คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : BLANKETS Intro : เริ่ม
Intro
เสียงเพลงสไตล์อะคูสติกเปิดคลอไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มากบวกกับแอร์เย็นฉ่ำทำให้บรรยากาศเหมาะที่จะนอนหรือรีแลกซ์ตัวเองแต่เจ้าห้องของกลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้นแม้แต่น้อย
ร่างสูงที่นอนเหยียดขาอยู่บนโซฟาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายนี่มันวันที่สามแล้วที่เขาถูกกักบริเวณให้อยู่แต่ในห้องแถมแม่ของเขายังบังคับให้เปิดเพลงอะคูสติกเบาๆให้ฟีลสาวน้อยในทุ่งดอกไม้อีกโดยให้เหตุผลว่า
‘มายแด๊ดของลูกบอกมาเผื่อลูกจะหัวเย็นลงบ้างถ้าแอบปิดมี๊จะเพิ่มเวลากักบริเวณนะบ็อบบี้’
ความจริงเขาก็ไม่ใช่คนเลือดร้อนหรือขี้โมโหอะไรขนาดนั้นเขาเป็นคนอารมณ์ดีนะแต่ครั้งนี้ไอจอฟฟรีย์มันเล่นแรงเกินไปเขาเลยกระทืบมันจนขามันหักไปข้าง อธิบายให้แม่กับแด๊ดฟังยังไงก็ไม่มีใครเข้าข้างสักกะคนและตอนนี้เขาก็ทนไม่ไหวแล้วด้วยเขาอยากออกไปเล่นบาสจนจะลงแดงตายอยู่แล้วเนี่ย
เพราะฉะนั้น...........
“มี๊!!!!!!!ผมจะออกไปเล่นบาสปล่อยผมเห้อะ!!”
บ็อบบี้เดินฟึดฟัดๆไปเปิดประตูก่อนจะตะโกนแหกปากลั่นบ้านเขาเชื่อว่าอีกไม่กี่วิแม่ต้องเดินมาที่ห้องแล้วด่าเขายาวแน่ๆ
“ไอบ็อบ!!แกจะแหกปากทำไมคิดจะกบฏหรอห้ะ!”
ดังคาดแม่ขึ้นมาด่าเขาถึงห้องจริงๆแถมทายถูกด้วยว่าเขาจะกบฏเพราะเขาจะไม่ทนนอนฟังเพลงลั้ลล้าล้าล้าล้าอะไรนั่นอีกแล้ว
“มี๊......จะเล่นบาส”
“ไม่ ได้”
“ทำไมวะ สามวันแล้วนะมี๊”
“เดี๋ยวตีตายมาวงมาวะกะมี๊ได้ไงห้ะ!”
“มี๊เอาดีๆดิ”
“มี๊จะส่งแกกลับเกาหลี หยุด อย่าเพิ่งแหกปากโวยวาย”
คุณมี๊คิมชี้นิ้วเป็นเชิงสั่งให้บ็อบบี้หุบปากอย่าเพิ่งพูดอะไรจนกว่าจะได้รับคำสั่งซึ่งบ็อบบี้ก็ยอมทำตามแต่โดยดีเขาเชื่อว่าแม่เขาต้องมีเหตุผลไม่ใช่อยากส่งก็ส่งเขารักที่อเมริกาจะตายแม่ก็น่าจะรู้ที่เกาเขาก็ชอบนะแต่ชอบไลฟ์สไตล์ที่นี่มากกว่า
“แด๊ดแกบอกว่ามีที่เพื่อนเกาหลีจะมาทำงานที่นี่แต่เอาลูกมาไม่ได้บริษัทบอกว่าพนักงานต้องมีสถานะโสดเพื่อที่จะได้ไม่มีปัญหาจะปล่อยให้ลูกเขาอยู่ที่เกาคนเดียวก็เป็นห่วงเหลือมาขอความช่วยเหลือจากแด๊ดแกเนี่ย”
“ยังไงอะมี๊”
“ส่งแกไปเป็นเพื่อนลูกเขาไง”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ก็อกๆๆ
“ฮันบินลูก ตื่นรึยังแม่มีเรื่องจะคุย”
“ว่าไงครับแม่”
คิมฮันบินเปิดประตูห้องออกมาสภาพงัวเงียเขาตอนนี้ต้องแย่แน่ๆก็ดูจากสีหน้าของแม่ที่ทำหน้าอึ้งจนรีบร้อนเอามือมาอังหน้าผากลูกดูก็พบว่าไม่ได้เป็นอะไรแล้ว....?
“ไม่ได้นอนหรอลูก?”
“แม่เอาผ้าห่มผมไปไหน........”
“อย่าบอกนะว่าลูกยังติดผ้าห่มอยู่อีกอะ”
ฮันบินพยักหน้าหงึกหงักเมื่อคืนเขานอนไม่หลับเลยจริงๆพลิกตัวไปพลิกตัวมาก็นอนไม่หลับซะทีแถมหนาวๆด้วยจะเอาเสื้อมาห่มก็ใหญ่ไม่พออีกสุดท้ายก็ตื่นมานั่งเล่นเกมไม่ได้หลับได้นอน
“ลูกโตเป็นควายแล้วนะยังติดอยู่อีกหรอเนี่ยเหลือเชื่อเลย เห้อ แม่เอาไปซักหน่ะ”
“งืม”
หลังจากนั้นแม่ก็ลากเขาไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นสรุปรวมๆก็แม่จะไปทำงานที่อเมริกาแต่มีข้อแม้คือต้องโสดเพื่อให้ลูกอย่างเขาและก็ตัวแม่เองอยู่กันสบายมีกินมีใช้จึงจำเป็นต้องไปแล้วก็จะส่งลูกเพื่อนแม่มาอยู่เป็นเพื่อน.....
“ลูกแน่ใจนะว่าที่เกาหลีไม่มีเพื่อนเลยแม่เกรงใจเขาน่ะ”
“แน่ครับ”
“ลูกโอเคใช่มั้ย?”
“ครับ”
หลังจากนั้นแม่ก็สาธยายยาวเยียดว่าต้องดูแลเพื่อนให้ดีกวาดบ้านล้างจานบลาๆๆๆๆ เขาฟังบ้างไม่ฟังบ้างเพราะตอนนี้เขากำลังตื้นเต้น
ไม่ได้มีเพื่อนมานานหวังว่าเพื่อนใหม่จะดีกับเขานะ
#ฟิคผ้าห่มฮันบิน
ความคิดเห็น