คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3 Time to Love(...???)
ตอนที่3 Time to Love(…???)
“อ้าว?!?~ ซอฮยอนตื่นแล้วหรอ?”ยูริที่กำลังจัดโต๊ะอาหารถาม
“ค่ะ แล้วเช้านี้พี่ยูลทำอะไรทานคะ?”ซอฮยอนถามกลับ
“วันนี้มีข้าวผัด แล้วก็แฮมกับไส้กรอกนะ”ยูริตอบพร้อมรอยยิ้ม
“แล้วพี่สาวซอยังไม่ตื่นหรอ??”ยูริถามพร้อมกับชะเง้อมองไปข้างหลังซอฮยอน
“พี่สิก้าหรอค่ะ?! รายนั้นตื่นยากมากถึงมากที่สุดค่ะ ปล่อยไปสักพักเถอะ^^”ซอฮยอนตอบ “แล้วพี่ยุนอาล่ะคะ?”ซอฮยอนถามกลับ
“กำลังอาบน้ำอยู่ เดี๋ยวก็ลงมาแล้วล่ะ”ยูริพูดก่อนจะไปหยิบขวดน้ำออกมาจากตู้เย็น
“นั้นไงลงมาแล้ว”ยูริพูดแล้วชี้ไปทางยุนอาที่กำลังเดินลงมา
“กำลังนินทาอะไรฉันอยู่หรอพี่??”ยุนอาถามยูริกับซอฮยอนขณะเดินลงบันไดมา
“ป่าว?!~ ซอถามว่าแกไปไหน ฉันก็เลยบอกว่าไปหาอาหารว่างในห้องน้ำกินก่อน”ยูริอำยุนอา
“หึๆ พึ่งรู้พี่ยุนอาชอบแบบนี้”ซอฮยอนก็เล่นด้วย
“อ้าว?!? พี่ยูล...ไมพี่พูดเงี๊ย!?! ฉันอุตส่าห์ให้พี่เก็บไว้เป็นความลับแล้วนะ...พี่บอกซอทำไมเนี๊ย?!? >//<”ยุนอาก็บ้าจี้ตาม
“ฮ่าๆๆ เอาเถอะ แกมานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนซอก่อน เดี๋ยวพี่มา”ยูริพูดแล้วจับผู้เป็นน้องมานั่งเก่าอี้ ก่อนจะเดินไป
“พี่จะไปไหนอะ?”ยุนอาถาม
“ไปปลุกเจสสิก้า~”ยูริตอบ
“พี่ยูลคะ ซอว่าอย่าเลย...เดี๋ยวพี่จะโดนสิก้าเอฟเฟคนะคะ ให้ซอไปปลุกเองดีกว่า~~”ซอฮยอนเตือนด้วยความหวังดีและเป็นห่วง(มากๆ)
“ไม่เป็นไรหรอก~ พี่รู้ว่าควรจะทำยังไง ซอไปทานข้าวกับยุนอาก่อนเถอะ”ยูริพูดทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้มและเดินขึ้นห้องไปโดยไม่ฟังคำคัดค้านของซอฮยอนเลย
“แต่...” ซอฮยอนพยายามห้ามยูริ แต่ก็ไม่ทัน เพราะยูริไม่สนใจคำเตือนของซอฮยอนเลย
“ซอทำไมถึงไม่อยากให้พี่ยูลไปปลุกพี่สิก้าล่ะ??”ยุนอาถามด้วยความสงสัยก่อนจะหั่นแฮมเป็นชิ้นพอดีคำแล้วนำมันใส่เข้าปาก
“พี่สิก้าน่ะ ถ้านอนไม่พอหรือถูกปลุกกลางคัน คนที่ปลุถจะโดนสิก้าเอฟเฟคน่ะค่ะ”ซอฮยอนอธิบาย
“แล้วมันเป็นยังไงหรอ??? สิก้าเอฟเฟคน่ะ”ยุนอาถามด้วยความสงสัย
“ซอก็บอกไม่ถูก แบบ...อยู่ๆดีบรรยากาศรอบข้างมันก็เย็นยะเยือกไปเลยน่ะค่ะ”ซอฮยอนตอบ
“หรอ?!?...งานนี้พี่ยูลิงเรามีเฮแน่ ฮ่าๆๆ”ยุนอาพูดแล้วหัวเราะร่วน
แต่ซอฮยอนไม่ขำด้วย
“โธ่~~ ซอไม่ต้องกังวลหรอก ทานไส้กรอกดีกว่า เดี๋ยวมันจะเย็นหมดนะ พี่ยูลน่ะ เขาขั้นเทพแล้ว”ยุนอาพูดแล้วหั่นไส้กรอกให้ซอฮยอนเป็นชิ้นพอดีคำ
“ก็ขอให้เทพพอเถอะค่ะ”ซอฮยอนรับไส้กรอกของยุนอาแล้วใช้ส้อมจิ้มเขาปาก
.
.
แอ๊ดดดดดดดด
“ยังหลับอยู่จริงๆด้วย”ยูริพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วย้องไปเปิดม้านที่อยู่ข้างเตียงเจสสิก้า
แกรกกกกกกก...
เสียงเปิดม้านและแสงแดดที่ส่องเข้ามานั้นทำให้เจสสิก้าตื่นทันที
“ซอพี่บอกแล้วไง จะปลุกห้ามเปิดม้านอ่า><!!~”เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียสุดๆ
“ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้...แล้วเธอจะตื่นหรอ?!?”ยูริถามและเสียงของยูริก็ทำให้เจสสิก้าเด้งขึ้นมาจากเตียงทันที
“ยูริ?!? เข้ามาในนี้ได้ไงอ่ะ?!?!”เจสสิก้าถามด้วยความตกใจ
“เดินขึ้นมาจากชั้น1 แล้วเลี้ยวขวาเปิดประตูเข้ามา...”ยูริตอบกวนๆ
“ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ! ฉันจะนอน!”เจสสิก้าสั่งก่อนจะใช้ผ้าห่มคลุมโปง
“นี่มัน8โมงครึ่งแล้วนะ!!! ลงไปทานข้าวได้แล้ว!!~”ยูริพูดแล้วดึงผ้าห่มของเจสสิก้าออก
“ฉันไม่หิว! ฉันจะนอน!”เจสสิก้าพูดแล้วดึงผ้าห่มกลับ
“ไม่หิวก็ต้องกิน! เดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาหรอก”ยูริพูดแล้วดึงผ้ามาอีกครั้ง(สงสารผ้าห่มจัง=*=:ไรเตอร์)
“ฉันเป็นมันก็เรื่องของฉัน! เธอไม่เกี่ยวลงไปเลย!”แต่เจสสิก้ายังคงดื้อ
“เธอจะลงไปเอง?!? หรือจะให้ฉันอุ้มเธอลงไป!?!”ยูริใช้วิธีสุดท้าย
“นี่! ควอน ยูริ...เธอเป็นบอดี้การ์ดฉัน จะมาสั่งฉันได้ไง!!??”เจสสิก้าพูดแล้วเสยผมขึ้น
“ฉันต้องดูแลเธอแม้กระทั่งเรื่องเวลาการกิน นี่คืองานของบอดี้การ์ด!!!”ยูริเถียงกลับ
“งั้นฉันก็สั่งให้เธอไปดูแลซอฮยอน ไปเล๊ย ป๊าย!~”เจสสิก้าพูดแล้วปาหมอนใส่แต่ยูริรับไว้ได้
“หน้าที่ดูแลซอฮยอนเป็นของยุนอา ฉันต้องดูแลเธอ!”ยูริพูดแล้วปาหมอนกลับ
“โอ๊ย!! นี่! กล้าดียังไงถึงปาหมอนใส่ฉันยะ!!??!!”เจสสิก้าพูดแล้วเท้าเอว ตอนนี้อารมณ์ของเจสสิก้พุ่งปรี๊ดสุดๆแล้ว
“ตกลง...เธอจะลงไปดีๆไหม?!? ไม่งั้นฉันอุ้มเธอจริงๆด้วย!”ยูริถามครั้งสุดท้าย
“ไม่!”เจสสิก้าพูดแล้วกอดอก
“ได๊!!!~”ยูริรับคำ(ท้า)แล้วเดินเข้าไปหาเจสสิก้าและอุ้มเธอขึ้นมา
“ปล่อยฉันนะ! //><//”เจสสิก้าดิ้นสุดแรงแต่ก็สู้แรงของยูริไม่ได้
“แล้วจะลงไปกินข้าวไหม?!?”ยูริถาม
“ไม่!”เจสสิก้าก็ยังคงดื้อดึงอยู่ตามเคย
“งั้นฉันก็จะอุ้มเธอลงไปแบบนี้แหละ”ยูริบอกก่อนที่จะเปิดประตูออก
“Okๆ ฉันยอมแล้ว...ฉันขออาบน้ำก่อนเดี๋ยวลงไป!!!”และในที่สุดเจสสิก้าก็ยอมยูริ(เล่นซะไรเตอร์เหนื่อยเลย- -;:ไรเตอร์)
“พูดง่ายๆแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย^^”แล้วก็ยูริค่อยๆปล่อยเจสสิก้าลง
“ฉันจะรอเธออยู่หน้าห้อง อาบน้ำเสร็จแล้วลงไปทานข้าวด้วยกัน ฉันให้เวลาเธอ15นาที ไม่งั้นฉันจะเข้าไปช่วยอาบ”ยูริสั่ง(ตกลงยูลเขาเป็นบอดี้การ์ดหรือว่าเป็นป๊ะป๋าสิก้ากันแน่นะ:ไรเตอร์)
“ฮ่ะ!!!15นาที หนิควอน ยูล เธอจะบ้าหรอ?!?! ฉันขอ25นาที”เจสสิก้าต่อลอง
“18นาทีขาดตัว! 1..2..3..4”ยูริยืนยันและเริ่มนับเวลา
“20นาที นะๆๆ”เจสสิก้าอ้อนวอน
“ตอนนี้ผ่านไป15วิแล้ว ถ้าเธอไม่รีบฉันจะเข้าไปช่วยอาบจริงๆด้วย”ยูริพูดพร้อมกับดูนาฬิกาที่ข้อมือ
“ชิ!!!”เจสสิก้าแสดงความไม่พอใจ(อย่างมาก)
ผ่านไป18นาที-.,-เจสสิก้าก็อาบน้ำเสร็จและลงไปทานข้าวพร้อมยูริ
“ซอกับยุนอาทานกันเสร็จแล้วหรอ??”เจสสิก้าที่พึ่งลงมาถาม
“ค่ะ ซอกับพี่ยุนอาทานกันเสร็จแล้ว และกำลังจะไปเดินเล่นข้างนอกกันค่ะ”ซอฮยอนตอบ “แล้วทำไมวันนี้พี่ตื่นเร็วจังคะ ปกติตอนนี้พี่ยังนอนกอดหมอนอยู่เลยไม่ใช่หรอ??”ซอฮยอนถามแล้วอมยิ้ม เพราะรู้ดีว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาตื่นของพี่สาว ซึ่งปกติถ้าไม่มีเรียนหรืองานที่สำคัญจริงๆเธอก็จะไม่มีทางตื่นเช้าเลย ขนาดตอนนั้นท่อน้ำในห้องนอนแตก น้ำจะท่วมห้อง ยังหลับได้บายใจ แต่ว่าวันนี้กลับตื่นโดยง่ายดาย
“วันนี้พี่สิก้าเขารู้สึกขยันผิดปกติน่ะซอ”ยูริตอบแทน ส่วนเจสสิก้าก็ได้แต่ยืนมองค้อนใส่ แต่ยูริก็ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ได้แคร์สายตาของเจสสิก้าเลย และก็ยิ่งทำให้เจสสิก้าโมโหขึ้นไปอีก
“อ๋อ ค่ะๆ งั้นซอกับพี่ยุนอาไปเดินเล่นข้างนอกก่อนนะคะ
ไปกันเถอะค่ะพี่ยุนอา”ซอฮยอนพูดทิ้งท้ายแล้วจับแขนยุนอาเดินออกมาข้างนอก
ระหว่างทานข้าว
“อันนี้ข้าวผัดของเธอ ไม่ใส่แตงกวา”ยูริพูดแล้วยกจานข้าวผัดที่แยกไว้มาให้เจสสิก้า
“รู้ได้ไงว่าฉันไม่ชอบแตงกวา?”เจสสิก้าก้มหน้าถาม
ยูริไม่ตอบ แต่ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย และรอยยิ้มนั้นก็ทำให้เจสสิก้าคิดว่า ควอน ยูริบอดี้การ์ดของเธอ อาจเป็นคนดีกว่าที่เธอคิด(มั้งนะ?!?~)
“รีบทานเถอะ เดี๋ยวฉันจะพาเธอกับซอฮยอนไปข้างนอกนะ”ยูริบอก
“ไปไหนอะ?”เจสสิก้าถามแล้วหั่นแฮมเป็นชิ้นพอดีคำ
“เดี๋ยวก็รู้เอง”ยูริไม่บอกและยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
ข้างนอกบ้าน ทางด้านยุนอาและซอฮยอน...
“พี่ยุนอาคะ พี่ยูลเขาสุดยอดเลยนะคะ สามารถปลุกพี่สิก้าได้ด้วย ฮึๆ”ซอฮยอนพูดแล้วอมยิ้ม
“ขนาดนั้นเลย”ยุนอายิ้มกับคำพูดของซอฮยอน
“ก็ขนาดคุณแม่ขึ้นไปปลุกพี่สิก้า พี่สิก้ายังไม่ยอมตื่นแถมคุณแม่ยังโดนสิก้าเอฟเฟคด้วย”ซอฮยอนบอก
“ฮึๆ เอ่อ! ซอเดี๋ยววันนี้พวกพี่จะพาซอกับพี่สิก้าไปข้างนอกนะ”
“ไปไหนคะ?”ซอฮยอนถามด้วยความสงสัย ยุนอายิ้มแล้วยืนหน้าเข้าไปใกล้ซอฮยอน
“ไม่บอกหรอก~”ยุนอากระซิบที่ข้างหูซอฮยอนทำให้ซอฮยอนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ยุนอา ซอฮยอนพร้อมรึยัง?? พี่จะไปแล้วนะ”ยูริที่อยู่หน้าบ้านตะโกนถาม
“ไปแล้วๆ”ยุนอาตะโกนตอบกลับ
“ซอไปกันเถอะ”ยุนอาชวน
“ค่ะ-ค่ะ”ซอฮยอนตอบอย่างขัดเขิน
ทั้ง4คนก็เดินทางกันโดยมียูริเป็นคนขับรถ
“ตกลงเราจะไปไหนกันคะ??”ซอฮยอนถามด้วยความสงสัย
“ไปสวนสนุก”ยุนอาตอบ
“สวนสนุก??...ไปทำไม?”เจสสิก้าถาม
“ไปSay Hiโอบาม่ามั้ง แหม่ไปสวนสนุกก็ต้องไปเล่นเครื่องเล่นซิ”ยูริตอบกวนๆ
“ขับรถไปเลย ก่อนที่จะไม่มีโอกาส”เจสสิก้าพูดแล้วมองค้อนใส่ยูริ
“เราจะไปฉลองให้กับซอฮยอนที่อาทิตย์ก่อนแข่งเปียโนชนะได้ที่1ของโรงเรียนตอนอยู่อเมกาอ่ะ^^”ยุนอาตอบ “มันคงไม่ช้าไปใช่ไหม??”ยุนอาถาม
“ไม่ช้าไปหรอกค่ะ แต่พี่รู้ได้ไงคะ??”ซอฮยอนถามด้วยความสงสัยและดีใจเล็กน้อย
“บอดี้การ์ดต้องรู้ทุกเรื่องของเจ้านาย ว่าเจ้านายชอบหรือไม่ชอบอะไร แม้แต่ผักก็ต้องใส่ใจ”ยูริตอบและมองผ่านกระจกเพื่อให้ได้เห็นหน้าของเจสสิก้า และแน่นอนว่าเธอต้องนั่งนิ่งๆแต่แอบยิ้มที่มุมปาก
“ขอบคุณค่ะ”ซอฮยอนพูด
“เอาล่ะ ถึงแล้ว”ยูริพูดพร้อมกับจอดรถและลงไปเปิดประตูให้เจสสิก้า
ส่วนยุนอาก็เปิดให้ซอฮยอน
“เดี๋ยวฉันไปซื้อบัตรก่อนนะ”ยุนอาพูดและกำลังจะเดินไป
“ซอขอไปด้วยค่ะ”ซอฮยอนเรียกยุนอาไว้และทั้ง2ก็ไปซื้อบัตรด้วยกัน
ส่วนเจสสิก้ากับยูริก็ยืนรออยู่ข้างนอก
“เธออยากได้อะไรไหม???”ยูริถาม
“ไม่อะ ฉันมีหมดทุกอย่างแล้ว”เจสสิก้าตอบ
“จริงอ่ะ?!?”ยูริถามแบบล้อเลียน
“ทำไม?? เธอจะหาให้อะไรฉันรึไง?”เจสสิก้าถามแบบปัดรังควาน
“เปล๊า!?!?~ ถ้าเธอมีหมดทุกอย่างแล้ว เธอมีแฟนแล้วหรอ?”ยูริกระซิบถาม และมันก็ทำให้เจสสิก้าหันมามองทันที
“พึ่งเลิกกัน...”เจสสิก้าตอบและก้มหน้าลง คำตอบของเจสสิก้าก็ทำให้ยูริหุบยิ้มทันที
“ฉะ-ฉันขอโทษ”ยูริพูดด้วยความรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรหรอก~” เจสสิก้าตอบแล้วฝืนยิ้ม
“พี่คะ...ได้แล้วค่ะ ไปกันเถอะ^^”ซอฮยอนที่พึ่งซื้อบัตรเสร็จชวน
“อื้ม...”แล้วทั้ง4คนก็เข้าไปลั่นล้าในสวนสนุกกันอย่างสนุกสนาน
เจสสิก้าที่พึ่งเศร้า ความเศร้าก็หายไปเพราะเครื่องเล่นผาดโผนหลายๆอย่างทำให้ความเศร้ากระเด็นกลับไปอเมริกา (ซึล-พึล-อี-เจน...อันนยอง^O^)
ความคิดเห็น