คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ได้เพื่อนแล้ว...^^
ตามปรกติโรงเรียนจะมีอาหารให้ซื้ออยู่แล้ว แต่อาหารมันพื้นๆเกินไป ฉันกินไม่เป็น เลยต้องสั่งอาหารจากต่างประเทศมาส่งทุกประมาณพักเที่ยง (สำราญเลยเรา ^o^ โฮะๆๆๆ)
“คู่หมั้นเธอล่ะ เป็นไง อยู่ห้องเดียวกันนิ” ไคเอ่ยถามที่ชวนคิดถึงมอคค่าขึ้นมา
“ก็นะ...มันอยู่ห้องเดียวกันยังไม่พอ มันยังจะมานั่งข้างๆเราอีก หนำซ้ำ เวลาชั่วโมงเรียน ถ้าฉันแอบหลับหรือแอบกินหนมเมื่อไหร่ มันก็จะคว้าพวกกระดาษ ดินสอ ยางลบ อะไรพวกเนี้ยที่มันคว้าได้ ก็ปาใส่เด็กตัวน้อยๆอย่างฉันหมด” ฉันเริ่มอารมณ์เสียทันที
“สรุปก็คือ...เธอแอบหลับไม่ได้”
“อืม ใช่” แล้วเราจะพูดให้ยืดยาวทำไมเนี่ย...
ไคยิ้มเป็นนัยๆว่าสมน้ำหน้า -o- ไม่นานนัก ไอมอคค่าก็เดินตรงดิ่งมานั่งโต๊ะเดียวกับฉันและไค
“มาไม?” ฉันพูด พร้อมเริ่มที่จะหาเรื่องมัน
ไคถอนหายใจทีนึง ก่อนที่มอคค่าจะพูดต่อ
“มาหาไค” มันพูดพลางมองไค
“อะไร!? เค้าเป็นเพื่อนนายตั้งแต่เมื่อไหร่ อย่ามามั่ว”
แม้ว่าเรากำลังเถียงเรื่องไค แต่ไคก็นิ่งเฉยมาก (เก๊กอยู่อะป่าวเนี่ย?)
“นายเล่นบาสฯใช่มะ” มอคค่าเริ่มหันไปถามไค
ไคพยักหน้าและทำทีว่าสนใจ
“มาลงชมรมเดียวกับฉันมั้ยล่ะ?” มอคค่าถามต่อ
“นายเล่นบาสฯเป็นหรอ?” ไคเอ่ยถามขึ้น
“มาสิ! เดี๋ยวฉันจะพาไปดูชมรม”
มอคค่าและไคลุกขึ้นเดินตามๆกันไป เหลือเพียงเศษหนึ่งของส่วนเกิน ที่แสนรันทดไว้แต่เพียงผู้เดียว T^T
เฮ้อ! เมื่อไหร่จะมีเพื่อนเป็นก๊วนซะทีน๊า~-~ (แค่เพื่อนคนเดียวยังหาไม่ได้เล้ย)
“ซาซาโนะนิ”
เด็กสาวท่าทางเขอะเขินเดินมาหาฉันและพูดอย่างอายๆ !หน้าแดงด้วย!
“จ่ะ” ฉันพูดพลางพยักหน้าด้วย
เอ...เดี๋ยวก่อนนะ คนนี้มันหน้าตาคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน อยู่ห้องเดียวกันรึเปล่าหว่า?
“ฉันชื่อเชลี่นะ” เธอแนะนำตัว
โอ๊ะ!! โป๊ะ เช๊ะ! ยัยเชลี่นี่เอง เป็นเด็กใหม่ที่เข้ามาพร้อมกับฉันแต่ไม่ได้ถูกเอ่ยถึงเพราะฉันไม่ได้สนใจเลยแม้แต่นิส (น่าเศร้าเนอะ --)
เราจะเรียกเค้าว่าไรดีล่ะ อืม....เชลาลี่ ดีมั้ยเนี่ย... อืม.... อืม...
ขณะที่ฉันกำลังคิดหัวปักหัวปรำ ก็นึกขึ้นได้ว่าต้องแนะนำตัวเองด้วย
“เรียกเราว่า ฮิซากิ เฉยๆ ก็ได้นะ ไม่ต้องเรียก ซาซาโนะ หรอก”
ในที่สุดฉันก็ได้เพื่อนตามที่หวังไว้ซักที
ความคิดเห็น