คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : +++ Chapter 3- - - บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต(หรือเวรกรม?) +++
เวลาพักกลางวัน
ที่โรงอาหาร
“ฉันล่ะอยากจะบ้าจริงๆเลยนะสิก้า ประธานบ้าอะไรก็ไม่รู้เผด็จการชะมัด!”
“ใจเย็นฟานี่ แกยังต้องเจอเขาอีกนานนะ~”
“ชิ! นี่ถ้าฉันไม่คิดถึงแก ฉันคงไม่ขอป๊ะป๋ามาแลกเปลี่ยนที่นี่หรอก”
“เหอะๆ เอ่อ...แล้วแกจะอยู่ทำโทษตอนเย็นไหม?!?”
“ไม่มีทางหรอก~ หมอนั่นไม่รู้หรือไงว่าพ่อฉันเป็นใคร?”
“ถึงเขารู้ เขาก็ไม่สนหรอกฟานี่ ระดับแทกูน่ะ”
“แทกู ชื่อเล่นหมอนั่นหรอ? แกรู้จักหมอนั่นด้วยหรอ?”
“รู้จักดีเลยล่ะ~” เจสสิก้าบอกยิ้มๆ ทำให้ทิฟฟานี่มองงงๆ
“ถึงแล้ว โต๊ะทานข้าวของกลุ่มฉัน” เจสสิก้าบอกก่อนจะมาหยุดอยู่ที่โต๊ะๆหนึ่ง ซึ่งมีคนคุ้นหน้าคุ้นตาของเจสสิก้านั่งอยู่เต็มโต๊ะ
“ทุกคนนี่เพื่อนของฉันที่เป็นเด็กแลกเปลี่ยน ชื่อทิฟฟานี่นะ”เมื่อเดินมาถึงโต๊ะ เจสสิก้าก็แนะนำทิฟฟานี่ให้ทุกคนได้รู้จัก
“สวัสดีค่ะ ทิฟฟานี่ค่ะ^^” ทิฟฟานี่โค้งแนะนำตัวตามมารยาท ทุกคนยิ้มรีบอย่างเป็นมิตร
“ฟานี่ คนที่นั่งริมสุดชื่อซูยอง ถัดมาก็ฮโยยอน แกรู้จักแล้วใช่ม๊ะ? เพราะเขาอยู่ห้องเดียวกับแกอ่ะ”
“อ๋อ~ ฉันนั่งหลังเขาเอง” ทิฟฟานี่ตอบยิ้มๆ
“หวัดดี ทิฟฟี่^O^” ฮโยยอนยิ้ม ทิฟฟานี่จึงยิ้มรับ
“คนต่อไปก็ยุนอา ส่วนไอ้หน้าลิงนี่เธอไม่จำเป็นต้องรู้จักหรอก~” ในขณะที่ยูริกำลังจะยิ้มแนะนำตัวตามก็หุบยิ้มทันทีเมื่อเจสสิก้าไม่พูดถึงตัวเองเลย ‘ขอเอาคืนบ้างเถอะ ไอ้ลิง!’
“อ้าว ป้าเป็ด ไมข้ามคนสำคัญอย่างเค้าแบบเนี่ย!?!” ยูริถามอย่างน้อยใจ
“ใครสำคัญ? แกน่ะหรอ?? ก็แค่ลิงตัวหนึ่ง~” เจสสิก้าทำเป็นไม่สนใจยูริ
“เช๊อะ! เค้าแนะนำตัวเองก็ได้ สวัสดีนะ ฉันชื่อ...”
“ควอน ยูริใช่ไหม?” ทิฟฟานี่แทรกขึ้น
“รู้ได้ไงอะ?” ยูริถาม
“ก็สิก้าเขาเคยเล่าให้ฟังว่า ถ้าเจอลิงที่ชื่อควอน ยูริกัด อย่าไปกัดตอบ ตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่า มันคืออะไร แต่ตอนนี้พอจะรู้แล้วล่ะ~ นายคงเป็นคนที่ชอบทะเลาะกับสิก้าบ่อยๆใช่มั๊ย?” ทิฟฟานี่บอกยิ้มๆ
“ถูกต้องนะ คร้าบ!!! ~” ฮโยยอนกับซูยองบอกก่อนจะทำท่าเลียนแบบคุณปัญญา
“นี่ป้าเผาเค้ากับเพื่อนหรอ?!?” ยูริหันไปถามเจสสิก้าทันที
“เปล๊า~ แค่เล่าสู่กันฟัง”เจสสิก้าทำเมินใส่ยูริ
“นี่ป้าเป็ด!...”
“เอาล่ะๆ พอก่อนลูกๆ นั่งลูกนั่ง เก็บแรงไว้ทะเลาะกันตอนเย็นนะ เดี๋ยวข้าวที่ซื้อมาจะไม่อร่อย-*-” ฮโยยอนที่เดาสถานการณ์ได้รีบห้ามทั้ง2คน ‘ไม่ได้อะไรแค่ยังไม่อยากดูหนังสด= =’
“ชิ! นี่ฮโยมันขอไว้นะ”ยูริบอกแค้นๆ
‘อย่าให้ฉันมีความสำคัญต่อแกขนาดนั้นเลยไอ้ยูลิง ฉันไม่อยากเป็นคนดีของแกวะ-*-’
“แล้วนี่... แทกูกับแซนี่ไปไหนอะ??” เจสสิก้าถามขณะมองซ้ายขวา เพราะไม่เห็นเพื่อนของตัวเอง
“ไปทำหน้าที่ก่อนจะมาหม่ำๆ เดี๋ยวคงจะมาแล้วมั้ง~” ซูยองตอบยิ้มๆ
“สิก้า เมื่อกี้แกเรียกชื่อคนที่ชื่อแทกู.. ใช่ไอ้หมาหน้านิ่งคนนั้นหรือเปล่า?” ทิฟฟานี่หันมาถามเจสสิก้าอย่างคาดคั้น
“อะไร? ใครคือหมาหน้านิ่งหรอ?” ฮโยยอนถาม
“เดี๋ยวเค้ามาเราก็รู้เอง~” เจสสิก้าบอกก่อนจะยิ้มเป็นนัยๆ ทำให้ทั้ง3มองหน้ากันงงๆ เว้นแต่ยุนอาที่กำลังทานข้าวอย่างไม่สนใจใคร
‘ก็มันไม่ใช่เรื่องของฉัน ต้องสนใจด้วยหรอ- -? (แทบจะลืมไปแล้วว่าอยู่ที่โต๊ะด้วย- -^ : ไรเตอร์)
และตอนนั้นเอง....
“เพรี๊ยงงงงง!!!!!!!!!” ก็มีเสียงจานข้าวแตกดังขึ้นภายในโรงอาหารทำให้ทุกคนเงียบและหันไปมองยังต้นเสียงทันที
“เขามีเรื่องอะไรกันน่ะ?” ทิฟฟานี่ถามอย่างสงสัย แต่ก็ไม่มีใครหาคำตอบให้เธอได้
“นี่แก!.. ที่แกบอกว่าอิม ยุนอาเป็นแฟนของแกน่ะ มันโกหกใช่ไหม?!?”
“แอ๊กๆ” ยุนอาที่ตอนแรกไม่ได้สนใจโลกภายนอก พอได้ยินชื่อของตัวเองก็ถึงกับสำลักน้พำที่กำลังยกดื่มเข้าเต็มๆ
“เมื่อกี้พวกนั้นพูดชื่อแกหนิไอ้ยุน?” ซูยองหันมามองยุนอาอย่างประหลาดใจ
“ใช่! ยุนอาเป็นแฟนของฉันเอง! ทำไม? อิจฉาหรอ?” เมื่ออีกฝ่ายตอบกลับมาแบบนั้น ทำให้ทุกคนยิ่งมองยุนอาด้วยสายตาที่เต็มสงสัยเพิ่มไปอีก
“ยัยบ๊องเอ๊ย!” ยุนอารีบเช็ดปากที่เลอะน้ำก่อนจะลุกออกไปจากโต๊ะ
“มันเกิดอะไรขึ้นวะ?” ซูยองหันมาถามทุกคน
“ก็ไปดูซิ” ยูริเสนอ ทุกคนจึงรีบลุกขึ้นไปดู(ด้วยความอยากรู้อยากเห็น)
“นี่มันจะมากไปแล้วนะ!” ว่าแล้วเด็กสาวคนนั้นก็ยกมือขึ้นทำท่าเหมือนจะทำร้ายเด็กสาวอีกคน
“หยุดนะฮาร่า!” แต่ยุนอาก็เข้ามาห้ามไว้ทัน
“อิม ยุนอา?...”
“เฮ้อ อ~ อย่าทำร้ายซอฮยอนนะ!” ยุนอาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเดินมายืนด้านหน้าของซอฮยอน ‘และแล้วฉันก็ต้องยอมทำตามยัยบ๊องนี่- -*’
“นี่...ยัยเด็กใหม่นี่เป็นแฟนกับยุนจริงหรอ?” ฮาร่าบุคคลที่กำลังจะมีเรื่องกับซอฮยอนถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ก็ใช่น่ะซิ! ถ้าไม่ใช่แฟนกันแล้วจะมาปกป้องหรอ!?!” ซอฮยอนบอกเย้ยๆ และคำพูดของซอฮยอนนั้นทำให้นักเรียนในโรงอาหารหันไปซุบซิบนินทากัน
‘ยัยนี่หางานให้ฉันอีกแล้วไหมล่ะ-*-‘
“นี่ แก!...”
“ฉันบอกว่าอย่าทำร้ายซอฮยอนไง!” ฮาร่าโมโหกับคำพูดของซอฮยอนที่เป็นคำปลุกอารมณ์โมโห และพยายามจะมาทำร้าย แต่ยุนอาก็จับมือของฮาร่าไว้ ‘ยัยบ๊อง เธอช่วยอยู่เฉยๆได้ไหม?!?’
“เฮ้ย! ไอ้ยุนมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?” ซูยองที่ยืนดูสถานการณ์อยู่กับพวกยูริถาม
“เมื่อกี้มั้ง จะไปรู้ไหมล่ะ!?!” ยูริบอก
“พวกแกอยู่ห้องเดียวกัน ไม่รู้เรื่องของเพื่อนเลยหรอ?” ฮโยยอนถาม
“ปกติไอ้ยุนมันเป็นคนพูดมากหรอ? มีอะไรมันก็เก็บเงียบตลอดอ่ะ” ยูริตอบ
“เออว่ะ...”
“ยุนโกหก ฉันไม่เชื่อหรอก! ยัยนี่ก็แค่อ้างยุนเป็นแฟนเพราะสถานการณ์ฉุกเฉินใช่ไหม?!?” ฮาร่ายังคงไม่ปักใจเชื่อคำพูดของยุนอา
‘ใช่ๆๆ เธอพูดถูก มันเป็นอย่างที่เธอบอกนั้นแหละ แต่...เฮ้อ อ~ ’
“ใช่! พวกเราไม่เชื่อหรอก อยู่ดีๆอิม ยุนอาที่นิ่งๆเงียบๆและไม่เคยสนใจโลกภายนอกจะมีแฟนได้ยังไง?!? และที่สำคัญเมื่อปีที่แล้วยุนก็พึ่งประกาศไปไหมใช่หรอ ว่าจะไม่รักใครอีก แล้วยุนจะมีแฟนได้ยังไง!” เพื่อนคนข้างๆฮาร่าถามขึ้น
‘นั่นน่ะซิ ฉันมีแฟนได้ไง ฉันรู้จักยัยบ๊องไม่ถึง15นาทีก็มีแฟนแล้ว-*-’
“ทำไมจะมีไม่ได้ พวกเธอมีปัญหาหรอ? อิจฉาฉันใช่ไหมล่ะ!?!” ซอฮยอนเย้ย
‘เธออยู่เฉยๆได้ไหมยัยบ๊อง-^-’
“งั้นยุนก็ประกาศตรงนี่เลยซิ ว่ายุนเป็นแฟนกับยัยนี่!” ฮาร่าท้า
‘งานเข้าเลยฉัน ถึงงานจะมาแต่ปัญญาฉันก็ไมได้เกิดหรอกนะ- -^’
“บอกเขาไปซิ! แค่เล่นละครเอง~” ซอฮยอนกระซิบ
“เธอก็พูดง่ายหนิ ลองมาเป็นฉันไหมล่ะ?!?” ยุนอากระซิบกลับ
“มันจะยากอะไรนักหนา แค่นายจะพูดว่าฉันเป็นแฟนนายอ่ะ?” ซอฮยอนถาม
“ถ้าฉันเป็นคนสนใจโลกภายนอกมากกว่านี้ มันก็คงง่ายอยู่หรอกนะ” ยุนอาบอกคอตก
“อะไรของนาย?” ซอฮยอนมองอย่างไม่เข้าใจ
“ตกลงว่าไง!?! ประกาศซิว่าเธอ2คนเป็นแฟนกันน่ะ!” ฮาร่าเริ่มจริงจังเธอยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่เธอกำลังเจออยู่ตอนนี้ แต่ยุนอาก็ยังลังเลอยู่
‘จะเอายังไงดี... จริงๆแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องของเราด้วย ถ้าบอกความจริงไป คนที่เสียหายก็คือยัยบ๊องนี่... ไม่ใช่เรา~ *บางทีถึงมันจะไม่ใช่เรื่องของเรา แต่ถ้าเราสามารถจะช่วยเขาได้ เราก็ควรทำนะลูก ไม่จำเป็นว่าลูกจะต้องมีหน้าที่ช่วยคน แต่ถ้าเขาเดือดร้อน เราก็ควรจะช่วยนะ* ป๊า ป๊าจะมาพุดความคิดดีๆในหัวยุนอาตอนนี้ท๊ามม๊าย>[]<?!?’
“ไงล่ะ? ไม่กล้าพูดซินะอิม ยุนอา แสดงว่ายัยนี่ก็เป็นคนหลอก...”
“ใช่! ซอจูฮยอนที่ยืนอยู่ข้างหลังฉันตอนนี้ เป็นแฟนคนปัจจุบันของฉันเอง!” ขณะที่ฮาร่ากำลังจะสรุปเรื่องทุกอย่าง ยุนอาก็ประกาศแทรกดังจนคนทั้งโรงอาหารถึงกับอึ้ง *0*
“แล้วก็จำไว้นะ ห้ามมีใครมาทำร้ายเธออีกเด็ดขาด!” ยุนอาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“ไม่เชื่อๆ ฉันไม่เชื่อเด็ดขาด! ยัยนี่ไม่ดีพอสำหรับยุนเลยซักนิด!” แต่ฮาร่าก็ยังคงไม่ปักใจเชื่อคำพูดของยุนอาก่อนจะเดินเข้าไปหาเรื่องซอฮยอน “ออกมาเคลียร์กับฉันให้รู้เรื่องน่ะยัยเด็กใหม่!”
“อย่านะฮาร่า!” แต่ยุนอาก็พยายามขวางฮาร่าเอาไว้ ไม่ให้ไปทำร้ายซอฮยอน ‘ทำไมฉันถึงต้องคอยปกป้องยัยบ๊องนี่ด้วยเนี่ย-*-’
“เฮ้ย! เข้าไปช่วยไอ้ยุนกันเถอะ” ฮโยยอนบอก
“อย่าเลย ยืนดูอยู่ตรงนี้แหละ~” แต่ยูริห้ามทุกคนไว้ ‘อยากจะรู้เหมือนกันว่าไอ้ยุนมันจะทำยังไง~’
“นี่ยุนปกป้องมันหรอ? ยุนปกป้องนางนี่หรอ!” ฮาร่าถามแค้นๆ
“ก็ใช่น่ะซิ! คนเป็นแฟนกันก็ต้องปกป้องกันซิ!” ซอฮยอนที่กำลังถูกเอาเรื่องเย้ย
‘นี่ยัยบ๊อง อยู่เฉยๆเถอะนะ คนที่จะโดนตบมันจะเป็นฉันก่อนเธอนะ!’
“แก!...”
“นี่ๆมีเรื่องอะไรกันน่ะ?!?” ขณะที่ฮาร่ากำลังจะมีเรื่องกับซอฮยอนโดยมียุนอาอยู่ตรงกลางก็ได้มีคน2คน ที่ตอนนี้คนในโรงเรียนรู้จักดีเข้ามาห้ามไว้
“เฮ้ย! ฮีโร่มาแล้ว~~” ซูยองพูดขึ้น แต่...
“หมอนั่น... ไอ้หมาหน้านิ่งหนิ!” ทิฟฟานี่ที่เห็นแทยอนเดินเข้ามามองอย่างอึ้งๆ
“มีเรื่องอะไรกันเนี่ย?!?” แทยอนถามหน้านิ่งๆ
“คือ...” แต่ทุกคนก็ไม่กล้าที่จะตอบ
“ว่าไง?!? คู ฮาร่า ฮัน ซึงยอน กยูริ มีอะไรกัน??” แทยอนยังคงถามคำถามเดิม
“อย่าถามเราฝ่ายเดียวซิ ถามอีกฝ่ายบ้างซิแท~” กยูริบอกก่อนจะเดินมาแกะแขนแทยอน แทยอนจึงมองไปที่ฝ่ายของยุนอา
“ยี๊~~ ยัยนั่นกล้าเกาะไอ้หมาได้ไงอะ?” ทิฟฟานี่พูดแล้วทำท่าคนลุก ทำให้ทุกคนมองงงๆยกเว้นเจสสิก้าที่ได้แต่ยิ้มแห่งๆ
“ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงไอ้ยุน?” แทยอนถามเพื่อนสนิทด้วยสีหน้าจริงๆจัง
“คือ...” ยุนอาเองก็ลังเลที่จะบอกความจริง
“ก็คนพวกนั้นไม่เชื่อว่าฉันกับยง เออ...ยุนเป็นแฟนกันเลยจะเข้ามาทำร้ายฉัน~” ซอฮยอนที่เห็นสถานการณ์อำอึ้งอยู่นานพูดขึ้น แทยอนจึงหันกลับไปมองฝั่งฮาร่าอีกที ส่วนกยูริที่เกาะแขนแทยอนอยู่ก็รีบต้องปล่อย เพราะกลัวสายตาของแทยอนที่มองมานิ่งๆแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวและความเย็นชา
“จริงหรือเปล่า?” ซันนี่ยืนอยู่ข้างๆแทยอนถามขึ้น
“คือ...”
“มันจริงหรือเปล่า!” ครั้งนี้เป็นแทยอนที่ถาม
“อืม...” ทั้ง3ตอบพร้อมกันเบาๆ
“ไอ้แทเท่วะ~”ซูยองบอก
“นั่นดิ” ยูริเห็นด้วย
‘แหว๊ะ!!! ไม่เห็นจะเท่ตรงไหนเลย แบบนี้มันวางอำนาจชัดๆ ขี้เต๊ะชะมัดยาก!’
“อยากจะเข้าห้องปกครองกันมานักหรอ?..” แทยอนถาม
“เปล่า...”
“แล้วก่อเรื่องทำไม?” แทยอนยังคงถามด้วยคอนเซ็ปเดิม...หน้านิ่ง
“คือว่าฉัน...”
“หลังพักเที่ยงไปเจอกันที่ห้องของฉัน เชิญไปทำธุระของพวกเธอได้” จบคำพูดสั้นๆแต่ได้ใจความของแทยอน ทั้ง3ก็รีบเดินไป
“แล้วนี่จะมุงอะไรกัน?!? ไม่หิวข้าวหรือไง!” เมื่อแทยอนหันไปมองกลุ่มนักเรียนที่มายืนลอมกันอยู่ นักเรียนทุกคนก็รีบกลับไปยังที่นั่งของตัวเองเรียบร้อยในไม่กี่วิยาที เว้นแต่พวกยูริที่เดินเข้ามาหายุนอา
“ไปนั่งที่โต๊ะกันเถอะ” ยูริบอก ทั้งหมดจึงเดินกลับไปยังโต๊ะทานข้าวประจำ
และพอเดินมาที่โต๊ะ
“นี่คุณประธานคุณจะเดินตามมาทำไม? เสร็จหน้าที่แล้วก็ไปซิ!” ทิฟฟานี่ที่เห็นแทยอนเดินรวมกลุ่มมาด้วยถามขึ้น ทำให้ทุกคนทำหน้างงๆ มีแต่เจสสิก้าที่กำลังยืนยิ้มอยู่
“อะไรของเธอ? ฉันต้องถามเธอมากกว่า ว่าทำไมถึงไม่กลับโต๊ะของตัวเอง?” แทยอนประหลาดใจกับคำถามทิฟฟานี่เล็กน้อย
“ก็ฉันจะไปนั่งโต๊ะของเพื่อนฉัน นายนั่นแหละ ทำไมถึงไม่กลับโต๊ะของตัวเอง?” ทิฟฟานี่ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
“ฉันก็จะไปนั่งที่โต๊ะของเพื่อนฉันเหมือนกัน!” แทยอนเถียงกลับ ‘อะไรของยัยนี่ เรื่องเมื่อเช้ายังไม่เคลียร์เลยนะ!’
“ทำไม2คนนี้ถึงดูไม่ค่อยถูกกันเลยอะ?” ซูยองกระซิบกับฮโยยอน และคำระซิบนั้นก็ได้ไปเข้าหูของเจสสิก้า ทำให้เจสสิก้าถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปเคลียร์เรื่องทั้งหมด
“แทกู นี่..ฟานี่ เพื่อนฉันเอง เป็นเด็กแลกเปลี่ยนพึ่งย้ายมา ฟานี่ นี่..แทยอน เพื่อนในกลุ่มของฉัน แล้วเรื่องโต๊ะก็ไม่ต้องเถียงกันนะ เพราะแกทั้ง2ต้องนั่งโต๊ะเดียวกัน” จบคำพูดของเจสสิก้า แทยอนกับทิฟฟานี่ก็มองหน้ากันอึ้งๆ
“ไม่มีทาง!” แทยอนกับทิฟฟานี่พูดออกมาพร้อมกันโดยไม่ต้องนัดหมาย
‘ที่ยังเงี้ย สมานฉันกันเชียว- -+’
“สิก้าฉันขอนั่งที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีหมอนี่!” ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ‘ถ้าต้องนั่งโต๊ะเดียวกับหมอนี่ ฉันยอมนั่งพื้นดีกว่า!’
“ก็ดี! งั้นเชิญเธอไปนั่งโต๊ะอื่นเลย เพราะโต๊ะนี่ฉันนั่งก่อน!” แทยอนย้ำ ‘อยากไปนั่งที่ไหนก็เชิญเลยหมียอง~’
“แต่โต๊ะนี้ก็ไม่ใช่ของนายซักหน่อย อย่าลืมซิว่าโรงเรียนนี้ครึ่งนึงเป็นของฉัน! ”ทิฟฟานี่เถียงกลับ ‘ใช่ โรงเรียนนี้ครึ่งนึงเป็นของฉัน เพราะฉะนั้นคนที่ไปจะต้องเป็นนาย ไม่ใช่ฉัน!’
“แล้วไง?!? มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดหนิ! แล้วที่สำคัญตอนนี้ฉันเป็นคนที่ดูแลโรงเรียนนี้อยู่ด้วย!” แทยอนเถียงกลับ ‘คิดจะใช้อำนาจของพ่อเธอหรอ?!? อย่าหวังเลยว่าฉันจะยอม~’
“นี่นาย!...”
“ทำไม?!?”
“เดี๋ยวๆๆ ทำไมทั้ง2คนถึงเถียงกันแบบนี้อะ? ไปโกรธกันตั้งแต่ชาติไหนเนี่ย?!?”ซูยองเข้ามาขว้างศึกของทั้ง2คน
“นั่นนะซิ พึ่งจะเจอกันครั้งแรกไม่ใช่หรอ?” ฮโยยอนถามเสริม
“ไปนั่งที่โต๊ะกันก่อนเถอะ~ เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง” เจสสิก้าบอกก่อนจะดันเพื่อนๆไปที่โต๊ะ
“ซอฮยอน ไปด้วยกันนะ” เจสสิก้าหันไปยิ้มให้กับซอฮยอน ซอฮยอนก็ยิ้มรับก่อนที่ทั้งหมดจะไปนั่งโต๊ะทานข้าวประจำ
ความคิดเห็น