เงิน 5 บาท

เนื้อเรื่อง

โอ้วเย! ฉันชื่อพลอยเจ้าเก่าคุณภาพดีมาอีกแล้วคร๊า
เหตุการณ์วันนี้เป็นเหตุการณ์อันน่าสะพรึงกลัว!! นั่นคือ...ฉันมีเงิน 5 บาทแต่ไม่รู้ซื้ออะไรดี
เงินห้าบาทนี้ฉันได้รับมาจากการทำงาพิเศษ ฉันทำงานพิเศษคือนักรับแลกเงินเล่นเกม ชม.ละ 5 บาท (คุ้มป่าวหว่า)
ฉันทำเพียงชม.เดียวแล้วเลิกจึงได้มาห้าบาทและพร้อมที่จะนำเงินห้าบาทนี้ไปให้แม่ แต่ทว่า..
   "ไม่เอาหรอก นี่เป็นเงินที่ลูกไขว่คว้าหามา ดังนั้นเงินนี่ควรเป็นของลูกที่จะซื้อสิ่งใดก็ตาม"
แม่ปฏิเสธ จากนั้นฉันจึงนำเงนห้าานี้ดินตงไปที่ร้านขายขนมซึ่งขนมโปดของฉันคือ ทาโร่!!!! กินแล้วมะอ้วน
  "ป้าขา ขอซื้อ...."   ฉันพูดไม่ทันจบ
ทันใดนั้นเองฉันได้ยินเสียงนึง เป็นเสียงประกาศจากที่ไม่ไกลนัก
  "เชิญครับ เครื่องวิทยุอันจิ๋วสามารถพกพาได้สัญญาณดีอันละห้าบาทเท่านั้น"
ฉันรีบวิ่งไปที่ร้านนั้นและตัดใจจากทาโร่ ตรงเข้าไปและตรงเข้าไป  จู่ๆก็มีเสียงประกาศมาจากที่ใกล้ๆอีก
  "เชิญค่ะ ทุกท่านสร้อยราคาห้าบาทลดสุดๆจากราคาหนึ่งร้อยบาทเชิญค่ะเชิญ"
ฉันหักมุมจากที่วิ่งไปร้านขายวิทยุไปร้านขายสรอยทันที เสียงหนึ่งก็ดังมาอีกครั้ง
  "เชิญจ่ะ โทรศัพท์มือถือรุ่นเก่ากำลังจะทุบทิ้งแต่นำมาขายในราคาห้าบาทจ่ะ"
อุก...โทรศัพท์มือถือ...เรายังไม่เคยมีโทรศัพทมือถือเลยนี่นา ฉันจึงวิ่งจากร้านสร้อยไปยังร้านโทรศัพท์มือถือ
คราวนั้นเองเสียงทั้งสามร้านประสานกัน (ร้านโทรศัพท์มือถือ ร้านสร้อยและร้านวิทยุ) ทำให้ฉันตัดสินใจไม่ถูก
วุ่นวายและสับสน @o@ กับส่งต่างๆที่เราจะซื้อ เรามีเพียงห้าบาทแต่ต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง
  "พลอย!"  มีเสียงเรียกจากด้านหลังฉัน
นั่นก็คือแนน!!! เพื่อนสุด LOVE ของฉันเอง
  "ทำอะไรอยู่น่ะ"   แนนถาม
  "อ๋อ ฉันสับสนว่ากำลังจะซื้ออะไรน่ะสิ ห้าบาทนี่ไม่พอสำหรับสิ่งที่ฉันต้องการเลย"
ฉันพูดอย่างหมดอาลัยตายอยากและก้มหน้าด้วยความที่แก้ปัญหาไม่ได้
  "เธอต้องการหลายสิ่งแต่มีเงินแค่ห้าบาทเนี่ยนะ"  
  "อืม ใช่"    ฉันพยักหน้าไปด้วย
  "เธอได้เงินนี่จากไหน"  
  "จากการที่ฉันไปทำงานพิเศษน่ะสิถามได้"
  "แล้วทำไมเธอไม่ไปทำอีก"
  "มันไม่ทันแล้วน่ะสิ ทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้ลราคาหมดถ้าให้ไปทำงานคงไม่ทันลดราคาแล้วล่ะ"
  "....งั้นทำไมเธอไม่ยืมตังค์ฉันแล้วค่อยคืนล่ะ"  (ที่ให้ยืมได้เพราะว่ามันห้าบาท)
เออ...นั่นสิเนอะ...ความคิดไม่เลวนิ
 "แนนจ๋า แนนแสนสวย เค้าขอยืมตังค์หน่อสิจ๊ะตัว"   ฉันอ้อนอวอนขอร้อง
  "อย่าทำงั้นเลยเทอ สยอง"  แนนหลบสายตาและควักเงินขึนมาเป็นแบงค์ยี่สิบ
  "ขอบคุณ"  ฉันรีบรับเงินมาแล้วซื้อทุกสิ่งทุกอย่างทีขวางหน้า
พอมาดูอีกทีของที่ซื้อมันเป็นแค่ของเล่น สร้อยสำหรับตุ๊กตาบาร์บี้อันเล็กๆ 
ฮือออออ...ToT ซื้อมาแล้วคืนไม่ได้ด้วย 
นับแต่นั้นมาฉันจึงต้องทำงานอีกสี่ชม.เพื่อมาคืนเงินให้แนน มันเป็นอะไรที่ซวยอย่างนี้หนอ
ทุกท่าน เวลาจะทำอะไรคิดก่อนทำอย่าเป็นแบบฉันนะคะ
แม้ว่านี่จะเป็นเพียงสั้นๆแต่ฉันก็ดีใจมากที่มาเล่าสู่กันฟังดังนั้น...

                                                                                                  "จงสู้ต่อไปนะคะ"