ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อดีตในอนาคต
          ความสงสัย งงวย และ แปลกใจเข้ารุมล้อมจิตใจใต้สำนึกของมายา หนังตาที่อ่อนหล้าค่อยๆเหลือบขึ้นอย่างช้าๆ และเธอก็มองไปรอบๆ แสงสีดำแห่งความเศร้ายังไม่หมดไป มันช่างมืดมนเหลือเกิน
          “ฉัน ฉันอยู่ที่ไหน ที่ไหนอีกเนี้ยนี้มันบ้าชัดๆ ใคร ใครก็ได้ช่วยฉันที ช่วยฉันด้วย” เธอร้องขอความช่วยเหลือด้วยเสียงที่สั่นเต็มทน
          วาป..........................................................................................
แสงสว่างอันไกลโค่นก็ผ่านเข้าสู่สายตาของเธอ..............
            “นี่มันอะไรกันเนี้ย อะไรกัน นี่ นี่มัน!! “
            ภาพในอดีตของเธอได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอเห็นมันชัดมาก เธอถึงกลับตกใจจนพูดไม่ออก  ภาพเหล่านั้นกลับตรึงใจเธอไว้ ให้มองแค่ภาพนั้นเท่านั้น แค่ภาพนั้น  จนมารู้ตัวอีกทีก็เข้าไปสู่บรรยากาศนั้นเสียแล้ว
            เธอคุ้นเคยกับห้องนี้มาก มากเสียจนกว่าที่เธอคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ภาพบรรยากาศที่ผ่านมาเท่านั้น เตียง รูปดาวสวยสดใสที่เธอชอบที่สุดยังคงอยู่ โต๊ะ ที่เธอเคยนั่งหลังจากกลับจากโรงเรียนทุกวัน นี่ นี่หรือว่าเธอได้กลับมาที่บ้านของเธอแล้ว มันช่างเหมือนเดิมเหลือเกิน สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นรูปที่เธอได้ถ่ายไว้กับริวจิตอนที่พึ่งได้รู้จักกัน น้ำตาของเธอก็หลั่งไหลอีกรอบ เธอยังจำรูปนี้ได้อย่างสนิทตา เพราะมันเป็นรูปที่เธอได้พบกับเจ้าชายในฝันของเธอครั้งแรก
            เสียง.................เสียงบางอย่างก็ได้ดังขึ้น
ติกต็อกๆ....................................ติกต็อกๆ..................................ติกต็อกๆ
เสียงนั้นทำให้ความสนใจของเธอเบี่ยงไปสู่นาฬิกา นาฬิกาเรือนนั้นกำลังบอกเวลา7.30
“นี่ นี่มันอีกแค่30นาทีเท่านั้น โรงเรียนกำลังจะเริ่มแล้ว”
เธอคิดในใจพร้อมกับกำรูปนั้นไว้แน่เพราะเมื่อเธอมองลงไปส่วนล่างของนาฬิกาเธอก็แปลกใจกับวันที่ที่นาฬิกาบอก วันนี้ คือ วันของการเปิดเรียน
                                                                      To be continued
          “ฉัน ฉันอยู่ที่ไหน ที่ไหนอีกเนี้ยนี้มันบ้าชัดๆ ใคร ใครก็ได้ช่วยฉันที ช่วยฉันด้วย” เธอร้องขอความช่วยเหลือด้วยเสียงที่สั่นเต็มทน
          วาป..........................................................................................
แสงสว่างอันไกลโค่นก็ผ่านเข้าสู่สายตาของเธอ..............
            “นี่มันอะไรกันเนี้ย อะไรกัน นี่ นี่มัน!! “
            ภาพในอดีตของเธอได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอเห็นมันชัดมาก เธอถึงกลับตกใจจนพูดไม่ออก  ภาพเหล่านั้นกลับตรึงใจเธอไว้ ให้มองแค่ภาพนั้นเท่านั้น แค่ภาพนั้น  จนมารู้ตัวอีกทีก็เข้าไปสู่บรรยากาศนั้นเสียแล้ว
            เธอคุ้นเคยกับห้องนี้มาก มากเสียจนกว่าที่เธอคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ภาพบรรยากาศที่ผ่านมาเท่านั้น เตียง รูปดาวสวยสดใสที่เธอชอบที่สุดยังคงอยู่ โต๊ะ ที่เธอเคยนั่งหลังจากกลับจากโรงเรียนทุกวัน นี่ นี่หรือว่าเธอได้กลับมาที่บ้านของเธอแล้ว มันช่างเหมือนเดิมเหลือเกิน สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นรูปที่เธอได้ถ่ายไว้กับริวจิตอนที่พึ่งได้รู้จักกัน น้ำตาของเธอก็หลั่งไหลอีกรอบ เธอยังจำรูปนี้ได้อย่างสนิทตา เพราะมันเป็นรูปที่เธอได้พบกับเจ้าชายในฝันของเธอครั้งแรก
            เสียง.................เสียงบางอย่างก็ได้ดังขึ้น
ติกต็อกๆ....................................ติกต็อกๆ..................................ติกต็อกๆ
เสียงนั้นทำให้ความสนใจของเธอเบี่ยงไปสู่นาฬิกา นาฬิกาเรือนนั้นกำลังบอกเวลา7.30
“นี่ นี่มันอีกแค่30นาทีเท่านั้น โรงเรียนกำลังจะเริ่มแล้ว”
เธอคิดในใจพร้อมกับกำรูปนั้นไว้แน่เพราะเมื่อเธอมองลงไปส่วนล่างของนาฬิกาเธอก็แปลกใจกับวันที่ที่นาฬิกาบอก วันนี้ คือ วันของการเปิดเรียน
                                                                      To be continued
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น