คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [Haru].......TRIAL .......... Part 1 ...... [Morimoto Ryutaro x Chinen Yuri]
Ryutaro x Yuri
Tululu….. Tululu……….
ร่างโปร่งบางที่ห่อหุ้มตัวเองด้วยผ้าห่มอุ่นผืนโต หน้าตางัวเงียพยายามหรี่ตาสู้แสง มือข้างหนึ่งถูกใช้ให้กวาดหาตัวต้นเหตุแห่งเสียงแหลมๆ ที่รบกวนเวลาแห่งการนอน .....
“จะไปเดทก็เดทไป ทำไมต้องมาระรานคนจะหลับจะนอนด้วยห๊า ...ไอ้พี่บ้า!!”เสียงแหลมๆวีนใส่มือถือทันทีที่กดรับสายได้ แทบไม่ต้องดูชื่อเลยว่าใคร ไอ้คนที่มันกล้าโทรมาทั้งที่รู้ว่าเป็นเวลานอนของจิเน็น ยูริแบบเนี้ย.. มีอยู่คนเดียวแหละ ไอ้พี่ชายที่แสนดี...ทาคาคิ ยูยะ...
//ยังนอนอยู่อีกเหรอเนี่ย... เที่ยงแล้วนะ ตื่นได้แล้ว//
“เที่ยง!! อย่ามาอำ นาฬิกาปลุกยัง 9 โมงอยู่เลย... ฮะ หาวว~”
//ไม่เชื่อก็ลองดูอันอื่นสิ ในมือถือนายก็ได้//
ยูริ เหลือบตามอง นาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง ... เที่ยงตรง!! ให้ตายเหอะ ไอ้นาฬิกาบ๊องเอ๊ย
“เออๆ เที่ยงแล้วก็ได้ มีอะไรล่ะ”
//ออกไปจากบ้านได้แล้ว//
“ทำไมอะ วันนี้น้องไม่มีเรียน จะให้ไปไหน”
//ไปไหนก็ได้ รีบพาตัวเองออกจากบ้านภายในครึ่งชั่วโมงด้วย//
“จะพาไดจังเข้ามาล่ะสิ”
//ก็เข้าใจดีนี่ ออกไปได้แล้ว ให้ไวๆ อย่าอยู่เกะกะ//
“โอ้ย หมันไส้คนมีคู่จริงจริ๊ง หวังว่าคืนนี้พี่ชายคงไม่ไล่น้องชายที่น่ารักคนนี้ไปนอนที่อื่นนะ”
//ไม่แน่เฟ้ย ฮ่าฮ่าฮ่า//
พูดแซวไปอีก 2-3 คำ ก็วางสาย... จิเน็น ยูริ ผู้ชายหน้าสวยที่มีศักดิ์เป็นน้องชายต่างแม่กับยูยะ ...ตอนนี้หน้าสวยๆนั้นกำลังยับยู่เนื่องจากเพิ่งตื่นนอน ลุกขึ้นมาอ้อยอิ่งบิดขี้เกียจอยู่เกือบ 5 นาที ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
โดยปกติแล้ว หากพี่ชายได้ร้องขอ(ปนบังคับ)อะไรแล้ว น้องชายก็พร้อมจะยอมเนรเทศตัวเองออกไปเพื่อพี่เสมอ ..... แต่วันนี้ ไม่รู้นึกคึกอะไรเหมือนกัน ถึงได้ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดไปรเวท คล้ายจะออกไปข้างนอก แต่กลับมานั่งๆนอนๆดูทีวีอยู่ที่โซฟารับแขก ราวกับกำลังรอคอยอะไรซักอย่าง
แว่วยินเสียงประตูเปิด พร้อมกับเสียงคนคุยกันดังมาเรื่อยๆ ...... ผู้มาเยือนคงมาถึงแล้วสินะ
“อ้าว ยูริจังไม่อยู่เหรอ”
“อืม เพิ่งโทรมาบอกว่าจะออกไปข้างนอกเมื่อกี้นี้เอง” หรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ เพิ่งไล่มันออกจากห้องไปเมื่อกี้นี้เอง
“จริงอะ.... โธ่!ว่าจะชวนยูริจังเข้าครัวด้วยซะหน่อย เซ็งเลย”
“เราทำกินกัน 2 คนก็ดะ..อะ ยูริ!” ตาตี่ๆเหลือกถลนออกมาแทบจะนอกเบ้า สายตาอำมหิตที่แทบจะฆ่ากันให้ตาย พร้อมส่งโค้ดข้อความไร้เสียง ที่อ่านปากได้ว่า ‘ทำไมยังไม่ไปอีก’
“โห โชคดีจังเลยที่ยูริจังยังอยู่” ไดกิส่งยิ้มหวานให้น้องชายคนรักทันที ซึ่งเจ้าของชื่อก็ยิ้มรับหน้าซื่อๆ เสมือนว่าตัวเองไร้ความผิดใดๆทั้งสิ้น
“แล้วไม่ออกไปข้างนอกแล้วเหรอ” ยูยะทำหน้าเหมือนคนใกล้จมน้ำ ....ตาลีตาเหลือกส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากน้องชายอย่างฉับพลันทันใด
“ก็เปล่านี่” ไดกิสะดุดไปช่วงจังหวะหนึ่ง ตวัดสายตากลับมาเค้นเอากับผู้ชายตัวสูงที่ยืนหน้าซีด คล้ายจะเป็นลมหน้าประตูนั้นเอง
“อ๋อ ตอนแรกก็ว่าจะออกไปอยู่หรอก แต่เห็นยูยังบอกว่าไดจังจะมาก็เลยไม่อยากไปไหนน่ะ”
ตอนแรกก็คิดอยากจะทำเป็นมองไม่เห็นสัญญาณขอความช่วยเหลือที่พี่ชายส่งมา แต่ก็สงสารน่ะ ... ไดจังโหดน้อยซะเมื่อไหร่... แต่ก็ไม่วายแอบหยอดหวานแกล้งๆให้พี่ชายตื่นตูม รีบวิ่งหูตั้งเข้ามากันท่าอย่างทันทีทันใด
เห็นแล้วมันน่ารักดีจะตาย คู่นี้นี่น้า....
2 ชั่วโมงผ่านไป
เบื้องหน้าคืออาหารน่าตาน่ากินฝีมือยูริ โดยที่มีไดกิคอยช่วยเป็นลูกมือ
.... ส่วนอีกคนล่ะ?....
นอกจากจะไม่มีประโยชน์อะไรแล้วยังถนัดก่อกวน จนไดกิต้องออกปากไล่อยู่เรื่อยๆ แต่ก็ไม่เห็นจะเข็ดซักที ยังคงเที่ยวมาวนเวียน แอบชิมนู่น แอบชิมนี่ แล้วก็คอยวิ่งหนีเมื่อไดกิหันมาเห็นเข้า
วุ่นวายได้อีก!
“ยูริจังทำอาหารเก่งขนาดนี้... ใครได้เป็นแฟนคงโชคดีตายเลย” ไดกิเอ่ยชมขึ้นมากลางโต๊ะอาหาร ออกอาการชื่นชมเสียจนแฟนหนุ่มแอบเบ้หน้า
“อยากเป็นแฟนผมมั้ยล่า” ฝ่ายไดกิยิ้มๆ ไม่ยอมตอบ
...แต่กับยูยะแล้ว ถึงกับเลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว ..... มันจะมากไปแล้วเฟ้ย มุกนี้ไม่ขำ เรื่องแบบนี้ซีเรียส~!!!
“ล้อเล่นน่า ผมน่ะ เล็งเด็กไว้แล้วคนนึง กำลังไปได้สวยเลยล่ะ”
“จริงเหรอ น่ารักไหมๆ?” ไดกิที่แสดงออกถึงความสนใจในทันที ทำให้ยูยะยังคงมองกราดไปทั่วอย่างพาลๆ
... แล้วทำไมต้องสนใจขนาดนั้นด้วย...ไดจัง!!
“แฮะๆยังไม่เคยเจอตัวจริงเลย คุยกันในเนตตลอด”
“อ้าว แล้วมาทำคุย ไอ้เด็กนี่หนิ”
“แหม แต่เคยเห็นในรูปแล้วนะ น่ารักใช้ได้เลยแหละ”.... ยังคงเถียงข้างๆคูๆ
“อาจจะไม่ใช่รูปของเจ้าตัวก็ได้ ใครจะไปรู้”.... แต่พี่ชายแสนดีก็ดักคอไว้ได้หมด
“ก็กำลังจะนัดไปเจอกันเนี่ยแหละ” สุดท้าย ยูริก็ยกธงขาว ขอยอมแพ้อย่างเสียมิได้
“ว่าแต่ เคยคุยกันแต่ในเนตแบบนี้ มันเสี่ยงไม่ใช่เหรอ ถ้าเกิดฝ่ายนั้นจะมาหลอกหรือว่าแค่เล่นๆน่ะ” ไดกิช่วยเสริมความคิดเห็นลงไปอีก
“นั่นดิ แน่ใจแล้วเหรอยูริ?”
เอาเข้าไป เจ้าคู่ชู้ชื่นคู่นี้นี่... ช่วยกันตอกย้ำซ้ำเติม เหยียบจมลงดินไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเลยทีเดียว
“นะ...แน่สิ! น้องริซาโกะ เป็นคนดีนะ เราคบกันแบบจริงใจ..จริงๆ” โดนรุมสั่นคลอนความมั่นใจ ยูริก็ถึงกับพูดติดอ่างในตอนแรก
“อืม ถ้าพูดถึงขนาดนั้นแล้วพี่ก็จะคอยดูละกัน”
ถึงยูริจะโตพอที่จะตัดสินใจอะไรๆเองได้แล้ว แต่คนเป็นพี่ก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี....
... ก็น้องชายเขาไม่ได้หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่.. แล้วถ้าหมอนี่พาซื่อส่งรูปตัวเองให้ฝ่ายนู้นดู มีหวังจะรีบตะครุบให้อยู่มือน่ะสิ!
“จะไปไหน ริซาโกะ!!!”
เสียงโทนต่ำตะโกนเรียกเสียงดัง ทำให้สาวน้อยในชุดมินิสเกิร์ตที่กำลังแอบย่องผ่านห้องนั่งเล่น สะดุ้งตกใจยืนตัวแข็ง ...
“โอ่ย พี่ริวนี่เอง นึกว่าแม่ ...ใจหายหมดเลย” สาวน้อยถอนหายใจเฮือกใหญ่ ในขณะที่ โมริโมโต้ ริวทาโร่ พี่ชายคนโตของตนลุกจากโซฟาหน้าทีวี มายืนขวางทางด้วยหน้าตาเคร่งๆ
“ยังไม่ตอบคำถามพี่เลย จะไปไหน?”
“ไป..เดท...ค่ะ” ลากเสียงตอบผู้เป็นพี่อย่างช้าๆ ... ยียวนกันสุดฤทธิ์
“ไปกับใคร?” ริวทาโร่ยืนพิงขอบประตู เอามือกอดอด สายตาหลุบต่ำมองสภาพของน้องสาวตัวดี แล้วตั้งหน้าตั้งตาซักไซ้อย่างเอาจริงเอาจัง จนคนที่โดนซักทำสีหน้าเบื่อหน่ายอย่างเปิดเผย
...กี่ครั้งกันล่ะ ที่เวลานัดเที่ยวแล้วไม่เคยสัมฤทธิ์ผล ...เพราะว่าเจอหน่วยอรหันต์ทั้งสอง (ริวทาโร่กับแม่) ที่คอยเฝ้าสังเกตพฤติกรรมอยู่แทบจะตลอดเวลา....
“พี่เป็นพี่หรือแม่กันแน่เนี่ย... ทำไมเค้าต้องบอกพี่ริวด้วย”
“สาวน้อย เธออายุเท่าไหร่กัน... คิดจะมีแฟนแล้วหรือ?”
“พี่อย่ามาหัวโบราณหน่อยเลย.... เค้าจะมีแฟนมันก็เรื่องของเค้า ตัวเองไม่มีใครเอาก็อย่ามาพาลได้ป่ะขอร้อง” ริวทาโร่ถึงกับสำลักน้ำลายตัวเอง ...ประโยคนี้มันจี้เข้ากลางใจอย่างแรง
.....แต่อย่าคิดเลยว่าแค่นี้จะปล่อยให้ไปง่ายๆน่ะ!..
“กลับเข้าห้องไปเลย.... พี่ไม่ให้ไป” น้ำเสียงเด็ดขาด บวกด้วยหน้าตาเคร่งขรึมจริงจัง เสริมให้ริวทาโร่ยิ่งดูน่ากลัวมากขึ้นทุกที
“ได้ไงล่ะ เค้านัดจิเน็นคุงไว้ที่โยโยหงิแล้วนะ!” ทำให้สาวน้อยริซาโกะที่ตั้งท่าจะเถียงพี่ชายให้แหลกกันไปข้าง ต้องลดระดับโทนเสียงให้ดูนุ่มนวลมากขึ้น ...
“อ๋อ หมอนั่นชื่อจิเน็นเองเหรอ แล้วไปเจอกันยังไงล่ะ?”
“ในเน็ต”
“เน็ตงั้นเหรอ ...ถ้าอย่างนั้นก็หันหลังกลับเข้าห้องไปได้เลย ...หัวเด็ดตีนขาดพี่ก็ไม่ให้น้องคบกับไอ้คนที่รู้จักกันทางเน็ตเด็ดขาด” ริวทาโร่ใช้กำลังบังคับให้น้องสาวหันกลับเข้าห้อง โดยที่เจ้าตัวก็พยายามดื้อดึง โวยวายเสียงลั่น
“พี่มีเหตุผลอะไรมาสั่งห้ามเค้าล่ะ! เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันซักหน่อย ไม่เห็นมีอะไรเสียหายเลย”
“คบหรือไม่คบ พี่ไม่รู้! แต่แน่ใจได้ยังไง ว่าหมอนั่นเป็นคนดี ... เค้าเป็นใครไม่รู้ ไม่รู้นิสัย ไม่รู้หน้าตา ไม่รู้อะไรเลยซักอย่าง.... แล้วทำไมถึงไม่คิดบ้าง!!...ถ้าเค้าตั้งใจมาหลอกเราล่ะ หา! จะทำยังไง?” ริวทาโร่ก็ตะคอกกลับเสียงดังไม่แพ้กัน
.... แต่มันคงสะเทือนใจมากหรือเพราะว่าพี่ชายตาแบ้วกลายร่างเป็นยักษ์มารไปแล้วไม่รู้ ที่ทำให้ริซาโกะถึงกับน้ำตาคลอเบ้า!
“พี่หวังดีนะ ริซาโกะ... โลกข้างนอกน่ะ มันไม่สวยหรูไปทุกอย่างหรอก... เน็ตมันก็แค่เกราะกำบังของมนุษย์นั่นแหละ... ที่ใครอยากจะทำอะไร... อยากจะเป็นแบบไหน..มันก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย”
หลังจากที่พี่ชายดีเด่น ทำน้องสาวร้องไห้ได้สำเร็จไปแล้ว ก็พยายามอธิบายถึงเหตุผลให้ฟังพร้อมกับลูบหัวปลอบโยนเบาๆ
“เชื่อพี่เถอะ... อย่าไปเลยนะ”
จนในที่สุด ริซาโกะก็พยักหน้าให้ริวทาโร่ แล้วยอมเดินปาดน้ำตาป้อยๆกลับเข้าห้องตัวเองแต่โดยดี
“เฮ้อ~”
ริวทาโร่ลอบถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ... เกิดมาเป็นพี่ชายที่หน้าตาดี แล้วมีน้องสาวสวยก็เหนื่อยแบบนี้ล่ะนะ
“อยากจะรู้นัก ใครหน้าไหนมันกล้ามาหลอกล่อริซาโกะของพี่!!”
.
.
ร่างเล็กของยูริ กำลังนั่งชมนกชมไม้อยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง และกำลังอารมณ์ดีแบบสุดๆอีกด้วย .... ใครที่เดินผ่านไปมาก็จะยิ้มแย้ม ทักทาย โบกไม้โบกมือให้เค้าไปทั่ว ...
ทั้งท้องฟ้าที่แจ่มใสไร้เมฆหมอก ... ดอกไม้บานชูช่อออกดอกสวยงามไปเต็มพื้นที่.... อากาศก็เย็นสบายน่านอนเป็นที่สุด ....... อะไรๆก็ดีไปซะหมดแบบนี้แล้วจะไม่ให้อารมณ์ดีได้ยังไง
และที่สำคัญ วันนี้เป็นวันที่ยูริ นัดพบสาวน้อยที่เจอกันในอินเตอร์เน็ตอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ถ้าหากโชคดี ก็อาจจะมีโอกาสได้สานสัมพันธ์กันในฐานะอื่นอีกด้วย
ยูริมองนาฬิกาอีกครั้ง .. ได้เวลานัดแล้ว เขาไม่สามารถบังคับตัวเองให้หยุดตื่นเต้นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนที่มีใครมาสะกิดที่ไหล่เขาแบบนี้!!
“อ้ะ!”
แสร้งทำตัวขวัญอ่อนตกใจง่าย แล้วค่อยหันไปแบบสโลโมชั่นพร้อมกับส่งยิ้มหวานกระชากใจแบบเต็มพิกัด!!
.... นี่เป็นหลักการเบื้องต้น ของการสร้างความประทับใจแรกพบที่ทรงอานุภาพจริงแท้แน่นอน ยูริฟันธง!!!
แต่แล้ว... รอยยิ้มเต็มแก้มของยูริก็ค่อยๆฟีบลงๆๆ เมื่อเขาหันไปเผชิญหน้ากับผู้ชาย...? ผู้ชายที่มีใบหน้าขาว คิ้วเข้ม นัยน์ตากลมโตใสบ้องแบ้ว จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปากค่อนข้างบาง จะเรียกว่ายังไงดีล่ะ ดูน่ารักแบบเด็กผู้ชาย... ไอ้หน้าตาก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่เสียอยู่อย่างเดียว ชอบทำหน้านิ่งๆ ดูดุๆซะจนน่ากลัว ..
“นายคือจิเน็นใช่ไหม?”
แต่ถึงจะยังไงก็เถอะ ... แล้วมันเซ็งป่ะล่ะ นัดสาวน่ารักไว้แท้ๆ แล้วไอ้เด็กตาแบ้วแต่เก็กเข้มนี่เป็นใคร?
“เฮ้ย อย่าบอกนะว่า นายคือ...” ด้วยความวิตกจริต ส่งผลให้สมองของยูริประมวลผลอะไรแปลกๆออกมา ... คิดว่าคนๆนี้คือคนที่เค้าคุยด้วยมาตลอด 2 เดือน ... คิดได้ไง!
“ริซาโกะ ..ใช่ ฉันเอง”
ตอบชัดเจนด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจริงจังจนร่างเล็กถึงกับเหวอ
“หา! พูดเป็นเล่นน่า”
....ไม่เชื่อ!! ร้อยไม่เชื่อ พันไม่เชื่อ...ไม่เชื่อเด็ดขาด!! ไม่มีทาง! ไม่จริง!! เป็นไปไม่ได้ !!!!!! ริซาโกะจังที่น่ารักจะกลายเป็นไอ้เด็กตาแบ้วหน้าดุแบบนี้ได้ไงกัน!!!
“คนที่นายคุยด้วยคือ โมริโมโต้ ริซาโกะใช่มั้ยล่ะ”
“อะ..อืม” ไม่อยากรับรู้ความจริงเลย ...ให้ตาย
“แต่จริงๆแล้วฉันชื่อ โมริโมโต้ ริวทาโร่”
....แต่ความจริงก็ยังตามมาจิ้มเข้าที่หลัง ตอกย้ำให้ยูริรู้สึกหมดหวัง... หมดเรี่ยวแรง ....หมดอาลัยตายอยาก
“ละ...แล้ว มาหลอกฉันทำไม โฮ~”
.... ชีวิตนี้ไม่เคยหนีพ้นจากผู้ชายจริงๆสินะ ขนาดคนที่คุยอยู่ด้วยตั้งนาน มั่นใจว่าสาวหวานแท้แน่นอนพันเปอร์เซ็นต์ยังพลิกผันกลายเป็นเด็กผู้ชายตาแบ้วหน้าดุแบบนี้ไปได้ โฮ~อะฮือๆ โลกนี้ไม่ยุติธรรม...
แอบเหล่มองหน้าดุๆ ที่ยังไง๊ยังไงมันก็ขัดกับตาแบ้วๆ แล้วก็ความน่ารักบนใบหน้า... มองแล้วหงุดหงิดชะมัด ไม่รู้ว่าที่บ้านหุ้นตกหรือว่าใกล้ล้มละลายแล้วรึยังไงฟะ!
“นายหน้าตาก็ดีนี่ แล้วจะมาหลอกริซาโกะทำไม”
ฝ่ายเจ้าของหน้าดุๆ ... ก็ไม่ได้สนใจอาการประหลาดๆของยูริเลยซักนิด ... ตั้งหน้าตั้งตาถามคำถาม ที่คาดว่าน่าจะเตรียมมาจากบ้านลูกเดียว
“หลอก? นายยังกล้าใช้คำนั้นกับฉัน ทั้งๆที่นายไม่ใช่ริซาโกะ ทั้งๆที่บอกกับฉันมาตลอดว่านายเป็นผู้หญิงเนี่ยนะ..... ใครกันแน่ที่หลอกน่ะฮะ!”
บังเอิญว่าคำถามนั้นปนมากับคีย์เวิร์ดต้องห้าม ซึ่งก็คือคำว่า หลอก .. เป็นคำที่น้องริซาโกะ ไม่สิ โมริโมโต้ ริวทาโร่! ปักมันไว้กลางหลัง และกำลังกัดกร่อนไปถึงหัวใจดวงน้อยของยูรินั่นเอง
“นายคิดอะไรกับริซาโกะ รักเหรอ ชอบเหรอ หรือว่าแค่เล่นๆ”คำถามยังถามไม่ทันจะจบดี ยูริก็ทำเสียงดังเข้าข่มด้วยความหงุดหงิด ...
“โว้ย จะถามอะไรอีกเล่า เรื่องมันจบไปตั้งแต่ที่ริซาโกะกลายเป็นผู้ชายอย่างนายแล้วไง!” ยูริอาจจะแค่โวยวายระบายอารมณ์ส่งๆไป แต่เด็กหนุ่มอีกคนที่ได้ฟังกลับไม่ได้คิดง่ายๆแค่นั้นน่ะสิ!
“ผู้ชายอย่างฉันมันทำไม”
แม้จะปิดประเด็นเรื่องริซาโกะไปเรียบร้อย... แต่เรื่องใหม่ก็กำลังคุกรุ่นไม่จบไม่สิ้น!
“โรคจิตไง ... เที่ยวมาหลอกชาวบ้านว่าตัวเองเป็นผู้หญิงน่ะ คิดว่าสติดีนักหรือไง” พออีกฝ่ายทำท่าจะเถียงอะไรกลับมาอีก ยูริก็สวนกลับด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ !
“หยุดๆๆหุบปากไปเลย ฉันไม่อยากเสวนากับคนบ้า ...ลาก่อน หวังว่าคงไม่ได้พบกันอีก” พูดรวบรัดตัดบทจบก็สะบัดหน้า เชิดเดินหนีไปจากตรงนั้น
..... วันนี้เป็นวันที่เลวร้าย ... เลวร้ายสุดๆ!!
“เดี๋ยว!”
เสียงโทนต่ำร้องเรียกตามหลังมา แต่ร่างบางก็ไม่คิดจะสนใจ จนเมื่อเจ้าตัววิ่งตามมายืนดักอยู่ด้านหน้า สองมือกางกั้นขวางทางเดินไว้ทุกทาง ไม่ว่าจะขยับหนีไปทางไหน
“ฟังก่อนสิ” ริวทาโร่พยายามควบคุมอารมณ์ และพูดจาดีๆกับอีกฝ่าย
“มีอะไรอีก” แต่ยูริตอบกลับด้วยน้ำเสียงติดจะรำคาญสุดๆ
...นายทำให้วันดีๆของฉันหายไป รู้ตัวบ้างไหมเนี่ย!
“ตกลงว่านายรู้สึกยังไงกับน้องสาวฉัน” ยูริชะงักไปในทันที
“น้องสาว อย่างนั้นเหรอ” เท่านั้นแหละ ริวทาโร่ทำท่าตกใจยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง แม้ว่าจะไม่อาจช่วยแก้ไขอะไรได้ ในเมื่อเขาเผลอหลุดปากบอกความจริงออกไปแล้วนี่นา~
ร่างบางนิ่งไปชั่วขณะ..... เมื่อนึกทบทวนอะไรได้หลายๆอย่างแล้วก็หันมายิ้มล้อเลียนคุณพี่ชายขี้หวง ที่กำลังหาทางแก้ตัวให้ตัวเองไม่ถูก ได้แต่ยืนทำตาโตแบ้วกระพริบปริบๆ หน้าตาเลิ่กลั่กอยู่แบบนั้น ... เห็นแบบนี้แล้วค่อยเหมือนคนปกติธรรมดาหน่อย นึกว่าจะโปรแกรมมาแค่หน้าดุๆเคร่งๆนั่นอย่างเดียวซะอีก
....โธ่เอ้ย! ที่แท้ก็หวงน้อง .. ไอ้เราก็นึกว่าหลงคุยกับผู้หญิงปลอมๆอยู่ได้ตั้งนาน
คิดได้แบบนั้น ยูริก็ยิ้มอารมณ์ดีขึ้นมาทันที.....
ริวทาโร่มองคนตรงหน้าอย่างแปลกประหลาดใจ เจ้านี่มันเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย... ทำไมถึงเปลี่ยนโหมดได้รวดเร็วขนาดนี้ฟะ.... เมื่อกี้ยังวีนๆใส่เขาอยู่เลยแท้ๆ
“นี่จะบอกอะไรให้ ..นาย... นายชื่ออะไรนะโมริโมโต้”
“ริวทาโร่”
“อืม ริวทาโร่คุง ถ้านายยังไม่ไว้ใจฉันล่ะก็ จะลองคุยกับฉันดูก่อนก็ได้ ถ้าผ่านก็ค่อยให้ฉันคุยกับริซาโกะ ... แบบนี้แฟร์ดีไหมมั้ย”
ยูริมองริวทาโร่ไปขำไป ..คนอะไรทำหน้าเครียดซะตลอดเวลา ...อายุเท่าไหร่กันเชียว ชีวิตมีอะไรให้คิดหนักนักรึไงน้า
ริวทาโร่นิ่งคิดด้วยสีหน้าเครียดๆ คิ้วขมวดเป็นปมอยู่สักพัก ก็พยักหน้าออกมา.. ยูริจึงคว้ามือเด็กชายขึ้นมา ดึงปากกาลูกลื่นจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง แล้วตั้งหน้าตั้งตาจดเมลล์ให้ไว้บนมือ..... โดยไม่ได้สังเกตสักนิดเลยว่า อีกฝ่ายจะรู้สึกอย่างไรกับการกระทำแบบนี้
“อย่าลืมแอดมาล่ะ” ร่างบางโปรยยิ้มหวานทิ้งท้ายไว้อีกนิด แล้วเดินผละออกไป....
ริวทาโร่มองรอยปากกาบนมือของตัวเอง แล้วแอบยิ้มออกมาไม่รู้ตัว... ลายมือน่ารักเกินผู้ชาย แถมยังมีการวาดรูปการ์ตูนตัวเล็กๆทิ้งไว้อีกแน่ะ
... ดูๆไปก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมายนี่นา หวังว่าฉันคงจะมองนายไม่ผิดนะ .....ยูริ
ค่ำคืนนั้นเอง
“อ่า แย่แล้ว เผลอไปล้างมือซะได้” ริวทาโร่เดินงุ่นง่านไปมาหน้าห้องน้ำ ...มองรอยปากกาจางๆ ที่ยังคงหลงเหลือร่องรอยอยู่บ้าง แต่ก็เลือนรางเหลือเกิน
“นี่มันตัว y หรือ u กันแน่วะ” นึกโมโหตัวเองนัก ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะกลับมาแอดเมลล์เจ้าปัญหานี่ให้เสร็จเรียบร้อย ... ลืมตัวจนได้สิน่า
เหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง .... ใกล้ถึงเวลาที่ยัยน้องสาวตัวดีจะกลับบ้านแล้ว ... ทำไงดีล่ะ ทำไงดี!
“อ้า จริงสิ!”
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ~!!
เสียงรัวทุบประตูอย่างกับจะฆ่ากันให้ตาย มาแบบนี้ ยัยริซาโกะต้องรู้แล้วแน่ๆ!
“พี่ริวทำงี้ได้ไงอะ” ทันทีที่เปิดประตูออกไป ไม่ทันได้ทักทายกันตามประสาพี่น้องซักครั้งคำ น้องสาวเขาก็ยืนท้าวสะเอวพูดฉอดๆๆใส่เสียแล้ว
“เธอน่ะนักเรียนเตรียมสอบไม่ใช่หรือไง ทำไมไม่ไปอ่านหนังสือ” แกล้งพูดเฉไฉไถออกนอกประเด็นกันอย่างหน้าตาเฉย
.... ทำไงได้ ก็ตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไงแล้วนี่หว่า เวลาก็ไม่มี ..... สุดท้าย ก็เลยตัดสินใจยึดคอมที่ยัยน้องสาวตัวดีมันนั่งเฝ้าหน้าจออยู่ได้ทุกวันมาไว้ที่ห้องตัวเอง เพื่อขโมยเมลล์ของสุดที่รักมัน! ลงทุนขนาดไหน คิดดู~!
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ อยู่ๆพี่มาย้ายคอมเค้าไปได้ไงอ่ะ”
“คอมเธอที่ไหน มันก็ของพี่ด้วย... ทำเป็นลืมๆ”
“ก็นั่นแหละ แล้วพี่ถือสิทธิ์อะไรมายกคอมเข้าห้องตัวเอง หา!”
“นี่... แม่สาวม.ต้น เอาเวลาที่มานั่งเถียงอยู่อย่างเนี้ยไปอ่านหนังสือสอบเถอะไป”
“พี่พูดไม่รู้เรื่องอ่ะ ไม่ต้องมาอ้างเรื่องสอบเลย เค้าจะเล่นเนต”
ร่างบอบบางของริซาโกะพยายามจะหาทางเข้าห้องพี่ชาย... แต่เจ้าของห้องก็มายืนขวางหน้าประตูไว้
“ทำไม? นัดไอ้เจ้านั่นไว้รึไง” ถามเสียงขุ่นๆ
... นี่มันแอบไปคุยกันตอนเราเผลออีกหรือยังไง?
“พี่ริว! คราวก่อนที่ไม่ให้ไปเจอจิเน็นคุงก็ทีหนึ่งแล้วนะ เค้ายังไม่ได้ขอโทษเลย ปล่อยนะ พี่จะฮุบคอมไปคนเดียวใช่ไม๊”
“โอเค แค่ขอโทษใช่ไหม เดี๋ยวพี่คุยให้ ไปอ่านหนังสือได้แล้วไป”
แล้วริวทาโร่ก็อาศัยความว่องไว แวบเข้าห้อง ปิดประตูลงกลอนแน่นหนาในชั่วพริบตา ...ปล่อยให้น้องสาวตัวดี ยืนโวยวายเคาะประตูปังๆ ก่อกวนไม่เลิก แต่ริวทาโร่ก็ทนทายาทดีเหลือเกินที่ไม่สะดุ้งสะเทือน
สักพักหนึ่ง เสียงจึงเงียบไป .. เป็นไปได้ว่า... ริซาโกะคงโดนท่านแม่มาลากคอลงไปแล้ว เพราะเขาแอบไปกระซิบเรื่องที่เธอนัดพบหนุ่มชื่อจิเน็นมาเรียบร้อย และก็คงโดนยึดมือถือไปตามระเบียบ หมดหนทางได้คุยแน่ ยัยตัวดี หึหึหึ
ริวทาโร่เปิดอินเตอร์เนต sign in เข้าเมลล์น้องสาวที่ตั้งไว้เป็นอัตโนมัติ.... กวาดสายตามองตัวหนังสือที่เรียงกันเป็นพรืด ... นี่ยัยน้องสาวเค้ามันจะบ้าเม้าท์แตกอะไรกับใครเยอะแยะขนาดนี้ฟะ ....ไม่ทันจะได้ทำอะไร คนก็ทักมาไม่รู้กี่หน้าต่างแล้ว!
“อ้ะ เจอแล้ว... ออนอยู่ซะด้วย” ...ฮึ มีแยกห้องไว้เป็นสัดเป็นส่วนเชียว น่าหมันไส้ชะมัด
ริวทาโร่หยิบมือถือขึ้นมาทำการบันทึกทันที ตั้งใจไว้ว่าเสร็จแล้วจะปิดคอมไปทำอย่างอื่นต่อ
แต่แล้วก็มีหน้าต่างหนึ่งเด้งขึ้นมาก่อน ...ถ้าเป็นคนอื่นทัก เค้าก็คงไม่สนใจอะไรหรอก ... แต่พอดีว่ามันเป็นชื่อเมลล์ที่เค้าเพิ่งบักทึกเสร็จไปเมื่อกี้นี้ เลยเกิดอาการฉุนขึ้นมานิดหนึ่ง
....ก็ไหนว่าจะไม่คุยกับริซาโกะจนกว่าจะผ่านแสกนจากฉันน่ะห้ะ! ไม่ทันข้ามวันก็เสนอหน้ามาคุยแล้ว ไว้ใจไม่ได้จริงๆเชียว
Chii_Kun says: นั่น คุณพี่ริวทาโร่ใช่ป่ะ
ด้วยอารมณ์ไหนไม่รู้ที่ทำให้ริวทาโร่ไม่ยอมตอบไปตามความจริงอย่างที่ควรจะทำ แล้วก็นึกสนุกพอจะแอบสวมรอยเป็นน้องสาวตัวเอง ..จึงตัดสินใจพิมพ์ตอบกลับไป
Riza_Riza says: ไม่ใช่ค่ะ นี่ริซาโกะเอง
ริวทาโร่กลั้นขำแทบเป็นแทบตายหลังจากที่พิมพ์จบประโยค กลัวว่ามันจะเสียงดังจนแม่ขึ้นมาจัดการเขาอีกคน
Chii _Kun says: อ่า เหรอ
Riza_Riza says: จิเน็นคุง รู้จักกับพี่ชายแล้วเหรอ
Chii _Kun says: วันนี้ ริซาโกะดูแปลกๆไปนะครับ
(เปลี่ยนเรื่องเชียวนะ ไอ้กะล่อนเอ๊ย)
Riza_Riza says: เอ๋ แปลกเหรอ ...เอ่อ แต่วันนี้ขอโทษมากๆเลยนะที่ไม่ได้ไปพบน่ะ พอดีถูกจับได้ซะก่อน
Chii _Kun says: งั้นก็ไม่เป็นไรหรอก ไว้โอกาสหน้าแล้วกัน
(ไม่มีวันหน้าอีกหรอกเฟ้ย)
Chii _Kun says: นี่ ริวทาโร่ เมื่อไหร่จะเลิกเล่นเนี่ย หา! สวมบทเป็นริซาโกะไม่ได้เรื่องเลย
Riza_Riza says: ก็อยากรู้ว่า นายจะจีบน้องฉันยังไงต่อเท่านั้นแหละ
(แอบเสียหน้าเล็กน้อย ก็คิดว่าแนบเนียนดีแล้วเชียว ทำไมถึงถูกจับได้เนี่ย)
Chii _Kun says: ก็บอกแล้วไง ว่าผมให้คุณพี่แสกนจนกว่าจะพอใจเลยอะ ซักฟอกซะให้ขาวสะอาดไปเลย
Riza_Riza says: ประชดเหรอ คิดว่าฉันไม่ทำจริงหรือไง เอาเบอร์นายมาเลยดีกว่า ฉันไม่ค่อยชอบเล่นเนตเท่าไหร่ เกรงว่าจะคุยไม่ค่อยสะดวก
Chii _Kun says: เอางั้นก็ได้ xx-xxx-xxx แล้วจะรอนะครับคุณพี่เขย
Riza_Riza says: ลามปามๆ นายอายุเท่าไหร่
Chii _Kun says: 17
Riza_Riza says: นายแก่กว่าฉันอีก
เสียงทุบประตูปึงๆ น่ากลัวว่าจะพังลงมา หลังจากที่มันวันนี้มันถูกรองรับแรงกระแทกหนักๆมาหลายครั้งแล้ว ...แว่วๆได้ยินเสียงน้องสาวมาตามลงไปกินข้าว .. นี่คงถูกแม่บังคับให้ขึ้นมาล่ะสิเนี่ย
Riza_Riza says: ฉันต้องไปแล้ว ไว้จะมาฉะนายใหม่ เตรียมตัวไว้ได้เลย จิเน็น ยูริ
Chii _Kun says: คร๊าบๆ
To be con
คู่สุดท้ายนี้ดูเหมือนจะเป็นการจับคู่ที่ธรรมดาที่สุดของเรื่องนี้เลยรึเปล่า .... (ฮา)
ชอบไม่ชอบ ติชมกันได้เสมอนะคะ
ความคิดเห็น