[Fic]Magical Love ~ รักมหัศจรรย์[JeNy][Yuri:SNSD]ft.SJ etc.

ชี้แจง:ฟิคเรื่องนี้ ขอชี้แจงไว้ก่อนนะคะ ว่าขอหยิบยืม บางสิ่งบางอย่าง มาจากป้า เจเคโรว์ลิ่ง(แฮร์รี่ พอตเตอร์) นะคะ

Magical Love

 

Intro

อุแว้ ~ !! เสียงใสของเด็กน้อยเปล่งเสียงร้องจ้าออกมาท่ามกลางความวุ่นวายของบรรดาหมอ พยาบาล และแม่ผู้ให้กำเนิด ที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียงสีเขียวภายในห้องทำคลอดขนาดใหญ่

คุณ ! ลูกเราเป็นผู้หญิง !! คุณ ๆ เสียงตื่นเต้นของสามี ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ร้องบอกขึ้นหลังจากที่เด็กสาวตัวน้อยได้ลืมตาดูโลก เรียกรอยยิ้มจากใบหน้าที่ดูเหมือนกำลังจะหมดแรงขึ้นมาอีกครั้ง

สิ ก้า ~ เจ.... เจส....เจสสิก้า ลูกแม่ ~ น้ำเสียงแสนเหนื่อยล้าเอ่ยขานเรียกนามของบุตรสาวตนที่เพิ่งให้กำเนิด ก่อนที่จะสลบแน่นิ่งไปอันเนื่องจากอาการอ่อนเพลีย

คุณ ! คุณ !! เสียงของผู้เป็นสามี เอ่ยออกมาทันทีที่เห็นคนรัก เป็นลมไปตรงหน้า ก่อนที่ทุกอย่างจะเริ่มเข้าสู่ความวุ่นวายอีกครั้ง

.
.
.
.
.
.
.


คุณ คะ จะเอายังไงดี พวกมันกำลังจะมาแล้วนะคุณ หญิงสาวเอ่ยบอกผู้เป็นสามีอย่างร้อนรน ในขณะที่แขนอีกข้างก็อุ้มสาวน้อยที่เพิ่งเกิดมาลืมตาดูโลกได้เพียง 6 เดือนอยู่ด้วย

ใจเย็น ๆ สิคุณ คุณพาลูกหนีไปทางหลังบ้านก่อนนะ เดี๋ยวผมอยู่จัดการกับพวกมันเอง เสียงชายหนุ่มผู้เป็นสามีเอ่ยบอก

แต่คุณ ไปด้วยกันเถอะ มันอันตราย ยังไงคุณก็สู้มันไม่ไหวหรอก หญิงสาวเอ่ยอย่างเป็นห่วงก่อนจะส่งสายตาอ้อนวอนขอร้อง

ผม จะปกป้องคุณและลูก เท่าที่ชีวิตของผมเหลืออยู่ ผมรักคุณนะ ดูแลตัวเองดีๆ ผู้เป็นสามีพูดกับหญิงสาว ก่อนจะเอ่ยคำบอกรักออกมาอย่างแผ่วเบาข้างหูขณะที่เขาโอบกอดภรรยาและลูกสาว สุดที่รักในอ้อมแขน

หญิงสาวเมื่อได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกราวกับว่า เป็นคำบอกลาครั้งสุดท้าย หญิงสาวเขย่งเท้าขึ้นจุมพิตอย่างแผ่วเบา ลงบนริมฝีปากของชายผู้เป็นที่รัก

ระวังตัวด้วยนะ ชั้นรักคุณ หญิงสาวเอ่ยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะวิ่งออกไปพร้อมกับ เด็กตัวน้อยผู้อยู่ในอ้อมกอด

หึหึ ยังไงซะ พวกแกก็ไม่รอดหรอก เสียงของใครคนใดคนหนึ่งในกลุ่มคนชุดที่มีผ้าคลุมสีดำ และหมวกสวมศรีษะประหลาดๆปลายแหลมเอ่ยขึ้น

หึ! วันนี้แหละ จะเป็น.....อ๊อค ! ~

อะ วาดา เคดาฟ-รา ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะเอ่ยคำจบประโยค ลำแสงสีเขียวก็พุ่งตรงเข้าหาเจ้าตัวโดนพลัน คำสาปพิฆาตที่ไม่สามารถมีใครรอด ได้คร่าชีวิตในทันที

ฮึ! คิดจะปากดี แกต่างหากล่ะ ที่จะเป็นศพ ! เสียงทุ้มเข้มของชายที่ดูคล้ายกับจะเป็นหัวหน้าของคนในกลุ่มนั้น สบดประโยคขึ้นก่อนก้าวข้ามศพของชายหนุ่มที่นอนแน่นิ่งจากน้ำมือของเขาออกไป ตามกำจัดกับบุคคลที่เหลือต่อ





ตึก! ตึก! ตึก! ฮึก! ฮึก! ฮืออ


เสียง ย่ำเร่งฝีเท้าหนัก พร้อมกับเสียงสะอื้นไห้ ดังขึ้นทันที ที่เห็นแสงสว่างวาบ ออกมาจากในตัวบ้าน เป็นอันทราบดีว่า สามีอันเป็นที่รักคงจะสละชีวิตไปแล้ว ตอนนี้เธอต้องรีบไปให้ไกลจากตรงนี้ ต้องรีบพาลูกสาวไปให้ไกล ไกลจากเหล่าพ่อมดชั่วพวกนั้น

หยุดนะ! เสียงเข้มดังขึ้นจากทางด้านหลัง




พรึบ!

แสง สีแดงสว่างจ้าขึ้นที่รอบด้านของหญิงสาว ก่อนที่จะมีชายในชุดคลุมสีดำปรากฏขึ้น หนึ่งในนั้นได้ชี้ปลายไม้มาทางด้านหน้าของเธอ นัยตาของหญิงสาวเบิกกว้างเพราะเนื่องด้วยรู้แก่ใจแล้วว่าสิ่งที่เธอจะได้รับ นั้นคืออะไร เธอได้เพียงแต่หันหลังเพื่อจะก้าวหนีแต่คงจะไม่ทันแล้ว

อะวาดา เคดาฟ-รา เสียงเอ่ยคำสาปพิฆาตดังขึ้น


อึก!


สิ้น ลำแสงสีเขียวและคำสาปที่ดังแว่วเป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอจะได้สัมผัส กายของเธอได้ทรุดลงสิ้นใจทันทีทั้งที่เด็กหญิงตัวน้อยนั้นยังคงหลับอยู่ใน อ้อมกอดของมารดา


พรึบ ! พรึบ !

ลำแสงสีฟ้าใสปรากฏมากมาย รอบทิศทางของกลุ่มคนชุดคลุมสีดำ พลันลำแสงดับลงแปรเปลี่ยนเป็นกลุ่มคนมากมายรายล้อมเต็มไปหมด ทำให้กลุ่มคนชุดดำไม่ทันที่จะลงมือสังหารเด็กน้อยที่ยังคงอยู่ในห้วงนิทราใน อ้อมอกอุ่นของผู้เป็นแม่


บอมบาด้า เสียงเอ่ยคาถาของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเอ่ยขึ้น

ครูซิโอ

เสียง ปะทะกันของคาถามากมายดังเข้าสู้กันลำแสงหลายหลากสีกระจายไปทั่วทิศทางก่อน ที่คาถาอื่น ๆ จะตามมาทีหลัง และการต่อสู้ ของเหล่าพ่อมด แม่มด ก็เกิดขึ้น ในขณะที่ความโกลาหล เสียงร้องไห้จ้าของเด็กน้อยที่เริ่มรู้สึกตัวก็ดังขึ้น


พรึบ ! พรึบ !

แสงสีแดงสว่างวาบ เมื่อกลุ่มคนชุดดำเห็นทีว่าจะจบชีวิตเป็นแน่ถ้ายังคงดันทุรังสู้ต่อไป ทั้งหมดเลยจำต้องถอยหนีไป

อุแว้ ~ ! ฮึก .... อึก เสียงสะอื้นไห้ของเด็กน้อยยังคงดังไม่หยุด ก่อนที่ชายหนุ่มร่างท้วมจะย่อตัวลงมาช้อนตัวเด็กน้อยขึ้นมาแนบอก ก่อนจะเอ่ยปลอบประโลม

โอ๋ ๆ ๆ ๆ สิก้า เบ่เบ๋ หยุดร้องนะจ๊ะ โอ๋ ๆ ชายหนุ่มร่างท้วมยังคงโอ๋เด็กน้อยต่อไป จนกระทั่ง เสียงของเด็กน้อยหยุดลง

ชินดง นายพาเด็กไปพักก่อนนะ เสียงของชายแก่ ที่ดูค่อนข้างจะอายุมาก เอ่ยสั่ง ชายหนุ่มร่างท้วมที่กำลังเล่นกับเด็กน้อยอยู่

ครับ ชินดงเอ่ยรับคำสั่ง


พรึบ !

ก่อนที่แสงสีฟ้าจะปรากฏขึ้น พร้อม ๆ กับร่างของชายหนุ่มที่หายตัวไป

อีทึก นายจัดการกับศพของ คุณจอง ทั้งสองให้เรียบร้อย เสียงชายแก่คนเดิมเอ่ยสั่ง
ครับ อีทึกรับคำ ก่อนที่จะทำตามคำสั่ง

คราวนี้ เราจะเอายังไงกับหนูน้อยเจสสิก้าดีครับ เสียงของชายหนุ่ม เอ่ยถาม
เอางี้สิ พวกนายเอาไปเลี้ยงสิ อยู่กันเยอะนิ ช่วย ๆ กันดูไป หญิงสาวอีกคนเอ่ยขึ้น
อืม ~ นั่นสิ เราจะได้ไม่เหงาไง จริงมั้ย คิบอม เสียงใส ๆ ของชายหนุ่มอีกคนเอ่ย ก่อนจะหันไปถามคนข้าง ๆ

อื้อ ทงเฮ คนที่นามว่า คิบอมเอ่ย ขึ้นอย่างเขิล ๆ

จะเชิลไรเนี่ย ฮีชอล หนุ่มหน้าสวยเอ่ยขึ้น

เอาล่ะ ๆ พวกนายตกลงแล้วนะว่า จะเลี้ยงหนูน้อยเจสสิก้าน่ะ ชายแก่เอ่ยถาม

ครับ !! ชายหนุ่มทั้ง 11 คนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

ดี งั้นกยูริ เธอไปที่กระทรวงกับชั้น ส่วนเธอฮยอนอา ไปแจ้งกับทางผู้คุมวิญญาณ ว่าพวกเค้าคงจะเจอนักโทษที่ต้องการแล้วล่ะ ชายแก่เอ่ยสั่งหญิงสาวทั้งคู่

อ้อ! พวกนายน่ะ รีบกลับไปช่วยชินดง ดูเด็กเถอะ ชายแก่หันมาบอกกับหนุ่ม ๆ ทั้ง 11 คน

ครับ !

พรึบ ! พรึบ!
ชายหนุ่มทั้ง 11 เอ่ยก่อนที่แสงสีฟ้าทั้ง 11 จะสว่างขึ้น พร้อม ๆ กับร่างทั้ง 11 ร่างหายไป







1 ปีต่อมา

อุแว้ ~ ! เสียงของเด็กน้อยร้องไห้ดังลั่นทั่วบ้าน

โอ๋ ๆ สิก้า เบ่เบ๋ ไม่ร้องนะลูกนะ โอ๋ ๆ ป๊าทงเฮอยู่นี่ มามะ ๆ ทงเฮ รีบวิ่งเข้ามาดูเด็กน้อยที่ร้องไห้จ้าอยู่บนเปล

นาย นี่ ! ยืนดูเฉย ๆ เด็กจะหยุดไม่เล่า โอ๋ ๆ มาหาม๊า(?) คิบอมมา โอ๋ ๆ จุ๊บ ๆ คิบอมที่มาทีหลัง บ่นกับทงเฮก่อน จะวิ่งเข้าไปโอ๋ สิก้าน้อย

นี่ ๆ ๆ พวกนาย เสียงของอีทึก ที่เพิ่งกลับมาจากที่ทำงานเอ่ยขึ้น ทำให้ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่น

นี่! ถ้าสิก้า อายุครบ 7 ปีแล้ว เราต้องส่งสิก้าเข้าเรียนที่ โรงเรียน SM นะ ระหว่าง 6 ปีครึ่งที่เหลือน่ะ ให้เราช่วย ๆ กันสอนสิก้าน้อยกันนะ อีทึกเอ่ยขึ้นมารวดเดียว

โอ๊ะ ! สิก้าเบ่เบ๋ของเรา จะได้เข้าโรงเรียนเวทยืมนต์หรอเนี่ย ! ฮุฮุ เสียงของชีวอน ดังขึ้น


แล้ว ถ้า สิก้าเข้าโรงเรียนแล้ว จะวุ่นวายขนาดไหนเนี่ย เฮ่อ ! คยูฮยอน ได้แต่คิดในใจ พลางส่ายหน้ายิ้ม ๆ เมื่อนึกถึงอนาคตของเด็กน้อยตรงหน้า

นั่นสิ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นบ้างล่ะเนี่ย ? แล้วคุณคิดว่ายังไงล่ะคะ ??

TALK: ขอแค่เม้นท์นะคะ

ปล. เม้นท์มากลงเร็ว เม้นท์น้อยลงช้า ไม่เม้นท์ไม่ลง