เจ้าหญิงพลอย

เนื้อเรื่อง

  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ปราสาทที่ใหญ่มหึมา มีราชินีใจร้ายชื่อเกด เป็นราชินีที่รักสวยรักงาม เห็นสิ่งใดสวยกว่าจำเป็นต้องกำจัดทิ้งหมดเช่น แมลงวันสวยกว่าตามที่กระจกวิเศษบอกเธอก็ไล่กำจัดทิ้งจนตาย ราชินีเกดเลี้ยงบุตรสาวบุญธรรมไว้คนหนึ่งและได้ตั้งชื่อว่า พลอย เมื่อวันเวลาล่วงเลยไป พลอยอายุได้ 15 ปี เธอเติบโตเป็นเด็กสาวที่สวยและงดงามที่สุด 
วันหนึ่ง...ราชินีเกดได้เดินตรงมาที่กระจกและพูดคำเดิมๆว่า
   "กระจกวิเศษเอ๋ย จงมาข้าซะ บอกความจริงแก่ข้า ว่าผู้ใดงามเลิศใดปัฏพี"
วิญญาณกระจกก็ปรากฎตัวออกมา
   "อัลปารี อัลปารู ตุกแก ตุ๊กกู ตุ๊กติ๊ก ตุ๊กตั๊ก"  กระจกร่ายมานตร์ค้นหาในเครื่องคอมพิเวตอร์ของกระจก
แต่น แต๊น แต๋นนน.....!!! ผลขึ้นหน้าจอทางกระจกอย่างเด่นชัดทั้งรูปร่างหน้าตาและข้อความ....นั่นก็คือ....กัวซิโมโด้!!!
   "อ๊ย์! นายอัปลักษณ์คนนี้มาได้ไงเนี่ย เอาออกไปให้พ้นไอกระจกบ้า"   ราชินีเกดทำท่าหยะแหยงและไม่อยากจะมอง
   "โอ๊ะ! Sorry ๆ พอดีเผลอไปพิมพ์ว่าผู้ใดน่าเกลียดที่สุด โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ"   กระจกขอโทษและหัวเราะแก้เขิน
ในที่สุดผลก็ปรากฎมา...เย่ เย้ เย๊.....!!! นั่นก็คือ...เจ้าหญิงพลอย!!!
   "กรี๊ดดดด!!!"    เสียงราชินีเกดกรีดร้อง
   "เป็นอันหยังกอ???"   กระจกเอ่ยถามขึ้น
   "แก...แก...เจ้ากระจกมั่ว ไอมั่ว ไอกระจกโคตรมั่ว"   ราชินีเกดใช้ดรรชนี (นิ้วชี้) เพ่งตรงไปที่กระจกและทำหน้าโมโหสุดกู่
   "มั่วที่ไหนฟะ ไปดูหน้าลูกสาวตัวเองกับหน้าตัวเองซะก่อน รอยเหี่ยวเด่นชัดโต้งๆงั้นทำไมมันจะไม่รุ้"
   "ชั้นใช้ผลไม้ พืชและผักบำรุงผิดหน้าทุกอย่างไม่มีรอยเหี่ยวหรอกย่ะ"   ราชินีเกดเมิน
   "ดูซิ ขนาดแมลงวันยังสวยกว่าต่อไปขี้คงสวยกว่าแล้วมั้ง"   กระจกประชด
   "หน็อยอีกกระจกปากมาก" ราชินีเกดหยิบกระจกจะทุบลงพื้นให้มันตาย
แต่ขณะที่ราชินีเกดกำลังหยิบกระจกมือที่ถูกภายในดูดเข้าไปทั้งหมด 5 นิ้ว
  "อ๊ากกกก!"   ราชินีเกดร้อง เพราะดึงนิ้วที่ติดเข้าไป ดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ออก
  "55555 สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะ มาหือกับใครไม่หือ"
   "ขอโทษโว้ย ฉันจะไม่ทำอะไรแกอีกแล้ว ปล่อยมือซะ"   ราชินีเกดขอโทษเชิงสั่ง
   "พูดดีๆสิ แล้วฉันจะอภัยให้" กระจกยังไม่ยอมแพ้จ่ะ
  "เรื่องมาก ได้รับคำฟังคำขอโทษจากชั้นก็บุญตายแล้วล่ะน่ะ"  ราชินีเกดก้ยังไม่ยอมแพ้อีก
กระจกได้ยินดังนั้นจึงดูดมือของราชินีเกดเข้ามาๆจะถึงไหล่
  "ยอมยัง!!!"
ราชินีเกดแอบหยิบมีดแล้วบอกว่า "ยังไม่ยอมหรอกน่า" เสร็จก็ฟันมือตัวเองทิ้ง เลือดไหลทะลัก จากนั้นจึงถือมีดไปเตียมไปฆ่าเจ้าหญิงพลอย
เจ้าหญิงพลอยผู้ซึ่งกำลังเด็ดดอกไม้เล่น เห็นราชินีเกดแขนขาดเลือดกระฉุดและถือมีดจึงกรีดร้องแล้ววิ่งหนีเข้าป่าไป
   "เจ็บใจนัก อีพลอย" 
พลอยวิ่งเข้าป่าไป ป่านั้นเป็นป่าที่น่ากลัวน่าขนลุก มีทั้งผีปอป ผีกระสือ ผีสัปเหร่อ ผีตุ๊กแก ผีเปรต ผีตาเดียว มากมายมหาศาลเข้ามาล้อมตัวเธอ....ทันใดนั้นเองมีสาวสวยนินจาลึกลับติดป้ายชื่อที่หน้าอกว่าแนน 
   "เจ้ารีบหนีไป ทางนี้ข้าจัดการเอง" นินจาสาวแนนบอก
   "ขอบคุณค่ะ ดิฉันจะไม่ลืมพระคุณคนที่สวยอย่างคุณนี้ตลอดกาล"   พลอยพูดและวิ่งไป
ขณะทีพลอยวิ่งไป หารู้ไม่ว่านินจาสาวแนนใช้ท่าตีลังกาเตะ หมุนตัวต่อย เป็นแบบปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ ภายใน 1 นาที ผีทั้งหมดก็โดนกำจัดไปด้วยน้ำมือของนินจาสาวสวยแนน!
   "เฮ้อ! ทำไมกระจอกงี้นะ"   แนนพูดและจากไป
มาด้านพลอยที่วิ่งออกมาสุดป่ามาพบกับบ้านเล็กๆแห่งหนึ่งซึ่งขนาดเท่าตัวพลอยพอดี
   "ตายแล้ว บ้านเล็กน่ารักจังเลย"   พลอยเอ่ยชม
ไม่ทันไร พลอยจึงเดินเข้าไปในบ้าน สภาพในบ้านสะอาดเรียบร้อยไม่มีฝุ่นเคอะและมีเตียงนอนเล็กๆเท่ารองเท้าของพลอย
    "โอ้ว! เตียงนอนน่านอนจังเลย"   พูดจบพลอยก็ฟุบ นอนลงไปและหลับทันที... (นอนแนวนอนนะจ๊ะ)
ผ่านป 1ชม. คนแคระทั้งเจ็ดกมาถึงบ้าน พบว่ามีรองเท้าวางไว้อยู่หน้าบ้าน
   "รองเท้าใหญ่จังเลย"   คนแคระสีม่วงเอ่ยขึ้น
   "กลิ่นก็ห๊อม หอม"   คนแคระสีครามเข้าไปดมรองเท้าของเจ้าหญิงพลอย
   "งั้นน่าจะมีใครอยู่ที่บ้านสิ"   คนแคระสีน้ำเงินบอก
ไม่ทันไรคนแคระสีเขียวก็เปิดประตูเข้าบ้านไปดู
   "นั่น! ผู้หญิงนิ ผู้หญิงตัวใหญ่!!"   คนแคระสีเหลืองชี้
   "อะไรกัน หน้าตาก็น่าเกลียด มานอนที่แสนอบอุ่นของพวกเราได้ไง"   คนแคระสีแสดด่า
คนแคระสีแดงเดินไปเขน่าตัวให้เจ้าหญิงพลอยตื่น
   "หาววววว"   เจ้าหญิงพลอยตื่นขึ้นและหาวจนน้ำลายยืดออกมา
คนแคระทั้งเจ็ดมองอย่างไม่เป็นมิตร แต่เจ้าหญิงพลอยมองอย่างเป็นมิตร
   "สวัสดีจ่ะ เด็กตัวน้อยๆทุกคน ฉันชื่อพลอยเป็นเจ้า..."  
พลอยพูดไม่ทันจบ คนแคระทั้งเจ็ดก็รุมกระทืบจนพลอยต้องถอยออกมาจากบ้าน
   "ไปไกลๆ อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ"   คนแคระสีม่วงไล่
   "โดนแค่เนี้ย ยังน้อยไปเว้ย"   คนแคระสีแสดเยาะเย้ย
   "อ...อะไรกัน ฉันไปทำไรให้พวกเธอ"   
   "แหน่ะ! ยังมีหน้ามาเถียงอีก เจ้าแม่มดชั่วร้าย!!!"   คนแคระสีครามพูด
พลอยยังไม่ทันได้แก้ตัวก็โดนคนแคระทั้งเจ็ดไล่ตีให้ออกไป จนกระทั่ง...
    "พวกเจ้าทำอะไรน่ะ"    เสียงผู้หญิงคนหนึ่งมาจากท่ใกล้ๆตัวพลอย
พลอยหันไปก็พบว่าเป็นนินจาสาวสวยที่เจอกันในป่า แนน!!! นั่นเอง
   "โอ้ว! ท่านแนน แม่มดผู้นี้มานอนรอท่านจนถึงบ้านเชียวล่ะ"   คนแคระสีเขียวก้มลงกราบ
   "เอาล่ะๆ หยุดก่อน คนนี้เป็นคนดีนะ พวกเจ้าไปทำอะไร ก็ขอโทษเค้าซะ"   แนนพูดช่วย
คนแคระทั้งเจ็ดเรียงรายกันและก้มลงกราบขอโทษพลอยอย่างพร้อมเพรียง ภาพที่พลอยเห็นเป็นภาพที่ไม่น่าเชื่อว่าคนแคระทั้งเจ็ดจะเชื่อง..เอ๊ย..เชื่อฟังแนนขนาดนี้ 
   "คุณน่ะทั้งสวยทั้งฉลาด ฉันเป็นบุญคุณ คุณมาสองครั้งแล้ว แต่ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี"   พลอยเดินเข้าไปหา
   "ไม่ต้องตอบแทนหรอก..."
   "ไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงก็จะตอบแทน เพราะฉันเป็นหนี้บุญคุณใครไม่ได้"   พลอยรั้งไว้
   "อ้อ! ถ้างั้นข้ามีเรื่องอยากให้เจ้าช่วย"  
   "เรื่องอะไรบอกว่าได้เลย"   พลอยพูดอย่างหนักแน่น
   "เอ่อ...นั่นก็คือ..."  
.............................................................................................................................................................................................................
   "อะไรล่ะก็บอกมาสิคะ จะเงียบอยู่ทำไม"     พลอยโต้
   "เธอจะยอมไหม หากว่าเธอจะแต่งงานกับกัวซิโมโด้แทนฉัน"    แนนพูด
   "ได้เลย"   พลอยพูดไม่ทันคิด
พอถึงวันแต่งงาน พลอยได้พบหน้าตาเจ้าบ่าวแล้วว่าเป็นไง นั่นคือชายผู้หน้าตาอัปลักษณืที่สุดในจักรวาลหามิได้อีกแล้วที่จะมีผุ้ชายหน้าตาอัปลักดษณ์ขนาดนี
  "ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"    พลอยพูดเสียใจอย่างสุดซึ้ง
ขณะเดียวกัน ณ วันแต่งงาน เวลาที่จะสวมแวนนั่นเอง ราชินีเกดผู้แขนขาดไปข้างถือปืนลูกซองเตรียมพร้อมมายิงพลอย
   "ข้าจะฆ่ามัน พลอย!!!"   
   "โอ๊ะ! ท่านแม่!!!"    พลอยดูตกใจมาก
อันตรายของพลอยมาถึงแล้ว....
   "ท่านแม่ ฆ่าข้าซะเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวนี้เลย ขณะที่ยังไม่สวมแหวนเนี่ยแหล่ะ ล้างบาปข้ากับผู้ชายคนนี้ที"   พลอยอ้อนวอน
  "ได้เลย"   ราชินีเกดรับคำ
ปัง!!! เสียงปืนลูกซองดังสนั่นหวั่นไหวกลางวันงานแต่งงาน....
สรุป...พลอยได้ล้างบาปเรียบร้อยแล้ว ส่วนแนนเป็นสโนว์ไวท์ผู้มีพลังการต่อสู้และราชินีเกดก็ได้ฆ่าพลอยตามความสมปรารถนา