เเอสโตโนมี่เดส สงครามมหาเวทย์

ลำดับตอนที่ #15 : เเผนกาลลับ

//ทางด้าน ด๊าคโซลที่ได้ดอกไม้ในถ้าตามต้องการ

รีเชีย : ในตอนนี้ แผนกาลเราดำเนินมาถึงแผนกาลรองสุดท้านนั้นคือการคิดค้นตัวยาที่กินเข้าไปแล้วจะทำให้ร่างกายไม่เป็นพิษเพราะตัวยานี้

อากีระ : นายท่าน เจ้าดอกไม้นี้มีสรพพคุณอยู่มาก นายท่านจะเอาไปทำยาแรงอมตะหมดนั้นหามิควร เพราะเราจะต้องศึกษ่าอเกี่ยวกับดอกไม้นี้อย่างระเอียดเพื่อนำมาใช้ประโยชน์ให้ได้ตลอด

สโน : ไม่จำเป็นหรอก อากีระ นายน่ะห่วงองค์กรมากเกินไปแล้วนะ

อากีระ : ทำไมละ ? เจ้าโง่พวกนั้นทำร้ายแผนกาลเราไม่ได้มากมายหรอก ดังนั้นเราต้องทำให้มันเกิดประโยชน์

สโน : แล้วนายคิดว่าจะทำยังไงให้ได้ประโยชน์มากที่สุดละ ?

อากีระ : สาวน้อย ในดอกไม้ 1 ดอกมีสรพพคุณมากมาย ทั้ง ผลิตสบู่ ชมความงาม สกัดทำเครื่องดื่ม ประดับตกแต่งและทำกลิ่นแก่สิ่งต่างๆ แถมสเป็นสีธรรมชาติด้วย และมันต้องมีมากกว่านี้ ดังนั้น ขอให้นายท่านแบ่ง ดอกไม้ไว้ศึกษาซัก 2 ดอกจากที่เก็บมา 10 ดอกด้วยนะครับ

รีเชีย : เอาล่ะๆ ในเมื่อเธอต้องการ เราก็จะให้ตามคำขอเพราะเธอเป็นคนไปนำมันมา เจ้าก็ต้องมีสิทรใช้มัน

อากีระ : ขอบพระทัยนายท่าน

สโน : จะดูละกันนะว่า... จะทำได้อย่างที่พูดไหม

//อากีระ ทำตาขวางไส่สโนเล่นเอาสโนน้าตาคอเบ้าก่อนที่อากีระจะเดินนำดอกไม้ออกไป

อาจิล : ว่าแต่นายท่าน อากีระ ผู้นี้มีสติปัญญาที่เฉียมแหลม ดังนั้นเค้าต้องมีแผนกาลอะไรบางอย่างอยู่ในหัวเป็นแน่ ขอให้นายท่านใช้ให้ ทหารคนสนิตของเค้าติดตามและคอยดู อากีระ ไว้ให้แต่จงดี

รีเชีย : อัน อากีระ อุปมาดังอินทรีย์ที่พึ่งจะโตเต็มวัย ยังไม่รู้วิธีการล่าเหยื่อเก่งดังตัวเต็มที่ ฉไนจะปีกกล้าขาแข็งทำแผนการลับโดยที่ไม่บอกเราได้กัน และก็เค้าก็เป็นคนสนิทของพวกเรามาแต่ไหนแต่ไร ทำไมเธอจึงกล่าวว่าร้ายเค้าเช่นนั้น

อาจิล : ถึงจะเป็นคนสนิทแต่ในบรรดาจักรพรรด์ทั้ง 8 เค้าเป็นคนที่น่าสงสัยว่าจะทรยศพวกเรามากที่สุดเลยนะครับ อย่างน้อยนายท่านก็น่าจะเร่งมองเผื่อไว้บ้างอะไรบ้าง

ชิสึรุ : ทำไมท่านจึงกล่าวหาว่าร้ายท่านอากีระไม่หยุดไม่หย่นกัน ท่านอากีระ เป็นคนดีจะตายไป

อาจิล : ข้าไม่ได้ว่าร้ายเค้าหรอกแต่แค่สงสัย

รีเชีย : เอาล่ะๆ พอได้แล้ว ยังไงเราก็ต้องดูเค้าไปก่อนไม่เช่นนั้นอาจเป็นไปตามที่อาจิลกล่าวไว้ก็เป็นได้ดังนั้น ชิสึรุ และ ชิรินิ ทั้ง 2 จับตาดูอากีระ ไว้ให้ดี เราขอตัว

//และ รีเชียก็เดินหายไป และชายหนุ่มหล่อผมสีฟ้าน้าทะเลผมสั้น ในชุด แบล็คสมิส(มือขวาน ซึ่งเป็นคลาสที่ 3 ของ สมิตหรรือพ่อค้า) สูง 174

เดินโชว์ออฟออกมาพูดว่า

อิไอมารุ : นายระแวงพวกเดียวกันเกินไปรึเปล่า อาจิล ? //โอรสเลี้ยงของรีเชีย ราชาทหารปืนใหญ่แห่งด๊าคโซล

อาจิล : ไม่หรอก นายน้อย อากีระน่ะเกิดในดวงดาวมหาโจร มีสิทรที่จะทำการเสื่อมเสียแก่พวกเดียวกันได้

//และชายหน้าตาดีอีกคน ที่มีผมสีม่วง ในชุด พาราดิน (คลาสสูงสุดของสายนักดาบเวทย์) ก็พูดขื้นว่า สูง 176

ยูรัน :  ท่านก็เลิกพูดแบบนั้นก็จบได้แล้วละนะ ^^ //โอรสเลี้ยงรีเชีย ราชาทหารม้าแห่งด๊าคโซล

อาจิล : นายน้อย...ช่างเถอะ เห็นแก่นายน้อยทั้ง 2 ผมจะไม่พูดต่อละกัน

//และอาจิลก็เดินออกไป

ยูรัน ; แผนกาลนี้สำเร็จไปตามแผนแล้วซินะ ทุกๆคนในที่นี้แยกย้ายกันไปพักได้แล้ว  และก็ทหารนำผมไปหาอากีระหน่อยซิ

//และทหารก็พาไปยังห้องทดลองของอากีระ

อากีระ : อ่า ถวายบังคม นายน้อยของกระหม่อม นายน้อยต้องการสิ่งใดจากผมโปรดบอกกล่าวมาเถอด //อากีระ ยืนชันเข่า

ยูรัน : ลุกขื้นเถอด  นายน่ะทำอะไรอยู่

//อากีระก็ลุกขื้น

อากีระ : ทำการค้นคว้าหา คุณสมบัติของ ดอกไม้นี้ ครับ

//อากีระยื่นถวาย

ยูรัน : ดอกไม้นี้ มีชื่อ หรือ ไม่

อากีระ : มีขอรับ ดอกไม้นี้มีนามตามสถานที่ที่ขื้น คือ ไซกัส เป็นดอกไม้พื้นเมืองที่ขื้นอยู่ในเฉพาะเมืองไซกัว เท่านั้นขอรับ เพราะ ผมส่งทหารในสังกัดไปทำการตรวจสอบก็หาได้เจอดอกไม้นี้ขื้นที่อื่นไม่

ยูรัน : อ่าเป็นดอกไม้หายากซินะ

//และสาวคนหนึ่งที่หน้าตาน่ารักมากๆ ผมสีทอง สูง 170 ในชุด  พรีต (คลาส 2ของ อโคร (นักเวทย์สายรักษา) )ก็กล่าวขื้นมาว่า

ริสะ : ท่านอากีระนี้เก่งเหมือนเดิมนะค่ะ ^^ //แฟนของยูรัน ราชินีทหารม้าแห่งด๊าคโซล

อากีระ : อย่าชมกันเลยนะครับ อ่า ผม ค้นพบแล้วครับ ว่ามันทำอะไรได้ มัน จะทำการฝังร่างและกลืนกินต้นไม้พัน์อื่นและดูดเอาพลังจากต้นไม้มาเพิ่มพลังให้มัน

ยูรัน : งั้นท่านก็น่าจะใช้แผนกาลนี้ในการถล่มและยึดดินแดน ที่ท่านพ่อรีเชีย ต้องการได้ซินะครับ

อากีระ : ตามคำอของนายน้อยขอรับ ทหาร นำมันไปปลุกในสวนซึ่งเป็นการเพิ่มจำนวน แล้วฉันจะทำยาควบคุมมันเพื่อให้มันฟังคำสั่งของเรา

ยูรัน ; สู้ๆละ //แล้วยูรันก็เดินออกไปพร้อมกับริสะ

สโน : ไม่นึกเลยว่าที่รักจะทาได้ดีขนาดนี้ ถึงกับค้นพบว่ามันเป็นพืชที่อันตรายได้เลยเหรอนี้

อากีระ : แน่นอน แล้วรอเตรียมตัวไปทำงานกันภายใน 3 วัน เราจะลุยบุกยึดให้ได้ทั้ง เมือง ซึ่ง จุดมุ่งหมายของดรานั้น คือ เมือง ไอราวรรณ และ เมือง ดรีมทอย และถ้าเราได้เมือง 2 เมืองนี้มาเมื่อไหล่ จะไม่มีใครหยุดมันได้อีกแล้ว 55555

สโน : ทีนี้เงินเดือนจะได้เพิ่มซะทีนะ

//ตัดมาทางด้าน เอรีสึ

จูริน ; อะไรกัน เหนื่อยไวจังนะครับ

//จูรินเอาลิ้นเลียเลือดที่อยู่ที่ดาบจนหมด ซึ่งตอนนี้ เอริสึ โดนไล่ฟันอยู่

เอริสึ ; จะฆ่าฉันน่ะ ขอให้ดูพลังก่อนนะ

จูริน : 5555 อะไรกัน เอริสึ ท่านสู้พลังข้าได้แต่ใช่ว่าทางกายภาพท่านจะสู้ผมได้

//เอริสึโมโห เลยยิงเวทย์เป็นเส้นตรงไส่ซึ่งก็ถูกปัดไปมา และ เอริสึพุ่งเข้าไปเตะเข้าที่หลังจูริน กระเด็นกลับไป

จูริน : ที่แท้ก็ซ่อนความไวในการต่อสู้ไว้ซินะครับ ถ้าอย่านั้น

//จูรินกางคัมภียยักษ์ที่นำออกมาจากกระเป๋าเวทย์ (เป็นกระเป๋าที่ไส่ของอะไรก็ได้อย่างไม่จำกัด ซึ่ง ราคาอยู่ที่ 2000000 เบน+ เป้นอย่างตำ  )

จูริน ; วิชามาร ร่ายพลังเรียกมังกร

//จูรินเรียกมังกรออกมาและพุ่งชนเอริสึ ซึ่ง ก็ต่อยมังกรลงไปจมดิน

จูริน : !!!!!!!!

//ภาพที่จูรินเห็น คือ เอริสึ ใช้สนับเวทย์ ต่อยมังกรลงไปจมกองเลือดที่พื้น

จูริน : อะ อะอะ อะไรกัน ทำไม มังกรถึงอ่อนแบบนั้น ?

เอริสึ ; อยากรู้ก็จะบอกให้  สนับหมัดเวทย์ ระดับ 4 ดาว ซุสตาทรา (ราชาเวทย์มนต์)  ไงละ

จูริน ; ว่าไงนะ ซุสตาทรา งั้นเหรอ อย่าบอกนะว่า สนับหมัดที่มีเพียงคู่เดียวในจักรวาล สนับหมัดในตำนานนั้น ที่สามาตรใช้เวทย์มนต์ต่างๆได้อย่างไร้ขอบเขตและไม่มีวันหมด

เอริสึ ; ฉันยังไม่รู้จักมันเลยนะ เจ้ารู้ได้นี้เก่งจริงๆ

จูริน ; งั้น ฝากไว้ ก่อน เถอะ

//จูรินก็วาปหายไป

เอริสึ : จะรอมาถอนละกันนะ

//ทางด้านจูรินที่วาปกลับมายังวังของตัวเอง

จูริน : บ้าที่สุด คัมภีย์เรา ระดับตั้ง 8 ดาว แต่ว่า ดันไปเจอกับเจ้าอาวุธโกงแบบนั้น ต่อให้มีเราเป็น 10 ก็ใช่ว่าจะชนะ

//และก็มีเสียงหนุ่มรูปงามและน่ารักคนหนึ่ง ในชุด รอทไนค์ (คลาส 3 ของนักดาบ )  เค้าสูง 175 ออกม่วงๆ

เวียน่า : ใจเย็นๆน่า พี่........

จูริน : ข้าไม่เย็นมากมายหรอกนะ ดันไปแพ้เด็กเมื่อวานซื่นมา จะให้หข้าใจเย็นได้ไง

เวียน่า : อ่อพี่ นายท่านให้เข้าเฝ้านะ

จูริน : อ่อ งั้นไป กับข้า เลยละกัน

//ทั้ง 2 เดินทางเข้าไปในวังหลวงทันที และ พอเปิดไปก็พบกับ นักรบ ขุนนาง และเจ้าหน้าที่ต่างๆ มารอ พร้อมกันอยู่ซ฿งในนั้น มีบัลลังค์ซึ่งมีคนประทับอยู่

// ชายคนหนึ่งผมสีขาวยาว ไส่หน้ากากปิดหน้าในชุดนักหมัดม้องค์ สูง 173 ( ม้องค์ = พระ )ได้พูดขื้นมาว่า

??? : วมาแล้วเหรอ นายท่าน เรียกหาอยู่พอดีเลยละ

//และชายผมดำยาว ไส่หน้ากาก สูง 173 ในชุดนักล่า ( ฮันเตอร์ = คลาส 2 ของ อาเชอ = นักธนู )  ก็พูดขื้นว่า

???  :  รีบเข้าถวายบังคมเถอะ

//และจูรินก้เข้าไปข้างในและ ยืนชันเข่า

จูริน & เวียน่า : ถวายบังคมขอรับนายท่าน

//เค้าเป็นคนที่สูง 186 อย่ภายใต้เงาดำ ทำให้ไม่เห็นหน้าของเค้า แต่ ชุดของเค้าคือ พาราดิน

???  : ไปไหนกันมาทำไมถึงมาช้าละ จูริน ?

จูริน ; ออกไปเที่ยวเล่นนิดหน่อยขอรับ

??? : เอาเถอะ ยังไงก็ดีที่เจ้ายังมา ในตอนนี้ แผนกาลของเราที่จะเตรียมไปถึงไหนแล้ว

เวียน่า : ดำเนินไปได้ 50 % แล้วขอรับ

??? : ไม่ได้เรื่อง!!! ทหารรรรรรร

//และเวียน่าก็โดนทหารนายหนึ่งเอาหอกตีเข้าไปที่หลังลงไปนอนเลือดไหลออกปากอยู่ที่พื้น

??? : ฉันให้เวลาพวกแกแล้วนะ เวียน่า แกนี้มันไม่ได้เรื่องจริงๆ

เวียน่า : แต่นายท่าน.....

//ทหารคนนั้นก็ตีซ้าลงไปที่เดิมแบบ เวียน่าร้องควรครางออกมาแบบเจ็บปวด

??? : ทหารร หยุดพอได้แล้ว เอาละ ฉันขะให้โอกาศในการรีบดำเนินงานต่อ รีบไปซะ ทั้งคู่เลย

//จูรินก็ลากเวียน่าที่ทำสายตาแค้นๆเคืองทหารและบุคคลที่เป็นนายท่านก่อนโดนลากออกไป

??? : เฮ่ออ  แต่ก็ไม่เป็นไร ยังไงซะ เจ้านั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่แล้วละ จะไปพึ่งมันมากก็ไม่ได้ซะด้วย //ยิ้ม เอาเป้นว่าข้าจะรอดูผลงานของมัน 555555555555555555555

โปรดติดตามตอนต่อไป