ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter2 : ยังไม่มีชื่อตอน
บ้านอผมเป็นอพาร์เม้นท์แบบสามห้อนอน ผมอาศัยอยู่ับพ่อแม่ แ่อนผมอายุ15พ่อ็ไปิเมียน้อยเป็นพนัานายเรื่อสูบลมัรยานไม่ยอมลับบ้านหอบ้าวหอบอไปื้อบ้านใหม่อยู่ับเมียน้อย ส่วนแม่็รอมใหนีไปบวี ผมเลย้ออยู่บ้านนเียวมาลอั้แ่อายุ15 แม่มิโน็เ้าใผมีเลยอยูแลผมมาลอ ผมเลยไปๆลับๆบ้านมิโน
"เอ่อ...ัน"
ิ้ 'ั้น15~'
"..." แทฮยอนหันมามอผมแล้วเลิิ้วใส่ผม
"ันไปห้อนายไ้มั้ย"
มันูแปลๆนะที่ะไปห้ออนที่เพิ่รู้ัันเนี่ย แ่เา็เป็นเพื่อนร่วมห้อผมนี่นา ถ้าะทำวามรู้ัไว้็ไม่น่าะเสียหายอะไรแล้วมัน็เป็นโอาสี๊ีที่ะเ็บแบบสำรววามเป็นไปอนที่ผมปิ๊ว่าเามีรูปนอื่นอยู่ในห้อนอนไหม หรือเามีสไล์เป็นไ ไอ้อพวเนี๊ยะเนี่ยเราไม่มีทารู้ไ้หรอนะราบใที่เป้าหมายยัใสุ่นัเรียนและยัอยู่ในโรเรียนอยู่ อีอย่าผม็ไม่อยาะลับบ้านอยู่เเล้วนี่นา
"แม่ ยาย นี่ึยูนฮยอรับ"
"สวัสีรับ"
ผม้มหัวเป็นารทัทายแม่ับยายอแทฮยอนที่ำลัูละรน้ำเน่าในทีวีอยู่
"สวัสี้ะ...ึยูนหรอ้ะ"
"รับ ึยูนรับ"
"แทฮยอน โอวัลินร้อนๆไปให้เพื่อนินสิลู" แทฮยอนเินไปโหลพวโอวัลินน้ำาลลมาาู้แล้วเริ่ม
แล้วแม่อแทฮยอน็รอนละรเ้า่วโษา่อนะลุมาหาอในู้ับ้าว "อืม มีอะไรบ้านะ...อบินนมอะไรล่ะลู" แม่แทฮยอนหยุาารุ้ยหาอในู้่อนะหันมาถามผม " ุแม่ไม่้อลำบาหรอรับ" ผมพูพร้อมับส่ายมือเป็นารปิเศษ "อบินหมูมั้ยล่ะ" แม่แทฮยอนปิู้ับ้าว่อนะเินไปเปิู้เย็น "ินไ้รับ อบรับ" แม่แทฮยอนะเอาหมูแผ่น หรือนมหน้าหมูมาให้ผมินเล่นๆอะนะ
.
.
แม่แทฮยอนหยิบถาให่ๆออมาาู้เย็น ในถามีมะเฟือ ล้วยิบ แวา แล้ว็ผัอื่นๆวาล้อมรอบถ้วยน้ำิ้ม แล้ว็หยิบานอีานนึมาเป็นานใส่หมูเป็น้อนๆ อะไรฟระเนี่ยย านให่นานี้ แถมเรื่อเียอลัารานสร้ามา มันเป็นนมรไหนไม่ทราบ แล้วนี่มันเป็นอาหารที่ให้แินับโอวัลินหรอเว้ยเฮ้ยย "แหนมเนือน่ะ่ะ...พ่อแทฮยอนทำานอยู่เวียนามเาส่มาให้" แอร๊!!! มันินยัไล่ะร้าบ "อบุรับ" ผมเ้ๆัๆไม่รู้ะเริ่มหยิบอะไรมาิน่อนี แล้วล้วยิบนี่ินยัไ ินไ้หรออ
แทฮยอนะทนเห็นสภาพเอ๋อๆอผมไม่ไหวเลยหยิบแผ่นแป้มาทำใส่เรื่อเป็น้อนให่ "อ้าปาสิฮยอ"
ผมอ้าปานิๆเพื่อให้แทฮยอน่อยๆเอาไอ้นั่นมาใส่ที่ปาผม "อย่าเร็สิรับฮยอ...แบบนี้ผมเอาเ้าไม่ไ้นะ" ผม่อยๆอ้าปา้าๆมาึ้น มันเป็นวามรู้สึที่ผมไม่เยทำมา่อน ผมยอมรับารันไอ้นั่นอแทฮยอนเ้าปาผม้าๆ แล้ว่อยๆใ่ริมฝีปาอัวเอับไอ้นั่นเบาๆ มันให่...ให่มา แ่สัมผัสแรอมันันับนุ่มละมุนแ่็มีสัมผัสวามแ็เ้ามาระทบที่ปาอผม............."แหนมเหนือนี่อร่อยีแหะ แ่ไอ้ล้วยิบเนี่ยแ็ไปมั้ย" ผมเี้ยวแหนมเนือให้เสร็แล้วไปพูับแทฮยอน "ผมินนเบื่อะายแล้ว...ไม่รู้เมื่อไหร่พ่อะเลิื้อมาสัที"
"เป็นรุ่นพี่หรอ๊ะ ทำไมแทฮยอนถึเรียว่าฮยอล่ะ" แม่แทฮยอนถามึ้นในะที่า็้อมอละรแล้วส่วนมืออแม่แทฮยอนนั้น็ิหมอนแน่นๆ ผมเหลือบาไปมอที่ทีวีนินึ ึ่ำลัายาที่นาเอับพระเอำลัูบันในรถแบๆ พระเอเริ่มถอเสื้อออ ผมหันไปมอแม่แทฮยอนอีรอบ ุแม่ยิ่ิหมอนแรึ้น แรึ้น เอ่อ มันะาแล้วมั้รับ
"อ๋อเปล่าหรอรับ รุ่นเียวัน แ่ผม้ำั้นมารับ" แม่อแทฮยอน็ยัมอที่ละรแบบไม่หยุแถมมือ็เริ่มเร็นมีเส้นเลือปูๆึ้นมา ผมนั่ินแหนมเนือไปเรื่อยนละรพั แม่อแทฮยอนึหันมาพูับผม่อ "อะไรนะลู...เมื่อี๊แม่ไม่ไ้ยิน" ็ะไ้ยินอยู่หรอ อินนานั้นอ่ะุแม่
"ผม้ำั้นรับ"
"แล้วนี่อายุเท่าไหร่แล้ว๊ะ"
"19รับ"
"ห่าับแทฮยอนสอปีเลยหรอ"
"รับ....อนมอ้นปีสอ็้ำั้นรับ"
"..."
เียบ........ นี่มันมาุัๆ แทฮยอนเอ็เรียนเ่อยู่ถึไ้อยู่ั้ห้อสอ นี่ผมิผิหรือเปล่าที่มาที่บ้านเาเนี่ย ใระอยาให้ลูัวเอมาบับเ็เเรัน
"เรียนไม่เ่หรอ...แทฮยอน็ไป่วยเพื่อนิวหนัสือสิ เพื่อนัน็่วยๆันนะ เ้าใหรือเปล่า" ยายอแทฮยอนผละาทีวีที่ำลัเ้าสู่่วโษาแล้วหันมาพูับผม "แล้วเราื่ออะไรนะ...ยายลืม"
"เอ่อึยูนรับ"
"สุลเอ่อหรอ...อืมมม ันเพิ่เยไ้ยินเนี่ยแหละ แปลี" ป่าวรับเฮ้ยยผมไม่ไ้นามสุลเอ่อ ผมนามสุล แ่ไอ้ำว่าเอ่อเนี่ยเป็นแ่ารสร้าสีสันให้ำพูเยๆ
"ใ่ มาิวันสิลู มาเรียนันที่บ้าน...แล้วบ้านหนูอยู่ไหนละ"
"อยู่ั้นนี้แหละรับ ห้อ1515รับ"
"อ้าวอย่านี้็ีน่ะสิ ะไ้มาอ่านหนัสือัน"
ผมรู้สึีนะเวลาที่ผู้ให่มาเอ็นูผมแบบนี้ นอาแม่อมิโนแล้ว็ไม่่อยมีผู้ให่อุยับผมหรอ ็ผู้ให่อบุยับเ็เรียนเ่นี่นา ใระเอ็นูเ็ที่หัวไม่ีแบบผมันล่ะ
"ไ้รับ เี๋ยวผมะมาอนเลิเรียน"
ผมไม่อบอ่านหนัสือหรอแ่ิ็ะอ้วแล้ว แ่็ไม่อยาัวามหวัีอผู้ให่ อีทั้ผมอยาสนิทับแทฮยอน้วย โอาสทอัๆ ลัี้ ลัี้
.……………..........................
"ถ้าฮยอไม่อยามา็ไม่้อมาหรอ แม่ผม็แบบนี้แหละ"
"ันอยามา...ันอยาสอบผ่านบ้า"
"ั้นผมะทำให้ฮยอสอบผ่านทุวิาเอ" แทฮยอนพูพร้อมับถอเสื้อสูทนัเรียนออ "แล้วทำไมผมไม่เยเห็นฮยอเลย...ผมอยู่นี่มา็นานแล้วนะ" "็ฮยอไม่่อยอยู่บ้านไ...เลยไม่่อยไ้เอัน"
"น่าะเอฮยอเร็วว่านี้"
แทฮยอนหันมายิ้มให้ผม เวลาเายิ้มาเาะลู่ล แถมยัปิสนิทอี่าหา น่ารัะมั ผมเ้ามาอยู่ในห้อนอนสอ่อสอับแทฮยอน เพราะว่าแทฮยอนบอว่ามีเพละให้ผมฟั ผมเลยามเาเ้ามา แหมมัน็เินๆแหะ ผมเอ็ทำัวไม่่อยะถูเวลาอยู่ับนที่อบ ปิหนัที่ผมเยูเวลาเ้ามาในห้อสอนแบบนี้มัน็้อแล้ร้อนแล้ว็ถอเสื้อผ้ามั้ย เป็นารเปิเผย่อฝั่ร้าม "แทฮยอน...ร้อนอ่ะ" แทฮยอนเยหน้าาโทรศัพท์ที่ำลัหาเพลอยู่มามอผม ผมทำมือโบไปมาเพื่อทำให้เห็นว่าร้อน ่อนะยับเสื้อเรียมถอแบบในหนัถึแม้ว่าในห้อมันะหนาวมา แทฮยอนหยิบรีโมทแอร์มาู "นี่มัน 24 อศาแล้วนะฮยอ"
ึ้ ึ้ แทฮยอนลอุหภูมิแอร์ล้วยรีโมท ่อนะปรับหน้าปัแอร์ให้หยุส่าย "ฮยอมานั่รนี้ิแอร์ลพอี" ผมเินไปนั่รที่แทฮยอนบอ ผมอผมปลิว้วยแรลมอแอร์ โรหนาว หนาวิบหายเลยโว้ยย
"เยฟัเพลนี้มั้ย" แทฮยอนเอาหูฟัมาเสียบที่หูอผม แล้ว็เอาอี้าไปเสียบที่หูอัวเอ อ้าาา ฟิน นั่แหละนะที่เาเรียว่าหนาวที่ายแ่อุ่นที่หัวใ "เยฟั...นายอบเพลแบบนี้หรอ"
"อืมใ่ ฮยอว่าเพราะหรือเปล่า"
"....…เพราะ"
"อบหรือเปล่า"
"น่าะอบ……น่าะอบมา้วย"
"ผม็อบ" อบันหรอ...ผมิในในหน้าแไปหม เหื่ออผมออมือน้อเอามือมาเ็ที่าเ "ฮยอี้ร้อนั หน้าแหมแล้ว" แล้วแทฮยอ็หยิบรีโมแอร์มาลอุหภูมิอี....พอแล้วโว้ย นี่มันหนาวพอๆับั้วโลเหนือแล้ว
แทฮยอนับผมนั่ใล้ันมา ผมใเ้นแล้ว็เินมา ผมทำอะไรไม่ถูเลยนอานั่เร็หน้าแอ๊บหล่อ มันแปละมั ยิ่อนเายิ้มให้ผมนะ ออีแป้นแทบแ ผมเยรู้สึแบบนี้นะอนมอ้น รัรั้แรอผมเอับเพื่อนผู้หิในห้ออผม เธอน่ารัมาๆ หน้าาอเธอเหมือนไอรีวเร เวลเว็เลย นิสัยอเธอ็เรียบร้อย อ่อนหวาน แถมยัให้ผมลอารบ้านแล้ว็้อสอบอี อนที่ผมสอบปลายภาเธอทำมือเป็นโน๊นรีเพื่อบอ้อสอบผม แ่ผมไม่เล่นเปียโนแถมวามำไม่ีอีเลยำไม่ไ้ว่าเพลที่เธอเล่นมันือำอบอะไร ผมเลยทำ้อสอบผิหมเลย แถมผมยัส่ิำอบที่ผิๆนั่นให้มิโนอี ผมเลย้ำั้นเป็นรั้แรในอนนั้น ผมสารภาพรัับเธอแ่เธอสลัรัผมไปบับผู้หิอีน อนนี้เธอไถหัวเรียนแล้วสัำว่า i'm the man, the one and only man. ที่หัวแล้วแ่ัวเหมือนผู้าย เพื่อนผมมาเล่าว่าเธอไปลินิเพื่อีฮอร์โมนเพศายอีั่หา
(รูปประอบเพื่อวามเ้าใ)
"พรุ่นี้ฮยอไปโรเรียนพร้อมผมมั้ย" แทฮยอนเอ่ยึ้นทำให้ผมื่นาภวั์อวามเิน
"โอเ..…นายออี่โม"
"เ็โมรับ"
"นายรอัน้วยละัน"
ิบหาย! ไม่นะ! ผมเินนหนามืและ็หนาวนแทบบ้า ปาอผมมันสั่นไปหมเพราะวามหนาว เลยอบส่ๆไปเพราะหัวผมไม่ไ้ิถึอะไรเลยนอาผ้านวมหนาๆ
ผมื่นแปโมทุวัน แ่นี่ผม้อออาบ้านเ็โม โอ้ย แ่ะีสนิทใรสันนึ้อพยายามนานี้เลยหรอวะ
………………
ิ้ิ้ิ้ิ้ิ้ิ้ิ้ิ้ิ้
8:40
-เลื่อนเพื่อปิ-
ฟั! ผมื่นสาย ผมเลื่อนปลุโทรศัพท์มาั้แ่หโม ่อนะปิแม่เลยอนหโมรึ่
ผมลุมาอาบน้ำแปรฟัน ามปริ ถึรีบไปแทฮยอน็ไม่รอผมอยู่แล้วแหละ
ผมเินลมาใ้อพาร์เม้นแ่ว่าแทฮยอนยืนอยู่ ทำไมเายัอยู่ เายืนรอผมอยู่หรอ ผมเลทไปสอั่วโมเนี่ยนะ
"อรุสวัสิ์ ฮยอ"
แทฮยอนยิ้มาหยีให้ผม ิ้วอเายิ่ว่าเิมเวลายิ้มึ่มันเป็นเสน่ห์อเาริๆ
"นายยืนทำอะไร"
"็ฮยอบอให้ผมรอ..."
"อโทษทีทำให้นายสายนะ"
"ไม่เป็นไร...ผมอยาไปโรเรียนพร้อมฮยออยู่แล้ว็เลยรอ" ไอ้บ้าแทฮยอนพูออมาแบบนี้ไ้ไ ไม่อายหรอ เินนะโว้ยเิน
ผม้าวึ้นรถเมล์แล้วไปนั่เบาะู่ทีว่าอยู่ แทฮยอนเิมมานั่้าๆผม ผมไม่ไุ้ยอะไรับเามาหรออนที่เินมา หน้าผมมันเร็ไปหมเพราะผมมัวแ่เ๊หล่อ วามประทับใน่ะมัน็้อสร้า้วยวามสุุมสิ เิไปรี๊ๆร๊าๆ เา็รู้พอีว่าผมอบ เมื่อืนอน่อนนอนผมิประโยเ็ๆเอาไว้เพียบเลยเพราะะะสร้าวามประทับใในารทำวามรู้ััน ผมออไปเเว่นอนเที่ยืนเพื่อไปื้อนมปั ผมะะให้นมปัอนเ้าๆับแทฮยอน เาะไ้อบุแล้ว็ะไ้มีเรื่อุยันอย่าเรื่ออที่อบหรืออะไรแบบนี้
"ิน้าวมาหรือยั"
ผมหันไปถามแทฮยอน "ินแล้วรับ...ินแหนมเนือ" ผมเพิ่นึไ้ว่าในู้เย็นบ้านเามีแหนมเนือเพียบเลยนี่นา เา้อินมันทุมื้อเพื่อไม่ให้มันหมอายุเเหละนะ
"อ่ะินสิ ันให้" ผมหยิบนมปัออมาาระเป๋าาเแล้วยื่นให้แทฮยอน
"ผมเพิ่ิน้าวไปนะฮยอ"
"ินเถอะน่า!"
ถึแม้มันะผิแผนที่ผมวาไว้เพราะผมิว่าเายัไม่ไ้ิน้าว แ่็ื้อมาแล้วนิให้ๆไปเถอะ แถมไอ้อันที่ื้ออ่ะมัน็ไม่ไ้แพอะไรเพราะเป็นอลราาเนื่อาหมอายุวันนี้ แทฮยอนหยิบนมปัอผมไปีถุิน
"อ่ะ"
แทฮยอนหยิบุ้พันอ้อยออมาาระาเแล้วยื่นให้ผม เอ่อ...นายเอาอแบบนี้ไว้ในระเป๋าาเเนี่ยนะ แล้วีวินายเนี่ยะินมันแ่อาหารเวียนามหรอ "ฮยอยัไม่ไ้ิน้าวผมเลยเอาุ้พันอ้อยมาให้" แทฮยอนพูบพลาเปิถุให้ผม ผมหยิบุ้พันอ้อยาในถุมาใส่เ้าปา นในรถเมล์หันมามอผมเพราะลิ่นอุ้พันอ้อยที่ลบอบอวลไปหม อย่าไ้แร์เว้ย อที่เราไ้านที่เราอบถึเราไม่อยาินเรา็้อิน เาะไ้ไม่เสียใ
แทฮยอนหยิบหูฟัึ้นมาเสียบับโทรศัพท์ ผมเห็นเาะฟัเพลเลยล้วเ้าไปในระเป๋าาเะหยิบหูฟัมาฟัเพลบ้า ผมเ็ๆวามมันที่ิอยู่บนมือที่าเ่อนะล้วไปในระเป๋า
"ฮยอมีหูฟัมั้ย"
"หะ...ไม่มี". ผมโห หูฟัผมมันอยู่ในระเป๋าาเ ผมยัับอยู่เลยเนี่ยๆๆๆๆ
"ฟั้วยันมั้ย"
"เอาิ"
เาเอาหูฟัมาเสียบหูผม เสียบหูผม เาเสียบหูผม!!
นี่มันเหมือนในเอ็มวีัๆ ผมะแล้หลับแล้วไปบเาีมั้ย ะไ้เหมือนในเอ็มวีที่ผมเยู เออี นี่แหละเรา้อแล้หลับ ผมเลยทำแล้ทำาปรือๆ แล้ว็ผล็อยหลับ ผมทำออ่อนๆเอนไปเอนมา เรียบๆอย่าเป็นธรรมาิ นี่แหละธรรมาิที่สุ ผมเอนหัวอย่าเป็นธรรมาิไป้าที่แทฮยอนนั่อยู่ แล้วพิลไปที่ไหล่อเา นี่แหละ ธรรมาิ ใ่! เยี่ยมมาึยูน นายนี่มันารามือโปรัๆ ทำอะไร็เนียนไปหม
แทฮยอนเอามือมาับผมอผมเบาๆ เาับผมอผม โอ๊ยนี่มันสวรร์ัๆ
เฮ้ย! หัวใอย่าเ้นแรมาสิวะเี๋ยวเาไ้ยิน เ้นเบาๆสิโว้ย
"รัแหรือเปล่า" แทฮยอนพูเบาๆ เบามาๆ แ่เพราะมันใล้ันมาผมเลยไ้ยิน........ผมลืมสระผมน่ะ ็เมื่อืน็ว่าะสระแหละแ่ว่ามัวแ่ิเรื่อบทสนทนาับแทฮยอนนึเลยี้เียสระ แทฮยอนเอามือมาปัผมอผมเบาๆ โอ้ยน่าายหน้าริๆ
ึ่ ึ ะลึ ลึ ึึ
เสียโทรศัพท์ผมัึ้น แทฮยอนเย่าาผมให้ื่น ผมเลย้อแล้ทำหน้ามึนๆแบบนถูปลุ แล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมา
'มิโน
สายเ้า'
ไอ้เพื่อนเวร แ้ิ้ว! ผมถือว่ามัน่วยีวิผมไม่ให้ายหน้าไปมาว่านี้ละัน เพราะถ้าผมนั่พิไปเรื่อยๆแทฮยอน็นัุ่้ยผมอผมนเอไ่เหาแน่ๆ ภาพอเราแทนที่มันะูสวีทลับูเป็นลูลิับแม่ลิบาบูนหาเหาให้ันแทน
"อ่า ไ"
"มา้าัวะ"
"เออื่นสายอ่ะ"
"รีบมาสิวะ รอนานแล้วเนี่ย"
"อยู่ที่เิมหรอวะ"
"เออร้านป้าเนี่ย"
………………
"แทฮยอนนายเ้าโรเรียนไป่อนนะ เพื่อนันอยู่ที่ร้าน้าวน่ะ ้อไปหา่อน"
"ออรับ"
"อโทษที่ทำให้เ้าเรียน้านะ"
ผมยมือึ้นมาทำท่าปราห้ามาิเป็นารบอลาแบบเท่ๆ ส่วนแทฮยอน็โบมือแบบเทเลทับบี้ให้ผม เียวอ่าแทฮยอน พอแยับแทฮยอนแล้วผม็้ามฝั่ไปร้าน้าวที่มิโน่รอยู่
"มาับใรวะ" มิโน่พูึ้นทันทีที่ผมเ้าไปในร้าน มันะะเ้อรอผมอยู่ลอเลยเห็น "เพื่อนในห้ออ่ะ" ผมวาอที่โ๊ะที่มันนั่อยู่่อนะหันไปสั่เมนูเินับป้าร้าน้าว "เฮ้ย...น่ารัว่ะ ื่อไร" น่ารัหน้ามึสิ แล้วนั่อยู่อีฝั่อถนนเนี่ยมันเห็น้วยหรอว่าน่ารัหรือน่าเลียเนี่ย
"แทฮยอน"
"อเบอร์ไ้ป่ะ"
"ไม่มี"
"ะเอาไปทำไม"
"็อบนิ"
บ้าไปแล้วหรือไวะ มี็ไม่ให้โว้ย ผมำแห้ๆให้มิโน มัน็พูไปั้นๆแหละ ผมไม่เห็น้อลัวเลย็ผมมีโอาสมาว่ามันหลายุม ทั้อยู่ห้อเียวัน อพาร์ทเม้นท์ึเียวัน อนาสใสไม่มีอะไร้อลัวทั้นั้น ท่อไว้ๆ ้าๆไ้พร้าเล่มามมมม
.....................
อนพัเที่ยพออาารย์ที่สอนเินออไปไอ้มิโน่็เินเ้ามาให้ห้อผมทันที แ่มันไม่เินมาหาผมมันันเินไปโ๊ะหน้า ริมประู เฮ้ย มันเินไปหาแทฮยอนแล้ว็ุยๆอะไรสัอย่า่อนะหยิบโทรศัท์มาส่ให้แทฮยอน โอ๊ะ โนว โนว อย่านี้ไม่ี มิโนมันอเบอร์แทฮยอน
"ไ้มาละ…ูอเบอร์เามา"
มันูโทรศัพท์ให้ผมู แล้วทำหน้ารุ้มริ่ม
บ้าิบ ไอ้เพื่อนบ้า
"มโทรศัพท์ูสิ หอมเลย เพราะว่าเมื้อี้แทฮยอนเาับโทรศัพท์ู"
แล้วมิโน็เอามูมโทรศัพท์
"ประสาทหรอ โทรศัพท์มัน็มีแ่ี้หูมึแหละ"
"ูอไลน์เามา้วย...เาน่ารัว่ะ" ไอ้มิโน่พู่อนะ้มหน้า้มาูโทรศัพท์แล้วมือถือเมมเบอร์น้อยิๆๆ "ูริันะเว้ย" หน้าอผมีลเล็น้อยเพราะำว่าริัอมัน ผมรู้ีถ้ามันอบใรมันบุเ็มที่มันเท่าไหร่ให้ไม่อั้น ป๋าาสุๆ แล้วมันบุทุ่มนานี้โอาสแทบะไม่ถึสิบเปอร์เน์เลยที่มันะแป๊ับารีบ ใรๆ็้ออบถูเอาใอยู่แล้ว และยิ่เป็นารเอาใอย่ามีั้นเิอไอ้มิโนเนี่ย ะเหลือหรอ
"ิน้าวเหอะ"
ผมรีบเปลี่ยนเรื่อวนมันไปิน้าว แล้วไอ้มิโน่็เินไปที่โ๊ะอแทฮยอนแล้วุยอะไรสัอย่า ผมไม่ไ้ยินเพราะที่นั่มันไลันมา ไอ้เพื่อนเวระไล ทำอะไร้อออัวแรลอ เป็นไรมาป้ะ
"ูวนน้อแทฮยอนไปิน้าว้วย"
ห่า!
………………
-โรอาหาร-
"ินอูไม่ิน้าวหรอ"
ผมเริ่มบทสนทนาับินอูเพื่อนในลุ่มแทฮยอนบ้า ินอูเียบๆและเอาแ่ยิ้มไม่ิน้าว ส่วไอ้มิโนมันไมุ่ยับผมเลย มันมัวแ่ไปวนแทฮยอนุย ส่วนฝั่ึฮุน็เอาแ่โว์ภาพัวาร์ูนโลลิ่อนที่ผมไม่รู้ว่ามันือผู้หิะ้วย้ำเพราะมีแ่นมุๆสอุอยู่บนอเท่านั้น แล้วทำไม้ออินับไอ้ภาพสอมิินานั้น็ไม่รู้
"ผมินแอปเปิ้ลไปรึ่ลูแล้วรับ" ินอูหันมายิ้มแห้ๆ ้วยริมฝีปา แห้ๆ แห้มานะเป็นทะเลทรายาฮาร่าอยู่แล้ว ปาอเาีรับับหน้าอบๆและาโหลๆไ้อย่าี.....ไ้อย่าน่าลัวี่าหา เาผอมะนผมนลุเนื่อาป่วยเป็นโรอะนอเร็เีย เาเล่าให้ผมฟัว่าอนเ็ๆอ้วนมานโนเพื่อนล้อ เลยลวามอ้วนมาลอนลายเป็นโรลั่ผอม้อพึ่ยาลอ ผมมอมือที่มีแ่้อระูอเาประสานันไปมาอย่าเรียบร้อย "ินอูั นายน่ะไปิน้าวะแล้ว็อย่าลืมินยาล่ะ" ึฮุนหันไปสั่ินอู่อนะลับไปูลิปอนิเมะแล้วทำหน้าแหูแ่อ มันะเินอะไรอมันวะ แล้วไอ้ลิปเนี๊ยะเนี่ยผมเห็นมันนัู่มาสี่ห้ารอบแล้ว มัน็ยัเินนหน้าแอยู่นั่น
"ินแ่นั้นอิ่มหรอ" ผมถาม่อเพราะเาไม่ไ้ยถาอาหารมาินเหมือนันับนอื่นในโ๊ะ
"อยาินอย่าอื่นมาว่า แ่ลัวอ้วนน่ะ" ินอูหันมายิ้มแห้ๆ แห้ๆ แห้ ให้ผมอีรอบ
บ้าหรือเปล่าฟระ! ินอููแล้วน่าะหนัไม่เิน50้วย เป็นผู้ายที่หนัไม่ถึ50เนี่ย มันผอมเินไปแล้วโว้ย แถมยัไม่ิน้าวเพราะลัวอ้วนอี โอ้ย ปวหัว ผอมว่าแ็น้าผีในสิหไรภพเเล้ว ส่วนอีาึฮุน็ูะบ้าอนิเมะเ้าเส้น แถมยัเรียผมว่าึยูนัอี ั ั ับ้านมึสิฟระ ไอ้มิโนเอ็ไม่เห็นผมอยู่ในสายาแล้วเอาแ่วนแทฮยอนับินอูุยเพราะะสร้าวามประทับใอี น่ารำาโว้ย น่ารำาพวมึริๆ
ให้ายเหอะ
"ฮยอ ผมื้อมาให้" แทฮยอนยื่นนม็อโแลราไมโลมาให้ผม อนมิโนเินไปเ็บถาอาหาร "แล้วนายไม่ินหรอ" ผมถามลับไป้วยวามเรใ ฟลุ๊ริแฮะ ที่แทฮยอนันื้อนมที่ผมอบมาพอี "ไม่รับ....ให้ฮยอ"
"อบในะ ฮยออบไมโล"
ผมยิ้มอ่อนให้แทฮยอน และแทฮยอน็ยิ้มลับให้ผม เราสอนสลับันมอแล้ว็ยิ้มลอนิน้าวเสร็ ถึแม้มันะไม่มีบทสนทนาอะไรมา และบรรยาาศ็ไม่ไ้ีเพราะเสียในโรอาหารมันัแว้ๆไปหม แ่ผมลับรู้สึอบแฮะ
……
"เอันอนเย็นนะเว้ย" มิโนหันมาโบมือให้ผม่อนะเินเ้าห้ออัวเอไป
"แล้ววันนี้ฮยอะมาที่บ้านผมหรือเปล่า" แทฮยอนหันมาถามผมอนที่พวเราำลัเินลับห้อเรียน
"ทำไมถึไปบ้านแทฮยอัล่ะ" ึฮุนยื่นหน้าเ้ามาถาม้วยวามสอรู้ "ันะิวหนัสือให้ฮยอน่ะ" แทฮยอนหันไปอบึฮุนที่แสนะอยารู้อยาเห็น่อนะเปิประูหน้าอห้อเรียน"โหีันะึยูนั...แทฮยอนิวเ่มา"
"ั้นเี๋ยวอนเย็นๆันไปหานายที่ห้อนะ"
ผมแยับแทฮยอน่อนแล้วเินลับโ๊ะัวเอที่อยู่หลัสุไป
...................
"่วยันหน่อยิ"
"่วยไรวะ"
มิโนพูออมาะูบุหรี่ที่ทาหนีไฟ ผมับมิโน่มันะมาูันรนี้ประำเพราะเป็นที่ลับาอาารย์
"แทฮยอนอ่ะ ่วยหน่อยิ..."
"อบริหรอวะ"
"เออ...แ่เานิ่ๆว่ะูไม่รูะีบไ...มึอยู่ห้อเียวับเาอ่ะ ถ้ามึ่วยยัไ็ีบิแน่ๆ "
มิโนอ้อนผม้วยารเอาหัวไถไหล่ผมไปมา ผมหน้าาไปพัให่ ผมไม่รู้ว่าะพูอะไรี ผมอยาะบอมันว่าผม็อบแทฮยอน แ่ว่าถ้าผมพูมัน็้อเสียหน้าแล้วมัน็้อบอว่า เฮ้ยแทฮยอนอ่ะูอ่อนเว้ย อะไรแบบนี้ พอมันพูแบบนี้ผม็้อถอยหลัยูเทิร์นลับไม่มีสิทธิ์ีบแทฮยอนเลย หนำ้ำไอ้มิโนมันยัออัวแบบโระแรแโ้อี่าหา ผมน่ะอยู่ในัหวะมาที่หลั ทำอะไร็ไม่ทันมันอยู่ี
ผมูบุหรี่ไปฟอให่่อนะปล่อยออมา ผม้อทำไ่อไปเนี่ย...
..........................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น