Short Fic Taokacha ฟิคเรื่องนี้โครตอึน

ลำดับตอนที่ #1 : SF TaoxKachaเสี่ยวหนัก รักจริง !(?) 100% ครบแย้วว -..-

เสี่ยว'หนักรัก' จริง :3

 

                                                         ------------------------------------------------------------                                                  

.

.

.

.

.

.

วันนี้ วันวาเลนไทน์ล่ะครับ วันที่หลายๆคนชอบและรอคอย เพราะได้ทั้ง ดอกไม้ ทั้งขนม คำสารภาพรัก
และได้เชคเรทติ้งตัวเองด้วย แต่ว่า ผมกลับไม่ชอบวันนี้เอาซะเลย ไม่ใช่ไม่มีคนให้ของขวัญหรอกนะ แต่ว่า .......
มันมีคนให้เยอะเกินไปตังหาก -[]- ผมว่านะการได้ของเยอะๆแบบนี้ก็ดีอยุ่หรอก
ทีแรกก็ดีใจ แต่พอ มันเป็นอย่างนี้นานๆเข้า เป็นอย่างงี้ทุกปี ไม่ซิ
ถึงไม่ใช่วันวาเลนไทน์ผมก็ได้ของพวกนี้ทุกวันอยู่ดี  ไม่รู้แม่งจะให้ไรกันนักหนา (เอ้า! - -)

‘พี่เต๋า!! ‘  เสียงตะโกนเสียงหนึ่งดังมาทางผม ในขนาดที่ผม กำลังพะรุงพะรัง แบกของอยู่

 ‘อะไรวะเฟรม’ ผมถามออกไปห้วนๆ อย่างไม่ค่อยสนใจนัก  เพราะของตรงหน้ามันไกล้จะร่วงเข้าไปทุกที - -*

‘มีคนเค้าฝากไอ่นี่มาให้พี่อ่ะ’ เฟรมบอกผมพร้อมยื่นกุหลาบสีขาว 9 ดอกกับ ช็อคโกแล็ตกล่องเล็กๆกล่องหนึ่งมาให้

‘เออๆ พี่ขอบใจมากหว้ะ ‘ ผมตอบเสียงเนือยๆ ผมได้ของพวกนี้อีกแล้ววว โว๊ะ!! คุณรู้มั้ยอ่ะ
ว่าตู้เย็นบ้านผมมันมีแต่ช็อคโกแล็ตอ่ะ แต่ เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ ช็อคโกแล็ตกล่องเล็กนี่มันมีโน้ตแปะมาด้วยอ่ะ  

“ไม่ขอเป็นโค้ก ไม่ขอเป็นแป็ปซี่ ไม่ขอเป็นเบอร์ดี้ แต่ขอเป็นหนึ่งเดียวในใจคุณ >.<”

o.O อื้อหื้อออออออออออ แม่งเอ้ยยยยยยยยย เสี่ยวไปไหนนน  อย่าได้มาเจอ มาจีบกูเลยเถอะ
มุกจีบรุ่นปู่ทวดเรียกพ่ออ่ะ สมัยนี้ยังเจออีกหรอวะเนี่ยยย แถมยังใส่ อีโมเขินอายมาให้กูอีก -0-
โว๊ะ! กลับบ้านดีว่าครับบ ประสาทจะกิน เจอมุขแบบนี้ กูโครตเพลีย

.

.

.

.

.

.

.

KACHa Part

‘คชา คชา คช๊า! คชาคร้าบบ อิห่าคช๊า!!!!!!!!!!!!!!!!’

‘เหี้ยไรมึงเนี้ย เฟรมมม ตะโกนกะเอาให้ได้ยินทั้งมหาลัยเลยมั้ยย? ‘ ผมตอบพร้อมส่งหน้าวอนหาหลังเท้าให้มัน

‘ก็สัสคชา ก็กูเรียกมึงตั้งนานแล้วเหอะ เสือกนั้งยิ้มเป็นเด็กเอ๋ออยู่นั้น -0-‘

‘ก็คนมันมีความสุขอ่ะครับ พี่เฟรมมม>//<’

‘ สัสสส พออย่ามาพงมาพี่ แล้วก็อย่าทำท่าแรดๆด้วยกูขนลุกชิบหาย’ โห สัสเฟรม  -0-

‘เฟรมมช่วยกุอีกทีได้มั่ยอ่า ไหนๆพี่เต๋าก็เอาดอกไม้กูไปแล้ว มึงไปขอทวิตพี่เต๋าให้กูหน่อยดิ -3-ถ้าช่วยกุเลี้ยงเหล้า
มึงหนึ่งเดือนเลยย แดกฟรีๆ เลยนะเว้ยยย‘

‘โหหห น้องคชา แค่ทวิตพี่เต๋ากูก็มี’ *0* กูรักมึงที่สุดไอ่เฟรม

‘เห้ยยย จริงดิ เอามาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ’

.

.

.

.

.

@TaoPhiangphor

 “ไม่ขอเป็นโค้ก ไม่ขอเป็นแป็ปซี่ ไม่ขอเป็นเบอร์ดี้ แต่ขอเป็นหนึ่งเดียวในใจคุณ แถวบ้านเรียกกูมุข ควายๆ -_______________-“

พอผมเปิด หน้าต่างทวิตเตอร์ขึ้นมาก็เจอ ทวิตของพี่เต๋าเลยอ่ะ แห๊มมม พรมลิขิตรึป่าววน้ออ~ -..-
แต่เห้ยย แบบเดี๋ยวก่อนนะ มุขนี้แม่งคุ้นๆหว่ะ

คุ้น

คุ้น คุ้น

 คุ้นมากกกก

คุ้นจนเริ่มชัด - -มุกที่กูเขียนใส่กระดาษไปให้พี่เต๋านี่หว่า นี่พี่เต๋าซึ้งถึงขนาดเอามาทวิตเลยอ่อ แหมม ประทับใจกันก็ไม่บอกนะพี่ต๋าวววว  อิ้อิ้ >______________< (คชาโหมดแรดเยอะเหลือเกิน - -*)

@KACHA_af8

‘แ อบหลงรักเธออยู่ แต่เธอคงดูไม่ออก เก็บซ่อนไว้ไม่กล้าบอก..~’ @TaoPhiangphor

เหยดดดดดดดดดดดดดด ทวิตไปแล้วอ่ะ พี่เต๋าจะเห็นมั้ยอ่ะ จะตกใจมั้ยอ่ะ หึ้ยๆๆๆๆๆ

เอาอีกเว้ยๆๆ 

 

@KACHA_af8

“http://www.youtube.com/watch?v=P7NCf-2wTf8&feature=related ฟังนะฮะพี่ต๋าววว ><@TaoPhiangphor”

3 วันแล้ว

4วัน

อาทิตย์นึง

อาทิตย์กว่าๆ

ง่ะ ง่ะงะงื๊อออ~~

คือเป็นอาทิตย์แล้ว  พี่เต๋าก็ยังไม่ตอบบบ หรือว่ายังไม่เห็นนะ หรือว่า เห็นแต่อาจจะ คชาคนนี้ไปแล้วก็ได้ ก็คชาก็แค่เด็กกะโปโล นี่น๊า ไม่ใช่สาวอกบึ้มๆซะหน่อยย อีกอย่างก็เป็นผู้ชายด้วยซิ พี่เต๋าคงรังเกียจล่ะมั้งง .........

คิดได้แค่นั้น ของเหลวหยดใสๆ ก็ไหลออกมาจากตาของร่างบางอย่างไม่ขาดสาย ถึงแม้ว่าร่างบางจะพยายาม เช็ดมันออกเท่าไรก็ตาม แต่ดูเหมือนว่า..

ยิ่งเช็ด ยิ่งไหล

ยิ่งนั้งอยู่ตรงนี้ ตรงหน้าคอมตรงนี้ก็ ยิ่งคิด...

ก็ยิ่งเจ็บ...

‘ฮึก ฮึก..เฮ้อออ ไอ่บ้า คชาเอ้ยยยย แกเป็นบ้าอะไรเนี่ยยย เป็นผู้ชาย ไม่มีสิทธ์มานั้งร้องไห้ เพราะผู้ชายซะหน่อย’ พูดตัดพ้อ ตัวเองพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาเหมือนจะไม่มีวันหยุด บางคนอาจคิดว่า แค่ผู้ชายที่เพิ่งเจอกัน ที่หาลัยเนี่ยนะ ถึงต้องมานั้งร้องไห้ หนักหนาขนาดนี้ มันไม่ใช่หรอก ความจริงแล้วหนะนะ

.

.

.

.

.

.

‘เห้ยยย ไอ่เต๋า เข้ามาเลยๆๆ นี่ห้องกูเอง’ สิ้นเสียงพี่ชายก็มี บุคคลปริศนา เดินตามพี่ชายผมมา

‘ใครอ่ะฮะ พี่นัททท’เสียงเล็ก เอ่ยถามด้วยความสงสัย พร้อมกับดวงตาใสแจ๋ว

‘อ่อ ชา นี่เพื่อนพี่นะ ชื่อพี่เต๋า’ พี่เอ่ยชายแนะนำ

‘อ๋อออ สวัสดีค๊าบบ พี่เต๋า’ เด็กตัวเล็กว่าพร้อมกับส่งยิ้มจนตาหยี

‘คร้าบบบ สวัสดีครับ เห็ดคชา ‘

‘-0- เห็ดที่ไหนล๊าวว พี่ต๋าววว ไม่มีๆๆๆ ‘ เด็กน้อยพุดพร้อมทำหน้ายุ่ง

นั้นคือความทรงจำแรก ที่ผมพบพี่เต๋า ตอนนั้นผมยังเด็ก พี่เต๋าก็เด็ก เราเป็นเพื่อนบ้านกันหนะ สนิทซะจน ปีนกำแพงบ้านหากันได้เลย พี่เต๋าอยู่กับผมบ่อยกว่าพี่นัทซะอีก พี่นัทชอบออกไปเล่นข้างนอกบ้าน แต่พี่เต๋าหนะไม่ยอมไปเพราะว่า บอกว่าจะปล่อยให้ผมอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก แต่ก็นะ บอกไปแล้วว่า เด็ก หลังจากที่ผมเริ่ม สนิทกับพี่เต๋ามากๆ  พี่เต๋าก็ต้องย้ายไปเรียน ที่ออสเตเรีย ทำให้ผมกับพี่เต๋าไม่ได้เจอกันเลยย ไม่ได้บอกแม้กระทั้งคำลาด้วยซ้ำ

ผมกับพี่เต๋าหนะ ไม่ได้เจอกันก็แค่ อืมมม 17 ปีได้ละมั้งง จนกระทั้ง วันที่ผมเจอพี่เต๋าที่มหาลัย ผมจำใบหน้าอย่างงั้นได้ดี แม้ว่าพี่เต๋าจะหล่อขึ้นขนาดไหน แต่ผม.... ก็ยังจำมันได้ดี

.

.

.

.

.

.

คิดไปแล้ว 17 ปี มันนานนะ ผมรอพี่เต๋าหนะมันนานนะ  นานมากด้วย แล้วเรื่องอะไรผมจะยอมแพ้อ่ะ  พี่เต๋าเกลียดผมแล้วหรอ
เกลียดก็เกลียดไปเด๊ เกลียดได้ก็ รักได้  - -+

เอ่ออ คือ ไอเรื่องที่ผม ร้องไห้ บ้าบอ ข้างบนอ่ะ ลืมๆมันไปนะเฮ้ยยย อันนั้น อกหัก ฟุ้งซ่านเลยอยาก บิ๊วอารมณ์ ทำเอ็มวี เฉยๆ คึคึ -____ __-
กูเพลียตัวเองเบา

Kacha_AF8

“ฉันคิดถึงเธอตั้งแต่หัวค่ำ จนอรุ่งสางง~ คิดถึง@TaoPhiangphor จังเลยค๊าบบบ >/<”

Kacha_AF8

‘พี่ต๋าววว วันนี้อย่าลืม คิดถึงรานะครับ ราคชักด้วยนะ -..- @TaoPhiangphor’

Kacha_AF8

“ตอนนี้เวลา ตี3 @TaoPhiangphor จะ นอนฝันถึงคชารึยังน๊า”

และอีก บลาๆๆๆๆๆ

ผมได้แต่หยอดพี่เต๋าผ่านทวิตอ่ะ  ก็คนมันเขินอ่ะ เข้าใจป่ะหล่ะ ? -0-

แค่วันก่อนเดินผ่านตึกคณะพี่เต๋า ฉี่ยังแทบราด -..-

ใต้ตึกโรงอาหารคณะนิเทศ

ท่ามกลาง เสียงเจี๋ยวจ๊าว แบบสนั่นหวั่นไหวแล้วนั้น ใครจะไปรู้ว่า มีเด็กผู้ชาย หัวเห็ดคนนึง กำลังนั้ง ก้มหน้าก้มตากดไอโฟนในมือ อย่างจริงจัง โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง อย่างกับว่า ถ้าหัวมุดเขาไปในโทรศัพท์ได้คงทำไปแล้ว - -

‘ปึ๊งงงง!!!!!!!!!’ เสียงทุบโต๊ะ ดังมาจากทางโต๊ะด้านหน้าโรงอาหาร ใครวะแม่งซ่า จริง เดี๋ยวเจอคชา ร้อยศพแล้วแม่งจะหนาว - -+

‘ใครมันชื่อ คชาวะ!!!!!!’

(ต่อ)

ห๊ะ !อะไร เมื่อกี้อะไร ชานะ ใครอยากกินชา - -

ขนาดที่ผมกำลัง ชะเง้อคอมองฝูงไทยมุง ที่มาของต้นเสียงเรียกหาชาเมื่อกี้แล้ว

เหมือนวงจะเริ่มแตก   ผู้คนเริ่มแหวกหลบทางกัน   สงสัยไอบ้าที่เรียกหาชาเมื่อกี้เจอชาแล้วมั้ง = =  ช่างแม่งเถอะ หามุกหยอดพี่เต๋าดีกว่า -..-

Kacha_AF8

พี่เต๋ากินข้าวรึยังฮะ ถ้ายังไม่กินมากินกับชาได้นะ ข้าวชาเหลือหนึ่งคำพอดี....แต่เป็นคำว่า’รักนะ ><’@TaoPhiangphor

คึคึ อยากได้มั้ยคร๊าบบคำว่ารัก -..- ในขนาดนี้ที่ไอเด็กหัวเห็ดกำลงจะกดทวิตนั้น...

ได้มีมือปริศนา มาสะกิด

‘เห้ยยย ไอน้อง เอ็งใช่มั้ยที่ชื่อคชา ‘ หืมม ใครวะ? ดึงเสื้อกูทำไม ? - - เก๊าอ่อวะแม่ง

‘=[]=’  โอ้โหหหหหหหหห พ่อเจ้าประคุณรุนช่องเอ้ยยยยย บอกผมที ไอ้หนวด นี่มันเป็นใครรรรรรรร๊ จะลากผมไปไหนน

‘เฮ้ยยย พี่อะไรอ่ะ พี่เห้ยยใจเย็นจะเอาผมไปไหนนนนน’ คือแม่งไทยมุงที่ยืนดูนี่ไม่มีใครคิดช่วยกูเลยใช่ป่ะ เฮ้ยๆๆ  คนไทยกันรึป๊าววเนี่ยยย ? (เกี่ยว- -)

‘ตามกูมาไอ่เตี้ย อย่าบ่น ‘ งื่อออ ไอ้บ้าหนวดมันล็อกคอผมมม T__________T

ดูหน้าตามันสิ หนวดรุงรังอย่างกะโจรใต้ สูงปรี๊ดอีกตะหาก ใครเค้ารับมึงมาเป็นนักศึกษาวะเนี่ยย

‘มึงต้องการอะไรจากเพื่อนกู’ ห้ะ เดี๋ยวก่อนนะ ขอประมวณผลก่อน

ไอ้หนวดนี่มาตามหาชา >>> แล้วก็ไปลากผมมาจากโต๊ะ >>> แล้วก้มาถามว่าผมต้องการอะไร เห้ยยย กูงงว่ะครับ

‘อะไรพี่เนี่ย ลากผมมาแล้วมาถามว่าผมต้องการอะไร บ้าป้ะวะมึง !’ อุ๊ปส์ ร่างบางทำท่าเหมือน หลุดพูดอะไรร้ายแรงออกมา และแม่งก็ร้ายแรงจริงๆ แม่งเอ้ยย ดันปากสียอีกก  แถวนี่มันหลังคณะ ยิ่งเปลี่ยวๆอยู่ โดนฆ่าปาดคอหมกไว้หลังคณะทำไงวะเนี่ยไอคชา -___________- งื๊ออ หม่าม๊า ช่วยด้วยย~

‘ไอหน้าเป็ดอย่ามาเล่นลิ้นนะเว้ย’ ใครเป็ดวะแม่ง -0-

‘อะไรวะพี่ ผมงงนะเนี่ย -0-?’ ผมพูดพร้อมทำหน้าเหวอ เต็มที

ไอหน้าหนวด ชักสีหน้าโกรธและไม่พอใจเต็มที่  และล้วงโทรศัพท์แล้วกดอะไรบางอย่างให้ผมดู

หน้าทวิตเตอร์ ? แม่งงงหนักว่าเดิมอีก -_________-

‘ทำไมวะพี่’ -0-

‘มึงดู’ พูดพร้อมยื่นบางอย่างมาให้ผมดู

@KACHA_af8

‘แ อบหลงรักเธออยู่ แต่เธอคงดูไม่ออก เก็บซ่อนไว้ไม่กล้าบอก..~’ @TaoPhiangphor

 

@KACHA_af8

“http://www.youtube.com/watch?v=P7NCf-2wTf8&feature=related ฟังนะฮะพี่ต๋าววว ><@TaoPhiangphor”

Kacha_AF8

“ฉันคิดถึงเธอตั้งแต่หัวค่ำ จนอรุ่งสางง~ คิดถึง@TaoPhiangphor จังเลยค๊าบบบ >/<”

และอีกหลาย ข้อความทวิต เห้ยยยยยยยยยยยยยยย!!! นี่มันที่ผมทวิตไปหาพี่เต๋านี่น๊า ไอบ้านี่เอามาให้ดูทำไมวะ

 ‘พี่เอามาให้ผมดูทำไมอ่ะ  ‘ ตอบแบบหน้าใสซื่อ

‘ที่มึงทวิตนี่ มึงชอ..’

‘โห แน่นอนดิพี่ ผมอ่ะทั้งรักทั้งหลงพี่เต๋าเลยย คนอะไรไม่รู้ หล๊อหล่อ นิสัยก็ดี ผมอ่ะไม่ได้รักพี่เต๋าเท่าชีวิตนะ แต่พี่เต๋าอ่ะ คือชีวิตของผมมม~’ อึ่ยยย ผมพูดจริงนะเห้ยยย  

‘มึงพูดจริงใช่มั้ย?’

‘จริงดิพี่’ ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่รำคาญๆ

‘งั้นมึงมานี่’

แม่งเอาอีกแล้วฉุดกระชากลากถูกูไปไหนอีกแล้ววะเนี่ยยย ไอหน๊วดดดดดด ปล่อยกู แม่มมมมมม T_________________t’

ปึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!

เห้ยยยย !!! ส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ เมื่อถูกผลักให้เข้ามาในห้องๆหนึ่ง มันมืดมากเหอะ

‘อิหน๊วดดดดดดดดดดดด มาเอากูออกไปปปปกูกลัวความมืด กูกลัวผี’

‘อิหนวดดดจิ๋มมม เอากูออกไปด้วยยยย’

‘พี่ณเดชชคร๊าบบบ เอาคชาออกไปด้วยที’

และอีกหลายสิบประโยคที่ ร่างบางได้ตะโกนออกมา เพื่อหวังว่า จะมีคนมาช่วยเค้า

‘งื้ออ ฮื้อออ กูว่าแล้วไง แม่งมีลางสังหรณ์ตั้งแต่ตอนลากกูมาแล้วว อิหนวดจิ๋ม อีบ้า อิม้าแคระ อิรถสิบล้อคว้ำ อิล้ำ อิโจรใต้’ ปากก็บ่น แต่หน้านี่สิ ตอนนี้มีแต่น้ำตา ใครๆก็รู้ว่าคชาหนะ กลัวความมืด กลัวผี และเด็กน้อยมากขนาดไหนน

‘ถ้าพี่เต๋าอยู่คงดีสินะ ‘  คชาเอ่ยออกมา  คิดแล้วก็นึกถึงตอนเด็กๆ ที่เวลาไฟดับพี่เต๋าก็จะมาอยู่เป็นเพื่อน เวลาหม่าม๊ากลับดึกก็อยู่เป็นเพื่อน แต่เวลานี้คชาอยู่คนเดียว

‘แกร็ก!!’

เสียงอะไรรวะ แม่งไม่เอาแล้วนะเว้ย จะกลับบ้าน

‘อื๊มมม ‘ เสียงๆๆ เห้ย เสียงคนป่ะวะ TT”

‘เสียงใครวะแม่งง ‘ เอ่ยไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ความลัวมันคงมีเยอะกว่า - -

‘หื่มมม~’ หื่มมพ่องอ่ะ คนป่ะวะเนี่ยยยย งื๊ออออ กุกลัววว

สัมผัสได้ ว่ามีเงาตะคุ่มๆ ได้หันทิศทางมาทางตัวเอง

ฟึบบบ” เห้ยยยใครกอดวะ

‘เห้ยยย มึงเป็นใครเนี่ยย ปล่อยกูนะเว้ยยย ผีหรือคนเนี่ยยย ปล่อยกู๊ววววววววว’ T[]T

‘ปล่อยกูน๊า ไอเห้…. ‘ เสียงโวยวายสียงใส เมื่อครู่ได้หายไป เพราะรสจูบ สัมผัสอ่อนโยน ของบุคคลปริศนา สัมผัสอ่อนโยนที่ทำให้คนที่รับรสจูบนั้นแทบยืนไม่ไหว จูบที่โหยหา แต่กลับแปลกที่มันอ่อนโยนซะเหลือเกิน อ่อนโยนซะจนคิดว่า คนที่รับจูบนั้นจะละลายไปเสียให้ได้

‘อ้ะอืมมม’ ร่างบางครางเสียง อู้อี้ และทุบอก ซึ่งเป็นสัญญาณแล้วว่าเริ่มหายใจไม่ออก บุคคลปริสนานั้น ได้ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง และ... เชื่องช้า ซึ่งร่างบาง หลังจากยืน ตั้งสติ มึนๆ งง กับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้น ซักพักนั้น พอสติเริ่มมา แรมเริ่มทำงาน คำถามแรกที่นึกได้

 ‘ มึงเป็นคนป่ะเนี่ยยยยยยยยยยย!! ’ เพิ่งนึกได้ว่าถ้าหากไอนี่ ไม่ใช่คนน

กูจูบกับผี !!!!!!!!!! =[]=

‘กูเป็นคนเว้ยยย มึงเอาอะไรคิดว่ากูจะเป็นผี’ ไม่รอให้คนตัวเล็ก เข้าใจผิดนาน

‘โอ้ยย สาสส ค่อยยังชั่ว ขอบใจมึงมากที่ไม่ใช่ผี’ น้ำเสียงเอ่ยอย่างดีใจ

เห้ยยย ไม่ใช่ดิ ดีใจทำพ่องง เมื่อกี้มันจูบกู เห้ยยยยย!!

‘มึงจูบกูทำไมวะ อยู่ๆก็ดึงคนอื่นมาจูบอย่างงี้ ไม่ดีนะเว้ยย ทำไมมึงทำแบบนี้ห๊า’ ไอบ้าเอ้ยยย อยุ่ดีๆก็มาจูบ

‘กูจูบมึงหรอ’ นี่ขนาดห้องมืดๆ ผมยังรู้ ว่าหน้าไอบ้า นี่มันกวนเบื่องล่างขนาดไหน -_________-

‘เออดิ อย่ามาพูดทำเป็นไม่รู้เรื่องนะ ตอบมาจูบกูทำไม -0-‘

‘สงสัยว่า...’ ว่า ว่า ว่า ว่า อะไร? เงียบเฮ็ดหยัง? -.-

‘ว่า?? ’

‘กูคงละเมอ หว่ะ ‘

ห๊า ใครเค้าสอนให้มึงละเมอแล้วจูบวะครับบบ โอ้ยยแม่งง

‘=[]= ละเมอ? อีกรอบมึงพูดใหม่ซิครับ’

‘กู-ละ-เมอ-ครับ’ โหยยยชัดเลยย ไอเวร -0-

‘บ๊าเอ้ยยย!! คนบ้านไหนเค้าละเมอจูบวะมึง’

‘คนบ้านกูเนี่ยแหละ’ หื้อออ ตอบมาหน้าตาใสซื่อเลยนะพ่อคุณ -_______-

‘แล้วมึงเขามาในนี้ ได้ไงวะ’ บุคคลปริศนา เอ่ยถามอย่างสงสัย

‘โหยยย ถามกูก็ดีล่ะ อิบ้าหนวดจิ๋มที่ไหนไม่รู้ มันลากกูมาโยนไว้ห้องนี้’ พูดแล้วแม่งยิ่งแค้นน T________T

‘อ่ออออ’ เอ่ยเบาๆ เป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว

‘แล้วห้องนี่ไม่มีไฟอ่อว่ะ’

‘มีดิ สงสัยไฟมันตกหน่ะ’ เวรมากก โดนไอหนวดจิ๋ม ลากมาทิ้งไว้ในห้องนี้แล้วไฟยังดับอีก T_______T

‘แล้วมึง มาอยู่ในนี้ได้ไงวะ ‘

‘กูมานอนเล่น’  คือบอกผมทีว่าไอ่นี้สติดีอยู่มั้ยย มานอนเล่นที่นี่เนี่ยนะ -0-

‘ในนี่เนี่ยนะ =O=’

‘เออ ไง สงบดีออกไม่มีคนกวน’

‘อ่อๆๆ มึงงง แล้วเราจะออกไปจากที่นี้ได้ไงอ่ะ’ ถามด้วยเสียงที่มีความหวัง

‘รอพรุ่งนี้เช้ามั้ง เดี๋ยวภารโรงคงมาเปิดห้องอ่ะ ‘ ดูมัน พูดแบบไม่เป็นเดือดเป็นร้อนเลยยย

‘แม่งงง อะไรวะ กูอยากกลับบ้านอ่าๆๆๆๆๆๆ ‘

‘โวยวายไปมันจะออกไปได้มั้ย ?  อยู่เงียบๆ กูชอบความสงบ‘

‘โอ้ยย มึงเรื่องมากหว้ะ’ ไอบ้านี่เรื่องเยอะชะมัด -.-

’กูบอกให้อยู่อย่างเงียบๆ  หรือจะให้กูละเมออีกรอบมั้ยล้ะ?’ เสียงหื่นเชียวนะครับมึง

ด้วยเหตุผลนี้ ผมจึงต้องเงียบไปโดยปริยาย -_________________-

‘นี่’ เสียงของคนตัวเล็กดังขึ้น หลังจากปล่อยให้ บทสนทนาเงียบอยู่นาน

‘ ห้ะ ?’ บุคคลปริศนาขานตอบ

‘มึงเคย แอบรักใครป่ะ?’

‘อะไร? ทำไมอยู่ๆถึงมาถามวะ?’

‘เปล่าหรอกก กูก็แค่คิดถึงใครบางคน’

‘ใครวะ แฟนมึงหรอ?’ บุคคลลปริศนาถามด้วยน้ำเสียง จะสงสัย

‘เปล่าหรอก ก็แค่คนที่แอบรักหน่ะ’ น้ำเสียงของร่างเล็กเวลานี้ ออกสั่นๆแล้วด้วยซ้ำ

‘เล่าให้กุฟังหน่อยได้ป่ะ? ‘

‘มึงอยากฟังรึไง’

‘อืมม’

‘ไหนๆก็อยู่กันแค่นี้ล่ะ กูจะเล่าให้ฟัง แล้วก็มึงอย่าไปเล่าให้ใครฟังนะเว้ยย!’

‘เอออออ รู้แล้วน๊า’

‘กูอ่ะ มีพี่ข้างบ้าน กูสนิทกับเค้ามากเลยนะเว้ย แบบเค้าเป็นคนที่กูรักมากอ่ะ วันไหนพี่กูทิ้งกูอยู่บ้านคนเดียว พี่เค้าก็มาอยู่เป็นเพื่อน ไฟดับเค้าก็ปลอบกู ตอนนั้นกูยังเด็กแต่กูก็ยังจำได้ดีเลย แล้วอยู่ๆวันนึง พี่เค้าก็ ย้ายบ้านไปเพื่อไปเรียนต่อ แต่ว่...’

‘ที่ ออสเตเรียป่ะว่ะ’ ยังไม่ทันที่คนเล่าจะพูดจบคนฟังก็ โพลงพูดขึ้นมาเสียก่อน

‘เห้ยย มึงรู้ได้ไงวะ ‘ คนตัวเล็กที่ในเวลานี้ นั้งทำปากเบะ เป็นเป็ดขี้สงสัย’

‘อ๊ออ ไม่มีไรกูเดาเอาเฉยๆอ่ะ มึงเล่าต่อเลยยๆ’

‘อ่อๆ แล้วก็พอเค้าย้ายไป กูก็คิดถึงเค้ามากอ่ะมึง พี่เค้าจะไปคำลากูก็ยังไม่ได้บอกเลย แล้วมึงรู้มั้ยยย ว่าวันแรก ที่กูเข้ามาใน วิทยาลัยนี้กูก็เจอพี่เค้าอีกครั้งเว้ย’

‘อ่าวว อย่างงี้ก็ดีสิมึง ไปสารภาพรักเลยซิ’

‘แต่.... พี่เค้าจำกูไม่ได้นี่ดิ สงสัยกูแม่งไม่สำคัญพอ’เอ่ยด้วย น้ำเสียงน้อยใจปนๆตัดพ้อเล็กน้อย

‘มึง... กูก็มีเรื่องอยากจะบอกมึงเหมือนกัน’ บุคคลปริศนาเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

‘เรื่องไรวะ?’

‘กูก็เคยแอบรัก คนๆนึงนะเว้ย’

‘หื๊มมม ใครวะ ผู้โชคร้ายที่ได้เป็นคนที่ผู้ชายไม่เต็มอย่างมึง แอบชอบ 5555555’

‘-_______- ฟังดิ๊ๆ กูอยากเล่า’

‘เออๆครับๆๆๆ’

‘คือกูอ่ะ มีน้องข้างบ้านอยุ่คนนึง กูสนิทกับน้องเค้ามาก กูรักน้องเค้ามากนะเว้ย กูเลยคอยดูแลเค้า อยู่เป็นเพื่อน คอยปลอบเค้าในเวลาที่เค้าไม่มีใคร เค้าเป็นน้องชายของเพื่อนกูแหละ แต่ว่าแม่งบอบบางยิ่งกว่าผู้หญิงอีกอ่ะ แต่ว่าวันนึง กูต้องย้ายไปเรียนต่อที่ ออส..’

‘ออสเตเรีย’ ร่างบางเอ่ยขึ้น โดยที่ในเวลานี้ หัวใจของร่างบางนั้นเต้นไม่เป็นจังหวะ และรู้สึก... หายใจไม่ทั้วท้อง

‘อืมม ใช่แล้วว แล้วหลังจากที่กูไปเรียนที่ออส กูก็ไม่เจอน้องเค้าอีกเลย..’

‘ห้ะๆ เรื่องมึงนี้คล้ายๆเรื่องของกูเลยเนอะ’ เสียงหัวเราะที่ดูจะแห้งๆแค่นๆ ของร่างเล็ก

‘55555 นั้นสิ เหมือนเลยเนอะ’

‘แล้วมึงเจอน้องคนนั้นของมึงรึยัง?’

พรึ๊บบบบบบบบ!!!!!!!

ภายในห้อง สี่เหลี่ยมที่เป็นห้องใต้บันไดของด่านฟ้า คณะนิเทศ

‘ไฟมาแล้วหล่ะ’ ชายหนุ่ม ผิวขาวจัด กับริมฝีปากแดงหนาได้รูป ที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ แม่งโครตจะหล่อออ เอ่ยบอกกับชายหนุ่มร่างบาง

‘พะพะพะพี่ เต๋า...’

‘ว่าไงโค้ก เอ้ยยย คชาแล้วดิ ‘

‘……’

‘แล้วเปลี่ยนชื่อทำไมห๊า?’

‘........’

‘หืมมมม เห็นหน้าชัดๆแล้วนี่..’

‘แล้วอะไรวะพี่ ?’

‘สวยยขึ้นตั้งเยอะ นะเนี่ยย’

‘หล่อก็พอเหอะว่ะ’

‘เห้ยย เป็นเด็กเป็นเล็กพูดจาไม่เพราะกับพี่นะเราอ่ะ เปลี่ยนไปเยอะจริงๆนะเนี่ย สูงขึ้นตั้งเยอะ หน้าก็หวานขึ้น ที่สำคัญ ปากหวานม๊ากมาก -..- ’

‘ไอ่พี่ต่าววว -//////////-‘ นั้นไง ชัดเลยย สงสัยตั้งแต่ที่เล่าว่ามีน้องข้างบ้านล่ะ ไปไม่ถูกเลยกู ทำไงดีอ๊า!!! พูดออกไปซะหมดไส้หมดพุง T_______________T

‘อะไร เขินอะไร ทีหยอดพี่ล่ะนะ คิดถึงอย่างโน้น คิดถึงอย่างนี้  555555555555555555555555555555’

‘เอ๊ออ ก็ตอนนั้นยังไม่รู้นี่หว๊า ว่าพี่แม่งโครตจะเกรียน ขนาดนี้ –[]-‘ กูพูดแก้เขินครับบ -///-

‘ตอนนี้ก้รู้แล้วช้ะ? รู้แล้วยังจะ..’

‘จะ??... ‘

‘รักพี่มั้ยย ? ‘

 อื้ออหืออออออ ตายครับกูตายคาที่ แม่งถามกันอย่างงี้เลยทีเดียว >______________<

‘…รั......ก.’

‘ห้ะ ? อะไรนะ ไม่ได้ยินหว่ะ’

อิพี่ต๋าววววร้ายกาจจจจ -0-

‘รักเว้ยยย ได้ยินมั้ย โครตคิดถึง โครตรักโครตหลงโครตหวงง’

‘ขอจูบ?ได้มั้ยยย’ถามเพื่อ จูบกูไปแล้วรอบนึงไม่ใช่รึไงวะ -___________-

‘จะทำไรก็ทำเด๊ -//////////- ไอเต๋าเอ๋อเกรียนนนน‘

แล้วทุกอย่างก็! เออนั้นแหละ............ ไปมโนกันต่อเอาเอง  คิคิ :DD

Special

.

.

.

.

.

Kacha_AF8

“@TaoPhiangphor ไม่ขอเป็นโค้ก ไม่ขอเป็นแป็ปซี่ ไม่ขอเป็นเบอร์ดี้ แต่ขอเป็นหนึ่งเดียวในใจคุณ”

โหยยย สาสสส ใครวะเนี่ยยย ทวิตมาหากู โครตจะเสี่ยวเหอะครับบบ

.

.

.

.

คชาๆๆๆๆ ใครวะครับ  แม่งกล้ามาก จะจีบผมแต่ละมุกที่สรรหามาเนี่ย ปรึกษาใครรึยัง -_____________-

‘ไอ้ อ้นนน กูมีไรจะให้ช่วยยย’ ตะโกนเรียกเพื่อนแถวนั้น มาเพราะอะไรบางอย่าง

‘ว่าไงวะมึง’

‘มึงรู้จักคนที่ชื่อคชาป่ะ ‘

‘แม่งชื่อแปลกชิบหายย แต่กูเคยได้ยินอยุ่นะเว้ย ได้ข่าวว่าอยู่ปีหนึ่ง’

‘เห้ยยย มึงรู้จักใช่มั้ยยย งั้นไปหาตัวมาให้กูหน่อย ’

‘สัสส คนเต็มคณะ ใช่ว่าจะหากันได้ง่ายๆนะเว้ย’

‘เอ่ออออ ช่วยกูหน่อยนะเว้ย  ไม่งั้นเบอร์น้องกิ๊ฟ เดือนบัญชีมึงไม่ต้องเอา!!’

‘โอ้ยยยยย มึง ก็ได้วะ เดี๋ยวกูจะไปหามาให้’

‘เออๆ มึงเปิดเมนชั่นในทวิตกูให้น้องมันดูด้วยนะเว้ยย เผื่อมันไม่ใช่ คนเดียวกับที่ทวิตมาหากู’

‘ทวิตอะไรวะ มันทำอะไรมึงหรอ’

‘เออน๊า กูแค่สงสัยอะไรบางอย่าง หึหึ’

‘ก็ได้ เบอร์น้องกิ๊ฟ อย่าลืมนะสาสส ‘

‘เอออได้แน่เว้ยย   งั้นเดียวกูไปรอที่ห้องใต้บันไดนะ’

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Aon part

‘ใครมันชื่อ คชาวะ!!!!!!’ เสียงขรึมดังไปทั้วทั้ง ดรงอาหารจนเริ่มมีผู้คนหันมามอง

‘ไอน้องเอ็งรู้มั้ยวะ ว่าคนไหนอ่ะคชา’  หันไปถามเด็กปีหนึ่งที่อยู่แถวๆนั้น

‘อ่ออ มันอยู่คณะเดียวกับผมพี่  นั้งอยู่โต๊ะในสุดอ่ะครับ’

นั้นไงง เจอแล้วเว้ยยยย เจอซะที หาแทบพลิกแผนดิน -0-

‘เห้ยยย ไอน้อง เอ็งใช่มั้ยที่ชื่อคชา’ ใช่ซะทีเหอะ กูขี้เกียดตามหาล่ะ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

และสรุปว่าใช่ หึ ไปหาไอเต๋า ซะนะน้องนะ

ผมขังแม่งไว้ในนั้นแหละ ไอห่าเต๋า วันนี้กูขังมึง ข้อหาหมั่นไส้ เจ้าบงการ ทำตัวมีลับลมคมใน พรุ่งนี้กูจะมาปล่อยแล้วกันนะครับเพื่อน หึๆ - -+

FIN ..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบแล้วเด้ออออ งงมั้ยอ่ะ 55555555

ฟิคเกรียนๆ เสี่ยวๆ ทีแรกว่าจะหวานๆ ไปๆมามันเริ่มไม่ใช่ล่ะ  - -

แบบฟิคเรื่องนี้กากมากก อารมณ์แบบคิดพล็อตได้ตอน นั้งกินหมูกระทะ 55555555555

คือ เม้นอ่าเม้น อยากได้เม้นเนอะ -0-

1 เมนของคุณคือกำลังใจอันยิ่งใหญ่ของเรา -3-