คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3
@ ISEU
กรี๊ดกร๊าดดด~~ ฮือฮา~~
“แปะได้แล้วค่าน้องแอปเปิ้ลพาย~” อร๊ายย ยัยพายโดนแล้วอะ อีตาไนต์ต้องลอดขา >/////< กรี๊ดๆๆ
“อ๊าาาาา” พาย หล่อนจะร้องทำไม -*-
“กรี๊ดด ดีใจด้วยนะพาย แต่ฉันช่วยแกไม่ได้ว่ะเดี๋ยวไปตามไอไนต์ให้นะเว้ยย ^^” ฉันยิ้มเยาะเย้ยไปเลยค่ะ แอร๊ยส์ ><
“ไนต์~~~” ฉันแหกปากเลยค่ะ
“ห้ะ ว่าไงยัยแยมม้วน”
“แยมโรล -*-”
“เออยัยแยมโลลิ มีอะไร” อ๊ายย อีตาบ้า กล้าดียังไงมาเรียกฉันโลลิ
“ไปช่วยยัยพายก่อนจิๆ” ฉันจิ้มจึกๆไปที่แขนเขาแล้วชี้ไปทางพาย ตาไนต์หน้าแดงนิดๆแล้วพยักหน้า -0-
“แปะได้แล้วค่ะ” กรี๊ดดดด
“นะ...นาย”
คิดชื่อไม่ออกอ่ะ อ๋อดาว เอ้ยๆ สตาร์
“สตาร์~~” โหยหวนได้โล่ T0T
“หือ?”
“นายห้ามโดนแปะน้าาาา” ชาตินี้ฉันก็ไม่ให้นายลอดขาฉันหรอกย่ะ ฉันใส่ขาสั้นนะ....
เฮ้ยๆ! กรี๊ดดดดดดด!!
“คะ...ใครอนุญาติให้นายลอดขาฉะ....ฉันไม่ทราบยะ” ตะ...ติดอ่างกะ...ทันหันค่ะ
“อ้าว เธอไม่ได้บอกให้ลอดขาหรอกหรอ” >>> อย่ามาตีหน้าซื่อใส่ฉันน้าาาาา
“ไม่ได้บอกโฟ้ยยย -////////-” หน้าร้อนทำไมยัยแยมโรล
“อ่าวหรอ โทษทีนะ แต่เธอเป็นอิสระแล้วละ” ฉันไม่ได้อยู่ในค่ายกักกันชาวยิวนะ -_-
“เออ ขอบใจ” ฉันกระแทกเสียงเพื่อกลบความอาย เขาหันมามองหน้าฉันแล้วยิ้มนิดๆแต่.....โคตรหล่ออะ >//////<
“แปะน้องสตาร์ค่ะ” เหวยๆๆ
“อ้าว โทษทีนะยัยโรลม้วน ช่วยหน่อยสิ” นะ...นายพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉยได้ยังง้ายยยย ผู้หญิงกำลังจะลอดขานายน้าาาาาาา
“อะ...อื้ม .////.” ฉันพยักหน้าเขินๆ (><) แล้วก้มลงลอดขาเขา
“ขอบใจ” นิ่งได้ใจ -.-
“อืม นี่นาย รุ่นพี่เขารู้ชื่อพวกเราได้ไง”
“เธอนี่ไม่รู้อะไรเลยนะยัยบื้อ -*- เธอไม่รู้หรอว่าเขาแอบติดโพสอิทไว้ที่เสื้อด้านหลัง เวลาแปะถึงเรียกได้ถูกต้องทั้งๆที่ไม่เห็นหน้ายังไงละ -_-”
“อะ....ฉันชื่อแยมโรล”
“อืมยัยบื้อ” ฉันบอกว่าชื่อแยมโรล เอ๊ะ!! หมอนี่มันจงใจกวนฉันเรอะ
“เอาเหอะ นายจะเรียกอะไรก็เชิญแต่ว่านะ...”
ป้าบ!! ป้าบ!!
“อุ๊ย! / โอ๊ย!” เจ็บหลัง T_T
“แปะได้แล้วค่ะทั้งสองคน ยืนคุยกันอยู่นั่นแหละ น้องเป็นคู่สุดท้ายค่ะ แปลว่าเกมนี้ เฟรชชี่ปีหนึ่งแพ้ค่าาา แหม เหลือไม่กี่นาทีแท้ๆเลยน้าาาา”
“เอ่อ...ค่ะ” ทำได้แค่รับคำไปอย่างน้านนนนนน
“งั้นนี่คือบทลงโทษค่ะ น้องๆกับคู่ต้องผูกขาวิ่งรอบสนามมภายใน 10 นาที ถ้าทำได้กลับบ้านเก็บเสื้อผ้ามาหอได้เลยค่ะแต่ถ้าไม่ได้.....หุๆๆ” พี่จ๋าาา อย่าหัวเราะแบบนั้น หนูกลัว -3-
“เอ้าพี่ๆสตาฟ ผูกขาให้น้องๆหน่อยจ้า” ว่าแล้วรุ่นพี่ก็พร้อมใจกันแยกตัวไปหาน้องๆ แหม สามัคคีกันดีนะคะ
“อยู่นิ่งๆนะคะน้อง” พี่สาวที่ประกาศเมื่อกี้เดินมาหาทางฉันแล้วผูกผ้าที่ข้อเท้าซ้ายฉันก่อนจะเกี่ยวไปที่ข้อเท้าขวาของผู้ชายข้างๆ -_-
“พี่คะ 10 นาทีมันน้อยไปไหมคะ”
“ไม่น้อยหรอกจ้า พี่ปี 2 หรือปี 1 ปีที่แล้วยังทำได้เลยเนอะวา” แล้วพี่สาวที่เดินเข้ามาใหม่ก็หันมาพูดกับพี่วาที่ลุกขึ้นหลังจากผูกข้อเท้าเราเสร็จ
“เอาละ น้องขา พอพี่เป่านกหวีดก็เริ่มเดินเลยน้า โดยรุ่นพี่จะยืนประจำตำแหน่งถ้ากลับมาหารุ่นพี่ที่ผูกข้อเท้าเราได้คู่นั้นกลับบ้านเก็บของได้เลยจ้า” ข้อเสนอที่ฟังเหมือนง่ายเรียกเสียงโห่ ร้องและกำลังใจได้มากกกก...หรือเปล่า -_-
ปี๊ดดดดดดด (นกหวีดดังแล้วค่า)
“ไป....กรี๊ดดดดด” เริ่มก็ล้มแล้วค่ะ -*- ไม่ใช่ล้มคนเดียวนะ ล้มกันสองคนเลยแม่เจ้า จังหวะสุดท้ายเขายังอุตส่าห์พลิกตัวฉันมาข้างบน กลายเป็นว่าฉันคร่อมอยู่บนตัวเขา O_o
“เอ่อ...โทษที หนักหรือเปล่า >/////<” ฉันลุกจากตัวคนที่นอนทับอยู่อย่างรวดเร็ว
“จะให้ฉันโกหกหรือพูดความจริงละ”
“เอ่อ...พูดมาเหอะ”
“หนักมาก -*-”
“กรี๊ดดดดดดดด นายพูดแบบนี้กับสุภาพสตรีได้ยังไงยะ”
“โว้ย -*- จะกรี๊ดหาอะไร แค่บอกว่าตัวหนักฉันไม่ได้บอกว่าอ้วนซะหน่อยยัยโรลม้วน” แยมอยากกรี๊ดอีกรอบค่ะ -_-
“อ้าว สวีทกันอยู่หรอคะ พี่มาขัดหรือเปล่า แต่ถ้าน้องๆไม่รีบโดนบทลงโทษอีกนะคะ” ฮือ ค่ะ ไปแล้วค่ะๆ
ฉันพยักหน้ารับน้อยๆแล้วค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น ซึ่งตาตายด้านนี่ก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
ปี๊ดดดดดด (เสียงเป่านกหวีด)
เฮ้ย! หมดเวลาแล้วเรอะ
“หมดเวลาแล้วค่าน้องๆ ใครที่ยังไม่กลับบ้านค้า อิอิ ” เสียงรุ่นพี่นี่แบบสะใจมากคะ -_-
“เราคงต้องไปรวมตัวกับคนอื่น...ใช่ไหม” แหม รีบจังนะนาย -*-
“ย่ะ -_-++” ชิส์
“เอาละน้องๆ คืนนี้เพื่อเป็นการลงโทษ น้องๆต้องสลับคู่พาร์ทเนอร์กับเพื่อนที่สนิทที่สุดนะคะ” ฉันมองหายัยพายทันที พอรุ่นพี่ส่งสัญญาณฉันก็ดึงนายตายด้านไปด้วย
“พายยยยยย~~~” แหกปากซะลั่น -*-
“นี่ยัยโรลม้วน เบาๆหน่อยได้มั้ยขี้หูฉันออกมาเต้นระบำแล้วนะ @_@” เอ่อ...โทษที
“ดีเลยแก สลับพาร์ทเนอร์กันนะ” พายดูระริกระรี้ชอบกล แน่สิ ได้เป็นพาร์ทเนอร์หนุ่มหล่อตั้งสองคน ><
“เดี๋ยวแก้ผ้าให้” เฮ้ย
“กรี๊ดดดดดดดดดด”
“เฮ้ย ไม่ใช่โว้ย เดี๋ยวแกะผ้าให้” โอ๊ะ จักจี้พิกลแฮะ พอเขาเอามือมาแก้เชือกที่ข้อเท้า ฉันพยักหน้าหงึกหงักไปงั้นแหละ รู้แค่ตอนนี้หน้าร้อนไปหมดแล้ว หน้าร้อนทำไมเนี่ย ไอหน้าทรยศ
"อะ...ขอบใจนะ” ฉันรับผ้าในมือเขามาแล้วเดินเข้าไปหาไนต์ในขณะที่พายกำลังใช้เจ้าตายด้านผูกข้อเท้าให้ เห็นแล้วมันรู้สึกแปลกๆแฮะ
“เอ้า ส่งมาสิยัยม้วน ฉันจะได้ผูกเชือกให้” อีตานี่ก็กวนตีนตลอดชาติ คงเส้นคงวาสินะ = =
“แยมโรล” ฉันแก้ชื่อตัวเองแล้วส่งผ้าให้ตากวนส้น
"เอาละเสร็จแล้ว” เขาพูดขึ้นหลังจากผูกเชือกแล้ว โห เร็วเว่อร์
“เอาละเสร็จแล้วใช่มั้ยคะน้องแยม”
“ค่ะ พี่วาจะให้แยมทำอะไรต่อคะ” รุ่นพี่ค่ะ ต้องเคารพนิสนุง U_U
“ค่ะ ภารกิจคือต้องฝ่าด่านตรงนู้นให้ได้นะคะ แต่ละคนจะได้ด่านไม่เหมือนกันค่ะ ถ้าทำสำเร็จก่อนพระอาทิตย์ขึ้นพรุ่งนี้จะได้หยุดเรียนค่ะแต่ถ้าไม่สำเร็จก็เรียนตามปกตินะคะ” -0- โหดมากอะ ตายละน้องแยมอยากบ้า
“ค่ะ U-U” ไร้ข้อโต้แย้ง
“เอ้า มัวยืนอึ้งก็ต้องไปเรียนกันพอดี ไปกันเหอะ” นั่นสินะ ตานี่พึ่งได้มากกว่านายตายด้านจริง ฉันหันไปแลบลิ้นให้นายสตาร์แล้วสะบัดหน้าหนี รู้สึกว่ารังสีความงงพวยพุ่ง แยมสัมผัสได้ค่ะ
“อืม ไป” ฉันตอบเขาแล้วพยายามเดินไปพร้อมกัน
“มาแล้วสินะคะ” พี่เห็นหนูมั้ยละคะ (ติดพี่มา)
“ด่านนี้ไม่ต้องผูกข้อเท้านะคะ พี่จะแก้เชือกให้นะ เข้าไปแล้วออกมาให้ได้นะ” พี่สาวว่าแล้วทำท่าก้มลงจะแกะเชือกให้แต่นายไนต์ก้มลงก่อนแล้วขอแกะเอง
“ให้รุ่นพี่มาทำให้มันไม่ดีมั้งครับ เดี๋ยวผมทำเองนะ ^^” ว่าแล้วก็โปรยยิ้มละลายไปให้พี่สาว ทำเอาพี่เขาม้วนไปหลายรอบ -0-
“เอาละไปได้จ้า” พี่เปิดผ้าสีดี่คลุมอยู่แล้วส่งพวกฉันเข้าไป เอาวะ มันจะซักแค่ไหน ภารกิจบ้าแยมโรลมาแล้ววว~~
TALK
TALK 1
ดีค่ารีดเดอร์ ตอนที่ 3 แล้วเนอะ จบซักที ตอนนี้เป็นตอนที่แต่งนานที่สุดเลยล่ะค่ะ เพราะว่าแต่งค้างๆคาๆ >< แต่งได้แป๊บๆก็ต้องปิดคอมเพราะครูเข้าสอน นี่ละน้าชีวิตเด็ก U_U
TALK 2
เดี๋ยวไรต์จะขอเวลาประมาณ 2 วันทำตอนต่อไปนะคะ
สปอยล์ค่ะ
“กรี๊ดดดดด” อะไรเนี่ยยยยย
“เฮ้ย!!”
ความคิดเห็น