ตัวละครออริของเราเอง

ลำดับตอนที่ #3 : { BNHA } ☆ S T A R S ☆

"คนที่ใส่ใจเรื่องของคนอื่นโดยที่เขาไม่ได้ขอน่ะนะ~ เขาเรียกว่า เสนอหน้า ล่ะ~"

ชื่อ-นามสกุล : ฮารุซาวะ โนริฮิโตะ | Harusawa Norihito | 春沢 徳仁

บทบาท : นักเรียน

อายุ : 16

เพศ : หญิง

อัตลักษณ์ : ไร้อัตลักษณ์

รูปลักษณ์ภายนอก : ผมสีแดง ตาสีเขียว โครงหน้าออกไปทางหนุ่มหน้าหวาน(ทั้งๆที่ตัวเองเป็นผู้หญิง;หรือก็คือมีเค้าความเป็นชายนั่นเอง) สูง 169 ซม. หนัก 58 กก. ในเวลาปกติจะสวมแมสปิดปากไว้ แต่ถ้าวันไหนร้อนเกินไป เจ้าตัวก็ไม่ลังเลที่จะถอดมันออก ถ้าอยู่บ้าน(หรือหอพัก)จะใส่เสื้อยืดกางเกงสามส่วน(หรือที่บ้านเราเรียกกางเกงเจเจ) ถ้าต้องออกข้างนอกก็จะเปลี่ยนไปใส่เสื้อฮูด(แขนสั้น-ยาวตามแต่สภาพอากาศ)และกางเกงวอร์ม

อุปนิสัย :

"นี่ๆ รุ่นพี่ฮารุซาวะนี่ดูดีจังเลยนะ"

"ก็จริงล่ะนะ ว่าแต่เธอน่ะหมายถึงฮารุซาวะคนไหนกันล่ะ?"

"เอ๋?"

ฮารุซาวะ โนริฮิโตะ แฝดคนพี่ที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ ตอนแรกที่ยังไม่รู้จักกันก็มักถูกมองว่าหยิ่ง เพราะไม่ยอมหันไปคุยกับใครนอกจากแฝดน้องของตัวเอง เวลาปกติก็จะอเลิร์ทๆลัลล้า แต่ถ้าเข้าโหมดจริงจังเมื่อไหร่ก็นับว่าเป็นคนที่ค่อนข้างน่าหวาดหวั่นพอตัว แถมยังเจ้าแผนการมากๆด้วย

"นี่ เป็นอะไรรึเปล่า?"

"ม..ไม่เป็นไรค่ะ"

"งั้นเหรอ งั้นก็ดีแล้วล่ะนะ"

"พี่ครับ เราไปกันเถอะ"

"อือ~ ขอเวลาแปปนึงนะนากิ"

"ชิ ก็ได้ครับพี่"

แม่นี่น่ะเป็นคนที่ชอบใส่ใจคนอื่นมากๆจนบางทีก็ดันไปทำให้แฝดน้องตัวเองงอนซะงั้น แถมยังทำให้คนอื่นซวยเพราะไปติดแบล็กลิสต์ของแฝดคนน้องด้วยนะสิ

"แฝดฮารุซาวะรวบที่1 ไป3วิชาเลยแฮะ?"

"สุดยอดไปเลยแฮะ เอ๋? จะว่าไปวิชาอื่นถึงจะไม่ได้ที่หนึ่งแต่ก็ติดท็อปทรีทุกวิชาเลยนี่นา!!?"

"จริงด้วย!! จะเก่งไปไหนนะพี่น้องคู่นี้!!"

แม่นี่น่ะเก่งชีวะกับภาษามากถึงขั้นเคยไปคว้าที่1ของระดับประเทศมาด้วยล่ะนะ แต่สำหรับแม่นี่ ฟิสิกส์กับคำนวนนับว่าเหลวเป๋วได้เลยล่ะนะ

"ค..คุณฮารุซาวะครับ ผมขอยืมโน๊ตหน่อยได้รึเปล่าครับ?"

"โทษทีนะ แต่เราไม่ชอบให้ใครมาแตะของส่วนตัวน่ะ งั้นเอาเป็นว่าเดี่ยวเราจะให้นากิเอาไปซีร็อกมาให้แทนล่ะกันนะ"

"ค...ครับ! เป้นพระคุณอย่างสูงเลยครับ!! คุณฮารุซาวะ!!"

ก็อย่างที่เห็นแม่นี่น่ะโครตโลกส่วนตัวสูง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยปฏิเสธคำขอของใครล่ะนะ แถมยังจดโน๊ตเป็นระเบียบมากๆด้วย ลายมือก็อ่านง่าย แถมมีภาพประกอบเป็นตัวการ์ตูนน่ารักๆด้วยล่ะ ติดที่ว่าขี้เกียจไปหน่อยจนโยนงานซีร็อกไปให้แฝดน้องทำจนหมดล่ะนะ แถมยังเป็นที่เคารพนับถือของเพื่อนๆด้วย ประมาณว่า...มีมาดราชินีล่ะมั้งนะ?

ลักษณะการพูด : เสียงทุ้มนุ่มออกหวาน

ประโยคที่ 1 น้องชายฝาแฝด

"พี่น่ะนะ ชอบเวลาที่ได้อยู่กับนากิมากๆเลยล่ะ~"

"ผมเองก็ชอบเวลาที่ได้อยู่กับพี่เหมือนกันครับ"

"ขอบคุณนะ ที่เกิดมาอยู่ด้วยกัน"

"ผมต่างหากที่ควรเป็นคนขอบคุณ ขอบคุณนะครับพี่ ที่เกิดมาเป็นครอบครัวคนสำคัญของผม"

"อื้อ~"(กอดกันแน่น)

ประโยคที่ 2 ผู้ใหญ่

"สวัสดีค่ะ อาจารย์ ไม่ทราบว่าเรียกหนูมาทำไมเหรอคะ?"

"อ่า..ก็นิดหน่อยล่ะนะ แค่จะถามว่าสนใจไปแข่งวิชาการรึเปล่าน่ะ"

"มีของนากิด้วยรึเปล่าคะ?"

"มีสิ เป็นฟิสิกส์กับคำนวนน่ะ ส่วนของเธอก็ชีวะกับภาษาล่ะนะ"

"อืม..หนูขอไปปรึกษากับนากิก่อนนะคะ"

"อ่า ได้สิ แล้วจะรอคำตอบนะ"

"งั้นขอตัวก่อนนะคะ อาจารย์"(เดินออกนอกประตู)

ประโยคที่ 3 โหมดจริงจัง

"เอาล่ะๆพวกเรา จริงจังกันหน่อยนะ"

"ครับ/ค่ะ"

"ไปคว้ามาให้ได้นะทุกคน ที่1ของประเทศน่ะ"

"พี่เองก็พยายามเข้านะครับ"

"อือ นากิเองก็โชคดีนะ"(ลูบหัวนากิ:หน้านิ่ง)

ความถนัด : ชีวะ | ภาษา

ห้องเรียน : 2-A

วิชาที่เลือกลง : ดนตรี | คอมพิวเตอร์

งานอดิเรก : ถ่ายภาพ | เล่นเกม

ชอบ : ช็อกโกแลต(หรืออะไรก็ตามแต่ที่ผสมช็อกโกแลต ยกเว้นนมช็อกโกแลต) อาการ จะเริ่มสิ่งที่น้องชายฝาแฝดตัวเองเรียกว่า ละเมอเพ้อพก และจะคว้ามือน้องชายฝาแฝดตัวเองลากไปที่ๆเห็นช็อกโกแลต(ถ้าเป็นคาเฟ่ก็จะลากเข้าคาเฟ่) | หนังสือนิยาย อาการ วิ่ง(หรือเดินเร็วในกรณีที่จำเป็นต้องรักษาภาพลักษณ์)ไปยังตรงที่มีหนังสือดังกล่าวและคว้ามาอ่านทันที(ถ้าสนุกก็จะหยิบกลับมานั่งอ่านดีๆ แต่ถ้าไม่สนุกก็จะวางทันที)

ไม่ชอบ : เสียงดัง อาการ จะเอาสมอลล์ทอล์กขึ้นมาใส่เพื่อกันตัวเองจากเสียงดังที่ว่า | น้ำหอมที่มีกลิ่นแรง อาการ เอามือปิดจมูก(ทำเป็นว่าไอ)แล้วเดินออกมาจากตรงที่มีน้ำหอม

เกลียด : การถูกจัมป์สแกร์ อาการ สะดุ้งตกใจถ้าเป็นคนจริงๆก็อาจเผลอยกขาเตะก้านคออีกฝ่าย แต่ถ้าเป็นพวกหนังผีก็จะสะดุ้งแบบโดดถอยหลัง | การถูกเปรียบเทียบ อาการ เดินหนีไปทางอื่นเพราะไม่อยากฟัง

กลัว : แมลงสาบ อาการ วิ่งหนีโดยไม่คิดจะสนภาพลักษณ์ | การอยู่คนเดียว อาการ จิตตก ไม่ยอมขยับร่างกาย

ประวัติส่วนตัว : เป็นคนที่มาจากตระกูลใหญ่ผ่านการสมรสอัตลักษณ์ แต่ดันเกิดมาไม่มีอัตลักษณ์ซะได้ก็เลยมักจะถูกกดดันอยู่เสมอ เพราะนอกจากตัวเองจะไม่มีอัตลักษณ์แล้วยังเกิดมาเป็นเด็กผู้หญิงอีกด้วย มักจะถูกเปรียบเทียบกับน้องชายฝาแฝดของตัวเองเสมอ ทำให้ต้องทำตัวเหมือนเด็กผู้ชายมาตั้งแต่เด็กและผลพวงจากการทำตัวดังกล่าวทำให้เจ้าตัวเป็นโรคซึมเศร้าในตอนช่วงอายุ 9 ขวบ หลังจากนั้นทั้งตัวเองและน้องชายฝาแฝดจึงเข้าทำการบำบัดจิตและย้ายไปอยู่กับคุณอาของตัวเองแทน เคยมีความคิดฝังหัวว่า 'ถ้าไม่เป็นเด็กดี ไม่เป็นตามที่พวกผู้ใหญ่ต้องการ ก็จะถูกทิ้ง จะถูกทิ้งไว้คนเดียว' แต่ตอนนี้เจ้าตัวกำลังพยายามแสดงให้พ่อแม่ตัวเองเห็นว่า 'ถึงตัวเองจะเป็นผู้หญิงและไม่มีอัตลักษณ์ แต่ก็จะทำตามเป้าหมายของตัวเองให้สำเร็จให้ดู'

เพิ่มเติม :

1.เจ้าตัวมีโรคประจำตัวอยู่ก็คือโรคซึมเศร้า(ซึ่งจะโผล่มาตอนจิตตก)

2.เป้าหมายหลักของโนริคือทำอะไรซักอย่างเพื่อเป็นการตอกหน้าพ่อแม่ตัวเอง แน่นอนว่ารวมถึงการซับพอร์ตฝาแฝดตัวเองด้วย

ROLE PLAY

ภายในห้องโล่งกว้าง เก้าอี้สองตัวถูกจัดวางไว้อย่างเรียบร้อยให้หันหน้าเข้าหากันโดยมีโต๊ะตัวยาวคั่นกลาง ตามฝาผนังห้องถูกทาด้วยสีฟ้าอ่อนชวนสบายตา ต้นไม้ต้นเล็ก ๆ เรียงรายอยู่นอกระเบียง หน้าต่างที่เปิดแง้มพัดลมแผ่ว ๆเข้ามาในห้อง ท่ามกลางบรรยากาศชวนผ่อนคลายนี้มีชายหนุ่มวัยกลางคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่หันหน้ามายังประตู สายตาจับจ้องไปที่ผู้เข้าสอบสัมภาษณ์ หลังจากที่นั่งลงก็ดูเหมือนรอฟังสิ่งที่เขากำลังจะกล่าวอย่างตั้งใจ

" ทำไมเธอถึงมาสมัครเข้าที่นี่ล่ะ? "

*อืม..นั่นสินะคะ ก็คงเพื่อให้มันเป็นใบเบิกทางสำหรับในอนาคตน่ะค่ะ

ชายหนุ่มพยักหน้ากับคำตอบนั้น รอยยิ้มที่ไปไม่ถึงตาทำให้ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าอยู่ในอารมณ์ใด ถึงอย่างนั้นก็สัมผัสไม่ได้ถึงความมุ่งร้ายจากเขาเลย ชายหนุ่มเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง จับจ้องท้องฟ้าด้วยแววตาเศร้าสร้อย ราวกับนึกถึงเรื่องในอดีตที่ไม่อยากรับรู้ บรรยากาศอึดอัดค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นมาจากความเงียบนี้ ชายหนุ่มหัวเราะกลบเกลื่อนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเอ่ยคำถามขึ้นมาอีกครั้งโดยไม่ได้หันกลับมา

" ถ้าออกไปแล้วเธอคิดจะทำอะไรเหรอ? "

*คงจะต่อมหาลัยน่ะค่ะ พอเรียนจบ นั่นสินะ..คงจะเข้าทำงานกับแลปวิจัยอัตลักษณ์กับทางอเมริกาล่ะมั้งคะ

หลังได้รับฟังคำตอบ ชายหนุ่มปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ในศีรษะประมวลผลคะแนนที่ได้รับจากผู้เข้าสอบ เบนสายตามาสบกันอีกครั้ง เขาจ้องไปที่ผู้เข้าสอบราวกับกำลังมองทะลุเข้าไปในจิตใจ รอยยิ้มถูกประดับบนหน้าเขาอีกครั้ง และมันก็ไปไม่ถึงดวงตาเช่นเคย ชายหนุ่มไม่รอช้า กล่าวคำถามสุดท้ายออกไป

" เธอเคยคิดอยากจะมีอัตลักษณ์บ้างไหม? "

*คิก~ อัตลักษณ์งั้นเหรอ? เคยสิคะ มีใครไม่อยากมีอัตลักษณ์ด้วยอย่างนั้นเหรอคะ?

" งั้นเหรอ การสอบจบแล้ว เธอไปได้แล้วล่ะ "

เสียงปิดประตูดังก้องในห้องที่เงียบงัน ชายหนุ่มกรอกคะแนนลงบนกระดาษก่อนจะยกยิ้มอย่างพอใจ โดยที่ตนเองไม่ได้สังเกตเลยว่าตาของตนเองนั้นก็ยิ้มไปด้วย

" รู้สึกว่าปีนี้จะมีคนที่น่าสนใจอยู่หลายคนเลยนะ คนต่อไป! เข้ามา! "

TALK WITH WRITER

☆ สวัสดีค่ะ เราคิลาล่า เรียกคิลก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ แล้วคุณผู้ปกครองมีนามปากกาว่าอะไรเหรอคะ? ☆

::นามปากกาเหรอ? อืม.. Greedy Witch ค่ะมีความหมายว่าแม่มดจอมละโมบล่ะ แต่เรียกเราว่า ที ก็ได้นะ^^

☆ ถ้าคิลไปแล้วไปลับไม่กลับมาจะโดนฆ่าหมกป่าไหมคะเนี่ย ☆

::คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนะคะ..//หันไปมองนิยายตัวเอง

☆ อยากให้เหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นกับลูก ๆ บ้างไหมคะ ☆

::ถ้าเป็นรายบุคคลก็อยากให้ยัยหนูโนริเจอกับคิริชิมะล่ะนะ อยากเห็นยัยหนูโหมดจริงจังกับเจ้าหมาคิริคุยกันน่ะค่ะ แต่ถ้าไปเจอแบบทั้งคู่ก็คงเป็นโทโดโรกิล่ะ อยากเห็นว่าคนที่เกิดจากการสมรสทางอัตลักษณ์ที่ผลออกมาต่างกันราวฟ้ากับเหว..ถ้ามาเจอกัน..จะเป็นยังไงน่ะค่ะ^^

☆ นี่เป็นการรับสมัครตัวละครครั้งแรกของคิล ถ้าทำอะไรผิดไปจะโดนโกรธมั้ยคะ ☆

::ไม่โกรธหรอกค่ะ อะไรๆก็ครั้งแรกกันทั้งนั้นนั่นแหละค่ะ^^

☆ ขอบคุณท่านผู้ปกครองมาก ๆ ๆ ๆ ที่ส่งตัวละครกันเข้ามานะคะ ภาวนาให้คิลเอ็นดูลูกของคุณแล้วเพิ่มบทให้เยอะๆ แล้วกันนะ โชคดีค่า ☆