คุณหนูจอมแก่นกับคุณชายมาดรัก

ลำดับตอนที่ #5 : วันเปิดเทอมกับการเลือกห้อง

ถึงวันเปิดแล้ว...ทำไมมันเร็วจัง ไม่อยากให้ถึงเล้ย วันนี้เรามาดูกันดีกว่าค่ะว่าจะได้อยู่ห้องไหน

                “เป็นไง”  ไคทักฉัน

                “อะไร? เป็นไง?”

                “ก็เรื่องคู่หมั้นเธออ่ะดิ”

                “ไม่อยากจะพูด”       ฉันพูดแบบว่าเซ็งสุดๆ

ใช่! ฉันบอกเรื่องคู่หมั้นกับไคตั้งแต่วันแรกที่มันมา นับแต่วันนี้ วันคืนความทุกข์ของเราก็มาเยือน หมอนั่นมายิ่งกว่าเจอนรกซะอีก ToT

อย่างเช่น... ในขณะที่ฉันกำลังเล่นจิ๊กซอว์

                “น่าเบื๊อ น่าเบื่อ ชวนมิกะจังเล่นซ่อนแอบดีกว่า”

                “โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วยังจะมาเล่นปัญญาอ่อนอีก” มอคค่าด่าเต็ม่ที่

                “เพื่อความบังเทิงส่วนตัวมีไรมั้ย”                ฉันเถียงกลับ

                “มี”         มันตอบอย่างนิ่งเฉย

                “เรื่อง?”  

                “ก็เรื่องที่เธอมัวแต่เล่นปัญญาอ่อน ไม่อายฟ้าดินเลยไง”

อั๊กกก! วอนตายซะแล้วไอหมานี่  หรืออย่างเช่นตอนที่ฉันกำลังนอนกลางวันไอบ้านั่นก็เอากระทิชชูสองชิ้นปั้นเป็นกลมๆแล้วใส่เข้าที่จมูก จนทำเอาฉันเกือบตาย XoX และก็ยังมีอีกหลายอย่างนะคะ ชีวิตฉันเนี่ยคงไม่สุขสบายอีกแล้วเมื่อมีไอหมาตัวนี้มาค่อยจับผิด

                “ฮิซากิ รู้ยังว่าเธออยู่ห้องไหน”

                “เหอะ”    ก็ส่ายหน้า

ฉันวิ่งไปดูที่บอร์ดโดยเริ่มดูจากห้อง A (มันจะมีที่ไหนล่ะ) ต่อไปก็ดูห้อง B…ยังไม่มีหรอก...ฉันเดินไปดูแผ่นกระดาษต่อไปซึ่งเป็นห้อง C และมันก็ยังไม่มีอีกอ่ะจ่ะ =^=; แล้วฉันก็ไล่ไปดูห้อง D และ E ก็บไม่พบ ห๊า! งั้นแสดงว่าอยู่ห้อง F ดิ!!!

                “ยัยคุณหนู เธออยู่ห้อง E”         ไคเรียกพลางชี้ไปที่ชื่อฉันบนบอร์ด

                “อ่าว แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่มีชื่อฉันล่ะ”

                “ไปดูชั้นม.ห้าทำไมเล่า”

อ้อเหรอ แล้วจะให้ฉันลุ้นไปทำไมฟะ ...?

                “ไคอยู่ห้องไรอ่ะ”     ฉันเอ่ยเพราะนึกขึ้นได้

                “B”        ไคพูดพร้อมหลบสายตา

                “งั้นก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันน่ะสิ!!!”           

ฉันตะโกนทำเอาทุกคนที่ดูรายชื่อบนบอร์ดอยู่ หันมามองเป็นตาเดียวเลย ฉันก็เลยหัวเราะแก้เขินไป

                “เบาๆหน่อยสิ”         ไคดุ

ตายล่ะ! ฉันจะทำไงดี เราเองก็เป็นนร.ใหม่ ยังไม่มีเพื่อนซักคนเลยนะ T-T อิเรามันก็มนุษย์สัมพันธ์ดีเกินไปจนไม่ค่อยมีคนครบน่ะ (OvO) ด้วยเหตุนี้ทำให้ฉันถามไค

                “ฉันจะเอาเพื่อนคนไหนดีล่ะ”

                “เห็นว่าดีก็เลือกเสะ”

                “แต่ฉันว่าดูหน้าตาร้ายกาจทุกคนเลยนะ”

                “มองโลกในแง่ดีเป็นมั้ยเนี้ย เธอ”

มองโลกในแง่ดีเหรอ? ฉันก็มองดีตลอดมาแหล่ะ (<<ยังไม่รู้ตัว)

ทันใดนั้นเอง มีมือของใครไม่รู้มาตบบ่าดัง ปุบ!  พอเราหันไปมอง <อะโช๊ะ>

                “ไอหม...มอคค่า”     อูยย เกือบแล้ว

                “ยัยนอนดำฉันอยู่ห้องเดียวกับเธอ”

เฮ้ย! มาอยู่บ้านเดียวกันไม่พอ ยังจะมาตามล้างตามผลาญอยู่ห้องเดียวกันอีกหรอ? >o< งั้นฉันก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจแล้วสิ

                “ความจริงฉันอยู่ห้อง A แต่ได้รับคำสั่งจากพ่อเธอให้เราอยู่ห้องเดียวกัน”

!!! มันฉลาดหรือนี่ ไม่น่าเชื่อและก็ไม่น่าไว้ใจด้วย V-V ว่าแต่ทำไมพ่อจ๋าของฉันถึงเอากรรมมาให้ฉันสาหัสขนาดนี้ด้วยนะ

                “นั่นใครน่ะ”             มอคค่าถามถึงไค

                “อ้อ! พ่อหนุ่มรูปหล่อคนนี้เป็นเพื่อนฉันชื่อไคน่ะ”      ตอนนี้ฉันกำลังโม้เพื่อนตัวเอง

                “หวัดดี”   ไคทัก

                “ฮื่อ”       และมันก็ทักแบบที่เคยทักกับเรา

                “นายเป็นเพื่อนกับยัยนี่ได้ไงเนี่ย”                มันถามต่อ

                “หึงเหรอ?”              ฉันถามแบบไม่อายปาก

                “เปล่า ฉันจะบอกว่ายัยเนี้ยมันมีอะไรดีนักหนา ถึงคบได้ ยังไม่ถึงวันก็น่าจะเลิกคบได้แล่ว”                มันด่าต่อ

ขณะนี้ ขันติของฉันจะกลายเป็นขันแตก จึงเอาสมุดที่ถือไว้ ปาใส่หน้ามัน

                “!!! ทำอะไรน่ะ !!!”               ดูไคตกใจมาก

                “แค่นี้ยังน้อยไปย่ะ”   ฉันเชิด

สมุดที่ปาใส่หน้ามันตกพื้นและมันก็ปัดที่หน้าตาพร้อมเขม่งมาที่ฉันด้วยความอาฆาต

                “อ...อะไร”              และมันก็ทำให้ฉันกลัว

                “ถ้าเธอจะเล่นอย่างนี้เดี๋ยวฉันจะเล่นกับเธอบ้าง ดีมั้ยล่ะ”                   มอคค่าแสยะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์

                “พอๆๆๆ ทั้งสองคนเลย จะเข้าเรียนอยู่แล้ว อย่ามาทะเลาะกันเลยดีกว่า เรื่องท่าทางจะจบยากด้วย”     ไคเข้ามาห้ามเอาไว้

โอวว ไคจ๋า ขอบคุณมาก ที่เข้ามาห้ามไว้ ไม่งั้นฉันตายแหงแก๋แน่เลย พับผ่าสิ! 0...O