คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Charpter2
ผมลืมาึ้นและรู้สึปวเนื้อเมื่อยัวไปหม ผมมอนาฬิา โอ้ นี่มันปาไปบ่าย 3 ว่าแล้วผมรู้สึว่าเป็นารนอนที่เ็มอิ่มริๆ ึ่โอาสอย่านี้ไม่ไ้มีบ่อยมานะ ผมรู้สึหิวมาๆอาเป็นเพราะเมื่อืนเราลับมาถึบ้านึและเหนื่อยันมาึนอนันไปเลยโยไม่ไ้ินอะไร
ผมลุาเียบิี้เีย่อนะเินไปห้อโถอบ้านผมพบทุนยเว้น แทฮยอ และาน พวเาำลัูทีวีและินนมันอยู่
“โอ้ อูยออ่า ื่นแล้วหรอมาิน้วยันสิ ” ุนูฮยอหันมาเรียผม
“ อือออ ” ผมอบเสียอ่อย หลัาที่อาบน้ำเรียบร้อยผมึไปนั่ับพวเา
“นอื่นล่ะฮะ ??” ผมถามะที่มือล้วไปหยิบนม
“แท ยัไม่ื่นมั้ านไปุปเปอร์ับมินแฮยอน่ะ ”เย์ฮยออบในะที่สายา็ยัับ้อไปที่ทีวีและทุน็เป็นอย่านั้นเราำลัูาร์ูนเรื่อ ิมป์สันส์ (simpson) เป็นเรื่อที่พวเราิันริๆ และนที่เริ่มนั้นไม่ใ่ใร ลีเอร์อเราเอฮะ เาน่ะอบยิ่ว่าใรๆ
แอ๊ ;; เสียเปิประู ทุนหันไปมออผู้มาเยือน
“เฮ้ พวนายน่ะ เย็นนี้ไปลอันหน่อยเป็นไ J ” เสียอ ินยอ ฮยอพูึ้นมาทำให้พวผมใยืนัวรินยอฮยอมาพร้อมับ มินแฮยอ และ าน ถึแม้ ินยอฮยอะพู้วยร้อยหน้าเปื้อนยิ้มแ่ยัไผม็ยัรู้สึถึรัศมีันอเาอยู่ี มีแ่เย์ฮยอเท่านั้นที่ไม่ไ้ยืนึ้นเหมือนพวผม เย์ฮยอมอหน้าพวผม่อนที่ะ่อยๆลุึ้นยืนาม
พวเราึ้นรถและมุ่หน้าไปร้านอาหารอเพื่อน ินยอฮยอ ที่ปิร้านให้พวเราโยเพาะ
บรรยาาศในรถนั้นเียบมา เียบนน่าอึอั
“ินยอฮยอ วนพว โวอนมา้วยไ้มั๊ยรับ ? ” เย์พูึ้นทำลายบรรยาาศอันน่าอึอันนั้น
“เอาสิ ถ้าพวมันว่านะ ถ้ามีานอนเ้าันไม่อนุา” ินยอฮยอพูอบ ผมเอพวเาเมื่อวาน่อนะึ้นอนเสิร์พวเามาให้ำลัใพวผม เราสอวรัและสนิทันมาเพราะั้แ่สมัยเป็นเ็ฝึระทั่อนนี้พวเราผ่านอะไรมา้วยันมามาย
“ รับ ” เย์ฮยออบพร้อมับหันไปมอหน้าแทยอนฮยอึ่เหมือนรู้ันแทยอนฮยอนำโทรศัพท์ึ้นมาและ่อสายหาพวเาทันที
“ฮะโหล โวอนอ่า อยู่ไหน ? .... อืมมม มาลอ้วยันหน่อยมั๊ยที่ร้าน XYZ อ่าๆ ออมาเี๋ยววนี้เลยนะ โอเ เอันนะ ^^ ”
พวเราเ้าไปในร้านและินอาหารันอย่าหิวโหย และไม่นานพวโวอน็มาถึ ินยอฮยอลับไป่อนเพราะมีาน้อทำ พวเราึสุเหวี่ยันมาทั้เ้น ทั้เล่น และื่มัน
หลัาที่สนุันมาหลายั่วโมพวเราึมานั่ล้อมวุยัน แ่ล่ะนนั้นมีอาารเมาๆันแล้ว ามินฮยอับินอุนไ้อัวลับไป่อน ผมเลยไ้โอาสพูเรื่อที่้าาใ
“แทฮยอ ับ เย์ฮยอ บันหรอฮะ ?? ” ำถามอผมทำให้สายาอทุนับ้อไปที่แท และ เย์
“ันเอ็สสัยเหมือนันพวนายู มีอะไรไม่เหมือนเพื่อนทั่วไป ” มินแฮยอพู่อทันทีหลัาที่ผมเปิประเ็น
แท ับเย์ มอหน้าัน่อนที่ะระเบิเสียหัวเราะออมาอย่าั 555555555555
“ถ้ารู้แล้ว็ี พวันเอ็ไม่ไ้อยาปิบัอะไรหรอนะ แ่ไม่รู้ะพูยัไ และเราไม่ไ้มีเวลามานัุ่ยันอย่านี้ ็ถือะว่าวันนี้เปิัว ^_____________^ ”
“ห๊ะ พวนายเป็นอย่านั้นริๆหรอ โอ้วว เย์ฮยอ ริหรอพูเล่นน่า ” วอนถามเย์้วยใบหน้าะลึในะที่ ึลอ และ ุนู อ้าปา้า
“ยัไะพวนาย็เพื่อนัน เราไม่มีวามลับ่อันอยู่แล้วเราไม่ไุ้ยันอย่านี้นานแล้วนะมาเล่นเมส์เปิใันหน่อยเป็นไ” เย์ พูอย่าไม่สะทสะท้านับอาารอทุน
“แทบั !! มันให้อารม์่าาู่อ ู่รัน้อเล็ เป็นบ้าเลย” ุนู พูพร้อมับหันไปมอู่ แทเย์ สลับับ ู่านโฮ
ผมไม่ำเป็น้อใใ่มั๊ยฮะ เพราะรู้ำอบแน่นอนอยู่แล้ว โอ้นี่ลุ่มเราเรื่อนี้ลายเป็นเรื่อธรรมาไปแล้วหรอ หลัาที่ใันไปเราึเริ่มเล่นเมส์เปิใ โยารใ้วหมุนถ้าหยุที่ใรนนั้น้ออบำถามและห้ามโหโยเ็า เราเล่นานอื่นนิหน่อยรที่นที่้ออบนั้นไม่มีสิทธิ์เลือที่ะไม่อบ เพราะะนั้น้ออบสถานเียว
“ันหมุนล่ะนะ !” ๊อๆๆ…เย์เป็นนหมุนว เสียวหมุนไปเรื่อยๆโยมีสายาอายทั้ 10 นับ้อและมัน็่อยๆหมุน้าล..้าล..และ หยุที่ าน …เห้ออ รอผมไม่ปิเสธว่าผมลัวำถามนั้นริๆ
“านออ่า ั้แ่บับุนโฮมา พวนายเยมีอะไรันยั ? ” ยิำถามประเ็นแรมาเล่นเอาะนอบหน้าแและยิ้มไม่หุบ
“เยฮะ -/////-” หลัาที่านอบทุน็โห่แวันให่เล่นเอาุนโฮปิหน้าทีเียว
วไ้ำเนินหมุน่อไปทุนำลัึและสนุมาึ้น และราวนี้หยุลที่โวอน
“เยสส ันภาวนาให้มันโนนายเลยนะ ำถามนี้ันอเหอะนะๆ นายไปเล่น WGM ับ
าอินนูน่า มาและันเอ็ูพวนายแทบทุอาทิย์เป็นแฟนลับพวนายเลยนะเห้ย ันถามริๆพวนายไ้บันมั๊ย ? รึว่านายอบเธอริๆรึป่าว ? อบมานะ ! >..< ”ุนูรัวำถามไม่ยั้ใส่วอนำถามนี้มันฮอริๆเพราะว่าผมเออยารู้มาๆเหมือนันเลยล่ะฮะทุนลุ้นับำอบอวอนอย่ายิ่
“อืมมมม ันะพูยัไี ” วอนนึำพูพลายิ้มไป
“เอามารๆเลย ามวามรู้สึอนาย เร็วๆ” ผมเร่วอน ทุนแทบะหยุหายใ
“ันอบาอินนูน่า ันอบเธอมาริๆเธอน่า้นหาและน่ารัมา ันแอ็เยุยับเธอเรื่อนี้ ันอยาให้เธอเป็นเ้าสาวอันริๆไม่ใ่เพียารแสหน้าล้อ เราุยโทรศัพท์ันทุวันเวลาันอยู่ับเธอันมีวามสุมาริๆนะ ” วอนพูพร้อมับยิ้มอย่าเินอาย
ารแสอออย่านั้นพวผมอยิ้มามไป้วยไม่นาน ผมว่าพวเาเหมาะสมันริๆทุนูมีวามสุับำอบอวอน
“มา่อๆ” วไ้หมุนไปอีและเที่ยวนี้มันหยุอยู่หน้าอ นิุ
“โอ๊ะ ันไม่ิว่าำถามะเป็นเรื่ออ วิอเรีย หรอนะันว่าันบอพวนายไปหมแล้วนะ 5555555” นิุพูพร้อมับหัวเราะ และรออยับำถาม
ุฮยอพูถูเพราะเราุยและถามเรื่อ WGM บ่อยมาทำให้ไม่มีอะไระ้อสสัย
“ถ้านายะ้อเลือแ่านับใรสันในนี้นายะเลือใร ? ใรที่นายิว่า ถ้าอยู่ับนๆนี้นายะมีวามสุไปนาย ” แทถามนิุที่รอำถามอยู่
“ำถามบ้าไรอนายวะ ?” ึลอมวิ้วหันไปถามแท
“เอาน่าอบมาเถอะ” แท้อหน้านิุอย่าาหวัในำอบ
นิุวาสายามอนรอบโ๊ะ ่อนะเอนหลัพิโฟาและผุรอยยิ้มที่มุมปา
“ริๆไม่้อิยาเลยนะเาอยู่ในหัวันลอ า อูยอ !! ”
ความคิดเห็น