ขำมั้ยล่ะ??

ลำดับตอนที่ #2 : ไปโรงเรียน

เมื่อคืนฝันประหลาดมาากกกก ไม่รู้กินอะไรเข้าไป
อ้ะ...สวัสดชาวโลกทุกๆที่นะคะ อันตัวเรามีนามว่าเงื๊อะ (ชื่ออะไรของมันฟระ) แฮ่...ล้อเล่ง ชื่อเงาะตะหาก วันนี้ก็ได้เวลาไปโรงเรียนแล้ว แต่รู้สึกว่าไม่อยากไป ก็เคยฟังเพลงนี้กันมั้ยล่ะ ไม่เคยฟังก็จะร้องให้ฟังนะ อะแฮ่มฮัลโหลๆ เทสๆ

โรงเรียนของเราไม่น่าอยู่ คุณครูใจร้ายทุกคน เด็กๆก็ต้องซุกซน พวกเราทุกคนโคตรเกลียดโรงเรียน ไม่ชอบไปๆโรงเรียน เฮ้

นี่ไงๆ จำกันได้ป่าวๆ ฮะ? มันไม่ได้ร้องกันอย่างงี้หรอ ไม่เป็นไรๆ มันก็คล้ายๆกันนะแหละน่า หยวนๆ

ตายละหว่า มัวแต่ร้องเพลงให้ฟัง ไปโรงเรียนสายแน่ๆเฮา 

9.00น.

เจี๊ยกกกกก สายขนาดนี้แล้ว จะเข้าแถวทันมั้ยเนี่ยยย(ยังจะหวัง?)

อะชึ้บๆๆๆ โช๊ะๆ แช๊ะๆ แต่งตัวเสร็จแล้ว ไปโรงเรียนดีกว่าาาาา

 

เงาะรีบวิ่งออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน แต่เนื่องจากเธอไม่ทันระวัง ตอนข้ามถนนเธอจึงปะทะกับมอเตอร์ไซค์ที่ขับมาด้วยความเร๊ว140กม./ชม. เข้าอย่างจัง

ร่างของเงาะ กระเด็นลอยละลิ่วไปตกบนฟุตบาทอีกฝั่ง 

"ฝากลูกเมียข้าด้วย อะเฮือกกก"(แกเป็นผู้หญิงนะเฮ้ย)แล้วก็สิ้นใจอยู่ตรงนั้น...

ที่ทุกคนคิดมันประมาณนี้ใช่มั้ยอ่ะ

แต่ในความเป็นจริง...

กลับกลายเป็นมอเตอร์ไซค์คันนั้นที่กระเด็นละลิ่วลอยฟ้าไปตกบนยอดมะพร้าวแทน

"ขับรถไงวะ" เงาะสบถ แล้ววิ่งข้ามถนนไป และทำให้รถอีกหลายคันที่หลบเธอไม่ทันกระเด็นกระดอนไปคนละทิศอย่างน่าอนาถ เพียงแค่ไม่กี่นาทีเธอก็สามารถสร้างโศกขนาฏกรรมได้อย่างน่าทึ่ง

"ถึงที่หมายแล้วววววว" เธอตะโกนด้วงความดีใจ พร้อมกับเบรกเท้าไว้จนถนนราดยางม้วนขึ้นมาเป็นแยมโรลยักษ์

แต่ตอนนี้เธอก็ต้องอ้าปากค้าง 

ข้างหน้านั่น...

ครูมหาปลัยยิ้มยิงฟันขาวสะท้อนแสงมาแต่ไกล

เงาะเดินคอตกเข้าไปหาครู

"ว่าไงจ้ะ นักเรียน" ครูมหาปลัยเอ่ยเอื้อน

"เอิ่มมม...เอิ่มมมม...."

"รู้มั้ยกฏของโรงเรียนอุลตร้าโอละโอเล่เฮ้เฮ้บอกไว้ว่าอะไร" (เอิ่ม แน่ใจว่านั่นชื่อโรงเรียน)

เงาะยืนจ้องตาครูปริบๆ ตัวหดเหลือ2เซนติเมตร เตรียมรับชะตากรรมต่อไปอย่างปลงๆ ครูมหาปลัยสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูด

"ห้ามมาสายยยยย!!!!!!!!!!!!" ครูมหาปลัยตะโกนสุดเสียง พลังเสียงของเธอมีอานุภาพพอๆกับที่หมีโพล่าที่ขั้วโลกเหนือยังยกอุ้งตีนมาปิดหูแทบไม่ทัน เงาะรู้สึกเหมือกระดูกในร่างกายกระโดดสลับที่

"แล้วนี่นะ บลาบลาบลาบลาบลาบลาบลาบลาบลาบลาบลาบลา"แล้วครูที่่แสนน่ารัก(?)ก็สวดยับ

 

20นาทีผ่านไป

ณ ห้อง 4/12 

มะระ เพื่อนของเงาะออกมายืนหน้าประตู

"เมื่อไหร่เงาะมันจะมาซะทีว้าา" พูดจบ มะระก็เห็นเงาะเดินมาแต่ไกลๆบนทางเดินอาคาร

"ไอ้เงาะะะะะ ทางนี้เว้ยยยยย" มะระตะโกนเรียกเพื่อนรักอย่างแสนโหยหาาา เงาะเดินเตาะแตะเหมือนผีดิบมาหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อนรัก

"เฮ้ย เป็นไรของมันวะ" มะระพูด 

เงาะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ แล้วอ้าปาก?

ทันใดนั้น!! มะระก็ได้เห็นร่างโปร่งแสงของเงาะอีกคนลอยออกมา

วืดดดด วืดดดด

"เฮ้ยยยยย!!" มะระตกใจมาก ที่เพื่อนสาวกำลังจะวิญญาณหลุดออกจากร่าง เลยผลักเพื่อนล้มตึงหัวฟาดพื้น แล้วเอาตีนยันหัววิญญาณให้กลับเข้าปากไปเหมือนเดิม เมื่อเห็นวิญญาณกลับเข้าไปแล้ว มะระรีบไปพยุงเพื่อนขึ้นมา

"ไอ้เงาะ ใครทำอะไรแกวะ เฮ้ย!!"

เงาะเห็นหน้าเพื่อของตนก็ดีใจจนน้ำตาไหลก่อนจะเอ่ยปากพูดอย่างทุลักทุเล

"คะ...คะ...ครูมหา...ป...ลัย คร่อก" แล้วเงาะก็หมดสติไป