คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : BLANKETS Chapter 18: งานแฉและงานแถ
BLANKETS
“พอแล้วไอบ็อบ เดี๋ยวกูจัดการต่อเอง”
จุนฮเวเดินมาแตะไหล่ของบ็อบบี้เบาๆแล้วพยักเพยิดให้ไปดูฮันบินกับเซยงตรงนู้นแทน
“ไอเหี้ยนี่น่าจะโดนอีกสักที!!”
บ็อบบี้ที่อารมณ์ยังคุกกรุ่นอยู่ทำท่าจะพุ่งเข้าไปเล่นงานอีกรอบแต่จุนฮเวก็รั้งบ็อบบี้ไว้สุดชีวิต
ใบหน้าหล่อที่มีรอยฟกช้ำที่หน้าทำหน้าเนือยๆเล็กน้อยก่อนจะดันๆให้บ็อบบี้ไปให้พ้นๆซะที
ไอบ้านี่มันโดนต่อยแล้วไมมันยังหล่ออยู่อีกว่ะเหมือนจะหล่อกว่าเดิมด้วย.........หมันไส้
“ฮันบิน!!”
ร่างสูงรีบวิ่งไปหาฮันบินทันทีคนโดนเรียกเงยหน้าขึ้นมามองหลังจากฟุบหน้ากอดจินฮวานเอาไว้ตั้งแต่โดนช่วยออกมา
ใบหน้าน่ารักที่ตอนนี้เปื้อนไปด้วยน้ำตาตรงมุมปากมีรอยแดงๆเล็กน้อยพอเห็นว่าใครเป็นคนเรียกก็ปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง
“แงงงงงงงงงง บ็อบบี้ฮืออ”
ฮันบินรีบลุกขึ้นวิ่งเข้าไปกอดบ็อบบี้ทันที
“ไม่เป็นไรแล้วนะ กูอยู่นี่แล้วๆ”
บ็อบบี้กอดฮันบินไว้แน่นมือใหญ่ลูบหัวทุยเบาๆเป็นเชิงปลอบใจ
เขาไม่อยากให้ฮันบินต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีก ไม่อยากให้ฮันบินร้องไห้
ไม่อยากให้ใบหน้าที่น่ารักนั่นมีรอยแผลหรืออะไรก็ตามแค่เห็นว่าฮันบินโดนต่อยเขาก็รู้สึกโมโหตัวเองว่าทำไมถึงไม่มาให้เร็วกว่านี้
“ฮืออออ
นึกว่าจะตายซะแล้วอะ ฮึก โฮฮฮ”
“กูขอโทษ กูขอโทษนะฮันบิน” บ็อบบี้พูดเสียงอ่อนเขารู้สึกแบบนั้นจริงๆเขาไม่น่าให้ฮันบินเป็นคนมาหาเลยเขาควรจะไปหาเองมากกว่าฮันบินจะได้ไม่เจ็บตัวแบบนี้
“บ็อบไม่ผิด ฮึก
ผมรู้ว่าบ็อบต้องมา เนอะ” ฮันบินผละตัวออกมาก่อนจะยิ้มให้บ็อบบี้น้อยๆแค่เขาเห็นหน้าบ็อบบี้คำว่ารอดแล้วก็โผล่ขึ้นมาในหัวทันทีเลย
“เฮ้อ
มึงโอเคใช่มั้ย?ไม่เจ็บตรงไหนแล้วใช่มั้ย?ถ้าเจ็บตรงไหนรีบบอกเลยนะ?”
บ็อบบี้พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงพลางจับหน้าของฮันบินหันไปมาก่อนจะมองซ้ายขวาสำรวจรอบๆตัวฮันบิน
“อื้อไม่เป็นไรแล้ว บ็อบไปดูเซยงเถอะเดี๋ยวผมอยู่กับจินนี่เอง”
ฮันบินพยักหน้ารัวๆให้เชื่อว่าตอนนี้เขาไม่เป็นไรแล้วนะ
“โอเค อย่าห่างจากอิตุ๊ดนะ................ไอหมี!เรียกรถพยาบาลยัง” บ็อบบี้ยีหัวฮันบินเบาๆก่อนจะเดินไปหามิโนที่อยู่ใกล้ๆ
เจ็บ...................ยุนกิที่ยืนอยู่ข้างๆจินฮวานสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะค่อยๆผ่อนออกมาเขาฉลาดพอที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
ดูก็รู้ว่าพี่บ็อบบี้ชอบพี่ฮันบินแค่นี้หัวใจมันก็รู้สึกจี๊ดขึ้นมาทันที แต่ที่เจ็บที่สุดก็คือ พี่บ็อบบี้โกหกเขาถึงกับต้องวานเจ๊มาหลอกตบตาเขาแสดงว่าเขาคงทำให้พี่บ็อบรำคาญมากๆ
จนต้องกุเรื่องขึ้นมา ในตอนแรกถึงพี่บ็อบบี้จะไม่รับรักแต่เขาก็คิดว่าสักวันพี่บ็อบอาจจะตกหลุมรักเขาก็ได้
แต่พอมาตอนนี้ถ้าเขาทำให้พี่บ็อบลำบากถึงกับคิดแผนโกหกเขาขนาดนี้................
เขาถอยดีกว่า............พอแล้ว
พี่บ็อบบี้คงไม่อยากให้เขาไปยุ่งวุ่นวาย
“เจ๊.........กิกลับก่อนนะจะไปคุยกับพ่ออะ”
ยุนกิพูดเสียงเบาแววตาเศร้าสร้อยลงอย่างเห็นได้ชัด
“เอ้อ
กลับดีๆนะ.........เดี๋ยวมันก็ผ่านไปป้อจายเยอะแยะหน่ายูวว”
จินฮวานพูดติดตลกให้กำลังใจรุ่นน้อง
เขาคาดว่ายุนกิน่าจะพอรู้แล้วแหละว่าเรื่องมันเป็นยังไงหลังจากเห็นช็อตเมื่อกี้เข้าไป
“อือ โอเค”
“จย่ะ
บ๊ายบายนังตุ๊ดอนุบาลเดินดีๆอย่าไปฉุดผู้ชายกลางทางนะย้ะ”
จินฮวานแกล้งพูดแหย่รุ่นน้องตัวเล็กเล่นจนเจ้าตัวหันมาเบะปากใส่
“เหอะ บายจ้าอิเจ๊”
หลังจากที่รถพยาบาลมารับตัวเซยงและตัวสำรองอีกสามคนไปทำแผลที่โรงพยาบาลแล้ว
บ็อบบี้มิโนและจุนฮเวกำลังตกลงกันว่าจะทำยังไงกับไอพวกนี้ต่อดี
แค่บอกพ่อแม่คงไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก
“เอาแม่งเข้าคุกเข้าตารางไปเลย!”
บ็อบบี้ไม่ยอมอ่อนข้อให้แม้แต่น้อยจะเล่นก็ต้องเล่นมันให้ถึงที่สุด
“กูก็เห็นด้วยนะ” มิโนพยักหน้าเห็นด้วย
“งั้นเดี๋ยวให้พ่อกูจัดการล้ะกัน”
จุนฮเวเสนอความคิดออกมาทำเอาจินฮวานที่ยืนอยู่ข้างๆเกิดความสงสัย
“อ้าว พ่อจุนจังเป็นตำรวจหรอ?”
“เออดิ
ไอเตี้ยนี่มึงเพิ่งรู้หรอ” จุนฮเวเหล่ตาไปมองคนตัวเตี้ยกว่าเป็นเชิงหยามว่า ‘แค่นี้ก็ไม่รู้อะนะ’
“อ้าว นึกว่าเป็นตำรวจรักษาตึกซะอีก” ตอนที่เขาดอดเข้าไปบ้านจุนฮเวเขาเห็นชุดเครื่องแบบแขวนอยู่ในบ้านพอเขาถามว่าของใครจุนจังก็ตอบมาแค่ของพ่อ ก็ชุดมันคล้ายๆกันนี่หว่า(?)นึกว่าพ่อจุนฮเวเป็นยามซะอีก
“นั่นมันยาม ไอฟายเตี้ยแล้วยังโง่อีกแย่ๆ” เชื่อเถอะที่ด่าออกไปจุนฮเวแค่น้อยใจจะจีบเขาแต่อาชีพพ่อเขาแค่นี้ก็ยังไม่รู้อีก
“อิตุ๊ด
เชื่อกูไอจุนเน่มันน้อยใจจะจีบมันแต่อาชีพพ่อมันมึงยังไม่รู้”
บ็อบบี้พูดขึ้นมาอย่างกะอ่านใจจุนฮเวออก
“ก็จะจีบจุนจังไม่ได้จีบพ่อจุนจังหนิ!”
จินฮวานยกมือขึ้นมากอดอกอย่างเอาแต่ใจ
ถ้าเขารู้ว่าพ่อจุนฮเวเป็นตำรวจแล้วเขาจะได้เป็นแฟนกับจุนฮเว งั้นสิ
ก็ไม่อะเพราะงั้นอะไรตัดได้ก็ตัดเปลืองเมมโมรี่ตุ๊ด
“มึงอย่าจีบพ่อกูก็พอ.......เอาเป็นว่าเดี๋ยวกูโทรเรียกพ่อมาเคลียร์รออีกแปบล้ะกัน”
“เอาไอจุนโฮเข้าคุกไปด้วย
ความจริงไอนี่แม่งน่าโดนส้นตีนสุดแล้ว!คิดแล้วก็โมโหไปเล่นแม่งตอนนี้เลยมั้ย!!”
จุนฮเวพยักหน้ารับรู้ก่อนจะปลีกตัวออกไปโทรศัพท์ ยิ่งพูดถึงเรื่องนี้บ็อบบี้ยิ่งฉุนกึกรอมีโอกาสจะกระทืบมันให้ได้สักครั้งนึง
จินฮวานกระซิบบอกมิโนให้ดึงๆบ็อบบี้ไว้หน่อยอย่าให้ไปแถวพวกที่โดนกระทืบ
เหมือนตอนนี้ไอเพื่อนบ้าของเขาพร้อมจะอาละวาดได้ทุกเมื่อเดี๋ยวโมโหไปกระทืบซ้ำอีกรอบ
เละตายแน่ๆ
“ใจเย็นหน่ามึง
เดี๋ยวรอพ่อไอเน่แล้วไปเก็บของที่โรงเรียนกัน” มิโนตบบ่าบ็อบบี้ให้ใจเย็นๆ
“มึงจะไปกินไรกันต่อก็ไปเลยนะ กูกับฮันบินจะกลับบ้าน”
บ็อบบี้พูดพลางกอดคอฮันบินแล้วดันให้เข้ามายืนชิดๆ
“งั้นกูไปกินบ้านมึง เนอะตุ๊ด”
“ใช่ๆๆ จินนี่มีเรื่องจะแฉบ็อบด้วยแหละ หุหุ”
จินฮวานทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ใส่บ็อบบี้ที่ยืนทำหน้างงๆ
“อะไรของมึงอิตุ๊ด กูมีอะไรจะให้มึงแฉอีก”
เรื่องเก่าๆตอนเด็กหรืออะไรนี่เจออิตุ๊ดเค้าแฉไปหมดเปลือกล้ะจะมีอะไรให้มันแฉอีก
“คิดดีๆสิบ็อบ เหตุการ์ณเพิ่งเกิดสดๆร้อนๆโลยยนา” จินฮวานเอานิ้วชี้ไปเคาะที่ข้างขมับของตัวเอง ประมาณว่าให้บ็อบบี้ใช้สมองนึกดีๆ
“กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มึงเพี้ยนแล้ว”
“ไมโน่ก็ได้ยินใช่ป้ะ.....หมัดนี้ของมะ.....”
“เชี่ย0_0!!!!!”
-----------------------------------60%-------------------------------------
“นึกออกแล้วใช่ม้า ฮันบินได้ยินป้ะที่บ็อบพูดว่า หมัดนี้ของ อุ้บ!.....” ยังไม่ทันที่จินฮวานจะพูดจบบ็อบบี้ก็รีบพุ่งตัวเข้าไปปิดปากจินฮวานก่อนจะล็อคคอแล้วหิ้วร่างเล็กเดินออกมาจากตรงนั้นทันที
“ถ้ามึงบอกฮันบินกูจะโกรธมึงแน่”
บ็อบบี้ปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระก่อนจะชี้นิ้วขู่
“แล้วไง โกรธก็เรื่องของบ็อบสิ
นานๆทีจินนี่จะได้แกล้งบ็อบน้า”
ถึงเขาจะเล่นกับบ็อบบ่อยๆก็ตามเหอะแต่เขาอะโดนแกล้งอยู่ฝ่ายเดียวเลย(มั้ง)
เห็นบ็อบเดือดร้อนลุกลี้ลุกลนแล้วจินนี่มีฟามสุขมั่ก
“โห่ อิตุ๊ดไมมึงเป็นคนงี้ว้ะ”
“ไม่รู้ไม่ชี้ย่ะ
ไม่แน่บ็อบอาจสมหวังก็ได้นะขอบคุณจินนี่ล่วงหน้าเลยมาๆ”
จินฮวานยักไหล่อย่างไม่แคร์ทำเอาบ็อบบี้ที่เครียดอยู่แล้วกระวนกระวายเข้าไปใหญ่
ใครจะไปอยากอกหักเร็วๆกันอยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว........
“ขอบคงขอบคุณอะไรกันล่ะ มึงห้ามบอกนะเว้ยอิตุ๊ด อิตุ๊ด!!
เฮ้ยยย จินฮว๊านนนนนน!”
บ็อบบี้ตะโกนเสียงหลงเพราะจินฮวานไม่ได้ฟังที่เขาพูดเลยสักนิดแถมยังวิ่งแจ้นไปหาฮันบินอีก
สะใจจังโว้ยยยยยยย
ฮิฮิ
หลังจากที่ปะป๋าของจุนฮเวมาเคลียร์พื้นที่พวกบ็อบบี้ก็ตัดสินใจกลับไปเอากระเป๋าที่โรงเรียนส่วนจุนฮเวนั้นเดี๋ยวตามไปที่บ้านของฮันบินเพราะต้องไปเป็นพยาน
สรุปเรื่องต่างๆนานา
พอกลับมาถึงโรงเรียนก็พบว่าทุกคนได้กลับบ้านไปหมดแล้วเพราะนี่ก็ทุ่มนึงแล้วคาดว่าพรุ่งนี้คงวุ่นวายอีกตามเคย
บ็อบบี้ก็ต้องลุ้นว่าจะโดนพักการเรียนเรื่องชกต่อยรึป่าว
Rrrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrr
บ็อบบี้ล้วงโทรศัพท์ในเป๋ากางเกงขึ้นมาก่อนจะยกหูรับเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนโทรมา
“ว่าไงน้องกิ”
“กิคุยกับพ่อเรื่องที่เกิดวันนี้กับพ่อให้แล้วนะ”
ปกติเรื่องที่น่ายินดีขนาดนี้น้องกิจะต้องแพล่มยาวปื้ดดวี้ดๆใส่หูเขาแล้วแต่นี่น้ำเสียงดูเศร้าเหงาหงอยแปลกๆ
“อะ เอ้อขอบคุณนะๆ”
“พี่บ็อบ......”
“ว่าไงน้องรัก” เขารู้อยู่แล้วล่ะว่าน้องต้องมีอะไรแน่ๆมาแปลกซะขนาดนี้
“กิคงไม่มาเจอหน้าพี่บ็อบบ่อยๆแล้วนะ......”
ปลายสายบอกเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้ทำเอาบ็อบบี้ใจหายไปแวบนึง
“เป็นอะไรรึเปล่า?บอกพี่ได้นะ”
“ดูแลพี่ฮันบินดีๆนะพี่......ฮึก....”
“...................”
บ็อบบี้ค่อนข้างตกใจที่น้องกิรู้เรื่องแล้วความจริงเขาไม่ได้ตั้งใจจะโกหกหรอกแต่ตอนนั้นมันไม่มีทางเลือกหนิรู้งี้ทำตามที่ฮันบินบอกตั้งแต่ทีแรกน่าจะดีกว่า
“กิโอเคพี่...........ไว้กิจะกลับมาตอนเปิดตัวแฟนใหม่นะพี่
บายนะพี่บ็อบบี้................... ฮืออออออออออ”
“กิ....” ยังไม่ทันที่บ็อบบี้จะพูดขอโทษสายก็ตัดไปซะแล้วอย่างน้อยให้เขาขอโทษสักหน่อยก็ยังดี
“บ็อบ??” ฮันบินชะเง้อหน้ามามองร่างสูงๆที่จู่ๆก็หยุดเดินแถมสีหน้ายังไม่ค่อยดีอีกด้วย
“น้องกิเค้ารู้เรื่องแล้วว่ะ กูรู้สึกผิดอะฮันบิน”
บ็อบบี้ทำปากบึนใส่ฮันบินแล้วทำหน้าหงอย
มันรู้สึกแปลกๆหนักใจยังไงก็ไม่รู้เขาควรดีใจสิแต่ทำไมกลับไม่รู้สึกแบบนั้นเลย
“อ่า......ไม่เป็นไรนะบ็อบเดี๋ยวหาโอกาสไปคุยกับน้องกิกันนะ”
ฮันบินตบบ่าบ็อบบี้เบาๆเป็นเชิงให้กำลังใจ
“อิบ็อบ!!
พา’เมีย’มึงเข้าบ้านเลยนะเดี๋ยวกูกับอิตุ๊ดจะไปซื้อเนื้อแล้วเดี๋ยวตามไป”
มิโนตั้งใจพูดเสียงดังให้ฮันบินได้ยินด้วยทำเอาบ็อบบี้ทำหน้าเหวอ
“เมียอะไรหรอบ็อบ??” ฮันบินถามก่อนจะมองหน้าบ็อบบี้แบบงงๆ
“มะ ไม่เมีย เอ้ย! ไม่มีเมีย โว้ยยยย อย่าๆๆๆไปสนใจกลับบ้านกันเร็วๆ”
บ็อบบี้ลนลานเอามือปิดหูฮันบินไว้ก่อนจะดันให้เดินหนีไอขี้แกล้งสองตัวนี้เร็วๆ
“ทำดีมากไอหมีเอาไปห้า55555555555”
จินฮวานแทคมือกับมิโนก่อนจะขำพรืดกับสายตาของบ็อบบี้ที่หันมามองเหมือนจะกินหัว
“กลับไปบ้านเละแน่55555555รีบไปซื้อรีบไปล้อมันกัน555”
“จัดไปค่ะ ที่ร้ากก55555”
#ฟิคผ้าห่มฮันบิน
ขอโทษที่มาอัพช้า
กราบงามๆ
โดนแย่งคอมตลอดเลยค่ะเศร้าจัยยยย555555
ความคิดเห็น