คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Special BLANKETS : จินนี่จินฮวาน
BLANKETS
Special chapter : จินนี่จินฮวาน
(ตอนนี้เล่าถึงพาร์ทของจินนี่กับหัวหน้าห้องนะคะ)
ผมค่อนข้างที่จะเป็นคนใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ในระดับหนึ่งหรือง่ายๆคือสายชิวนั่นแหละครับแต่อยู่มาวันนึงชีวิตอันแสนสงบสุขของผมมันก็จบลงแต่เพียงเท่านี้แหละครับ.....
คาท๊ก
เสียงแจ้งเตือนแอพคาคาโอะดังขึ้นผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูสไลด์เปิดหน้าจอก่อนจะกดเข้าไปอ่านข้อความที่ใครก็ไม่รู้เป็นคนส่งมา
JJinnyJinhwan
: สวัสดีคุณหัวหน้าห้อง -…-
JunhoeJunhoe
: ใคร???
หลังจากพิมพ์ข้อความตอบกลับไปเสร็จจุนฮเวก็นั่งคิดอยู่สักพักว่าไอจินนี่จินฮวานมันคือใครเขากดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ของเจ้าตัวก็ขึ้นรูปเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักคนนึงตาตี่ๆมีขี้แมลงวันที่ใต้ตา
แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกหน้าตาแบบนี้เขาไม่เคยเห็นนะ แล้วมารู้จักเขาได้ไง?
JJinyJinhwan: เราจินฮวานนะ เพื่อนบ็อบบี้J
JunhoeJunhoe: อ่อ มีอะไร
JJinyJinHwan
: เย็นชาจังงอ้ะ ฮื้อน่าย้ากกก
“ ไอบ้านี่มันเป็นโรคจิตป้ะเนี่ย..”
เขาพูดกับตัวเองแล้วตัดสินใจไม่พิมพ์ส่งข้อความกลับไป
Rrrrrrrrr
Rrrrrrrr
จู่ๆโทรศัพท์ในมือของเขาก็สั่นบนหน้าจอขึ้นเบอร์โทรแปลกๆที่เขาไม่เคยเห็นจุนฮเวสไลด์หน้าจอกดรับแล้วยกหูขึ้นคุย
“ฮัลโหล”
‘ฮัลโหลลลลล จุนจังนี่เบอร์จินนี่จินฮวานเองนาจา’
เสียงเล็กๆตอบกลับมาทำเอาจุนฮเวตะลึงไปชั่วขณะ
“รู้เบอร์ผมได้ยังไงกัน???” ตอนนี้หัวของเขามึนไปหมดแล้วมีคาคาโอะเขาแล้วแถมยังมีเบอร์โทรศัพท์เขาอีกมันคือใครกั๊นนน!!
‘บ็อบบี้ให้มาอ่า แต่เรากับบ็อบบี้เป็นเพื่อนกันนะอย่าเข้าใจผิด’
“แล้วคุณมายุ่งอะไรกับผมครับ”
‘เราชอบจุนจังอะ
หว่ายยแย่แล้ววบอกไปแล้ววว!เขินจังอ้ะ’
เสียงเล็กตอบมาแบบจริงจังก่อนจะตามด้วยเสียงบ่นงุ้งงิ้งๆที่ไม่รู้ว่าพูดอะไร
“อย่ามาล้อเล่นนะมึงคือไอโรคจิตใช่มั้ย.....”
ในเมื่อเจอคนประหลาดๆคงจะพูดดีด้วยไม่ได้
‘หยาบคายจังแต่เราก็ชอบน้ะ เย้’
“จะวางสายล่ะแล้วอย่าโทรมาอีก”
ยังไม่ทันจะได้เอาโทรศัพท์ออกจากหูปลายสายก็รีบพูดแทรกเข้ามาก่อน
‘เราจะจีบจุนจัง!! เตรียมตัวไว้เล้ย’
แล้วสายก็กดวางไปทิ้งให้จุนฮเวนั่งมึนงงปวดหัวตุบๆสติจะแตกอยู่สักพัก จู่ๆก็มาบอกชอบจะมาจีบมึงคือใคร………
แล้วมึงเป็นใครมาจากไหนเนี่ยยยยยยยยย
จุนฮเวรีบโทรไปหาบ็อบบี้เพื่อที่จะถามว่ารู้จักกับไอจินนี่อะไรนี่จริงมั้ย
ผลปรากฏคือรู้จักกันจริงเป็นเพื่อนกันจริงแถมทิ้งท้ายให้จุนฮเวรู้สึกจะบ้าตายอีกว่า
‘ฮ่าๆๆ อิตุ๊ดมันน่ารักนะ เอ้อ กูให้ที่อยู่มึงกับอิตุ๊ดมันไปแล้วนะรักกันนานๆนะ
บาย’
ช่วยด้วย..........
หลังจากนั้นไม่กี่วันผ่านมาทุกเย็นหลังจากที่เขากลับมาจากโรงเรียนก็จะมีขนมวางอยู่หน้าบ้านทุกวันเขารู้ว่าใครเป็นคนส่งมา........หวังว่าบ็อบบี้คงจะไม่ได้ไปบอกจินฮวานนะว่าเขาเป็นคนขี้สงสารน่ะ จินฮวานจะส่งคาทกมาบอกมอร์นิ่งเขาทุกเช้าแล้วก็บอกฝันดีเขาทุกคืนบางทีเขาสงสารก็มีตอบกลับไปบ้างแต่พอตอบกลับไปเจ้าตัวก็จะได้ใจรัวคำถามร้อยแปดใส่
คาท๊ก
จุนฮเวหิ้วถุงขนมไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าวแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดู
ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนล่ะที่คาทกมาหา
JJinyJinhwan (แฟนจุนจัง) : เราอยู่หน้าบ้านจุนจัง เปิดประตูหน่อยยน้ะ
พออ่านข้อความจบจุนฮเวก็ทำตาโตใส่โทรศัพท์ก่อนจะรีบเดินไปที่ประตูทำใจสักพักนึงก่อนจะตัดสินใจเปิดประตู
แกร๊ก
“ฮี่ๆ”
เฮือกก! ปัง!!
เมื่อเปิดประตูออกไปก็เจอผู้ชายตัวเล็กๆยืนยิ้มกว้างอยู่หน้าประตูใบหน้าน่ารักที่เหมือนกับดิสโปรไฟล์คาคาโอะแบบนั้น
ทำเอาจุนฮเวตกใจปิดประตูใส่ดังปั้งแล้วเข้ามาตั้งหลักก่อน
“เชี่ย.......จินนี่จินฮวานตัวจริง”
จุนฮเวสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเปิดประตูไปดูอีกรอบ
“จุนจางงงงงง”
ปัง!!
จุนฮเวปิดประตูใส่หน้าจินฮวานเป็นรอบที่สองชัดเลยเรียกแบบนี้อิจินนี่จริงๆด้วยมันบุกมาถึงบ้านแล้ววววววในหัวเขามีสองอย่างที่กำลังตีกันอยู่ในสมองคือ หนึ่งปล่อยไว้แบบนั้น สองให้จินนี่เข้ามา
แกร๊ก สุดท้ายเขาก็เลือกข้อสองเพราะสงสารจะให้ปล่อยไว้แบบนั้นก็กลัวจะหนาวตาย
“อย่าปิดใส่อีกรอบนะ จะเล่นหนังอินเดียกันรึไง”
จินฮวานทำหน้าบูดใส่จุนฮเวที่ยืนทำหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก
“แล้วมาทำไม”
“ขอยืมเสื้อกันหนาวหน่อยจิ”
“ห้ะ?”
“คือจะออกไปข้างนอกแต่ลืมเสื้อหนาวอ่า
ผ่านมาทางนี้พอดีเลยมายืมหน่อยอะ” พูดไปพลางทำหน้าตาน่าสงสารบวกกับทำท่าถูแขนไปมาเหมือนลูกหมาขาดความอบอุ่น
เขาเชื่อว่าแผนนี้จะทำให้เขาได้เข้าบ้านจุนฮเวได้
อิอิ
“ก็กลับไปเอาที่บ้านสิ”
จุนฮเวยืนพิงขอบประตูมองคนเตี้ยกว่าอย่างไม่เข้าใจ
ท่ายืนพิงประตูของจุนฮเวทำเอาจินฮวานใจสั่น
แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ก่อนแม้ความจริงอยากจะพุ่งเข้าไปกอดแล้วก็ตาม
“มันไกลอะ
ถ้าจุนจังไม่ให้ก็ไม่เป็นไรเราทนหนาวได้” จินฮวานพูดเสียงอ่อยแล้วตีหน้าเศร้า
จินนี่ขอเรียกบทเมื่อกี้ว่า
มารยาตุ๊ดพันล้านเล่มเกวียน
“เฮ้อ
เดี๋ยวไปเอามาให้” เมื่อจุนฮเวเห็นแบบนั้นก็ใจอ่อนยวบเตรียมหันหลังเดินเข้าไปในบ้านจะไปหยิบเสื้อให้
“เราขอเข้าไปเลือกลายได้มั้ยอะ”
มือเล็กขว้าแขนจุนฮเวไว้แล้วบอกด้วยน้ำเสียงเชิงขอร้อง
จุนฮเวหันมามองก่อนจะพยักหน้าอนุญาต
จินฮวานเดินตามร่างสูงเข้ามาในบ้านพลางสำรวจข้าวของภายในบ้านของจุนฮเวเงียบๆเป็นบ้านที่เรียบๆไม่มีอะไรแต่ก็เป็นระเบียบเรียบร้อย ว่าที่แฟนเรานี่น่ารักจริงๆเล้ย
ไม่ว่าจุนฮเวจะทำอะไรก็น่ารักไปหมด เห้อ
“มีแค่เนี่ยแหละเลือกเอา”
จุนฮเวหยิบเสื้อกันหนาวออกมาสามตัวแล้วมาพาดวางไว้บนเตียงให้คนที่มัวแต่ทำหน้าตื่นเต้นเลือก
รู้สึกว่าอาการเหงาหงอยของอิจินนี่มันจะหายไปนะ
“อ่า
ตัวนี้ดีมั้ยน้าจุนจังเลือกให้เราหน่อยสิ” จินฮวานบอกพร้อมกับเอาเสื้อหนาวมาทาบบนตัวเอง
“......................”
จุนฮเวแค่เหล่ไปมองแต่ก้ไม่พูดอะไร
“จุนจังว่าตัวนี้น่ารักมั้ย มีขนเฟอร์ด้วยยยฮื้อน่าร้ากก”
กูล่ะเกลียดคำว่าน่าร้ากกของมึงจริงๆดูแรดลื้ม
“มึงจะใส่อะไรก็ใส่ไปเห้อะ รีบไปข้างนอกไม่ใช่หรอ”
“ไม่รีบแล้วล่ะ
สรุปตัวนี้ใช่มั้ย” ร่างเล็กเดินเข้าไปหาจุนฮเวใกล้แล้วยิ้มกว้างๆให้
“เอออืม ไม่ต้องมาใกล้ขนาดนั้นก็ได้มั้ง” จุนฮเวยกมือห้ามร่างเล็กที่ยังเดินเข้ามาชิดเรื่อยๆนี่เขาเริ่มจะกลัวมันมาจับเขาปล้ำแล้วนะ
“จุนจังอ่า เราหิวแล้วทำอะไรให้เรากินหน่อยได้ป่าว”
“มะ มึง......มึงรีบกลับบ้านไปเลยนะ!”
จุนฮเวรีบพูดก่อนจะชี้นิ้วไปยังทางประตูห้อง
“อิอิ
ก็ได้”
จุนฮเวรีบเดินไปส่งร่างเล็กกลับบ้านโดยไวขืนอยู่ต่อนานกว่านี้เขาอาจจะไม่ปลอดภัยจินฮวานโบกมือบ๊ายบายให้จุนฮเวก็โบกมือปัดๆเป็นเชิงไล่มากกว่าบ๊ายบาย
“จุนจังโบกมือบ๊ายบายให้เราด้วยอ่า”
จินฮวานเอามือมาปิดหน้าด้วยท่าทางเขินอายทำให้จุนฮเวรีบเก็บมือของตัวเองทันที
“ไป๊ๆ”
“เดี๋ยวมาหาอีกนะคิคิ”
พูดจบร่างเล็กก็เดินส่ายตูดออกไปทันที
หลังจากนั้นจินฮวานก็มาหาเขาที่บ้านทุกวัน ไล่ยังไงก็ไม่ไปแต่เขาก็เริ่มจะชินแล้วอะนะถึงบางทีไอเตี้ยนี่จะดื้อไปหน่อยก็เหอะ
#จุนฮเวพ่อพระ 555555555
ไม่ทันแผนจินนี่ของเราจริงๆสงสาร55555
ความคิดเห็น