คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
ทุ่งหญ้าเขียวขจีทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา ดอกไม้หลากสีสันแข่งกันแย้มกลีบอวดความสวยงามของตน ต้นไม้น้อยใหญ่ไหวลู่ไปตามสายลมเอื่อยๆ กลิ่นหอมหวานจากพืชนานาพันธุ์ฟุ้งกระจายอยู่ทั่วไปหมด
ที่นี่คือสวรรค์
ดินแดนเหนือหมู่เมฆที่มนุษย์คนใดก็ไม่มีโอกาสได้เห็น
ปุยนุ่นสีขาวลอยอยู่ทั่วไป กระทบแสงแดดจนส่องประกาย เสียงหัวเราคิกคักจากเหล่าเทวดานางฟ้าตัวน้อยๆช่วยเพิ่มความแจ่มใสให้กับสวรรค์แห่งนี้ได้เป็นอย่างดี
มันควรจะเป็นเช้าที่แสนสดใสและสุขสงบเหมือนทุกๆวัน
...
ถ้าไม่มี....
"ประกาศๆๆๆ~"
เทวดาน้อยหน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตาวิ่งถลาเข้ามาหากลุ่มผองเพื่อนที่กำลังสนุกกันอยู่ ...ทุกก้าวที่เท้าเล็กๆนั้นเหยียบย่ำลง ละอองสีเงินเป็นประกายจะฟุ้งกระจายขึ้น ก่อนค่อยๆจางหายไป
...เป็นลักษณะพิเศษที่ไม่ได้พบในเทวดาทุกองค์
"อะไรๆๆๆ"
เพื่อนๆรุมถามเสียงดังเจื้อยแจ้วเต็มไปหมด ในขณะที่คนรู้เรื่องทำอมยิ้มเล่นตัว ไม่รีบพูดซะทีเดียว
"รู้มั้ย..."
ตาแป๋วๆหลายร้อยคู่จ้องมาที่เจ้าตัวจิ๋วกลางวงเป็นจุดเดียว
"กำหนดการจุติของเราออกแล้ว"
เสียงใสแจ๋วประกาศอย่างเริงร่า เทวดานางฟ้าตัวน้อยๆตกตะลึงกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกระโดดโลดเต้นส่งเสียงกันด้วยความยินดี
"นี่ๆ จะมัวแต่กระโดดกันไม่ได้นะ ต้องรีบไปอ่านหนังสือ เดี๋ยวก็ได้เกิดไปเป็นคนโง่หรอก"
เจ้าตัวเล็กที่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่กว่าเพื่อนๆ ทำเป็นกอดอกสั่งเสียงแจ๋วๆ ทั้งๆที่ตัวเองก็ยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเหมือนคนอื่นๆนั่นแหละ
"อ๊ะ! นั่นสิๆ"
ในเวลาเพียงไม่นาน กองทัพเทวดานางฟ้าตัวน้อยๆก็เคลื่อนพลออกจากสนามหญ้าไปจนหมด ...ถ้าเดาไม่ผิด ทั้งหมดคงจะไปขลุกกันอยู่ที่ห้องสมุดแน่ๆ
ก็อนาคตที่ว่าเกิดไปจะเป็นยังไง มันขึ้นอยู่กับสิ่งที่ทำก่อนจะจุติ ...ถ้าอ่านหนังสือมาก จะเกิดไปมีสมองดี ถ้าฝึกทักษะด้านไหน ก็จะมีพรสวรรค์ด้านนั้น
นี่แหละที่เขาพูดถึงพรสวรรค์ พรที่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีเหมือนกัน พรที่ให้กับตัวเองด้วยการกระทำของตัวเอง ในขณะที่ยังไม่ไปเกิด
...
ทุ่งหญ้ากลางใหญ่ปราศจากเสียงเจื้อยแจ้วของเด็กๆดูเงียบเหงาจนน่าใจหาย ในตอนนี้เหลือเพียงร่างเล็กๆ2ร่างนั่งกอดเข่าอยู่ข้างกันด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย กับร่างเล็กๆอีก1ร่างที่ยืนมองด้วยความงุนงง
"ไม่ไปเตรียมตัวกันเหรอ"
ก้าวเท้าเข้าหา2ร่าง พร้อมละอองที่เป็นประกายอยู่รอบๆ ...ยิ่งก้าวช้า ละอองก็ยิ่งงดงาม หากแต่เจ้าตัวไม่ได้สนใจในเรื่องนั้น
"เรายังไม่อยากเกิด"
"ถ้าเกิดต้องไม่ได้เจอกันอีกแน่ๆเลย"
"เอ๊~"
ใบหน้าน่ารักเอียงไปมาอย่างไม่เข้าใจในคำพูดของเพื่อนทั้งสอง
"ใครๆก็อยากเกิดกันทั้งนั้น ...รู้มั้ยว่าที่โลกมนุษย์มีคนคอยดูแลเราอยู่ เราจะได้รับความรักและความอบอุ่นจากพวกเขา อย่างที่บนสวรรค์ให้เราไม่ได้เลยนะ"
ใบหน้าเศร้าสร้อยทั้งสองเงยขึ้นมามองคนพูด เหมือนเริ่มลังเลขึ้นมาบ้างแล้ว
"อีกอย่าง ... ถ้านายสองคนมีโชคชะตาร่วมกัน ยังไงซะพรหมลิขิตก็จะพาพวกนายกลับมาพบกันได้ในที่สุด ... ยูโตะ เรียวสุเกะ"
..................................................................................
เรื่องเก่ายังไม่จบ ยังมาเริ่มเรื่องใหม่ ฮ่าๆๆๆ
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
มีอะไรติชมได้เลยค่ะ ^^
ความคิดเห็น