คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ตามประกบ. 100%
;; ตามประกบ ;;
“พี่หน้าคุ้นจังเลยนะค่ะ เหมือนหนูเคยเจอที่ไหนมาก่อนเลยล่ะ”
เสียงเจื้อยแจ้วของสมายในช่วงเช้าของบ้าน ที่กำลังชวนนายแกงส้มพูดอย่างอารมณ์ดี และไมเกรนจะขึ้นเมื่อพบว่าทั้งสองคุยกันถูกคอถึงขั้นสาบานเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกันเลยทีเดียว แถมยังชอบแอบซุบซิบอะไรลับๆอะไรกัน2คนแล้วยังเหลือบมองฉันเป็นระยะๆอีกด้วย=o=
บางที...ฉันคิดผิดหรือเปล่าที่พลั้งปากชวนนายแกงส้มเข้ามาในบ้าน
ดูสิ...สถิตไม่ยอมไปไหนเลย-*-
อย่างที่คุณคิด หลังจากนายแกงส้มได้ไปวิ่งเป็นเพื่อนฉันในยามเช้ามากๆแล้ว จากนั้น ฉันก็เลยกลับบ้านแถมยั้งเผลออนุญาตให้เขาตามมาได้ และเขาก็เพิ่งรู้จักสมายได้ก่อนหน้านี้ไม่กี่นาที (ทำไมสนิทกันเร็วจังเนี้ย)
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าที่ก้าวลงจากบันไดอย่างรีบร้อน เรียกความสนใจของฉันมาได้ ฉันจึงหันไปดูตามอัติโนมัติ
“เฟรม...ไม่อยู่ทานข้าวเช้าหน่อยหรอ?”
ร่างบางผิวขาวใสในชุดนักศึกษาหมุนตัวมาอัตโนมัติ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ แล้วยิ้มบางๆ ก่อนที่จะมีสีหน้าที่ฉายแววประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นนายแกงส้ม
“ไม่ล่ะสายหยุด วันนี้มีกิจกรรมเยอะน่ะ ไปช่วยเขาเตรียมงานก่อนดีกว่า ไปล่ะน่ะสายหยุด อมยิ้มและ...คุณ”
“บ๊ายบาย หลอดไฟ”
สมายโบกมือลาแรงๆด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแต่ที่เห็นว่าจะงง ก็มีคุณแกงส้มล่ะนะ
“สายหยุด...หลอดไฟ...อมยิ้ม...” ==?
คนถามมีสีหน้างงๆอยู่เล็กน้อย กับฉายาของพวกเราสามพี่น้อง แต่ฝันไปเถอะ ว่าฉันจะบอกนายแกงส้มไปว่ามันคือฉายาของพวกเรา
“อ้อ! มันเป็นฉายาของพวกเรานะค่ะ หนูคืออมยิ้ม พี่เฟรมที่เพิ่งเดินออกไปคือหลอดไฟ ส่วนพี่สต๊อปก็คือ...”
“สายหยุดสินะ” J
นายแกงส้มว่าพลางส่งยิ้มหวาน(เคลือบยาพิษ)
-o- ให้ตาย ! ถึงฉันไม่บอกแต่ยัยเด็กน้อยของฉันดันเป็นคนไปบอกหมอนั่นแทนอ่านะ ทำยังงี้กับพี่สาวได้ยังไงกันย่ะ! ยัยเด็กสมายล์
“ใช่แล้วล่ะ! พี่เก่งนี้” ^^
ตามสเต็ปที่ยัยน้องคนเล็กจะยิ้มกว้างอย่างถูกใจ และคนทั้งคู่ก็เม้ามอยกันโดยไม่สนใจรังสีความทะมึนของพี่สาวของตัวเองเลย!
จะช่วยสนใจพี่สาวของตัวเองหน่อยเซ่! สมายล์ L
“นี้! นาย กลับไปได้แล้ว! ฉันจะไปส่งน้องเรียนหนังสือ”
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงติดจะห้วนๆอยู่สักหน่อย เพราะคนที่เดินตามฉันต้อยๆตั้งแต่เช้ายังคงไม่ยอมขยับตัวออกจากบ้านสักที แต่ก็น่ะ-o-
นายแกงส้มแค่เลิกคิ้วขึ้นมาอย่างท้าทายแล้วพูดขึ้นได้อย่างน่าตบว่า
“ไม่เอา วันนี้ฉันจะไปกับเธอ”
--- ต่อค่า---
ถามฉันสักคำไหมเถอะ ว่าฉันอยากให้นายไปด้วยไหมตาบ้าเอ๊ย!
"พี่จะไปส่งหนูด้วยหรอ! ดีเลย สายหยุดจะได้ไม่เหงา" ^o^
ทำไมน้องสาวถึงไม่เข้าข้างพี่เลยT^T ยัยสมายล์
เหลือบมองนายแกงพะโล้ หมอนั่นก็ยักคิ้วให้ เชิงว่า 'วันนี้ฉันจะตามเธอจริงๆนะ'
ตาบ้าโรคจิตเอ๊ยย T_T
"มา ผมจะขับรถให้สุภาพสตรีทั้งสองท่านนะครับ" นายแกงส้มว่าด้วยน้ำเสียงนอบน้อม ฉันสะบัดหน้าเมินนักร้องชื่อดังคนนี้ แล้วดันตัวของน้องสาวคนเล็กให้เข้าไปนั่งในรถแทน แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้นั่งเบาะหลังที่เดียวกับยัยอมยิ้ม นายแกงส้มก็พลันชิงมาปิดประตูเบาะหลังซะอย่างนั้น
"อะไรของนายอีก?"
"ไปนั่งข้างหน้ากับผมสิครับ..ที่รัก"
"อย่ามาโมเมพูดอะไรเลี่ยนๆนะ ถ้ายังไม่อยากตกเป็นข่าวล่ะก็" =_=
ว่าแล้วก็ผลักไหล่ของเขาออกเบาๆ ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปที่นั่งข้างหน้าที่เจ้าตัวเปิดพร้อมรอให้นั่ง ยัยเด็กแสบน้องสาวคนเล็กยิ้มแซวอย่างไม่ปิดบัง จนฉันต้องเอื้อมไปดีดหน้าผากเบาๆอย่างหมั่นไส้
"อมยิ้ม ตั้งใจเรียนนะ พี่จะไปทำงานล่ะ"
ฉันว่าพลางลูบหัวของสมายล์เบาๆ ยัยเด็กแสบยิ้มรับ และตอบฉันกลับมาว่า
"ค่าา ตั้งใจเรียนแน่นอนน สายหยุดจะไปเดทต่อก็ได้นะ เนอะพี่แกงเนอะ" ^o^
"อมยิ้ม!!"
ยัยเด็กแสบกระโดดดึ่งๆร้องเพลงลั้ลลาเดินเข้าโรงเรียนไปแล้ว เหลือเพียงนักร้องหนุ่มที่ดูจะว่างจัดคนนี้นี้แหละ ที่ยังไงฉันก็สลัดไม่หลุดซะที แถมยังกล้าดียังไงมาหัวเราะใส่ฉันเฉย
"เราแยกกันตรงนี้ จบนะค่ะคุณเคเอส"
"ไม่ครับ เพราะวันนี้ผมจะตามคุณสต๊อปทั้งวันเลยครับ"J
ฉันพ่นลมหายใจออกมาหน่ายๆ ยอมรับจากใจจริงว่าหมอนี้ขี้ตื้อชะมัดยาด
"อยากตามฉันใช่ไหม?"
"ไม่ได้อยากตามนะ" เขาว่าแล้วยักไหล่น้อยๆ ฉันขมวดคิ้วมุ่น งงกับคำพูดของเขา
อาจเป็นเพราะฉันทำหน้างงใส่ แกงส้มถึงยิ้มขำ ก่อนที่เสียงนุ่มของเขาจะกล่าวออกมาว่า "ไม่ได้อยากตามเธอจริงๆนะ อันนี้ไม่ได้โกหกเลย"
"ไม่อยากตามแล้วตามทำไม!" ฉันว่าเสียงสะบัด นี้คือไม่ได้โกรธเลยนะ แต่แค่มันเป็นไปเองอ่ะ
"ก็แค่อยากอยู่ใกล้ๆเธอตลอดเวลา.. แต่เธอดันชอบหนีห่างซะอย่างนั้น"
"..."
ฉันนิ่งไป รู้สึกใบหน้าจะร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างน่าประหลาดทั้งที่ตอนนี้ก็เพิ่งแปดโมงเช้าเท่านั้น เห็นนักร้องคนดังทำหน้าหงอยๆแล้ว ฉันจึงกระแอมไอน้อยๆ ก่อนจะพูดโดยไม่สบตาเขาว่า
"ตามไม่ไหวอย่ามาบ่นทีหลังล่ะกัน"
ไม่รู้ว่าฉันตาฝาดหรือเปล่า แต่จากไอ้สีหน้าหงอยๆ คุรแกงส้มก็ยิ้มกริ่มซะอย่างนั้น เสียงนุ่มของเขากล่าวออกมาขณะเริ่มออกรถว่า
"ไม่เบื่อหรอก ถ้าเบื่อก็คงไม่รอนานขนาดนี้"
"ใครใช้นายรอล่ะ" บ่นอุบอิบเบาๆ ตั้งใจจะให้คนฟังเลิกพูดมากซะที แต่นั้นก็นับเป็นก้าวที่ผิดพลาดอีกก้าวหนึ่งของฉันเลยทีเดียว
"ถ้าคนไม่รัก.. ก็ไม่รอมาสองสามปีหรอก"
บู้มมม!! ระเบิดตัวเองกลายเป็นโกโก้ครั้นซ์ -///-
นี้ฉันคิดถูกใช่ไหม ที่ใจอ่อนยอมให้นายตามมาเนี้ย!
ตาบ้าเอ๊ยย! ใครให้นายมาพูดแบบนี้พร่ำเพรื่อกันห๊าา>o<
------------------------------------
มาต่อครบร้อยก็ล่วงไปหลายเดือน//หรือปี 555
เอ๋อเปลี่ยนเพลงใหม่ด้วยล่ะ น่ารักๆเข้ากับฟิคเราเลย 555
ไม่รู้ว่ายังมีแฟนๆคู่นี้หลงเหลือไหม แต่เอ๋อก็ยังไม่ลบเรื่องนี้นะเออ แวะเวียนมาอ่านกันได้น้า
มีคู่ใหม่ๆก็อย่าลืมคู่นี้กันน้าา
ความคิดเห็น