คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อาจารย์พิศวง
ตอนที่ 1 ปฐมบท
ณ โรงเรียน ม.ปลาย แห่งหนึ่งในญี่ปุ่น ในช่วงยามเช้าของการเรียน
ในห้องเรียนชั้น ม.4 ห้อง 1 บรรยากาศในห้องนี้ก็ดูช่างวุ่นวายเสียจริงๆ เพราะว่า เด็กๆทั้ง 50 คน ชายหญิง จะเล่นกันเหมือนเด็กซะเหลือเกิน ไหนจะมีทั้ง ปาจรวด ปากระดาษ บางคนก็วิ่งไล่จับกันในห้อง หรือ คุยเสียงดัง หรือกินขนมก็มีบ้าง เป็นการเล่นที่เหมือนเด็กซะจริงๆ
“เอี๊ยด” เสียงประตูเลื่อนเปิดออก ทั้งห้องเงียบกริบ พวกที่วิ่งไล่จับ รีบกลับมานั่งประจำที่อย่างรวดเร็ว พวกที่ปากระดาษ กินขนม ก็เก็บอาวุธของตัวเองอย่างรวดเร็วไม่แพ้กัน
เผยให้เห็นร่างของ ผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยาตรงสีดำ ใส่แว่น หน้าเหมือนผู้มีอายุวัยกลางแล้วล่ะ ผู้หญิงเดินเข้ามาอย่างท่าทางมั่นใจซะเหลือเกิน เดินเข้ามาซัก 2-3 ก้าว เธอก็ก้มหยิบกับดักเชือกที่ผูกไว้ระหว่างทางเดิน และคลายออกมาพร้อมกับโยนทิ้ง เมื่อเดินต่อไปอีก 2 ก้าว ผู้หญิงใช้รองเท้าส้นสูงเขี่ย เข็มหมุดเป็นกองที่ท่าทางวางไว้เผื่อ เกิดเธอล้มจริงๆ หัวจะได้มากระแทกโดนเข็มหมุดที่วางไว้ เมื่อเดินถึงโต๊ะ ผู้หญิงเปิดเก๊ะโต๊ะ และหยิบงูปลอมที่เหมือนจริงมากๆ ตัวยาว 2 เมตร ที่วางไว้เป็นม้วนๆ ปาใส่กลุ่มผู้ชายที่นั่งอยู่หลังห้อง แต่ทว่า หน้าตาเธอก็ยังนิ่งอยู่เหมือนเดิม
“เปลี่ยนกับดักได้แล้วนะ อ่อนจริงๆ กับดักนี้” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว
นักเรียนทั้งห้องเงียบกริบ
“วันนี้มีนักเรียนใหม่มา ขอให้ทุกคนต้อนรับเขาด้วย”
“เข้ามาได้จ้ะ” ผู้หญิงพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลมากๆ ทั้งห้องอึ้งกันสุดๆ
เด็กหญิงผมยาวตรงสีดำเหมือนกัน เดินเข้ามา หน้าตาเธอดูสวยจริงๆ เ มื่อเด็กสาวยิ่งเดินเข้ามา เผยให้เห็นหน้าที่คมมากๆของเธอ แววตาสีดำ ค่อยๆขยับร่างกายเข้ามาถึงกลางห้อง
“สวัสดีค่ะ อิโนะอุเอะ มารีนะ ค่ะ” หญิงสาวพูด
“มารีนะ มีอะไรจะแนะนำตัวกับเพื่อนใหม่มั้ยจ๊ะ” ผู้เป็นครู ถามหญิงสาว (ทั้งห้อง สะดุ้ง เพราะน้ำเสียงอ่อนหวานของผู้หญิงคนนี้)
“ก็ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ทุกคน” หญิงสาวเสนอขึ้น
“เอาล่ะ หวังว่าทุกคนคงคุ้นเคยกับเธอไวๆนะ” หญิงผู้เป็นครูพูดขึ้น
“ส่วนเธอ มารีนะ ไปนั่งที่ได้ ตรงนั้นละกัน “ เธอพูดต่อ พร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะริมหน้าต่าง
“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับ พร้อมกับเดินไปนั่งที่ตัวเอง
บรรยากาศของที่เธอนั่งนั้นบรรยากาศดีมาก เพราะสามารถมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นสนามฟุตบอลได้พอดีซะด้วยสิ และแสงอาทิตย์ก็ส่องมาทางโต๊ะของหญิงสาวพอดี
หญิงสาวกวาดตามองไปรอบๆห้อง และเห็นป้ายชื่อติดไว้หน้าห้อง เขียนไว้ว่า
ครูประจำชั้น
มิยาโนะ คุดัง
คงเป็นครูคนนี้ล่ะมั้ง หญิงสาวคิด
“เอาล่ะทุกคน ขอเริ่มพูดอะไรหลายๆอย่างก่อนเลยนะ” คุดังพูดขึ้น
“ใครที่สร้างเรื่องผีใน รร.ขึ้นมาและ โม้กันอีกอีกละก็ ชั้นไม่ยกโทษให้แน่ บอกไว้ก่อนนะ ที่ผ่านมามันก็มากพอแล้วล่ะ” คุดังพูดขึ้นด้วยเสียงเฉียบขาด
“ดังนั้น เข้าใจนะ” คุดังพูดย้ำ
ทั้งห้องทำหน้าเหมือนรับทราบ
เวลาคาบโฮมรูม ของคุดังผ่านไป ครึ่งชั่วโมง และต่อด้วยวิชา เลข ซึ่งเป็นวิชาที่เรียนน่าเบื่อมากสำหรับ มารีนะ ผ่านไป 1 ชม. สำหรับวิชาเลข
ในที่สุดก็พักซะที มารีนะคิด
“หวัดดี เธอชื่อมารีนะ ใช่มั้ย” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหน้ามารีนะ หันมาทัก หน้าวงรีหันมา พร้อมกับแรงเหวียงหัว ทำให้ผมยาวตรงสีดำของเธอ หมุนตามไปด้วย
“อืม หวัดดีจ้ะ แล้วเธอชื่อว่าไรหรอ” มารีนะ ถามกลับ
“อ๋อ ฉันชื่อ คิโยโมโตะ มาโมริ จ้ะ” เด็กหญิงตอบกลับทันไว
“ยืนดีที่ได้รู้จักนะ” เด็กสาวพูดต่อ
“จ้ะ เช่นกัน” มารีนะตอบ
“มาโมริ ถามไรหน่อยสิ ตอนแรกที่ อาจารย์คุดังเข้ามาในห้องน่ะ ทำไมไปวางกับดักเขากันล่ะ ทั้งห้องช่วยกันหมดเลยหรอ” มารีนะถาม
“อ๋อ ก็ความจริงแล้ว เค้าก็แกล้งกันเล่นๆนั่นแหละ เพราะว่า ทั้งห้องรู้กันอยู่แล้ว ว่า อาจารย์ต้องรู้แน่ ว่ามีกับดักวางไว้” มาโมริเล่า
“เอ๋ ทำไมล่ะ” มารีนะถาม เริ่มแสดงอาการอยากรู้อยากเห็นนิดนึง
“เพราะว่า อาจารย์เค้ารู้หมดทุกอย่างน่ะ เอ้ออ เราก็เล่าไม่ถูกเหมือนกันแฮะ ยังไงดี” มาโมริเริ่มกุมหัว
“เอ๋ ยังไง เธอยิ่งพูด เราก็ยิ่ง งง แล้วนะ “ มารีนะเริ่มสนใจขึ้นมา
“เอาอย่างงี้ละกัน คือว่า มีวันนึง มีคนนึงเค้าแอบเอาขนมขึ้นมาในห้องเรียน แล้วเขายังไม่ได้กินเลย แม้แต่จะหยิบ วางไว้ใต้เก๊ะด้วย”
“แต่ครูเค้าก็ตะโกนขึ้นมาเลยนะ ว่ามีขนมใต้เก๊ะ ไม่รู้ว่ารู้ได้ยังไง”
“มีแค่นี้เองหรอ เราว่าไม่เห็นแปลกตรงไหนเลย” มารีนะพูด
“งั้น อีกเรื่องนึงละกัน เพราะว่าเจ๊คนนี้มีเรื่องแปลกเยอะมาก” มาโมริพูดอย่างเป็นเลศนัย
“ก็คือว่า มีอยู่วันนึงน่ะ อาจารย์เขาอยู่หน้าห้อง แล้วมี นร. คนนึง นั่งหลังห้องสุดๆเลยล่ะ กำลังนั่งเขียนคำนินทาอาจารย์อยู่ แล้วตอนนั้นน่ะ อาจารย์ ก็รู้เลยนะ ว่าเด็กคนนี้เขียนอะไรลงไปบ้าง ทั้งๆที่ยังไม่ได้ขอดูเลย พอเอามาดู เหมือนเป๊ะเลยล่ะ”
“จริงหรอ” มารีนะถามด้วยน้ำเสียงงงสุดๆ
“แล้วมีใครู้เรื่องส่วนตัวเขารึเปล่า” มารีนะถามต่อ
“ไม่มีเลย แต่เหมือนเคยมีคนเห็นอาจารย์คุดังอยู่หลัง รร. นะ เขาเล่ามาด้วยว่า เห็นอาจารย์สื่อสารกับพวก อีกา และ แมว แถวนั้นได้ด้วยล่ะ”
“อะไรนะ สื่อสารกับ อีกาเเละแมว” มารีนะเริ่มตกใจ
ความคิดเห็น