ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ผู้หยั่งรู้
“ต็อก ต็อก ต็อก”เสียงเดินอันนิ่มนวลของเธอได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง เธอเดินตามแสงนั้นไปด้วยความหวังอันเต็มเปี่ยมสู่ปลายทาง เดิน.........เดินไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ว่าตนเองกำลังจะก้าวเข้าไปสู่โลกแห่งความจริงทุกขณะ
“วาป....................”ทันใดนั้นแสงสีขาวก็ส่องสว่างจนไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดๆได้เลย พอรู้สึกตัวอีกที “ที่นี้.............ที่ไหนเนี้ย กว้างมากเลยสวยดีนะแต่เอะ...” ขณะนั้นเองเธอก็ได้สบตาคนผู้หนึ่ง ผู้ซึ่งนั่งอยู่เพียงลำพังกลางห้องโถงนี้ ห้องโถงนี้ใหญ่มากและเต็มไปด้วยแท่งคริสตัล พื้นเป็นหินอ่อนสีน้ำเงินสะท้อนแสงดูลายตามมาก แต่ถ้ามองลงไปดีๆละก็ มันคือมหาสมุทรที่ยิ่งใหญ่ใต้ห้องโถงแห่งนี้
เธอพยายามเดินเข้าไปหาชายคนนั้นแต่ก็กลับเหมือนว่าเธอเดินถอยลงไปทุกที ทุกที ชายคนนั้นกำลังอ่านหนังสืออยู่และลักษณะท่าทางของเขาสุขุมมาก ผมของเขายาวและเป็นสีขาวมีเสน่ห์แต่ที่สะดุดตาที่สุดนั้นคงจะไม่พ้นสายตาของเขามันเป็นสายตาที่บ่งบอกถึงความเป็นผู้รอบรู้และประสบการณ์อย่างมากภายใต้การปิดปังของหน้ากากลึกลับ
“มีหนังสือเท่าเล่มเกวียน ก็ไม่เท่ากับการมีอาจารย์เพียงคนเดียว นาน..........นานเท่าไรแล้ว ท่านอาจารย์ ตั้งแต่ท่านจากไป ก็ไม่ใครทำให้ข้ารู้แจ้งได้ ความทุกข์ ความเศร้า ย่อมดับสลายไปตามกาลเวลา เว้นไว้แต่เพียงความรู้ หากมิมีผู้ชี้นำจะทำเยี่ยงไรได้ ท่านอาจารย์.................ท่านทิ้งปริศนาไว้กับข้า3อย่าง ด้วยปัญญาของข้า ข้าสามารถแก้ข้อกังขาได้เพียง 2 ข้อ อนิจจา ความรู้ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ \"
“เออคือ.... ขอโทษนะคะ ที่มารบกวน ที่นี้ที่ไหนเหรอคะ”
“สาวน้อย สาวน้อย เหตุใดเจ้าจึงอยู่ที่นี้”
“ฉัน.........ฉันเดินตามเสียงเรียกแห่งแสงสว่างจนมาถึงที่นี้คะ โปรด......โปรดช่วยฉันที ฉันควรจะทำอย่างไรดี”
เสียงเรียกแห่งแสง นำหงส์ก้องหน้า สู่เขานิทรา นครวารี
ขลุ่ยบริสุทธิ์ พร้อมทั้งหงส์ศรี หางเงินธานี โปรดสุดนภา
หาสู่ผู้รู้ คู่บารมี สั่งสอนไมตรี กระบอกไม้ไผ่ ไตรประการ
“ท่านพูดอะไร ......... ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านต้องการจะสื่อความหมาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับขลุ่ยละ” เมื่อเธอหันไปมองฟลุตของเธอนั้น มัน.....มันได้กลายเป็นขลุ่ยไม้ไผ่สีเขียวอ่อนไปเสียแล้ว ในขณะนั้นเองเธอรู้สึกถึงอะไรบางอย่างมาสัมผัสที่ขาของเธอ เธอหันไปพร้อมกับ........... “อะไรกัน เจ้าเงิน เจ้า....เจ้าอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร”เธอรู้สึกสงสัยมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ในขณะเธอกำลังสงสัย เขาผู้นั้นรู้แจ้งทันใดว่าปริศนาที่สามคือสิ่งใดพร้อมทั้งพูดขึ้นมาว่า “กระบอกไตรประการนี้ เป็นสิ่งมหัศจรรย์ ที่มิมีผู้ใดรู้แจ้งว่ามันคือสิ่งใด แต่จากที่ข้าได้รู้มานั้นมันสามารถทดสอบความสำเร็จของบุคคลนั้นๆและมันจะแสดงสิ่งพิเศษเมื่อพบกับบุคคลที่คู่ควรกับมัน”
“อะไรกัน ฉันไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย ฉัน.........ฉันงงไปหมดแล้ว นี่มันอะไรกันเนี้ย”
“ข้าลืมแนะนำตัวไป ข้าคือซินแสหยั่งรู้แห่งถ้ำวารีที่รอคอยเจ้าอยู่ในถ้ำแห่งนี้นานแสนนาน โดยทุกอย่างมันอยู่ที่การกระทำและความคิดของเจ้าแล้ว มายา หงส์น้อยจากอนาคต ลิขิตอดีต ฮะฮะ....สวรรค์ท่านกำลังเล่นตลกอะไรเนี้ย”
To be continued
“วาป....................”ทันใดนั้นแสงสีขาวก็ส่องสว่างจนไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดๆได้เลย พอรู้สึกตัวอีกที “ที่นี้.............ที่ไหนเนี้ย กว้างมากเลยสวยดีนะแต่เอะ...” ขณะนั้นเองเธอก็ได้สบตาคนผู้หนึ่ง ผู้ซึ่งนั่งอยู่เพียงลำพังกลางห้องโถงนี้ ห้องโถงนี้ใหญ่มากและเต็มไปด้วยแท่งคริสตัล พื้นเป็นหินอ่อนสีน้ำเงินสะท้อนแสงดูลายตามมาก แต่ถ้ามองลงไปดีๆละก็ มันคือมหาสมุทรที่ยิ่งใหญ่ใต้ห้องโถงแห่งนี้
เธอพยายามเดินเข้าไปหาชายคนนั้นแต่ก็กลับเหมือนว่าเธอเดินถอยลงไปทุกที ทุกที ชายคนนั้นกำลังอ่านหนังสืออยู่และลักษณะท่าทางของเขาสุขุมมาก ผมของเขายาวและเป็นสีขาวมีเสน่ห์แต่ที่สะดุดตาที่สุดนั้นคงจะไม่พ้นสายตาของเขามันเป็นสายตาที่บ่งบอกถึงความเป็นผู้รอบรู้และประสบการณ์อย่างมากภายใต้การปิดปังของหน้ากากลึกลับ
“มีหนังสือเท่าเล่มเกวียน ก็ไม่เท่ากับการมีอาจารย์เพียงคนเดียว นาน..........นานเท่าไรแล้ว ท่านอาจารย์ ตั้งแต่ท่านจากไป ก็ไม่ใครทำให้ข้ารู้แจ้งได้ ความทุกข์ ความเศร้า ย่อมดับสลายไปตามกาลเวลา เว้นไว้แต่เพียงความรู้ หากมิมีผู้ชี้นำจะทำเยี่ยงไรได้ ท่านอาจารย์.................ท่านทิ้งปริศนาไว้กับข้า3อย่าง ด้วยปัญญาของข้า ข้าสามารถแก้ข้อกังขาได้เพียง 2 ข้อ อนิจจา ความรู้ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ \"
“เออคือ.... ขอโทษนะคะ ที่มารบกวน ที่นี้ที่ไหนเหรอคะ”
“สาวน้อย สาวน้อย เหตุใดเจ้าจึงอยู่ที่นี้”
“ฉัน.........ฉันเดินตามเสียงเรียกแห่งแสงสว่างจนมาถึงที่นี้คะ โปรด......โปรดช่วยฉันที ฉันควรจะทำอย่างไรดี”
เสียงเรียกแห่งแสง นำหงส์ก้องหน้า สู่เขานิทรา นครวารี
ขลุ่ยบริสุทธิ์ พร้อมทั้งหงส์ศรี หางเงินธานี โปรดสุดนภา
หาสู่ผู้รู้ คู่บารมี สั่งสอนไมตรี กระบอกไม้ไผ่ ไตรประการ
“ท่านพูดอะไร ......... ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านต้องการจะสื่อความหมาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับขลุ่ยละ” เมื่อเธอหันไปมองฟลุตของเธอนั้น มัน.....มันได้กลายเป็นขลุ่ยไม้ไผ่สีเขียวอ่อนไปเสียแล้ว ในขณะนั้นเองเธอรู้สึกถึงอะไรบางอย่างมาสัมผัสที่ขาของเธอ เธอหันไปพร้อมกับ........... “อะไรกัน เจ้าเงิน เจ้า....เจ้าอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร”เธอรู้สึกสงสัยมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ในขณะเธอกำลังสงสัย เขาผู้นั้นรู้แจ้งทันใดว่าปริศนาที่สามคือสิ่งใดพร้อมทั้งพูดขึ้นมาว่า “กระบอกไตรประการนี้ เป็นสิ่งมหัศจรรย์ ที่มิมีผู้ใดรู้แจ้งว่ามันคือสิ่งใด แต่จากที่ข้าได้รู้มานั้นมันสามารถทดสอบความสำเร็จของบุคคลนั้นๆและมันจะแสดงสิ่งพิเศษเมื่อพบกับบุคคลที่คู่ควรกับมัน”
“อะไรกัน ฉันไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย ฉัน.........ฉันงงไปหมดแล้ว นี่มันอะไรกันเนี้ย”
“ข้าลืมแนะนำตัวไป ข้าคือซินแสหยั่งรู้แห่งถ้ำวารีที่รอคอยเจ้าอยู่ในถ้ำแห่งนี้นานแสนนาน โดยทุกอย่างมันอยู่ที่การกระทำและความคิดของเจ้าแล้ว มายา หงส์น้อยจากอนาคต ลิขิตอดีต ฮะฮะ....สวรรค์ท่านกำลังเล่นตลกอะไรเนี้ย”
To be continued
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น