คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 Beginning
ตอนที่2 Beginning
ทั้ง4คนมาถึงบ้านเดี่ยว2ชั้นส่วนตัว(สุดๆ)
“ที่นี่แหละบ้านของคุณ2คน”ยูริบอกเจสสิก้ากับซอฮยอนที่กำลังชมนกชมไม้กับบรรยากาศริมทาง เพราะบ้านของเธอเข้ามาลึกพอสมควร
ต้องออกไปเกือบกิโลถึงจะเจอผู้คน รอบๆบริเวณบ้านก็มีแต่ต้นไม้และธรรมชาติที่สวยงาม
“ไม่อยากเชื่อเลยว่าบรรยากาศของเกาหลีจะดีขนาดนี้”ซอฮยอนพูดแบบอึ้งๆเล็กน้อย ก่อนจะสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มที่
เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาเกาหลี ตั้งแต่เกิดมาเธอก็อยู่ที่อเมกาตลอด ต่างกับเจสสิก้าที่ได้มาบ้างนานๆครั้ง เจสสิก้าจึงรู้สึกเฉยๆกับบรรยากาศ(จะที่ไหนสิก้าเราก็...เฉย:ไรเตอร์)
“เรารีบเข้าบ้านกันเถอะ อยู่ข้างนอกนานมันไม่ค่อยปลอดภัย”ยุนอาแนะนำ(กังวลทุกอย่าง)
แล้วทั้งหมดก็เดินเข้าบ้านกัน
“คุณ2คนจะนอนห้องเดียวกันหรือจะนอนแยกกัน?”ยูริถามตามมารยาท
“นอนห้องเดียวกันค่ะ แต่...เออ...คุณควอนคะ ช่วยเรียกชื่อได้ไหมคะ?
เรียกคุณมันแปลกๆน่ะค่ะ^^”ซอฮยอนแนะนำ
“เรียกชื่อหรอ??”ยูริทวนคำ
“ใช่ค่ะ ฉันชื่อซอฮยอนส่วนพี่สาวของฉันชื่อเจสสิก้า คุณก็คงจะรู้แล้ว ช่วยเรียกชื่อได้ไหมคะ?^^”
“ก็ได้นะ แล้วถ้าคุณซอ เอ้ย! ถ้าซอฮยอนจะไม่รังเกียจ ช่วยเรียกพี่แทนคุณด้วยได้ไหม?? เรียกพี่ยูลก็ได้นะ^^” ยูริถามกลับ
“ค่ะ พี่ยูล”ซอฮยอนทำตามคำขอร้องของยูริโดยง่าย
“เจสสิก้า??”ยูริเรียกขณะที่เจสสิก้ายืนมองรอบๆบ้านอยู่และมันก็ทำให้เจสสิก้าหันมามอง
“เรียกแบบนี้ได้ใช่ไหม?”ยูริถามพร้อมลอยยิ้มที่ทำให้เจสสิก้าหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“อืม เรียกยังไงก็ได้ เราเกิดปีเดียวกันนี่...แต่ให้มันมีขอบเขตล่ะกัน เพราะยังไงฉันก็เกิดก่อนเธอ”เจสสิก้าพูดขณะที่ยืนกอดอกอยู่ท่าทางของเธอเหมือนกับคุณหนูมากๆ ทำให้ยูริยิ้มเล็กน้อย
“พี่ก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ อย่าไปถือสาเลย จริงๆแล้วพี่สิก้าเป็นคนดีนะคะ^^”ซอฮยอนกระซิบบอกกับยูริ ยูริไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มที่มุมปาก ‘เรื่องนั้นฉันรู้ดี’
“ถ้างั้นฉันขอเรียกว่าพี่เจสได้ไหม?”ยุนอาที่พึ่งเดินเข้ามาถามบ้าง
“อืม”เจสสิก้าตอบสั้นๆ
“แล้วฉันต้องเรียกคุณว่าพี่ด้วยรึเปล่า?”ซอฮยอนถามยุนอากลับ
“แล้วแต่ จะเรียกแบบไหนก็ได้^^”ยุนอาบอกตอบ
“งั้นฉันเรียกพี่ทั้ง2คนว่าพี่นะคะ^^”ซอฮยอนพูดพร้อมรอยยิ้มอันแสนน่ารัก
และนี้ก็เป็นการสนทนาแบบพี่น้องครั้งแรกของทั้ง2ฝ้าย
.
.
เย็นวันนั้น...
ก๊อกๆๆ
“เจสสิก้า ซอฮยอน อาหารเสร็จแล้วนะ”ยูริเคาะประตูเรียกเจสสิก้ากับซอฮยอนที่อยู่ในห้องนอน
“ค๊า~~ เดี๋ยวออกไปค่ะ”ซอฮยอนตะโกนออกมา
ซักพัก2พี่น้องก็ลงมา
“ว้าว~ OoO น่ากินจังเลย พี่ยูลทำเองหรอคะ?”ซอฮยอนถามก่อนที่จะดึงเก้าอี้ออกมานั่ง
“อื้ม ทานให้อร่อยนะ^^”ยูริพูดแล้วยิ้มให้ก่อนที่จะเดินไปนั่งเล่นเกมส์ที่โซฟากับยุนอา
“พี่ยูลกับพี่ยุนอาไม่มาทานด้วยกันหรอ?”ซอฮยอนถาม
“ซอกับพี่สิก้าถือว่าเป็นเจ้านาย ตามกฎแล้ว...ลูกน้องกับเจ้านายท่านข้าวโต๊ะเดียวกันไม่ได้หรอก”ยุนอาหันมาตอบ
“แต่ทานกันแค่2คนมันเหงานี่คะ...อาหารก็เยอะด้วย-3-”
“ทานกันไปเถอะ ไม่หมดไม่เป็นไร^^ เดี๋ยวพวกพี่รอทานของเหลือเอง
เป็นเรื่องปกติของลูกน้องกับเจ้านาย”ยูริตอบกลับ
“แต่..”
“คำก็ลูกน้อง 2คำก็เจ้านาย ไม่ทราบว่ามันต่างกันตรงไหน?!?
เจ้านายก็คน ลูกน้องก็คน มันจะผิดอะไรนักหนา?! ถ้าลูกน้องกับเจ้านายจะต้องกินข้าวเดียวกัน!?!”เจสสิก้าพูดทำให้ยูริกับยุนอาถึงกับอึ้งจนต้องมองหน้ากัน(จ่าสิกมาแว้ว:ไรเตอร์)
“แต่เราถูกส่งมาให้...”
“ถ้างั้นฉันขอสั่งให้พวกเธอมานั่งท่านข้าวด้วยกัน!”เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชามาก ยูริกับยุนอาอึ้งกับการเผด็จการของเจสสิก้า
แต่สุดท้ายทั้ง2ก็ลุกขึ้นมาทานข้าวตามที่ซอฮยอนขอร้องและตามคำสั่งของเจสสิก้า
ผ่านไปซักพักทั้ง4คนก็ทานกันเสร็จ
“เดี๋ยวซอล้างจานเองนะคะ^^”ซอฮยอนยิ้มแล้วรีบเก็บจาน
“ให้ฉันช่วยนะ^^”ยุนอาเสนอ
“ขอบคุณค่ะ^^”ซอฮยอนพูดด้วยท่าทางที่ร่าเริงพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้ยุนอา และร้อยยิ้มนั้นก็ทำให้ยุนอาแทบจะบินไปทักทายกับมนุษย์ดาวอังคารจริงๆ~
“ไปเดินเล่นข้างนอกกันไหม?”ยูริถามเจสสิก้าที่กำลังนั่งทีวีอยู่
“ไม่เป็นอะไรหรอ?”เจสสิก้าถามกลับ
“ฮ่ะ!?!”
“ก็ออกไปข้างนอกน่ะ...ไม่เป็นอะไรหรอ?”
“แค่ออกไปเดินย่อยอาหารไม่เป็นอะไรหรอก ยังไงก็อยู่ในบริเวณบ้านน่ะ ที่สำคัญมีฉันอยู่ทั้งคน^^”ยูริพูดแล้วยืดออก
“มีลิงอยู่...ก็งั้นๆแหละ”เจสสิก้าพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้ยูริยิ้มค้างอยู่คนเดียว
แต่ก็ไม่อยากจะค้างนานยูริจึงรีบวิ่งตามเจสสิก้าออกมา
“เมื่อกี้เธอหมายความว่าไง?”ยูริถาม
“คิดเอาเองซิ!!~”เจสสิก้าตอบอย่างมีเล่ห์นัยแล้วเดินนำยูริไปสวนหลังบ้าน ส่วนยูริก็ได้แต่ยืนงงเป็นลิงตาแตกอยู่อีกครั้ง ก่อนที่จะเดินตามเจสสิก้าที่เดินนำไป(อีกครั้ง)
“อากาศที่เกาหลีดีไม่เปลี่ยนเลยนะ”เจสสิก้าพูด
“อื้ม ช่วงนี้ก็ใกล้หน้าหนาวแล้วด้วย อากาศก็ดีแบบเนี๊ยแหละ”ยูริพูด
“ว่าแต่เจสเคยมาเกาหลีด้วยหรอ?”ยูริถามหน้าซื่อๆ(บื้อนิสๆ)
“ก็เคยมาบ้าง ถ้าจะไม่ผิดรู้สึกว่าครั้งแรกมางานศพเพื่อนคุณพ่อ
หลังๆก็มาเป็นเพื่อนท่านเวลาท่านมาดูงานน่ะ”เจสสิก้าตอบ
“แล้วครั้งแรกที่มา ตอนนั้นกี่ขวบหรอ?”ยูริถาม
“ประมาณ5-6ขวบมั้ง?!?”
“หรอ~~”ยูริพูดยิ้มๆ
“ถามทำไม??”เจสสิก้างงกับคำถามของยูริ
“ป่ะ-เปล่าแค่อยากรู้”ยูริปฏิเสธ
“ฉันต้องอยู่กับเธอตลอดเวลาเลยหรอ?”เจสสิก้าถาม
“คงจะใช่ ฉันต้องดูแลเธอให้ดีที่สุดน่ะ”ยูริตอบ
“เฮ้อ~ ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ”เจสสิก้าถอนหายใจ
“ไม่ต้องห่วงนะ มันไม่นานหรอก ตอนนี้ฉันกำลังหาอยู่ว่าใครคือคนที่คิดจะเอาชีวิตของเธอ2คนน่ะ”ยูริพูดด้วยท่าทางที่ดูมีกังวลนิดๆ
“ฉันกับซอต้องฝากชีวิตไว้กับเธอ2พี่น้องหรอ?”เจสสิก้าถาม
“มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ ไม่งั้นจะเรียกบอดี้การ์ดหรอ??? ฮ่าๆๆ”ยูริพูดก่อนที่จะหัวเราะร่วนออกมา
“คุณพ่อต้องจ้างคนผิดแน่ๆ!!”เจสสิก้าส่ายหัวก่อนที่จะเดินกลับเข้าบ้านไป ปล่อยให้ยูริหัวเราะเปลืองอยู่คนเดียว พอรู้สึกตัวได้ว่าโดนทิ้งจึงหยุดหัวเราะ
“อ้าว?!? เจสสิก้าทำไมทิ้งฉันแบบนี้ล่ะ!?!”ยูริถามแล้วรีบวิ่งตามเจสสิก้ากลับเข้าบ้านไป
.
.
คืนนั้น เจสสิก้ากับซอฮยอนเข้านอนกันตั้งแต่3ทุ่มเพราะเหนื่อยจากการเดินทาง
ส่วนยูริกับยุนอาก็นั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขก
“พี่ว่างานนี้เราจะไหวไหม?”ยุนอาถามก่อนจะว่างแก้วกาแฟให้ยูริ
“คงไม่อยากเกินไปหรอก ถึงฉันกับแกจะไม่เคยมีประสบการณ์ แต่เราก็ถูกฝึกมาอย่างดี มันไม่น่าจะมีปัญหานะ”ยูริพูดกับผู้เป็นน้องก่อนจะยิ้มแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ
“พี่ทำอะไรอยู่อะ??”ยุนอาถามยูริ เพราะบนโต๊ะและในมือของยูริมีแต่เอกสารเต็มไปหมด
“กำลังดูเหตุการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้นกับเจสสิก้าและซอฮยอนอยู่”ยูริตอบ
“ฉันขอดูบ้างซิ”ยุนอาบอก ยูริจึงส่งเอกสารที่เกี่ยวกับซอฮยอนให้ พอยุนอารับมาก็นั่งลงดูข้างๆยูริ และพิจารนาเหตุการณ์ต่างๆตาม
“พี่คิดว่าจะเป็นไปได้ไหม? ว่าคนที่คิดจะเอาชีวิต2พี่น้องจะเป็นคนในอะ??”ยุนอาถาม
“เป็นไปได้มากเลยล่ะ ดูอย่างคดีนี้ซิ เขียนไว้ว่าเป็นการฉลองวันเกิด ครบ20ของเจสสิก้า แถมยังฉลองกันบนเรือส่วนตัวของครบครัว
มีแต่ญาติๆและหุ้นส่วนเท่านั้นที่รู้ แต่ก็ยังเกิดอุบัติเหตุได้ พี่ว่ามันต้องไม่ธรรมดาแน่...”ยูริพูดพร้อมกับใช้มือลูบคาง
“นี่ก็เหมือนกัน ซอฮยอนไปเที่ยวกับเพื่อนสนิท ไปที่บ้านพักส่วนตัว
ก็ยังเกิดอุบัติเหตุได้ แสดงว่าอีกฝ่ายรู้ความเคลื่อนไหวของพี่เจสกับซอตลอดแน่ๆ”ยุนอาเสริม
“พี่ว่าเป้าหมายหลักของมันคือเจสสิก้า แต่ซอฮยอนน่าจะเป็นผลพลอยได้เพราะการรอบทำร้ายแต่ละอย่าง เจสสิก้าจะโดนหนักกว่าและบ่อยกว่าซอฮยอนด้วย”ยูริบอก
“แบบนี้พี่ก็ต้องเหนื่อยน่ะซิ เพราะพวกมันคงรู้ว่าคุณลุงจองส่งพี่สิก้ากับซอมาเกาหลีแน่”
“เหนื่อยกว่าน่ะไม่เป็นไรหรอก แต่รู้แบบนี้แล้ว เราก็คงต้องระมัดระวังให้มากขึ้นแล้วล่ะ!”ยูริพูดกับยุนอา
“แต่กว่าคุณลุงซอจะย้ายมาก็คงอีกนาน ระหว่างนั้นเราคงต้องดูแล2คนนั้น และต้องสืบให้ได้ว่าใครเป็นคนที่คิดจะทำร้ายเจสสิก้ากับซอฮยอน!”ยูริพูดเสริม
“อื้ม ฉันจะพยายามให้ดีที่สุด”ยุนอาพูดกับยูริด้วยท่าทางที่มั่นใจมาก ยูริมองน้องของตัวเองก่อนที่จะขยี้หัวเล่นด้วยความเอ็นดู
“พี่ยูล ฉันว่าทางที่ดี เราควรจะเตรียมSave Houseอีกหลังนะ เอาแบบไม่ให้ใครรู้นอกจากเรา2คนน่ะ”ยุนอาเสนอ
“อืม...เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน เพราะพวกนั้นก็คงจะรู้ว่าเจสสิก้ากับซอฮยอนพักที่ไหน คงรอแค่เวลาที่2พี่น้องจะอยู่ตามลำพัง แล้วก็ฆ่าทั้ง2ทันที”ยูริพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“คงอย่างนั้นแหละ”ยูริพูดเสริม
“แกไปนอนได้แล้วไป พรุ่งนี้จะได้ทำงานกันอย่างเต็มที่ ส่วนเรื่องSave House ฉันจะลองไปดูเอง”ยูริพูด
“อื้ม พี่ก็อย่าทำงานหนักนักล่ะ”ยุนอาพูดด้วยความเป็นห่วงก่อนจะเดินขึ้นไปนอน
“เออ..”ยูริรับคำผู้เป็นน้อง
“พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็ไม่มีรู้ แต่วันนี้เราต้องปกป้องให้เธอให้ได้...”
ความคิดเห็น