ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic HSJ]!@#$%^&*()_+|

    ลำดับตอนที่ #2 : 1...นักเรียนใหม่!??

    • อัปเดตล่าสุด 29 ก.ค. 54




             
    "โรงเรียนๆๆๆ เรียวสุเกะแข่งกัน ใครเข้าโรงเรียนก่อนคนนั้นชนะ!"

     

              "โอเค ใครแพ้เลี้ยงไอติมเลยยยย ^O^"

     

              "จัดให้! เอาล่ะน๊า 1 2 3... ไปเล๊ยยยยย~"

     

              "อ๊าาาาา ยูริจังขี้โกงงงงง"

     

              ชี่โกงอ่า ตัวเองนับเสร็จก็วิ่งไปเลย แบบนี้ผมก็แพ้อ่ะดิ่ T^T

     

              "เรียวสุเกะ เราอยู่ห้องไหนเหรอ"

     

              "=3= ปี2ห้องB"

     

              "อ๊ะ! ทำปากปลาดูดแบบนี้โกรธยูริเหรอ อย่าโกรธเลยน๊าาา ยังไงเรียวสุเกะก็เป็นคนรักของยูริ เดี๋ยววันนี้ยูริเลี้ยงเค้กสตรอเบอร์รี่เอามั้ยๆ^^~"

     

              O3O!

     

              เอาของกินมาล่อแบบนี้ ....^w^

     

              "โอเค! หายโกรธแล้ว ชี่ห้ามลืมเด็ดขาดเลยนะ!"

     

              ...

     

              จากนั้น เราสองคนก็เดินคุยกันไปเรื่อยๆ คนมองกันเต็มไปหมด แถมทุกคนยังคิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกันซะอีก -_-+ ชี่จังบอกว่าดี จะได้ไม่มีใครมาวุ่นวาย แต่ผมว่ายิ่งมีแต่คนมาวุ่นวายน่ะซี๊~ ก็ใครๆก็อยากให้เราเลิกกันTwT

     

              เดินไปตรงไหนก็มีแต่คนมองตามกันไปหมด จะกอดจะจุ๊บชี่จังเลยไม่ค่อยสะดวกอ้ะ-3- (แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังทำ) ไม่เข้าใจคนสมัยนี้จริงๆเล๊ย คนหน้าตาดีสองคนมีอะไรให้สนใจ -w- ขนาดเราคุยเล่นกันธรรมดายังเห็นคนแอบเงี่ยหูฟัง... ความเป็นส่วนตัวหายไปไหนเนี่ย! ผมกับชี่เป็นแค่นักเรียนธรรมดาๆนะไม่ใช่ดาราไอดอลT^T

     

              ....

     

              ณ ห้อง ปี2B

     

              อะฮ๊าาาาา~

     

              เราได้นั่งหลังสุดสมใจอยาก(ของชี่) ตอนแรกจะได้นั่งแถว3แหละ>< ในห้องเรียนเรามี 6 แถว นั่งกันเป็นโต๊ะเดี่ยว แถวหน้ากระดาน5 แถวตอนลึกไปอีก6 ^^ ปีนี้ห้องเรามี 30 คนนนนน ^^ ผมคำนวนถูกใช่มั้ย ปีที่แล้วมี28 ปีนี้มี30โต๊ะ แปลว่าต้องมีเพิ่มอีก2 ...นักเรียนใหม่ๆๆๆ>w<~ ดีๆ ผมจะได้มีเพื่อนเพิ่ม(ปกติไม่มีใครคบ)

     

              อ้ะ! เข้าเรื่องดีกว่านะ เหตุผลที่เราได้นั่งหลังสุด ทั้งๆที่มาสายจนได้ที่นั่งตรงแถว3 ก็เพราะความปรารถนาอันแรงกล้าของจิเน็น ยูริ เพื่อนรักของยามะจังเองงงงง T^T ทั้งๆที่ชี่ตัวเล็กที่สุดในห้อง นั่งหน้าสุดน่าจะดีกว่า ...แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงชี่ก็ไม่ยอม มีแต่จะนั่งหลังสุดท่าเดียว เหตุผลคือแอบหลับง่าย =_=^ ประเสริฐมาก! ยามาดะ เรียวสุเกะ จะเรียนหนังสือรู้เรื่องมั้ย

     

              ~ติ๊งต่องงงงงง~ (เสียงออดเข้าเรียน)

     

              "สวัสดีนักเรียน ครูชื่ออาคานิชิ จิน เป็นครูประจำชั้นของพวกเธอในปีนี้ ...เอาล่ะ ปีที่แล้วห้องเรามี28คน แต่ในปีนี้มีนักเรียนใหม่มาอีก2 รวมเป็นเท่าไหร่ ตอบมาไอ้พวกหน้าเอ๋อทั้งหลาย!! =[]="

     

              "30คนฮะ คุณครูอาคานิชิ จินสุดสวย><~"

     

              "สุดหล่อโว้ย! จิเน็น ยูริ ยามาดะ เรียวสุเกะ หักจิตพิสัย 10 คะแนน ติดศูนย์ไปเลยเทอมนี้!"

     

              ง่าาาา T^T

     

              สาบานได้ว่าผมยังไปได้ขยับริมฝีปากซักแอะ ตะกี๊ชี่เป็นคนพูดนะ เสียงดังมากๆด้วย แล้วทำไมผมต้องมารับเคราะห์อ่ะToT ใจร้ายที่สุด!

     

              "น้าจิน! เรียวสุเกะไม่ได้พูดซักคำ มาหักคะแนนคนรักของยูริทำไม"

     

              คนในห้องหันขวับ TwT เพราะชี่ชอบพูดอย่างนี้น่ะสิ คนทั้งโลกถึงคิดว่าเราเป็นแฟนกัน ข่าวลือไม่ได้มาจากไหนไกลเล๊ยยย เจ้าตัวนั่นแหละ สร้างเองกลบเอง จริงๆชี่ไม่ได้รู้ตัวหรอกว่าที่พูดไปน่ะเป็นกระแส พูดเพราะความเคยชินล้วนๆ ผมก็ไม่ได้อยากคิดมาก แต่มันคิดไปแล้ว T[]T~ ส่วนสูงไม่ห่างกันเท่าไหร่ กดกันไม่ได้หรอกน๊า TOT

     

              "หมั่นไส้พวกแกสองคน แล้วอีกอย่างที่นี่โรงเรียน ฉันเป็นครู ต้องเรียกฉันว่าอะไร พูดใหม่ซิ!"

     

              "คุณครูอาคานิชิ ผู้หน้าตาดีที่สุดในจักรวาล -w-"

     

              "ดีมาก! เอาจิตพิสัยกลับคืนไป"

     

              "เย้~"

     

              ครูกับนักเรียนดูเข้ากันได้ดีนะว่ามั้ย ก็เพราว่าคุณครูประจำชั้นของเราปีนี้ เป็นน้าบังเกิดเกล้าของชี่น่ะสิ ...หลังจากครอบครัวเกิดการวิปริตขั้นสุดยอด ชี่ก็ถูกท่านน้าผู้สุดแสนจะเพอร์เฟ็ครับตัวมาอยู่ด้วย เพราะกลัวว่าจะซึมซับพฤติกรรมไม่ดี อันก่อให้เกิดความเบี่ยงเบนขึ้น ...แต่ผมว่า มาอยู่กับน้าจินก็ไม่ต่าง-_-^

     

              "ยามะจัง ความคิดไม่มีเสียงแต่ครูได้ยินนะ -_-++"

     

              "^[+++]^"

     

              "เข้าเรื่องๆ -*- ...ครูจะให้นักเรียนใหม่แนะนำตัว เฮ้ย! เข้ามา!"

     

              ครูรึเจ้าพ่อเนี่ย! น้าจินเรียกเด็กใหม่เข้าห้องแบบนักเลงสุดๆ ทำเอานักเรียนคนอื่นๆในห้องอ้าปากค้างกันทีเดียว ...เห็นหน้าตาดูดีมีสกุลแบบนี้ จริงๆแล้วน้าจินก็นักเลงใช่ย่อยเลยน๊า แต่ผมชินแล้วล่ะ=w=

     

              ครืดดดดดดดด

     

              "อ๊าาาาา พี่ฮิคคคคคค >O<~"

     

              ชี่ตะโกนพร้อมกับรีบยืนขึ้นโบกไม้โบกมือทันที ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะอายจนแกล้งทำเป็นไม่รู้จักไปแล้ว แต่ตอนนี้... ชินแล้วแหละ -_-+ ว่าแต่... พี่ฮิคนี่ใครเนี่ย ทำเอาชี่ผู้สงบเสงี่ยม(?)ออกอาการได้ขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าดารา

     

              ตอนนี้หน้าห้องมีคนยืนอยู่สองคน ตัวสูงพอๆกัน แถมยังยิ้มแบบหลุดโลกเหมือนกันทั้งคู่ เซ็งเลยอ่ะ นึกว่าจะได้เจอเด็กใหม่น่ารักๆ แบ๊วๆเหมือนผมกับชี่ กลายเป็นคนตัวสูงๆผอมๆสองคน ไม่น่าพิศมัยเลยแฮะ ไม่เข้าไปทักดีกว่า(ปกติก็ไม่เคยทักใครอยู่แล้ว ...เลยไม่มีเพื่อน=_=)

     

              "ชี่น้องร๊ากกกกกกก ^3^~"

     

              "เฮ้ย! ก่อนจะไปทักทายพี่น้องที่พลัดพราก กรุณาแนะนำตัวนิดนึง!"

     

              "ยาโอโตเมะ ฮิคารุครับผม!"

     

              ผิดคาดแฮะ นอกจากเด็กใหม่จะไม่รู้สึกรู้สากับความโหดของน้าจินแล้ว ยังแนะนำตัวแบบหน้าระรื่นสุดๆ ...สมแล้วที่รู้จักกันกับชี่

     

              "สวัสดีครับ ผมนาคาจิม่า ยูโตะ ฝากตัวด้วยครับ"

     

              คนนี้ก้มหัวแบบมีมารยาทสุดๆ แล้วก็ดูเหมือนจะเป็นคนรักสงบ(มั้ง) ต่างจากพี่ฮิคอะไรของชี่ ที่พอแนะนำตัวเสร็จปุ๊บก็เนียนๆไปคุยกลุ่มนั้นกลุ่มนี้ทันที มนุษยสัมพันธ์สุดยอด!


             
    "ยาโอโตเมะนั่งหน้าจิเน็น นาคาจิม่านั่งหลังสุดติดประตูนะ ... แค่นี้แหละ เปิดเทอมวันแรกคงไม่ต้องพูดอะไรมาก หวังว่าเทอมนี้จะไม่มีใครก่อปัญหาให้ครูต้องไปช่วยแก้ ... โอเค! เชิญทำความรู้จักกันให้เต็มที่ เพราะพวกเธอต้องอยู่ด้วยกันไปอีกปี ถ้าไม่มีใครโดนไล่ออกซะก่อน"

     

              เป็นคำพูดที่ดูดีต้อนรับเทอมใหม่มาก! ก่อปัญหา! โดนไล่ออก! น้าจินนี่น่าสั่งสอนให้รู้กาลเทศะกันซักตั้งจริงๆ ว่าแต่... อย่างผมจะมีปัญญาทำอะไรใครได้เนี่ยT^T

     

     ===============================================

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×