เเอสโตโนมี่เดส สงครามมหาเวทย์

ลำดับตอนที่ #6 : ศึกเดือดนํ้าตาเลือด

//สึเทระขํา
สึเทระ : �เจ้านั้นน่ะเหรอ ที่เเกเคยเกืยบได้ต่อยหน้ามันน่ะ
เดริยะ : �ใช่เเล้วละ �ขอให้ทุกคนถอยไปด้วยละ เดียวผมลุยเอง�
//เดริยะ วิ่งลงมาจากชั้น 3 ลงมาชั้น1 เเต่นานิมาห้ามไว้
นานิ : �คุณเดริยะ อย่าออกไปนะค่ะ
เดริยะ : � นี่อย่ามาห้ามนะ เธอคิดจะทําอะไรของเธอน่ะ
นานิ : � ฉันไม่อยากให้คุณ บาดเจ็บน่ะ
//เดริยะก็มองเเละหน้าเเดงนิดๆ�
เดริยะ : � ฉันสัญญาว่าจะกลับมานะ�
//เเละเดริยะก็เดินออกไป เห็นเเละตะโกนไส่ ทาคุยะ
เดริยะ : �เจ้าโง่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เเกยังมีหน้ากลับมาอีกเหรอ
//ทาคุยะ หันมา�
ทาคุยะ : �ฮ่าๆๆๆ นึกว่าใคร ที่เเท้ก็ เจ้าลูกสิงโตที่ทํารถฉันพังเมื่อวันก่อนนี้เองรึ �มีอะไรรึไง เจ้าลูกเเมวน้อย
เดริยะ : �เรีกได้เรียกไปเพราะเดียวเเกก็จะได้ปากบวมเเล้วในวันนี้
ทาคุยะ : �น่าขําจริงๆ อย่างเเกเนี่ยนะจะมาสู้กับฉันได้น่ะ�
เดริยะ : �อย่ามาดูถูกราชันย์เเห่งราศีสิงค์ ดีกว่าไม่งั้นเเกได้ตายโดยไม่รู้ตัวเเน่ๆ
ทาคุยะ : �ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เดริยะ : � �ขําอะไรของเเกน่ะ ฮ่ะ
ทาคุยะ : � �ลูกเเมวก็คือลูกเเมว ฉันไม่เห็นว่าเเกเป็นกระทั้งลูกสิงโต เลย�
//เดริยะ ชักโมโห�
ทาคุยะ : �อาจิล รออยู่นี้ละนะ�
อาจิล : �โชคดีนะท่าน
//ทาคุยะก็พุ่งลงมาที่พื้น
เดริยะ : � วันนี้ปากเเกฉันจะซัดให้เต็มที่เลย�
//เดริยะหักนิ้วรอ
ทาคุยะ : �ฮ่าๆๆๆ เข้ามา
//ทาคุยะ ตั้งท่ารับ
//เดริยะวาปเข้าไปซัดหมัดไส่ซึ่งทั้งคู่หลบไปหลบมาเพื่อลองเเละดูเชิงกันอยู่�
ทาคุยะ : ฮ่าๆ ได้เเค่นี้รึ เจ้าลูกเเมว
//ทาคุยะเตะเข้าก้านคอเดริยะ กระเด็น
เดริยะ : �อักกกกกกกกกกกก
//เดริยะ กระเด็น ไปไกลพอสมควร�
ทาคุยะ : �ตอนนี้น่ะ เเกสู้ฉันไม่ได้หรอกนะ //ยิ้ม
เดริยะ : � ฮ่าๆๆ ข้าเเค่อ่อยๆให้เเค่นั้นละ อย่างเเกน่ะ ฉันไม่จําเป็นต้องสู้กเเละใช้กําลังมากหรอก
//เดริยะพุ่งเข้าไปเตะเเละต่อยใส่ทาคุยะ ซึ่งใช้มือเดียวตั้งรับไว้ได้เเละเตรียมโต้กลับ เเต่เดริยะรู้เเผนเลยหลบเเละจับหักเเขนซึ่ทาคุยะจับล็อคเเละฟาดลงพื้นเเต่ด้วยทั้งคู่หลบ เเรงอัดเลยลงพื้นเเละเกิดระเบิดขื้น
//ตุ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
//เดริยะเลยได้โอกาศก็ซัดหมัด ไส่ ทาคุยะ ตอนเผลอ
เดริยะ : �ไลอ้อนคาดัสเชี่ยน�
//เดริยะ ซัดเวทย์ราชสีห์ไส่ ทาคุยะ ลงไปนอนจุกที่พื้น
ทาคุยะ : � เอ้ย เจ็บใช้ได้นี่ไอ้หนู�
//ทาคุยะก็หลบตอนที่เดริยะพุ่งลงมาเพื่อกระทืบซํ้า�
เดริยะ : �เอาไปกินซะะะะะะะะะะ โดโนกิไนยาคิ ( หมัดราชสีห์คําราม)�
//ทาคุยะ หลบไม่ทันโโดนอัดหมัดที่เต็มไปด้วยความรุ่นเเรงของเดริยะที่ปล่อยออกมา ต่อยซัดหน้าต่อเนีื่ยงอยไปเเต่ทาคุยะก็ตีลังกากลับมาได้
ทาคุยะ : �อย่างเเกต้องเจอนี้�
//ทาคุยะร่างเวทย์เเละชี้นิ้วยิงใส่เดริยะเกราะทะลุ ล้มลง เเต่ก็ยังลุกขื้นมา
ทาคุยะ : �ฮ่าๆๆ รู้ผลละนะ�
//ทาคุยะชาตร์พลังไปที่นิ้วหมายจะยิงใส่ เเต่เดริยะเอามือมารับไว้เเละระเบิดพลังอัดกลับโโดนทาคุยะ ระเบิดทันที
//ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
//เพริงลุกไหมเต็มบริเวณนั้น ร้อนระอุ
เดริยะ : � หึหึ บอกเเล้วไงว่าอย่าดูถูกฉัน เจ้าชายผมสีนํ้าตาล
//เเละเดริยะก็เดินกลับเเต่ ทาคุยะ ลุกขื้นมาได้ เดริยะเลยหันไป
เดริยะ : อะไรกันน่ะ เเก ยังไม่ตายอีกเหรอ
ทาคุยะ : �อย่างข้าน่ะ ไม่ตายด้วยท่ากระจอกๆ ขนาดนั้นหรอกนะ //ยิ้มชั่วร้าย
เดริยะ : �ฮ่าๆๆ ท่ากระจอกๆยังงั้นเหรอ เหอะ อย่างเเกท่ากระจอกๆเเค่นี้ก็น่าจะพอใจได้เเล้วนะ เจ้าชาย
//ทาคุยะลุกขื้นมาปัดๆๆ ฝุ่นที่เสื้อ�
เดริยะ : �เฮอะ เจ้าเอายังไงต่อละ�
ทาคุยะ : � ก็เตรียมตัวตายไงละ เเกน่ะ�
//ทาคุยะรวบรวมเวทย์มาไว้ที่มือ ซึ่งเวทย์นั้นเป็นเวทย์สีดํา�
เดริยะ : �นั้นมัน.....เวทย์เเห่งความมืด นี้หนา
//ทุกคนที่อยู่ในห้องรวม ตกใจ
สึเทระ : �นี้ เจ้านั้นจะไม่เป็นไรเเน่นะ�
//สึเทระ ที่เป็นห่วงเพื่อนพูดขื้น
ชิคุริ : � เจ้านั้นไม่เป็นไรหรอกนะ อย่าห่วงเลย�
ราชิยะ : �เเน่นอนเจ้านั้นน้องฉันเชียวนะ�
คิสึมิ : � เเย่จริงๆนะครับ ที่ต้องไปรับกรรรมเเทนคนอื่นเเบบนี้ หรือว่าจะเป็นกรรมของเค้าเองละครับนั้น เฮ่อ นี้ละมนุอย์ละ
มุเรนิ : �นี้ๆ เงียบๆหน่อยซิ คนจะดูมวย (นั้นไม่ใช่มวยเเล้วมั้งท่าน)
วาชุริ : �ฮ่าๆๆ ดูท่าทางเจ้านั้นจะเก่งเเละเดือดขื้นมากๆเลยนะ ท่าทางจะได้ดูคนสมศักษ์สี
คุมิสึ : �สักขาวดําได้ไหมอะสีมันเเผงนะ
อารีออน : �ท่านก็พูดไปได้นะ เเต่ผมว่าสักสีอะ ไม่เเผงมากหรอกนะ
คารีส : � ตรงลงจะพูดเรื่องอะไรกันละครับนั้น ดูท่าทางตั้งเเต่เรื่องมวยเเล้วมันไม่ใช่อะ
ฟอมัส : �......... //ยิ้ม
จิลรอส : �ขําอะไรเหรอ ฟอมัส ชอบมุขเค้าก็บอกมาซิ ^^
ฟอมัส : �ไม่ได้อยากจะขําเลยนะ //ฮ่าาาาาาาาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จิลรอส : � จากที่ดูพลังของ เดรอยะเพิ่มมามากเอาเรื่องเลยนะนั้น
คารีส : �เเหง่ละ เจ้านั้นมั่นฝึกฝนตัวเองมากๆกว่าคนเเถวๆนี้อีกนะ
//พอพูดเท่านั้นละ ทุกคนหันมามอง
คารีส : � อุ่ย เค้าขอโทษ นะ เค้าพูดอะไรผิดเหรอ T^T
//ทางด้านเดริยะ ก็เตรียมพลังชาตร์ไว้ที่มือ
ทาคุยะ �: � โอ้เตรียมตัวตายเเล้วซินะ
เดริยะ : � �เดียวก็รู้ว่า ใครจะตายกันเเน่ �
//เตรียมเเล้วปล่อยพลังเเละ
เดริยะ � : � �โดโนกิไยนาคิ�
ทาคุยะ : � กิชิเรย์ ( เเรงรับเเห่งความมืด)�
//เเละทั้งคู่ก็ซัดเวทย์ไส่กัน�
//เเละมี บุรุษคนหนึ่ง ผมสีเเดง ในชุดสูทผูกเน็กไท ชุดเรียบร้อย หน้าตาดีเเละหล่อมากๆ สูง �176 �อายุราว �28 เข้ามากลางวง�
//ทั้ง 12 คนเห็นต่างตกใจ
สึเทระ �: �เจ้านั้นใครน่ะ เข้าไปเดียวก็ได้ตายหรอก�
//เเละ เค้าก็รับพลังทั้ง 2 คนนั้นไว้เเละซัดพลังหายไปในอากาศ
เดริยะ �: � คุณเป็นใครกัน�
เรโน่ : � เป็นใครไม่สําคัญ หรอกเเต่ที่รู้ๆฉันน่ะ เป็นคนที่ยิ่งใหญ่มากๆเลยละ // เรโน่ �ผู้ก่อตั้งเเละ ผ.อ �คนปัจจุบัน เเห่งมหาวิทยาลัย เเอสโตโนมี่เดส�
ทาคุยะ �: � เจ้า เรโน่ นี่เองรึ�
เรโน่ �: � ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ ทาคุยะ 1 �ในลูกศิษส์รักของฉัน ในอดีต
//เดริยะ ถึงกลับตกใจ
เดริยะ � : � อะไรนะครับ ทาคุยะ เคยเป็น ศิษส์ที่นี้เหรอครับ�
เรโน่ �: � �ใช่เเต่เค้ากลับทําเรื่องที่ไม่ดีมากๆไปซะก่อนไม่งั้น เธอก็จะเห็นเค้าเรียนอยู่ที่นี้เเล้วละ
ทาคุยะ �: � เฮอะ โชคช่วยไปนะ �เดริยะ �ไม่งั้นฉันคงจะถล่มที่นี้ไปพร้อมกับเเกเเล้ว เชอะ ฉันก็ไม่ค่อยอยากยุ่งกับ ท่านหรอกนะ เรโน่�
//เเละทาคุยะก็เหาะขื้นไปเเละเปิดประตูมิติ�
ทาคุยะ �: � ไว้เจอกันนะ�
//ทาคุยะเเละอาจิลก็เดินกับเข้าประตูมิติเเละก็หายไป
เรโน่ �: � ค่อยยังชั่วหน่อยเฮะ //ยิ้ม //เอาเป็นว่าเธอปลอดภัยก็ดีเเล้วละนะ
�//เรโน่ก็เดินกลับมากับเดริยะ �เเละทั้ง �12คนก็เดินลงมา หา
เรโน่ � : �ฮ่าๆๆๆๆ ดีใจจริงๆนะที่มีคนเเบบเธอมาอยู่ที่นี้
ชิคุริ : �ไม่เป็นอะไรไช่ไหม เดริยะ�
เดริยะ �: �ครับ ขอบคุณคุณ ชิคุริที่เป็นห่วงนะครับ
เรโน่ � �: � พวกเธอเดียวมาพบฉันที่ห้องหน่อยนะ เดียวมีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ เห็นว่าเกี่ยวกับ ยาเเห่งไซกัสนี่ละ�
//เเละทั้ง 12 ก็เดินเข้าห้องตามเรโน่ไป�
//ทางอีกด้าน หนึ่ง ของเหมืองไซกัส
อากีระ �: � เนี่ยน่ะรึ ที่ที่เธอพบมัน
สโน �: �ใช่เเล้วละ ที่นี้ละ ที่ฉันพบ ยาอมตะ นั้น�
อากีระ �: � งั้นก็ดีซิ �//ยิ้ม // คราวนี้เเผนกาลเรา สําเร็จได้ง่ายๆโดยไม่มีพวก ฝ่ายธรรมมะมากวนเเน่ๆ �ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ


โปรดติดตามตอนต่อไป