คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : +++ Chapter 6- - - งานเข้า! O.o +++ [โบนัส Pic YulSic เบาๆ - .-]
“วันนี้ไม่มีการบ้านนะ เลิกเรียนได้.. หัวหน้า”
“ค่ะ นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ”
“ขอบพระคุณค่ะ~” เมื่อหัวหน้าห้องบอกทำความเคารพนักเรียนทุกคนก็ลุกขึ้นโค้งให้กับอาจารย์ก่อนจะแยกย้ายไปทำกิจวัตรประจำวันของตัวเอง
“โอ๊ย>o< เลิกเรียนซักที เรียนกับจารย์ฮโยรีคาบสุดท้ายทีไร เลิกช้าทุกทีเลย~” ฮโยยอนบ่นก่อนจะบิดขี้เกียจอย่างแรง “เอ่อ! ซันนี่แกจะไปตรวจดูโรงเรียนเลยป๊ะ?” ฮโยยอนถาม
“อืม แกล่ะ?”
“ไม่อ่ะ~ สารวัตินักเรียนอย่างฉันขอลั้นล้าดีกว่า^O^” ฮโยยอนบอกก่อนจะยิ้มหน้าบานให้
“ตลอดอ่ะแก งั้นฉันไปก่อนนะ ฝากบอกคิดถึงซูด้วยนะ” ซันนี่บอก
“ไม่ได้ๆ ของแบบนี้ต้องบอกเอง~” ฮโยยอนปฏิเสธแบบกวนๆ
“ชิ!” ซันนี่ทำเป็นแกล้งงอนฮโยยอน แต่ฮโยยอนก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ
“ฉันไปแล่ว!! ฝากกระเป๋าไปให้ซูด้วยย่ะ!” ซันนี่พูดงอนๆก่อนจะยื่นกระเป๋านักเรียนให้ฮโยยอนแล้วเดินออกไปจากห้อง
“ทิฟฟี่ไปหาเจสกันม่ะ?” ฮโยยอนหันไปถามทิฟฟานี่ที่กำลังเก็บของอยู่
“อื้ม ไปซิ~” ทิฟฟานี่ตอบยิ้มๆ
แต่...
“เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ต้องโดนทำโทษก่อน!” ขณะที่ทิฟฟานี่กำลังเก็บของอยู่นั้นก็ได้มีเสียงของบุคคลที่ทุกคนกลัวกันทั้งโรงเรียน(ยกเว้นทิฟฟานี่)พูดขึ้น ทำให้คนในห้องหันไปมองเว้นแต่ทิฟฟานี่ที่รู้ว่าเป็นใคร จึงทำเป็นไม่สนใจ “เธอต้องอยู่ทำโทษก่อน!” เจ้าของเสียงบอกขณะเดินเข้ามายังที่ที่ทิฟฟานี่ยืนอยู่ แต่ทิฟฟานี่ก็แกล้งเอาI Podขึ้นมาเสียบฟังเพลงและยังคงไม่สนใจเจ้าของเสียงต่อไป
“หนิ! ที่ฉันพูดเนี่ยได้ยินไหม!” เจ้าของเสียงเริ่มโมโหกับพฤติกรรมของทิฟฟานี่
“เฮ้ยๆ ไอ้แทใจเย็นๆ” ฮโยยอนพยายามห้ามแทยอนไว้เพราะรู้ดีว่าเวลาที่แทยอนโกรธ จะเป็นยังไง แต่แทยอนก็ไม่สนใจคำห้ามปราบของฮโยยอนเลย
“อย่ามาเมินใส่ฉันนะ! ฉันบอกว่าเธอต้องอยู่ทำโทษได้ยินไหม!?!” แทยอนถามบุคคลที่เมินเขาอย่างเอาเรื่อง
“ฮื้มๆๆๆ~~~” แต่ทิฟฟานี่ก็แกล้งฮัมเพลงใส่แทยอน
‘ชักจะโมโหแล้วนะ!’
“ไปกันเถอะฮโย ฉันเก็บของเสร็จแล้ว^^” ทิฟฟานี่บอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินไปหาฮโยยอน
“ฉันบอกแล้วไงว่าเธอไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!” แทยอนที่เห็นว่าทิฟฟานี่กำลังจะเดินหนีไปก็รีบคว้าแขนของทิฟฟานี่ไว้
“นี่ปล่อยฉันนะ!” ทิฟฟานี่ถูกจับไว้เหมือนเป็นโจรผู้ร้ายที่กำลังหนีตำรวจ(หรือนางเอกที่กำลังถูกพระเอกขืนใจ- .-) พยายามสะบัดมือของแทยอนออก
“ไม่ปล่อย! เธอต้องไปถูกทำโทษก่อน!” แทยอนพูดด้วยเสียงที่หนักแน่น
“ตอนแรกฉันกะไว้ว่าจะให้เธอทำความสะอาดพื้นที่สนามแบบสบายๆ แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้ว.. ฉันจะให้เธอไปขัดห้องน้ำของชั้น6ทั้งหมด!” ‘อยากทำให้ฉันโมโหเองนะ!’
“ฉันไม่ไป ฉันไม่ผิด!” ทิฟฟานี่บอกแล้วพยายามสะบัดมือแทยอนทิ้ง แต่มือแทยอนก็ยังคงไม่หลุดออก ‘อุ้งทีนสุนัขหรือทีนตุ๊กแกกันแน่นะ เหนียวชะมัด-_-!’
“ยังจะมาปฏิเสธอีกหรอ? กระโปรงก็สั้น ใส่กำไลสีก็ฉูดฉาดเกิน ยังบอกว่าตัวเองไม่ผิดอีกหรอ!” แทยอนตะคอก ‘ยอมรับความผิดซะบ้างสิ ยัยหมียองเอาแต่ใจ- -!’
“เฮ้ยๆ ใจเย็นกันก่อน~” ฮโยยอนพยายามเข้าจะมาแก้สถานการณ์
“แกไม่ต้องมายุ่งเลย ยังไงวันนี้ฉันก็จะทำโทษยัยหมียองให้ได้!” แต่แทยอนยังยืนยันคำเดิมก่อนจะลากทิฟฟานี่ออกไปจากห้องเรียน โดยมีสายตาอยากรู้อยากเห็นของกลุ่มนักเรียนมองตามไปตลอดทาง (แทโหดอ่ะ... อย่ามาเป็นประธานนักเรียนโรงเรียนเค้านะ><! :ไรเตอร์ ฉันอยากไปตอนไหนมิทราบ?!?:แทกู)
“ช้านนนม๊ายยยป๊ายย.. ปล่อยช้านนนนนนนน!!!!!!”
“งานเข้าแล้วO.o!” ฮโยยอนพูดกับตัวเองโดยที่ไม่อยากจะคิดถึงสภาพของทิฟฟานี่ที่ถูกลงโทษ “ต้องไปบอกทุกคนแล้ว” แล้วฮโยยอนรีบวิ่งลงไปบอกข่าวกับเพื่อนๆ
“ทุ๊กโค๊นนนนนน>O<”
“ข้อนี้นายต้องใช้สูตร... อ่ะ-อ้าว ฮโย?” เจสสิก้าที่กำลังสอนการบ้านยูริทักเพื่อนสนิทเมื่อเห็นเขาวิ่งหน้าตาตื่นมาแต่ไกล
“มีไรวะ วิ่งหน้าตั้งมาแต่ไกลเชียว” ยูริถาม
“ไอ้แทๆ เหอๆ ทิฟฟี่ๆ เหอๆ” ฮโยยอนที่วิ่งมาราธอนลงมาจากชั้น6ของอาคารเรียนหอบกับการวิ่งจนพูดไม่รู้เรื่อง
“ใจเย็นๆ ค่อยๆ พูดเดี๋ยวก็ชักตายพอดี~” ซูยองบอกก่อนจะพัดให้ฮโยยอน
“ไอ้แท เหอๆ ทำโทษทิฟฟี่ เหอๆ ให้ขัดห้องน้ำ!” ฮโยยอนตอบไปก็หอบไป
“อ๋อ~ ไอ้แททำโทษฟานี่...”
“ฮ่ะ?!? ขัดห้องน้ำOoO!!!” ทุกคนยกเว้นยุนอาผู้ไม่สนใจโลกภายนอกกับซอฮยอนผู้ไม่รู้เรื่องอุทานขึ้น
“เออ! ขัดห้องน้ำชั้น6ทั้งหมด!”
“ทั้งหมด!!!” ทุกคนอุทานอีกครั้ง ยกเว้นยุนซอเหมือนเดิม
“เฮ้ย! ชั้น6มีห้องน้ำใหญ่ๆทั้งหมด4ห้องย่อยอีก16ห้องไม่ใช่หรอ?!?” ยูริถามขึ้น
“ก็เออน่ะซิ!”
“แบบนี้ทิฟฟี่แย่แน่” ซูยองบอกอย่างไม่อยากคิด ‘ขัดห้องน้ำ16ห้อง ไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะโคตรกินแรงขนาดไหน- -^’
“ยูลไปขอร้องแทให้ช่วยผ่อนโทษฟานี่หน่อยซิ...” เจสสิก้าที่กลัวเพื่อนตัวเองกำลังจะแย่กับบทลงโทษมหาโหดชองแทยอนหันมาขอร้องยูริ
“จะให้ฉันช่วยอะไรได้ล่ะ? ป้าก็รู้ว่าถ้าไอ้แทมันตัดสินใจอะไรไปแล้ว มันก็ต้องทำสิ่งนั้น โดยไม่มีใครขว้างมันได้” ยูริบอก ‘ที่เงี้ยล่ะเรียกยูล ปกติล่ะเรียกยูลิงตลอดเลย ป้าเป็ดเอ้ย!!!’
“แต่แกเป็นรูมเมทกับแทกูไม่ใช่หรอ? แกก็น่าจะช่วยพูดได้หนิ” เจสสิก้าบอก
“เค้ากลัวไอ้แทจะตาย ป้าก็รู้ ถึงเป็นรูมเมทของมันก็จริง แต่ฉันไม่กล้าหรอกนะ~” ‘ฉันกลัวมันจริงๆนะ เวลามันโกรธน่ะ ฉันคนหนึ่งแหละที่ไม่ขอเข้าใกล้มัน’
“เคยพึ่งอะไรได้บ้างมั๊ยเนี่ย!?!” เจสสิก้าบอกอย่างไม่สบอารมณ์
“อ้าว?!? ป้าเองก็เป็นเพื่อนร่วมห้องมันไม่ใช่หรอ? ทำไมไม่ขอร้องเองล่ะ?”ยูริถามกลับ
“ฉันขอให้ช่วยแค่นี้ไม่ได้ใช่ไหม?!?” เจสสิก้าถาม
“ก็เค้ากลัวมันหนิ ป้าก็ขอร้องมันเองซิ” ยูริพูดด้วยอาการน้อยใจ
“ทีนายมีปัญหาฉันก็ช่วยนายทุกอย่าง แต่ฉันขอแค่ให้ช่วยพูดกับแทยอนแค่นี้ล่ะทำไม่ได้!” เจสสิก้าบอกอย่างไม่สบอารมณ์
“เฮ้ย เจสใจเย็นๆ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดไอ้ยูลมันซักหน่อย จะไปหาเรื่องทะเลาะกับมันทำไม?” ซูยองที่เห็นสถานการณ์ไม่สู้ดีพยายามจะให้เจสสิก้าสงบสติอารมณ์ ‘ทะเลาะกันแบบนี้ ไม่ได้จบด้วยการวิ่งไล่จับแน่ๆ’
“นั่นน่ะซิ เพื่อนกันนะเจส” ฮโยยอนเสริม
“หรอ? เพื่อนหรอ? ฉันไม่มีเพื่อนใจดำแบบนี้หรอก!” เจสสิก้าตะคอก
“เจส...”
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง?” ยูริถาม
“ก็หมายความอย่างที่พูดนั่นแหละ ฉันไม่มีเพื่อนใจดำ!” เจสสิก้ายังคงย้ำคำเดิมก่อนจะหันหน้าหนียูริ
“หรอ งั้นฉันก็ไม่ใช่เพื่อนเธอแล้ว...ซินะ” ยูริถามและมีน้ำใสๆคลออยู่ที่เบ้าตาก่อนจะกำมือแน่นและเดินออกมาจากศาลาริมน้ำ
“ไอ้ยูล ไอ้ยูล!” ซูยองกับฮโยยอนพยายามเรียกยูริไว้ แต่ก็ไร้ผลเพราะตอนนี้ยูริได้เดินออกไปแล้ว
“เจสนี่แกเป็นบ้าอะไรเนี่ย ไปว่าไอ้ยูลทำไม!” ฮโยยอนถามอย่างไม่เข้าใจ
“เดี๋ยวฉันไปดูไอ้ยูลก่อนนะ” ซูยองบอกก่อนจะแยกตัวออกไปหายูริ
“เจส ทำไมพูดแบบนั้นกับไอ้ยูลล่ะ? ไอ้ยูลมันไม่ได้ผิด ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยนะ!” ฮโยยอนถามอย่างไม่พอใจ
“ก็ฉันขอให้ช่วยแค่นี้ มันก็ไม่ยอมช่วย คนเป็นเพื่อนกันน่ะมีอะไรก็ต้องช่วยกันซิ!”
“แต่เพื่อนกันน่ะ เขาไม่โทษเพื่อนกันแบบนี้หรอกนะ” ฮโยยอนพูดสวนขึ้นไปทันที ทำให้เจสสิก้าอึ้งไปเล็กน้อย
“เจส ฉันก็เห็นด้วยกับฮโยนะ ไอ้ยูลมันไม่ได้ผิด ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย แต่เธอกลับไปโกรธมัน เธอทำแบบเนี่ยมันเท่ากับว่าไอ้ยูลเป็นแค่ที่ระบาย ไม่ใช่เพื่อนของเธอนะ” ยุนอาซึ่งปกติเป็นคนพูดน้อยและไม่สนใจโลกครั้งนี้ได้พูดเตือนสติให้กับเจสสิก้าในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง
“เจสสิก้า...ถึงฉันจะเป็นคนที่เข้ากลุ่มมาใหม่และไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรก็จริง แต่ว่าสิก้าทำแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ ถึงยูริเขาจะช่วยสิก้าไม่ได้จริงๆ สิก้าก็ไม่ควรจะไปโกรธเขานะ” ซอฮยอนเสริม
“แต่เวลาที่เขาขอให้ฉันช่วยอะไร ฉันก็ช่วยเขาตลอด แต่ฉันขอร้องบ้าง เขากลับ...”
“เขาน่ะใคร เขาคนนั้น ไม่ใช่เพื่อนเธอหรอ ?เธอก็รู้ไม่ใช่หรอ ถึงปากจะบอกว่าช่วยไม่ได้ ไม่กล้า ไม่ทำ แต่ถ้าเธอหาคนช่วยไม่ได้จริงๆ คนสุดท้ายที่ช่วยเธอได้ก็คือไอ้ยูล ไอ้ยูลมันก็คอยช่วยเธอทุกครั้งเธอจำไม่ได้หรอ? ตลอดเวลา5ปีที่เธออยู่กับมันมามันไม่มีความดีเลยรึไง? ”ยุนอาพูดแทรก
“คือฉัน...”
“ไปขอโทษไอ้ยูลมันเถอะ” ฮโยยอนบอกก่อนจะวางมือลงบนไหล่เจสสิก้า
“แต่ฉันไม่ผิดนะ..”
“แต่ก็ไม่ได้ถูกหนิ” ยุนอาบอก
“ฉัน...”
“เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนก็ได้” ฮโยยอนบอกยิ้มๆเพื่อให้กำลังใจเจสสิก้า
“อืม...” แล้วเจสสิก้ากับฮโยยอนก็ออกมาจากศาลาเพื่อจะไปขอโทษยูริ
“ว้าว~ นายยง เมื่อกี้นายเท่มากเลยนะ” ซอฮยอนบอกแล้วตบมือให้ยุนอายกใหญ่ ยุนอาจึงส่ายหัวกับท่าทางบ๊องๆของซอฮยอน “ทำไมคนไม่สนใจโลกภายนอกอย่างนายถึงมีคำคมเท่ๆแบบนี้ด้วยล่ะ” ซอฮยอนถามหน้าซื่อ
“ก็เพราะพวกนั้นเป็นเพื่อนฉันไง ถ้าเป็นคนอื่นฉันก็ไม่สนใจหรอก” ยุนอาตอบหน่ายๆก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะ
“นี่ๆ ไม่ต้องมาเนียนเลยนะ การบ้านนายเหลืออีก5ข้อลุกขึ้นมาเลย!” ซอฮยอนบอกก่อนจะดึงยุนอาขึ้นมา
“โอ๊ย ขี้เกียจอ่ะ-*-” ยุนอาบ่น
“ไม่ต้องมาขี้เกียจเลย ไม่งั้นฉันจี้เอวจริงๆด้วย!”
“อือๆๆ ทำก็ได้” ‘นี่ฉันมีแฟนหลอกๆ หรือมีแฟนจริงๆกันแน่เนี่ย จะบังคับอะไรนักหนาT^T’
ทางด้านแทนี่
“เอ้านี่ อุปกรณ์ขัดห้องน้ำทั้งหมด เริ่มที่ห้องนี้ก่อน เดี๋ยวค่อยไปห้องข้างๆ” ร่างเล็กบอกก่อนจะโยนของทั้งหมดลงบนพื้น
“นี่ จะส่งของให้น่ะ ส่งให้มันดีๆได้ไหม ไม่มีมารยาทเลยจริงๆ” ทิฟฟานี่บ่นกับการกระทำของแทยอน ‘ไอ้ประธานหมาหน้านิ่งจอมเผด็จการสุดเถื่อน!’ (มาครบในชุดเดียว~)
“อย่างเธอน่ะ ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทหรอก” แทยอนบอกนิ่งๆ ‘ถึงตาฉันเอาคืนบ้างแล้ว!’
“นี่นาย!”
“ทำไม?!? ฉันว่าเอาเวลาที่เธอมาเถียงกับฉันไปทำความสะอาดดีกว่าไหม จะได้เสร็จเร็วๆ” แทยอนพูดด้วยเสียงที่ล้อเลียนทิฟฟานี่อย่างเห็นได้ชัด’
“ไอ้ประธานจอมเผด็จการ!”
“จ๋า?” แทยอนล้อ
“ไอ้หมาหน้านิ่ง!”
“ว่าไงจ๊ะ?”
“ไอ้คนชอบใช้อำนาจ!”
“หร๊อ?”
“ไอ้ๆๆๆๆ......” ‘คิดไม่ออกอ่ะ-*-’
“อะไรหรอ?”แทยอนยังคงล้อทิฟฟานี่อย่างมีความสุข ‘วันนี้รู้สึกดีจริงๆ’
“ไอ้เตี้ย กลับบ้านไปหานมกินเลยไป!!!!” เพราะทำอะไรแทยอนไม่ได้ ทิฟฟานี่จึงรู้สึกโมโหมาก
“ปรี๊ดดดดดดด เพรี๊ยง!” ทันทีที่ได้ยินคำพูดดูถูกของทิฟฟานี่ อารมณ์แทยอนก็ถึงกับพุ่งปรี๊ดจนปรอทของความอดทนแตก
“เมื่อกี้เธอว่าไงนะ?” แทยอนถามเคืองๆ
“ก็ว่าว่านายเตี้ยไง! แล้วก็ไล่ให้กลับบ้านไปหานมกิน มีไรม๊ะ?” ทิฟฟานี่พูดเย้ยแทยอน
“ถอนคำพูดเลย!”
“ฉันไม่ใช่ธนาคาร ถอนไม่ได้;’P” ทิฟฟานี่บอกก่อนจะแลบลิ้นใส่แทยอน
“จะถอนไม่ถอน- -++”
“ไม่!” ทิฟฟานี่ยังคงยืนยันคำเดิม
“ไม่ถอนฉันจูบ!” แทยอนบอกก่อนจะเดินเข้าไปหาทิฟฟานี่ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้กับทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่อึ้งกับพฤติกรรมของแทยอนในตอนนี้มากจนทำให้เธอต้องถอยหลังจนติดกำแพงและตอนนี้หน้าของทั้ง2 ห่างกันไม่ถึงคืบ
“ตุ๊บๆๆ” การกระทำของแทยอนในตอนนี้ ทำให้ทิฟฟานี่ทำอะไรไม่ถูกและหัวใจก็เต้นแรงมาก ‘ไอ้หมาบ้า เอาหน้าของนายออกไปนะ>///<’
“ตกลงจะถอนคำพูดไหม” แทยอนยังคงถามคำถามเดิม
“ไม่...” ทิฟฟานี่ยังคงตอบคำตอบเดิม แต่เสียงเริ่มเบาลง
“แน่ใจนะ?” แทยอนถามก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์
“เออ...” ‘สมองอ่ะแน่ใจ แต่ใจฉัน...’ “อ่ะ-อ่ะ-เอาหน้าของนาย อ่ะ-อ่ะ-ออกไปนะ....” ทิฟฟานี่พยายามจะพูดให้ดูเข้มแข็ง แต่มันก็ดันติดอ่างออกมา ซึ่งมันก็ทำให้แทยอนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างผู้มีชัย
“ก็ถอนคำพูดก่อนซิ” แทยอนยังคงยืนยันคำเดิม ‘แกล้งยัยนี่สนุกดีแฮะ’
“ม่ะ-ม่ะ-ไม่...” ทิฟฟานี่ยังคงตอบคำตอบเดิม ‘ไอ้หมาหน้านิ่ง ไอ้คนตายด้าน ฉันเขินนะ>//////<’
“ตกลงจะไม่ถอนใช่ไหม?” แทยอนถาม
“ช่ะ-ช่ะ-ใช่...” ‘จะติดอ่างทำไมเนี่ยฉัน!?!?! >/////<’ เมื่อทิฟฟานี่ยืนยันที่จะไม่ถอนคำพูด แทยอนจึงค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิม ‘อร๊ากกก!!! อย่าเข้ามานะ ฉันมีพระน่ะ><’
“ต่ะ-ต่ะตกลง ฉะ-ฉะ-ฉันจะถอนคำพูด” และแล้วประโยคที่แทยอนรอคอยก็หลุดออกมาจากปากของทิฟฟานี่
“ฮึๆ งั้นก็พูดซิว่าฉันไม่ได้เตี้ย แค่ตัวเล็กเฉยๆ อ้อ แล้วก็พูดด้วยว่าประธานนักเรียนคิม แทยอน ดูดีที่สุดสำหรับเธอ” แทยอนบอกยิ้มๆ แต่ทิฟฟานี่ก็ต้องอึ้งในประโยคท้าย
“ทะ-ทะ-ทำไม? ฉะ-ฉันถึงต้องบอกว่า นายดูดีที่สุดสำหรับฉันด้วยล่ะ?!?” ทิฟฟานี่ยังคงถามแบบติดอ่างอยู่ เพราะแทยอนยังคงไม่เอาหน้าออกไป
“ความสุขของฉัน เธอมีหน้าที่พูดก็พูดไป” แทยอนตอบ
‘ปากพาซวยแท้ๆเลยฉัน ไม่น่าไปกระตุกหางไอ้หมาหน้านิ่งเลย><’
“ฉ่ะ-ฉ่ะ-ฉันไม่พูด ม่ะ-ม่ะ-ไม่ได้หรอ?” ทิฟฟานี่ต่อรอง ‘ดูดีที่สุดสำหรับฉันหรอ? แหวะ! ขี้เหร่ที่สุดน่ะสิไม่ว่า อยากจะพูดอยู่หรอกนะ แต่ถ้าพูดไปโดนหมอนี่ลงโทษหนักกว่าเดิมแน่ _ _’
“ได้”
“จริงอะ?”
“แต่ต้องโดนจูบ”
“นาย!...”
“ตกลงจะพูดไหม?” แทยอนถามแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิมอีก
‘ไอ้หมาบ้า รู้ตัวบ้างไหมว่าจมูกนายกับจมูกฉัน...มันชนกันแล้วนะ///><///’
“พูดๆๆ ฉันจะพูดแล้ว แต่นายเอาหน้าของนายออกไปก่อนได้ไหม?” ทิฟฟานี่กลั้นหายใจพูดรวดเดียวจบ เมื่อได้ยินคำพูดที่เหมือนเป็นการยอมแพ้ของทิฟฟานี่ แทยอนจึงยิ้มออกมาอย่างรู้สึกดี
“พูดซิ”
“อ่ะ-อ่ะ-เอาหน้าออกไปก่อนซิ!”
“ก็พูดก่อนซิ”
“นาย!...”
“ฉันจะนับ1-5 ไม่งั้นเธอโดนจูบ 1.. 2..”
‘เอ๊ะอ๊ะก็จูบ เอ๊ะอ๊ะก็จูบ ไอ้หมาหื่น-*-’
“ประธานนักเรียนคิม แทยอนไม่ได้เตี้ย แค่ตัวเล็กเฉยๆ และก็ดูดีที่สุดสำหรับฉันด้วย”เมื่อทิฟฟานี่พูดจบแทยอนก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เพราะตัวเองสามารถเอาชนะทิฟฟานี่ได้ ก่อนจะหันหลังให้ทิฟฟานี่
“นายจะไปไหน?”
“ไปตรวจโรงเรียน เธอน่ะขัดห้องน้ำไปเลย เดี๋ยวฉันจะกลับมาดูผลงาน อ่อ! แล้วไอ้ประโยคที่เธอพูดเมื่อกี้อ่ะ ฉันบันทึกไว้แล้วนะ” แทยอนบอกยิ้มๆก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป ปล่อยให้ทิฟฟานี่ยืนค้างอยู่คนเดียว
“อร๊าย!!! ไอ้หมาหน้านิ่ง ไอ้ประธานจอมเผด็จการ ไอ้หมาบ้า ไอ้ๆๆๆๆๆ... อร๊าย คอยดูนะ ซักวันฉันจะเอาคืนให้สาสมเลย!” ทิฟฟานี่ได้แต่วีน(กับตัวเอง)แต่ก็ทำอะไรแทยอนไม่ได้ เพราะตอนนี้แทยอนออกจากห้องน้ำไปแล้ว
“ฮ่าๆๆ แกล้งยัยหมียองรู้สึกดีๆชะมัด~” แทยอนเดินลั่นล้าไปตลอดทางเดิน และตอนนั้นเอง
“ไอ้แท...”
“อ้าว ไอ้ยูล มีไรวะ?” แทยอนถามอย่างอารมณ์ดี
“คือว่าฉัน....”
------------------------------------------------------------------------------------------
โบนัส เบาๆ สำหรับคนบ้าคู่รอยัลอย่างเรา -.-
สั่งเกตุผ้าสีแดงที่ข้อมือสิกดีๆนะจ้ะ
มันเขียนคำว่า Yuri Now ซึ่งเป็นของยูริที่แฟนคลับให้ยูลไป
แต่สิก้าเอามาใส่ เอ๊ะมันยังไงกันว่า ?!?
ไปจิ้นกันเอาเองนะรีดเดอร์XD
สำหรับใครที่เห็นแล้วก็...ดูให้ชัดๆเลย-w-;
ถ่ายที่สนามบินอินชอน วันที่9ส.ค. 54 - -b
ความคิดเห็น