้องคอเสื้อตัวเองนั้นอยู่เสมอกับรอยฟันจางๆ ของไอ้ลูกหมีขาวที่งับเขาให้เมื่อเช้าทำให้ต้องคว้าผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ที่แจฮยอนพับไว้มาผูกที่คออย่างรวดเร็ว
“พี่กางเกงผม” แจฮยอนไม่กล้าพูดต่อเพราะดวงตาเรียวรีที่แวววับบ่งบอกอารมณ์โมโหของเจ้าตัวที่ทำให้กระต่ายน้อยแสนน่ารักขนฟูๆนุ่มนิ่มกลายเป็นกระต่ายป่าบ้าเลือด
กว่าทั้งคู่จะออกมาจากห้องก็เป็นจังหวะเดียวกับที่นูน่าเมเนเจอร์โทรขึ้นมาตามทันที เพื่อนร่วมวงคนอื่นๆ ที่เห็นสีหน้าของโดยองต่างไม่มีใครกล้าพูดอะไรแม้กระทั่งเตนล์ที่ปกติชอบแซวแต่พอเห็นสีหน้าเพื่อนรักวันนี้ ชายหนุ่มสุดแสนน่ารักจากไทยแลนด์ไปทำตัวติดกับแทยงพ่อบ้านประจำตัวดีกว่า
“ฮยอง นั้นมันกางเกงแจฮยอนฮยองไม่ใช่เหรอ” มาร์คเอ่ยถามระหว่างที่พวกเขาทั้งหมดขึ้นรถแวนเพื่อไปเตรียมตัวอัดรายการInkigayo
“...”
แจฮยอนที่เห็นคนรักเงียบไปเลยเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาแทน
“กางเกงสปอนเซอร์
ใครจะใส่ก็ได้นะมาร์ค”
“ไม่นะฮยอง เพราะกางเกงที่สไตลิสต์จัดให้นะเอวกางเกงของแจฮยอนฮยองมันใหญ่กว่าของพวกเราเกือบสองนิ้ว”
“ย่าห์ มาร์คลีนี่นายว่าฉันอ้วนเหรอ”
“โอโห้ ถ่ายรูปออกมาไม่มีคางกับกรามเลยนี่ฮยองคิดว่าผอมเหรอครับจองแจฮยอน” มาร์ค ลี หันมายักคิ้วให้พี่ชายตัวขาวร่วมวงอย่างกวนๆ ก็รู้ละว่าเค้าเป็นแฟนกันแต่ทำไงได้ก็อยากแซว ไอ้เรื่องตื่นสายนะไม่เคืองกันหรอกนะแต่เสียงครางหวานๆเมื่อเช้าตอนที่พี่แทอิลไปเคาะประตูห้องปลุกเค้าแทบจะได้ยินกันทั้งหอพัก ขนาดที่พี่ฮันซลต้องพุ่งตัวไปปิดหูจีซองเลยทีเดียว จะอะไรก็เพราะประตูห้องคู่หูMC โซลเมทสึมันปิดไม่สนิทไง
“พอๆ ฉันจะใส่กางเกงแจฮยอนแล้วไง ทีเตนล์เอาเข็มขัดแทยงมาใส่ แล้วแทยงเอากางเกงเตนล์ไปใส่ฉันยังไม่แซวเลย” โดยองบอกเสียงฉุนเฉียวเพราะทั้งโกรธทั้งอายแต่วินาทีนี้ต้องทำเสียงดังข่มน้องไว้ก่อน โชคดีที่พี่เมเนเจอร์ลงไปซื้ออาหารเช้าให้พวกเค้า
“ระวังเถอะ มันจะมีแฟนแอคแจโดใส่กางเกงตัวเดียวกัน” มาร์คยังไม่วายเอ่ยแซว
“ถ้าแจโดมี
แทเตนล์ก็ต้องมีเหมือนกันละ”
โดยองว่าให้ก่อนจะหยิบเอาหมอนรองคอขว้างใส่แจฮยอนที่นั่งอยู่ด้านหลังรถคู่กับเตนล์ ส่วนอีกคนลีแทยงนะเหรอหลับตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว
“แทเตนล์อะไรเล่า ไม่ได้ทำอะไรแบบพวกนายสักหน่อยทั้งเมื่อคืนและเมื่อเช้า” เตนล์บอกพร้อมส่งยิ้มตาหยีให้เพื่อน
“ย่าห์!”
โดยองร้องอย่างขัดใจพอทำอะไรไม่ได้เลยพุ่งตัวไปผลักหัวแทยงที่นั่งหน้าคู่กับเมเนเจอร์แทน
“โอย จะเสียงดังทำไม
แจฮยอนเอาเมียนายไปทำให้เงียบทีสิ”
แทยงว่าให้ เพราะนานๆทีจะแกล้งคนระดับคิมโดยองได้ แล้วทำไมคนทั้งวงจะไม่ทำละจริงไหม ส่วนอีกหนึ่งคนตัวขาวก็ไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้นนอกจากยิ้มหวานให้คนเป็นพี่เพราะงานนี้จองแจฮยอนได้กำไรมากที่สุด
“โดยองอา อย่าโกรธนะฮะ”
ก็แค่นั้นจริงๆ อาการฟาดง้วงฟาดหางของโดยองก็หมดไปทันทีเพราะน้ำเสียงทุ้มๆ พร้อมรอยยิ้มที่แจฮยอนมีให้...ยิ้มแบบที่ยิ้มให้คิมโดยองคนเดียวที่มันต่างจากที่ยิ้มให้แฟนๆ
“อืม”
แค่ยิ้มเดียวของแจฮยอนก็ทำให้โดยองกลับมาเป็นกระต่ายน้อยน่ารักได้เช่นเดิม
***********Fin************
>________________________<
#กางเกงแจโด
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
