ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    BROTHER PROBLEMS [HAEEUN]

    ลำดับตอนที่ #1 : INTRO

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.ย. 57






     

     

    “จาเล่งงงงงงงกาบพี่ทุกทุก เล่งกาบพี่ทุกกกกกกกกกกกกกก”

     

    “......................”

     

    “เล่งเปงรถเม เยซุงนั่งงงงงงง แล้วพี่ทุกก็เก็บเงินนนน”

     

    “......................”

     

    “เก็บเงินนนน เสียงดังแก๊บๆๆ อยากเล่งงงงงงง TT_____________TT ”

     

     

     

     

     

     

     

     

    ฮยอกแจยกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองดังแปะก่อนจะวางปากกาเน้นข้อความลงกับโต๊ะ ใบหน้าขาวหันไปมองคนสวมชุดเอี๊ยมหมีสีส้มที่กำลังนั่งงอแงอยู่ที่พื้นเพราะอยากไปเล่นแล้วก็เอาแต่โวยวายเสียงดัง ฮยอกแจรู้สึกเหนื่อยใจมากอีกสามวันจะสอบและฮยอกแจก็จำเป็นต้องอ่านหนังสือ ไม่ใช่ต้องมาดูแล

     

     

     

    “ฮวกแจใจย้ายยยยยยยยยยยยยยยยย ฮวกแจไม่ยอมพาเยซุงไปเล่งกะพี่ทุกทุกกกกกกกกกกก”

     

     

     

     

    คนบ้า =_________=

     

     

     

    เยซองที่ชอบเรียกตัวเองว่าเยซุง เป็นพี่ชายไม่แท้ของอีฮยอกแจ พี่ชายใช่แล้วล่ะทุกคนอ่านถูกแล้ว เยซองอายุยี่สิบมากกว่าฮยอกแจสองปี แต่เยซองเป็นคนไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่นัก ถ้าเรียกว่าเป็นบ้าก็ใช่เลย อันที่จริงฮยอกแจก็ไม่ได้เกลียดที่เยซองเป็นคนบ้า ฮยอกแจไม่เคยล้อเยซองเลยสักครั้ง มิหนำซ้ำยังคอยดูแลลูกพี่ลูกน้องคนนี้ด้วย แม้จะรู้สึกรำคาญในหลายๆครั้งเช่นครั้งนี้ที่ฮยอกแจกำลังอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่

     


    “เออก็ได้วะ ลุกขึ้นมาเร็วจะพาไปส่ง”

     

     

    จากที่นั่งงอแงกับพื้นเยซองก็กระเด้งตัวลุกขึ้นมายืนแทบจะในทันทีก่อนจะวิ่งเข้ามากอดแขนขอบคุณฮยอกแจยกใหญ่เอาแต่เรียกฮวกแจคนดีอย่างนั้นอย่างนู้น เยซองชอบเรียกชื่อฮยอกแจเป็นฮวกแจตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว ฮยอกแจเคยดุเยซองไปว่าให้เรียกดีๆแต่เยซองกลับร้องไห้และบอกว่าทำไมฮวกแจต้องขู่กรรโชกกันด้วยฮยอกแจงงว่าเค้าไปขู่กรรโชกเยซองตอนไหนแต่ก็ขี้เกียจจะเถียงด้วยอีกเลยปล่อยให้เยซองเรียกว่าฮวกแจต่อไป

     

    “เย้ เยซุงจะไปเล่งกาบพี่ทุกทุกแล้ว เย้” เยซองใส่รองเท้าไปก็พูดด้วยความดีใจที่จะได้เล่นกับเพื่อนสนิทสักที

     

    พี่ทุกทุก ที่เยซองเอ่ยถึงคือ พี่อีทึก รุ่นพี่ที่อยู่บ้านหลังตรงข้ามกับบ้านของฮยอกแจแต่การจะเดินไปหาก็ต้องเดินอ้อมเอาจะให้ปีนกำแพงข้ามก็ใช่เรื่อง พี่ทุกทุกเป็นรุ่นพี่เยซุงไม่รู้กี่ปีแต่หน้าแก่มากและหนึ่งอย่างที่ทำให้ทั้งสองคนเล่นด้วยกันได้ก็คือ

     

     

    “ทวงเฮๆๆ นั่นไงงงงงงงง เยซุงงงงงงง เยซุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกแอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

     

     

     

    “พี่ทุกทุกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

     

     

    พี่อีทึกในชุดเสื้อยืดกับกางเกงเอวสูงที่ดึงรัดขึ้นมาจนตึงเป้า วิ่งเข้ามาหาเยซองส่วนเยซองก็วิ่งเข้าไปหาพี่อีทึกเช่นกัน เสียงกรีดร้องอ๊ากแอ๊กโอ๊กที่แผดออกมาเวลาเจอกันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นประจำเวลาทั้งสองมีความสุขมากๆ

     

     

    ใช่แล้วล่ะ พี่อีทึกก็เป็นเพื่อนประเภทเดียวกันกับเยซอง

     

     

    คนบ้า OTL .........

     

     

     

    อีฮยอกแจไม่ได้ไม่ชอบพี่อีทึกที่ีกำลังกอดกับเยซองและร้องอ๊ากๆไม่หยุด จะว่าไปก็ต้องขอบคุณพี่อีทึกด้วยซ้ำที่เป็นเพื่อนเล่นของเยซองได้เพราะไม่อย่างนั้นเยซองคงจะกวนฮยอกแจทุกวันทุกชั่วโมงทุกนาทีทุกวินาทีไม่หยุดแน่ๆ แต่คนที่ทำให้ฮยอกแจรู้สึกไม่ชอบใจเวลาจะต้องไปส่งเยซองที่บ้านพี่อีทึกต่างหากที่ทำให้เขาไม่ค่อยอยากจะไปบ้านพี่อีทึกเท่าไหร่

     

     

    “เอาไปเล่นบ้านมึงนะ”

     

     

    ฮยอกแจมองใบหน้าที่ยิ้มเยาะให้เขาด้วยความหงุดหงิดแต่อีทงเฮก็ไม่ได้สนใจ ร่างหนายืนกอดอกปากก็เคี้ยวหมากฝรั่งหยับๆ มองฮยอกแจด้วยสายตากวนตีน 

     

     

    “กูต้องอ่านหนังสือ”

     

    “กูก็ต้องอ่านเหมือนกัน”

     

    “งั้นเดี๋ยวกูเอาพี่ทึกกับเยซองไปทิ้งถังขยะ”

     

    “ถ้าความคิดมึงจะชั่วขนาดนี้ =_=”

     

    ฮยอกแจยักไหล่ให้กับคำด่าของทงเฮ ก่อนจะมองไปที่สองคนบ้าที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่ด้วยความดีใจ(แน่นอนว่าเสียงร้องอ๊ากๆยังไม่หยุด)

     

     

    “เออ ฮยอกแจมึงให้พี่สองคนเค้าเล่นกันในบ้านนะ ดูแลดีๆเพราะก่อนที่กูจะพาพี่ทึกออกมาพี่ทึกกำลังเด็ดหญ้าหน้าบ้านแล้วบอกว่าจะเอามาทำกับข้าวให้พี่เยซองกิน แล้วก็อย่าให้ดูทีวีนะ พี่ทึกมันจะเหม่อแล้วทำน้ำลายยืดใส่เสื้อผ้า ช่วงนี้แม่บ้านไม่อยู่กูขี้เกียจซัก”

     

     

    ทงเฮร่ายพฤติกรรมเสี่ยงล่าสุดของพี่อีทึกให้ฮยอกแจฟังและคอยเฝ้าระวังไว้ คำบอกเล่าของทงเฮทำให้ฮยอกแจเครียดหนักกว่าเดิมสิบเท่า กูว่าพี่กูบ้าแล้วนะ เจอพี่ทึกมึงมาพี่เยซุงกูชิดซ้ายเลย

     

     

    “ฝากพี่อีทึกด้วยแล้วกัน กูกลับไปอ่านหนังสือละ”

     

    “เฮ้ยเดี๋ยวก่อน มึง มึงเอาพี่ทึกมึงกลับไปเลยอะไรวะจะเอาหญ้าให้พี่กูกิน เดี๋ยวพี่เยซุงกูตาย” ร่างโปร่งเดินเข้าไปจับแขนของทงเฮที่กำลังจะหันหลังเดินกลับบ้านไว้ ทงเฮหันมามองฮยอกแจอย่างเซ็งๆ อะไรนักหนาคนจะกลับบ้านไปอ่านหนังสือแค่คนบ้าสองคนไม่มีปัญญาดูแลหรือไงทำให้ยุ่งยากไปได้

     

    “เอ้า พี่เยซองมึงมึงก็ดูแลเองสิ”

     

    “แล้วทำไมพี่ทึกมึงต้องมาให้กูช่วยดูแล”

     

    “ก็พี่ทึกอยากมาเล่นกับพี่เยซอง.. โอ้ยทั้งสองคนหุบปากก่อนได้มั้ยร้องอ๊ากๆๆอยู่ได้ โดยเฉพาะพี่ทึกเลย ยาอมมะแว้งแก้เจ็บคอที่บ้านหมดแล้วนะเว้ยขี้เกียจซื้อเพิ่มแล้ว!!”

     

    ทั้งสองบ้าที่โดนทงเฮตวาดใส่ด้วยความโมโหหยุดชะงักพลางมองทงเฮด้วยตาเบิกกว้าง อีทึกปากคอสั่นด้วยความเสียใจ ร่างโปร่งในชุดกางเกงรัดเป้าเอวสูงเดินเข้ามาคุกเข่าตรงหน้าทงเฮ จับมือทงเฮขึ้นมาตั้งใจจะตบปากตัวเองอย่างแรงหนึ่งทีแต่ยังไม่ทันได้ตบเพราะทงเฮดึงมือออกมาก่อน

     

    “พี่ทึกจะทำไรเนี่ย! ลุกขึ้นมา!!”

     

    “ทุกทุกขอโทษษษษ ฮืออออออออออออ ทุกจะเงียบแย๊ว ฮึก แต่ แต่ ทวงเฮต้องซื้อมะแว้งให้กิงนะ กิงๆๆๆๆๆ ฮึก TT_______TT”

     

    “เออๆๆ ซื้อ ลุกขึ้นมาสิ”

     

    ทงเฮประคองให้อีทึกลุกขึ้นมาและส่งทิชชู่ให้เช็ดน้ำมูกน้ำตา ใบหน้าคมหันไปมองที่ฮยอกแจก็เห็นว่าเยซุงกำลังก้มหน้าสำนึกผิดและพูดขอโทษเฉยๆ อดจะคิดไม่ได้ว่าฮยอกแจโชคดีกว่าเขาหลายเท่าเพราะพี่เยซองไม่ได้เพี้ยนเท่าพี่อีทึก

     

     

    “อือ ฮยอกแจไม่ได้โกรธพี่เยซองไปเล่นที่บ้านทงเฮเป็นเด็กดีนะพี่เยซองห้ามดื้อให้ทงเฮดุด้วยเข้าใจป่าว”

     

     

    เวลาพูดกับพี่ชายหรือญาติผู้ใหญ่ฮยอกแจจะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงและสุภาพกว่าเวลาคุยกับคู่กัดอย่างทงเฮร้อยเท่า ทงเฮมองใบหน้าขาวที่ล้อมด้วยผมสีบลอนด์สว่างจ้าก่อนจะมองเลยไปยังรอยยิ้มบางๆ ที่ฮยอกแจส่งให้กับเยซอง แต่พอฮยอกแจหันมาเหลือบมองทงเฮริมฝีปากบางก็ยิ้มเยาะให้อย่างกวนๆ

     

     

    “ยิ้มไรของมึง”

     

    “เปล่า~ ดูแลพี่กูดีๆล่ะ”

     

    “กูไปอ่านหนังสือต่อละ”

     

    “เดี๋ยวก่อน”

     

    “อะไรอีกวะ -_-”

     

     

    ฮยอกแจชักจะหงุดหงิดที่ทงเฮทำตัวมีปัญหาเสียเหลือเกินอยากจะบอกว่าทงเฮโคตรเรื่องมากตัวเองเอาพี่อีทึกมาทิ้งไว้บ้านฮยอกแจตั้งหลายครั้งแล้ว กะอีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวที่นานๆทีฮยอกแจจะให้่พี่เยซุงมาอยู่บ้านทงเฮมั่งมันจะลำบากอะไรขนาดนั้นเชียว?

     

     

    “ฮยอกแจ ตอนนี้กูกับมึงอยู่ในสถานะเดียวกันนะ ใกล้สอบ แล้วเราก็มีพี่เป็นคนพิเศษเหมือนกัน”

     

    “แล้ว?​”

     

    “ทำไมกูต้องดูแลพี่มึงสองคนพร้อมกันล่ะกูก็ต้องอ่านหนังสือ T_T”

     

    “ทีเวลามึงจะไปแว๊นนอกบ้านมึงยังเอาพี่ทึกมาไว้บ้านกูเลย”

     

    “ก็ตอนที่กูจะแว๊นนอกบ้านมึงอยู่บ้านว่างๆมีเวลาดูแลนี่”

     

    “โอเค แล้วตอนนี้มึงต้องการอะไร”

     

    ฮยอกแจกอดอกถามอย่างเซ็งๆเพราะเริ่มเสียเวลาอ่านหนังสือมากแล้ว ทงเฮยิ้มกว้างออกมา มองไปที่คนบ้าทั้งสองที่กำลังเล่นเป็นหมอฟันกันอยู่ (อีทึกอ้าปากแล้วเยซองก็เอาไม้บรรทัดที่พกมาในกระเป๋ากางเกงคว้านไปมาในปากอีทึก) ก่อนจะหันกลับมามองฮยอกแจอีกที

     

     

     

     

     

     

    “ก็ให้พี่เยซองมึงมาเล่นบ้านกู แล้วมึงก็มาอ่านหนังสือบ้านกู ช่วยกันดูแลคนบ้าของพวกเราไง ^__^”

     

     

     

     

     

    ... คนบ้าของพวกเรา ...

     

     

     

     

     

     

     

     

    ( = ............................. = )

     

     

     

     

     

     

     

    TBC

     

     

     

     

     

     

     

     

    ฟิคชั่ววูบ เรากำลังจะบ้าไปพร้อมๆเยซองกับอีทึก orz

     

     

     

     

    บ้านใครน้ำท่วมบ้าง ระวังตัวกันด้วยนะคะ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×