คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เตรียมตัวสอบ (ตอนที่สอง)
เช้าวันต่อมา เวลา 6:00 โมง
“ตื่นค่ะ ตื่นๆๆๆๆๆ คุณหนูตื่นสิคะ” คุณมิกะแหกปากเรียก
“ขออีกห้านาที..งืมมมมมม”
“ไม่ได้นะคะ คุณหนูบอกว่าวันนี้จะอ่านหนังสือ”
“นู๋ไม่ได้บอกซักกะหน่อย ว่าจะอ่านวันนี้” ฉันทำเสียงกวนประสาท
“ได้ไงคะ”
“ไหนทวนคำพูดของฉันที่บอกอะไรไว้กับเธอซิ”
“พรุ่งนี้ตอนเช้า...” คุณมิกะพูดแบบไม่ทันคิด
หึๆ ติดกับแล้วล่ะค่ะ คุณป้าขาาา =v=
“ก็นั่นแหล่ะ งั้นนอนต่อล่ะคร๊า” พูดจบฉันก็ฟุบลงไป
“เดี๋ยวสิคะ หมายความว่ายังไง” และอิคุณป้ามิกะก็ยังฉุดฉันขึ้นมาถาม
“โอ๋ย!!! –o- เธอนี้ ฉันจะอ่านหนังสือตอนพรุ่งนี้เช้าไงเล่า” เมื่อไหร่ฉันจะได้นอนต่อซะทีเนี่ย ผู้อ่านเริ่มเบื่อและนะ
“(พรุ่งนี้ตอนเช้าๆๆๆ....) อ๊าาาา! ไม่ได้นะคะคุณหนู อย่ามาผลัดวันประกันพรุ่งสิ”
เฮ้อ! สุดท้ายเราก้อต้องตื่นขึ้นมาอ่านหนังสืออยู่ดี =o=;; ฉันนั่งอ่านหนังสือครึ่งชม.ดูเหมือนตั้งใจ แต่ความจริงแล้วแค่เปิดผ่านๆ ขนาดเปิดผ่านๆยังหาวปากหวอ =o= ไปไม่รู้กี่รอบ หลังจากอาบน้ำกินข้าวเรียบร้อยก็นั่งรถมาจนถึงโรงเรียนจ่ะ...
“ตั้งใจสอบนะคะ อย่ามั่ว” คุณมิกะพูดเชิงด่า
“รู้แล้วน่า - -*”
รถก็ขับออกจากโรงเรียน ขณะเดินจะถึงประตูโรงเรียน มีผู้ชายผมน้ำตาลเดินมา
“เธอ...ครูยามานะเรียกน่ะ”
“เอ๋!? ตอนนี้เลยหรือ”
ผู้ชายคนนั้นพยักหน้าแล้วเดินจากไป...หวา!!! ครูเรียกไปทำอะไรน่ะ OoO โดนด่า โดนดุ โดนทุบ โดนตี โดนฟาด โดนตบ โดนต่อย หรือว่า..... OuO’’ เสียวง่าาาาาา >o<
แล้วฉันก็เดินไปห้องพักครูอย่างสง่างาม (ขาสั่นพั่บๆ)
“ซาซาโนะ ครูมีเรื่องจะคุยด้วย”
ไอหยา หน้าแฮงค์ๆยั่งงี้ เรื่องร้ายชัวร์ปู้ด = m =
“คุณครูขา วันนี้หนูมีสอบ ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ”
ฉันกำลังจะเผ่นเต็มที่ แต่...
“เดี๋ยว!”
...คงจะไม่จบง่ายๆแน่ ToT
“คุณครูขา หนูไม่รู้หรอกค่ะ ว่าทำอะไรผิด แต่หนูขอโทษจริงๆค่ะ ขอโทษนะคะ ขอโทษ หนูจะไม่ทำอีกแล้ว ขอความกรุณาจากคุงครู ให้อภัยให้หนูด้วยเถอะค่ะ พุทโธเมนาโถ T^T”
“...อะไรของเธอ” ครูทำหน้าเอ๋อ
“คะ?”
“พูดไรของเธอเนี่ย? ที่ครูเรียกว่าก็เพราะว่าในวันงานโรงเรียนที่จะถึงเนี้ย จะให้เธอเข้ามามีส่วนร่วมในกลุ่มแสดงละคร”
ฮ้าาาา! นี่หมายความว่า จะให้เราแสดงละครน่ะสิ ไม่แน่เราอาจจะได้เล่นเป็นเจ้าหญิงก็ได้ หน้าตายั่งงี้มีสิทธิ์ (โฮะๆๆ ^o^)
“หนูแสดงเป็นใครคะ?”
“เฮ้ย! ฉันไม่ได้ให้เธอแสดง”
ซะงั้นอ่ะ...แล้วจะให้ฉันทำอไรล่ะคะ
“คือว่าครูจะให้เธอเตรียมชุดแล้วฉากทั้งหมดน่ะ”
อ๋อ! ยัยครูนิ จะให้เราจ่ายตังค์ในการแสดงละครโดยไม่ต้องเปลืองตังค์ใช่มั้ย --*
“ไม่มีปัญหาค่ะ เดี๋ยวให้คนทางบ้านจัดการ” ฉันพูดอย่างไม่ค่อยเต็มใจ
“อืม ขอบใจมากจ่ะ ไปอ่านหนังสือได้และ”
โห พอเสร็จก็ไล่เชียวนะ
“เดี๋ยวค่ะ” ฉันยังไม่ยอม (หุๆ)
“จะไปอ่านหนังสือไม่ใช่หรอ ก็ไปซะสิ”
เวลาจ่ายเงินมันก็ต้องมีเงื่อนไขกันหน่อยถูกมะ >w<
“เอ่อ...ไหนๆก็จะให้จ่ายตังแล้ว ครูช่วยบอกไต๋ข้อสอบให้หน่อยจิ ซักกะติ๊ดก็ยังดี”
“...”
หลังจากที่ฉันถามครูก็เงียบไปซักพัก
“ไต๋บ้านเธอน่ะสิ ไต๋ของฉันน่ะมีแต่อ่านหนังสือ อ่านหนังสือ และอ่านหนังสือเท่านั้นแหล่ะ” ครูด่า
ชะอุ๊ย...ดุจัง เราเป็นใครกันแน่นะเนี่ย รวยแต่ไม่มีคนนับถือมันก็ไงๆอยู่นะ ไม่เหมือนคนอื่นเล้ย รวยและยังนับถือมีหน้ามีตา ส่วนหน้าตาเราคงเอาไปไว้กองขยะหมดแล้วแหล่ะ เชอะ!
สุดท้าย ลูกสาวตระกูลซาซาโนะอย่างเราต้องมาพ่ายแพ้ครูติ๋มๆแบบนี้ซะได้
“ฮิซากิ! อ่านหนังสือยัง มัวแต่เล่นปะเนี่ย”
อะแฮ่ม...คนที่เข้ามาทักฉันนี่คือนาคาเซะ ไค ลูกชายคนที่สองของตระกูลนาคาเซะอยู่ในเกณฑ์รวย แต่ฉันรวยกว่า UvU เค้าเป็นเพื่อนสนิทก็ว่าได้เลยล่ะค่ะ อีกอย่างน่ะ ไคชอบเล่นบาส ฉันเคยลองเล่นแล้วล่ะค่ะ แต่ไม่ชอบเลยเพราะถ้ามีกรรมมาตกที่มือเราล่ะก็ (ลูกบาส) ก็โดนไอพวกศัตรูเบียดเสียดกันมาแย่ง
“อ่านไปนิสสสนึง”
“ไม่ไหวเลย จะสอบเปลี่ยนโรงเรียนอยู่แล้วนะ”
“เอาน่า ถ้าสอบไม่ติดก็เอาเงินยัดๆก็ได้” ฉันพูดแบบไร้ซึ่งอารมณ์
“ตามใจ เธอน่ะใช่ แต่ฉันไม่ใช่”
“ไม่ใช่ไรหรอ”
“เวรกรรม ช่างเหอะ” ไคแสดงสีหน้าเบื่อเต็มที
เวรกรรมไรหว่า (โง่จ่ะ)
กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!....เสียงกริ่งของโรงเรียนดังเป็นสัญญาณให้เข้าสอบ แล้วฉันก็ต้องรับวิบากกรรมอันน่าสะพรึงกลัว T^T
ความคิดเห็น