คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My Mission^^
“เออ รุ่นพี่ริวค่ะ คือว่า ฉัน....เออ นี้ค่ะ”
ก่อนที่พวกเราจะได้เข้าห้องเรียน ก็มีรุ่นน้องคนหนึ่งมายืนรอและให้ของบางอย่างแก่ริวแล้วก็วิ่งหนีไป
“เปิดดูเลยว่าอะไรริว”
มีย่าเร่งริวให้เปิดดูสิ่งที่น้องคนนั้นให้มาเมื่อริวเปิดดูก็พบว่ามันเป็นช็อกโกแลต
“ว้าว นายเนี่ยเนื้อหอมใช่ย่อยนะ”
“ของมันแน่อยู่แล้วคนหน้าตาดีซะอย่าง”
“ไม่น่าชมและ”
“นั้นสิ แต่ตอนนี้มันใกล้เวลาเรียนแล้วนะถ้ายังไม่อยากสายกันก็รีบเข้าห้องเรียนเถอะ”
“OK ๆ”
“นักเรียนทุกคนทำความเคารพ / สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ”
“หวัดดีจ้ะ ขอให้วันนี้มีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นกับพวกเธอและเรื่องดีแรกคือ นั้นคือ..........วันนี้ไม่มีเรียน”
“เฮ้ !!!!!!!!!!!!!!”
ติ๊ง หน่อง ต๊อง หนิง
“ประกาศนะค่ะขอให้มาเรีย ซาร่า มาที่ห้องธุรการเดี๋ยวนี้ค่ะ”
“ฮะ ๆ ในที่สุดเรื่องก็ถึงอาจารย์ใหญ่จนได้ เอาตัวให้รอดนะมาเรีย”
เด็กผู้ชายที่แกล้งฉันเมื่อเช้าพูดขึ้น
“ไม่ต้องไปสนใจเลยนะมาเรียรีบไปเถอะเดี๋ยวอาจารย์ใหญ่จะโกรธเอา”
“เขาไม่มีทางกล้าโกธรฉันหรอก”
“ว่าไงนะ”
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไรหรอก”
แล้วฉันก็เดินไปห้องของครูใหญ่
ก๊อก ๆ ๆ
“ขออนุญาตค่ะ”
“เชิญเข้ามาได้”
“มีอะไรเหรอค่ะอาจารย์ใหญ่”
“ไม่ต้องมาพูดเลยเรื่องที่ฉันให้สืบนะเป็นไปถึงไหนแล้ว”
“ฮิ ๆ นึกว่าเรื่องอะไรซะอีก ถ้าเป็นเรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ กลุ่มหัวรุนแรงกำลังวางแผนเพื่อมาโค่นล้มล้างการปกครองที่เป็นอยู่ตอนนี้ เพราะพวกเขาเห็นว่าการปกครองแบบนี้เป็นสิ่งที่ทำให้พวกเขาเสียเปรียบ”
“งั้นรึ”
“นอกจากนั้นฉันยังได้ยินพวกเขาคุยเรื่อง....เออ..”
“เรื่องอะไรล่ะ อย่าอ้ำอึ้งนะ”
“ฉันก็ไม่รู้เรื่องสักเท่าไหร่หรอกค่ะ เพียงแต่ได้เขาพูดกันว่า การสงครามครั้งนี้จะมีเมดูไวลิมาร่วมด้วย”
“ไม่จริงนะ.....”
“คือว่าฉันขอถามหน่อยนะว่าเมดูไซลิมันคืออะไร”
“เมดูไวลิหรือจอมเวทแห่งมนต์ดำ ความจริงแล้วเขาน่าจะถูกฆ่าตายไปตั้งแต่เมื่อ 10 ปีที่แล้วนี่น่า”
“แล้วมันมีค่ายังไงล่ะค่ะ”
“เมดูไวลิ คือจอมเวทที่ชั่วร้ายเขาคิดจะครอบครองโลกทั้งโลก ซึ่งนั้นเป็นความคิดที่อันตรายมาก”
“แล้วเขาถูกฆ่าโดยใครล่ะค่ะ”
“อึก....ก็...จอมเวทมนต์ขาวทั้งสองคน คนหนึ่งเป็นของเผ่าพันธุ์เรา อีกคนเป็นคนของชนเผ่าโรซาหรือพ่อ กับแม่ของเธอนั้นแหละมาเรีย”
“หะ......ไม่จริงใช่ไหมค่ะ แม่ไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังเลยสักครั้ง”
“มันเป็นเรื่องจริง”
“แล้วเร่องมันเป็นยังต่อช่วยเล่าต่อหน่อยได้ไหมค่ะ”
“เขาทั้งสองช่วยกันปราบเมดูไวลิแต่......ว่าพวกเขาก็ได้แต่ปิดผนึกพลังของเมดูไวลิไว้.......”
“แต่ว่าไม่น่าจะมีใครไปเซ่อซ่าเปิดผนึกพลังของเมดูไวลินี่ค่ะ”
“เมดูไวลิมีสาวกซึ่งจงรักภักดีมาก 1 คนเขาคนนั้นชื่อว่าโอซากิซึ่งสายของเราแจ้งมาว่า เขาอยู่ในเมืองของเรา”
“ไม่จริงหรอก ในเมืองเราไม่มีใครที่มาใหม่เลยซักคน”
“แต่ว่าสายพึ่งแจ้งเข้าเมื่อกี้นี้ว่าเขาตายตั้งแต่ตอนเข้าเมืองเมื่อปีที่แล้วแล้วล่ะ”
“เอ๋ ชักงงแฮะ”
“แต่ว่าเราพบหลักฐานชิ้นสำคัญว่าเขาพาใครสักคนเข้ามาในเมืองของเราเพื่อมาเป็นผู้ปลดปล่อยผนึกพลังแห่งเมดูไวลิ”
“ผนึกนั้นอยู่ที่ไหนเหรอค่ะ”
“ชั้นใต้ดินที่ลึกที่สุดของโรงเรียนเรา”
“กว่าจะไปถึงที่นั้นก็คงไม่เหลือชิ้นดีแล้วมั้งค่ะก็แต่ละด่านที่จะต้องฝ่าฟันเข้าไปโหด ๆ ทั้งนั้น”
“ถึงอย่างนั้นเราก็ยังวางใจไม่ได้....เพราะคนที่เข้ามาคราวนี้เป็นผู้ที่มีพลังเวทย์สูงรองมาจากเมดูไวลิ”
“งั้นเหรอค่ะอาจารย์ใหญ่”
“ฉันก็เลยอยากให้เธอตรวจดูว่าใครที่เป็นคนของเมดูไวลิที่แฝงตัวเข้ามาในโรงเรียนของเรา”
“โห หาเรื่องยากให้เราอีกแฮะ แต่ว่าหนูมีวิธีที่ง่ายกว่านี้...”
“วิธีอะไรล่ะ”
“ก็เปลี่ยนไปเป็นหนูไปเฝ้าชั้นใต้ดินแทนไงค่ะ หนูทำแบบนี้ได้อยู่แล้ว เพราะหนูเรียนจบแล้วไม่จำเป็นต้องสนใจเรียนซักเท่าไหร่หรอกค่ะ”
“นั้นสินะทำไมครูถึงคิดไม่ออกนะ”
“อาจเพราะหนูเป็น อัจฉริยะ มั้งค่ะ”
“งั้นมั้ง มาเรีย”
“ฮะ ๆ งั้นหนูกลับก่อนนะค่ะ”
“ฝากไปบอกแม่ของหนูด้วยนะว่าพวกเรายังรออยู่”
“ค่ะ หนูจะไปบอกตามที่อาจารย์ใหญ่สั่งทุกคำเลยค่ะ”
“ฮึ ๆ”
แล้วฉันก็เดินไปที่ห้อง แล้วก็เข้าเรียนตามปกติ จนในที่สุดเลิกเรียน แล้วก็เดินกลับบ้านอย่างด่วนเลย
ความคิดเห็น