ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chptя 1 : การแข่งขัน [100%]
"นี่ๆ ทำยังไงดีล่ะเทรนด์ ฉันดันบอกฟิวไปแล้วว่าจะมาดูเค้าสารภาพรักกับฉันอ่ะ >< " ฉันง้องแง้งใส่เทรนด์
เทรนด์คือเพื่อนสนิทของฉันเองล่ะค่ะ ยัยนี่ก็รู้เรื่องที่ฉันเป็นทั้งช็อกโกแลตและคาราเมลด้วยล่ะ
"โธ่ อย่าทำให้ฉันงง แทนสรรพนามในประโยคเมื่อกี้ด้วยชื่อหน่อยสิ" เทรนด์บอก
จ้ะๆ กล้าขอ ฉันก็กล้าให้
"นี่ๆ ทำยังไงดีล่ะเทรนด์ ช็อกโกแลตดันไปบอกฟิวว่าจะมาดูฟิวสารภาพรักกับคาราเมลอ่ะ >< "
"อืม เมื่อไหร่เธอจะใช้ชื่อเล่นจริงๆ ของเธอซะทีล่ะ? " เทรนด์ถาม
"ก็... เฮ้ย! ฉันถามเธออยู่ ห้ามเธอถามกลับ -^- " ฉันโวยวายใส่
ฉันในตอนนี้ นิสัยไม่เหมือนกับช็อกโกแลตเลย ฉันกลายเป็นอีกคน ที่น่ารัก เหมือนเด็ก ขี้เล่น ไม่ใช่ช็อกโกแลตที่เย็นชา ดุร้าย แต่สวย -3- แม้แต่ความคิดฉันก็เปลี่ยน ทำไมนะ...
"...สิ ^^ " เทรนด์พูด
เอ๊ะ O_O แต่พูดว่าอะไรอ่ะ ฉันไม่ทันฟังน้า T^T
"เพื่อนรัก พูดอีกทีได้ป่ะ ฉันไม่เข้าใจ T T "
"เฮ้อ เธอเนี่ยน้า พอกลับมาเป็นคาราเมลแล้วก็สมองช้าไปเลยนะ "
"ฉันบอกว่า เธอก็อยู่จนฟิวสารภาพเสร็จ แล้วก็ตอบตกลง แล้วก็ไปห้องน้ำ แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า-สีผม แล้วก็กลับมาเจอฟิว" เทรนด์บอก
"โอ้ ฉลาดล้ำเลิศมาก ขอบคุณย่ะเทรนด์" ฉันพูด
-หลังเลิกเรียน-
"เมลจ๊ะ มีจดหมายมาหาเธอแน่ะ *0* สงสัยจะมีคนมาสารภาพรักกับเธออีกแล้วล่ะ กรี๊ดด น่าอิจฉาจังเลย" เพื่อนคนนึงในห้องพูด
"อืมจ้ะ ^^ " ฉันเอื้อมมือไปรับจดหมายมา
ของฟิวจริงๆด้วย ล่ะ นัดฉันไปที่สวนน้ำพุหลังโรงเรียน ไปเลยละกัน
-สวนหลังโรงเรียน-
"ว่าไงเหรอ เอ่อ...ฟิวใช่ป่ะ? ^^ " ฉันถามพร้อมกับยิ้มสดใสไปให้
"อืม ฉันมีเรื่องจะถามเธอนิดหน่อยน่ะ เกี่ยวกับคนที่ชื่อ 'ช็อกโกแลต' "
เอ๊ะ?
“ทำไมเหรอ อยากรู้อะไรล่ะ... ” ฉันถามพร้อมกับยิ้มใสซื่อส่งไปให้ “แล้วทำไมฉันต้องตอบ ? J “
ฟิวเริ่มหน้าตึงแล้วล่ะ ตายจริง ฉันไม่น่าไปกวนทีนเค้าแบบนี้เลย...
“ฉันชื่อเบอร์มิว ชั้น ม.6/4 เหรัญญิกสภานักเรียน พอจะได้มั้ย? ;) “ ฟิวปรับสีหน้าเป็นยิ้ม แล้วก็ตอบมา
เบอร์มิวเหรอ? ไม่ได้ชื่อฟิวหรอกเหรอ ฉันงงไปหมดแล้วนะเนี่ย แต่ชื่อเบอร์มิวก็ฟังดูคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้แฮะ
“-_-‘ “
“โอ๊ะๆ คาราเมล ไม่เห็นต้องทำหน้าแบบนี้เลย มันไม่เข้ากับบุคลิกใสซื่อของเธออย่างแรงเลยนะ ไม่สิ ต้องเรียกว่า ‘ช็อกโกแลต’สินะ ถึงจะถูก“ ฟิวถาม และยิ้มเยาะ
“ช็อกโกแลต เบอร์เกอร์ฝากข่าวล่าสุดมาบอก” อยู่ๆเขาก็ปรับสีหน้าเป็นจริงจังขึ้นมา
เบอร์มิว! ฉันจำได้แล้ว เพื่อนสนิทที่สุดของเบอร์เกอร์ พี่ชายฉันเอง ฉันออกจากบ้านมาตั้งแต่อยู่ ม.4 แล้วล่ะ วันนั้น ฉันกับเบอร์เกอร์ทะเลาะกัน ก็แค่เพราะเรื่องอูคูเลเล่แค่ตัวเดียว เพราะแฟนของพี่เบอร์เกอร์ ‘คาราเมล’ ไปเรียนต่อที่อเมริกา 2 ปี แต่นี่ก็ 4 ปีแล้ว พี่คาราเมลก็ยังไม่กลับมา พี่เบอร์เกอร์เลยเสียใจมาก และสั่งห้ามใครมาทำให้คิดถึงพี่คาราเมล
ฉันก็แค่นำอูคูเลเล่มาเล่น แล้วทำไมพี่ต้องมาด่าฉันด้วยล่ะ? แถมพี่ยังพาดพิงไปถึงสเป็กของผู้หญิงที่ผู้ชายชอบ พี่บอกว่า อย่างคาราเมลน่ะ นิสัยน่ารักๆ แสบๆบางที เป็นสเป็กของผู้ชายเกือบทุกคน พี่เค้าคงจะไปมีคนอื่นแล้ว แต่ฉันก็เถียง ว่าผู้หญิงแบบที่น่ารัก อ่อนหวานต่างหาก ที่ผู้ชายชอบ จนเบอร์เกอร์ท้าให้ฉันมาหาความจริง ฉันถึงได้ออกมา
กฎก็คือ ฉันจะปลอมตัวเป็นผู้หญิงสองคนที่บุคลิกแตกต่างกันแล้วดูว่าปกติแล้ว บุคลิกไหนได้รับความสนใจจากผู้ชายมากกว่ากัน
“เบอร์เกอร์บอกว่า นี่จะเป็นการแข่งขันครั้งสุดท้ายระหว่างเธอกับมัน ตอนนี้มันทำใจเรื่องคาราเมลได้แล้ว และอยากจะให้เธอกลับไปอยู่ด้วยกันน่ะ เขาฝากจดหมายให้เธอด้วย รายละเอียดอยู่ในนี้แหละ” เบอร์มิวบอก
“อ้อ แล้วก็จำชื่อกับหน้าฉันไว้ด้วยนะ เพราะต่อไปฉันกับน้องชายจะมาหาเธอบ่อยๆแล้วล่ะ :D “
“น้องชาย..งั้นเหรอ? ” ฉันถาม
“น้องชายฉัน ฟิวชั่น ตอนแรกที่ฉันหลอกเธอว่าฉันชื่อฟิว ก็เอาชื่อมันมาหลอกเธอนั่นแหละ โทษทีนะ” เขาบอก
ฉันเม้มปาก
“งั้นก็ แล้วเจอกันนะ เบอร์มิว ฟิวชั่น...”
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ฮิๆ ตอนนี้สั้นนหน่อยนะคะ เพราะอยากตัดจบก่อนที่ช็อกโกแลตจะเปิดจดหมายมาอ่านน่ะค่ะ
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ฮิๆ ตอนนี้สั้นนหน่อยนะคะ เพราะอยากตัดจบก่อนที่ช็อกโกแลตจะเปิดจดหมายมาอ่านน่ะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น