คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : +++ Chapter 9- - - หยุดเถอะ_*_ +++
ในห้อง906
“นายยงหลับแล้วจริงหรอ? ทำไมหลับเร็วจัง?”
‘ใช่ๆฉันหลับแล้ว เพราะฉะนั้น ออกไปเดินเล่นกับพวกไอ้ลิงเถอะ-*-’
“สงสัยคงจะเหนื่อย” ซอฮยอนพูดยิ้มๆ
‘ใช่ ฉันเหนื่อย เหนื่อยโคตรๆๆ-^- ’
“เฮ้อ~ นายยงนี่นะ ไม่เคยดูแลตัวเองเลย นอนก็ไม่ยอมห่มผ้า” ซอฮยอนบ่นออกมาเอือมๆก่อนจะเดินไปจัดการห่มผ้าให้กับยุนอา
‘ยัยบ๊องนี่เป็นคนดีเหมือนแฮะ เฮ้ย ไม่ๆๆ ห่มเสร็จแล้วก็กลับไปซิ><*’
“กะว่าจะมาคุยเล่นด้วยซะหน่อย หลับซะงั้น” ซอฮยอนพูดอย่างเสียดาย
‘ใช่ๆ ฉันหลับแล้ว ออกไปเถอะนะT^T’
“กลับห้องตอนนี้ก็ไม่มีใครอยู่ งั้นอยู่กับหมอนี่ไปซักพักดีกว่า” ซอฮยอนพูดกับตัวเองก่อนจะตัดสินใจอยู่กับยุนอาจนกว่าทุกคนจะกลับมา
‘โฮ๊ก-^- ไม่ต้องมาอยู่กับฉันหรอก เหม่งอยากอยู่คนเดียว-*-’
“นี่โต๊ะนายยงหรอเนี่ย?” ซอฮยอนบอกก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ โต๊ะนึงที่... “รกชะมัดเลย เคยคิดจะเก็บบ้างไหมนะ-*-” ซอฮยอนส่ายหัวแบบเอือมๆ
‘เฮ้ย!! จะทำอะไรกับโต๊ะฉัน?!?’
“เก็บให้ดีกว่า เผื่อหมอนั่นตื่นขึ้นมาแล้วจะดีใจบ้าง~” ซอฮยอนบอกก่อนจะจัดการโต๊ะรกๆของยุนอา
‘เฮ้ย อย่าจัดนะ เดี๋ยวฉันหาของที่ยัดๆไว้ไม่เจอ>< จะลุกไปก็ไม่ได้ เดี๋ยวยัยนั่นรู้ว่าแกล้งหลับ- -’
“เอ๊ะ?!? นี่อะไรอ่ะ?” ขณะที่ซอฮยอนกำลังจัดโต๊ะให้กับยุนอาอยู่ก็พบกับอะไรบางอย่าง “รูปนี่หน่า..”
‘เฮ้ย?!? รูป??.. อย่าบอกนะว่า...’
“รูปผู้หญิง...มีหัวใจด้วย.. หรือว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่นายยงชอบ” ซอฮยอนมองอย่างสงสัย
‘ใช่จริงๆด้วย โว๊ย ใครก็ได้เอายัยบ๊องไปเก็บที่ ก่อนที่จะเจออะไรมากกว่านี้TOT’
“น่าตาดีเหมือนกันแฮะ แต่เก็บไว้ที่เดิมดีกว่า~ เดี๋ยวเขารู้แล้วจะว่าเรา” ซอฮยอนบอกก่อนจะเก็บรูปไว้ที่เดิม
“หมอนี่ชอบอ่านการ์ตูนหรอ?”
‘ผิดไหมล่ะ- -?’
“ไม่น่าล่ะ คงอ่านแต่การ์ตูนเลยไม่สนใจเรื่องเรียน” ซอฮยอนบอกก่อนส่ายหัว
‘เรื่องของฉัน! - -*’
“อ่านแต่การ์ตูนอะไรก็ไม่รู้ไร้สาระจริงๆ” ซอฮยอนบอกเอือมๆ
‘มันเป็นสิทธิของฉัน! -*-’
“เอ๊ะ?!? แผ่นCD..นี่มัน?...” ขณะที่ซอฮยอนกำลังจัดการเก็บการ์ตูนให้ยุนอาก็ได้ไปเจอCDการ์ตูนเรื่องนึง
‘อะไรๆๆ เธอเจออะไร?!?’
“อร๊าย!!!” ซอฮยอนก็กรี๊ดออกมาดังรั้น
“เฮ้ย! เกิดอะไรขึ้น?” ยุนอาจึงสะดุ้งลุกจากที่นอนทันที
“อ้าว?!? ตื่นแล้วหรอ?” ซอฮยอนหันมาถามทันทีที่เห็นยุนอาลุกขึ้นมา
‘เฮ้ย!! ลืม... เออ...ช่างมันเถอะ-*-’
“อ่ะ-อื้ม แล้วเธอ..เป็นอะไรกรี๊ดซะดังเชียว” ยุนอาถาม
“นี่CDของนายหรอ?” ซอฮยอนถามกลับ
“CD?”
“CDแผ่นเนี่ย” ซอฮยอนชูให้ดู
“อ่ะ-อื้มของฉันเอง ทำไมอ่ะ?”
“รู้ไหมว่าการ์ตูนเรื่องนี้เป็นเรื่องโปรดของฉันเลยนะ><” ซอฮยอนบอกอย่างตื่นเต้น
“การ์ตูนเรื่องโปรด? เรื่องนี้น่ะหรอ?” ยุนอาถามงงๆ
“ใช่ๆ เรื่องนี้เนี่ยแหละ”
“เคโรโระเนี่ยนะ?!?” ยุนอาทวน
“ก็เคโรโระเนี่ยแหละ>< นี่ๆตอนนี้เป็นตอนพิเศษที่พึ่งออกใหม่ไม่ใช่หรอ?” ซอฮยอนถามอย่างตื่นเต้นแบบสุดๆ
“อืม ฉันพึ่งซื้อมา ยังไม่ได้ดูเหมือนกัน”
“งั้นฉันขอยืมดูนะ”
“อ่ะ-อืม ตามสบาย” ยุนอาตอบ พอยุนอาอนุญาตซอฮยอนก็จัดการเปิดมันทันที
“ขอยืมโน๊ตบุ๊คหน่อยนะ”
“เชิญ~” ยุนอาตอบ
“เย้ๆๆ เคโรโระ” ซอฮยอนบอกอย่างลั่นล้า
‘เหอะๆ การ์ตูนไร้สาระ ไอ้ที่เธอดูเนี่ยมันหนักกว่าที่ฉันอ่านอีกนะ-*-’
อีกมุมนึงของโรงเรียน
“บนโลกมี เมะๆๆๆ และ เคะๆๆๆ ทำให้โลกปั่นป่วนวุ่นวาย
เมะมาจากทางช้างเผือก เคะจากดาวพลูโต
เจอหน้ากันทีก็ต้องกัดๆๆอย่างเดียว
เมะๆๆๆและ เคะๆๆๆ รักกันทีโลกเกือบสลาย
พระอาทิตย์คงจะดับ พระจันทร์คงจะแตก
แต่ถ้าไม่มีเมะและเคะอยู่... โลกไม่มีความสุข^o^”
[ทำนองเพลงBoy&Girl-SNSD]
ร่างสูงร้องเพลงอย่างลั่นล้าก็จะกระโดดโลดเต้นไปทั่ว
“ร้องเพลงบ้าอะไรของแกเนี่ยไอ้ลิง- -?”
“เมะ&เคะ ป้าไม่เคยฟังหรอ? ”
“เคยฟังแต่Boy&Girl- -*”
“มันก็คือๆกันนั่นแหละ แค่เปลี่ยนเนื้อเพลงนิดเดียวเอง”
‘นิดบ้างแกซิ ทั้งเพลงเลยเนี่ยนะ เดี๋ยวก็เรียกเจ้าของเพลงที่หัวทองๆหน้าตาดีๆมาตบสะนี่- -+’
“ไอ้ลิงสมองน้อยนิด เงียบๆบ้างก็ดีนะ”
“โฮ่!-0-แรงอ่ะ! ไอ้หมาตัวกระจ้อยร่อย-3-” ยูริพูดงอนๆกับแทยอน
“สิก้า ทำไมเราต้องแยกกับพวกซันนี่ด้วยอ่ะ?”
“ตอนที่เขาคุยกันนี่ไม่ได้ฟังเลยรึไง?”
“อะไรของนาย!”
“ซันนี่เขาก็บอกอยู่ว่าจะแยกไปตรวจโรงเรียน จะได้เสร็จเร็วๆไม่ได้ฟังเลยรึไง?”
“อุนตร้าแมนคุยกัน สัตว์ประหลาดไม่เกี่ยว!” ทิฟฟานี่หันไปมองค้อนใส่แทยอนที่พูดขัดตัวเอง
“นี่เธอว่าฉันเป็นสัตว์ประหลาดหรอ?” แทยอนถามทิฟฟานี่อย่างเอาเรื่อง
“อ้าว?!? แบบนี้ป้าก็เป็นอุนตร้าแมนอะดิ” ยูริหันไปมองเจสสิก้า “ไม่น่าล่ะ ถึงมีสิก้าเอฟเฟค>O< ปิ๊วๆๆ ฮ่าๆๆ”ยูริล้อเลียน
“เงียบไปเลยไอ้ลิง- -!”
“นี่ยังไม่เคลียร์เรื่องที่เธอว่าฉันเป็นสัตว์ประหลาดเลยนะ!”
“ทำไมมีปัญหารึไง?”
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันเป็นสับประหลาดฮ่ะ!” แทยอนถามอย่างเอาเรื่อง
“แล้วนายมีสิทธิอะไรที่จะไม่ให้ฉันว่า ฮ๊า!~” ทิฟฟานี่ถามกลับอย่างเอาเรื่องเช่นกัน
ฝั่งซู ซัน ฮโย
“ซัน แกนี่ยอดไปเลยนะ ใช้แผนการตรวจโรงเรียนให้หลุดพ้นจาก4คนนั้น- -b” ฮโยยอนเอ่ยชม
“แน่นอน~” ซันนี่ยิ้มอย่างภูมิใจ
“ป่านนี้ คงทะเลาะกันโลกใกล้แตกแล้วมั้ง~” ซูยองเสริม
“รู้สึกว่าแผ่นดินไหวเมื่อไหร่ มันก็เมื่อนั่นแหละ” ‘ไม่ได้อยากจะทิ้งหรอกนะ แต่ถ้าอยู่ด้วย..คงไม่ไหว ฉันยังไม่อยากพบจิตแพทย์ตอนนี้-*-’
“ป้าปล่อยสิก้าเอฟเฟคใส่แมลงวันให้มันตกลงมาตายเหมือนในทีวีให้ดูหน่อยดิ อยากเห็นอะ~”
“ปัญญาอ่อนแล้วไอ้ลิง!”
“ป้าเคยจับปัญญาเค้าด้วยหรอ? เค้ายังไม่เคยจับของตัวเองเลยนะ หรือว่า...ว้าวๆๆ นี่คงเป็นหนึ่งในพลังของอุนตร้าสิก้าป้าเป็ดสินะ~” ยูริถามอย่างตื่นเต้น
“เดี๋ยวแกจะโดนโซร่าบีม- -!”
“นั่นไงๆ ในที่สุดป้าก็แสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้ว แต่โซร่าบีมมันของโปเกม่อนนะ ป้ามีด้วยหรอ?”
“เงียบไปเลย!” เจสสิก้าบอกจะกำมือแน่นเพราะกำลังสะกดอารมณ์โกรธไว้
“อ๊ากๆๆ!!!~~~ อุนตร้าสิก้าป้าเป็ดจะเปลี่ยนร่างเพิ่มขั้นแล้ว ว้าวๆๆ”
‘ไอ้ลิงนี่ จะตายยังไม่รู้ตัว’
“ถอนคำพูดเรื่องสัตว์ประหลาดเลยนะ- -+”
“ไม่! แบร๋~~”
“ถ้าไม่ถอนฉันจะ...”
“นายไม่กล้าจูบฉันหรอก!”
“ท้าทายหรอ?”
“ใช่! ถ้ากล้าก็จูบเลยซิ!” ทิฟฟานี่บอกก่อนจะยื่นหน้าไปหาแทยอน คำพูดของทิฟฟานี่นั้นทำให้เจสสิก้ากับยูริที่ยืนเถียงกันอยู่หันมามองอย่างสนใจทันที
“นี่เธอ...”
“คนเยอะขนาดเนี่ย... นายไม่กล้าจูบฉันหรอก! เพราะมันจะเสียภาพพจน์ของการเป็นประธานนักเรียน ฮ่าๆๆ”ทิฟฟานี่เยาะเย้ย
“ไอ้ลิงไปกันเถอะ” เจสสิก้ากระซิบ ‘ถ้าเป็นแบบนี่ปล่อยให้2คนนั้นอยู่กัน2ต่อ2ดีกว่า เผื่อคิมแทจะหวั่นไหวบ้างฮ่าๆ จะได้ไปภูเก็ตแว้ว>O<’
“ไปไหนอ่ะ?” ยูริถาม
“ไปไหนก็ได้ ไปกันเถอะ”
“ป้าจะพาเค้าไปทำมิดีมิร้ายหรอ?”
‘แค่คิดยังไม่เคยเลยไอ้หน้าลิง!’
“จะพาไปกินกล้วย ไปไหม- -?”
“ไปฮั๊บ!” ยูริตอบทัน
‘เฮ้อ เวรกรรมอะไรของฉันนะ-*-’
“งั้นก็ไปเร็วๆ อย่าให้2คนนั้นรู้ตัวล่ะ!” เจสสิก้ากระซิบ
“ok!”
แล้วเจสสิก้าก็(แอบ)พายูริไปกินกล้วย
‘ไม่พาไปหรอก จะพากลับห้องต่างหาก อยากนอน~~’ ‘นั่นไง กะแล้วว่าป้าต้องโกหก!’
‘ไอ้ลิงบ้า นี่มันความคิดฉันนะ’ ‘อ้าวหรอ?? งั้นไม่ยุ่งก็ได้~ แต่พาไปกินกล้วยก่อน แล้วค่อยกลับห้องนะ นะๆๆๆๆ’ ‘เฮ้อ อืมๆๆ’ ‘เย้ๆๆ กินกล้วยๆๆ^o^’ เฮ้อ อ~~~ อาเมนจริงๆชีวิตฉัน- -’
“นี่ตกลงเธอท้าฉันใช่ไหม?”
“ใช่!”
“อยากจะโดนฉันจูบใช่ไหม?”
“ถ้ากล้าก็ทำซิ ฉันไม่กลัวหรอก! มีสิก้ากับยูลอยู่ อ่ะ-อ้าว?!? หายไปไหนอ่ะ?” ทิฟฟานี่ตกใจเมื่อตัวช่วย2คนหรือที่พึ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้กลับหายไป (คบเพื่อนดีมีค่ากว่าทรัพย์สิน ‘- -)
“หึๆ เธอเสร็จฉันแน่!”
‘งานเข้าแล้วฉัน- -’
“แต่ว่า... แถวนี้ก็ยังมีนักเรียนอยู่ ยังไงนายก็ไม่กล้าหรอก!” ทิฟฟานี่ยังคงท้าทายแทยอน แม้ขาจะเริ่มสั่นแล้วก็ตาม
“คอยดูละกัน...” แทยอนบอกก่อนจะยิ้มที่มุมปาก
“หนิ! นักเรียนทุกคนที่อยู่บริเวณนี้ ไม่ว่าจะอยู่ม.ไหนก็ตาม ขึ้นห้องกันไปได้แล้ว!
ฉันให้เวลา5นาที!” แทยอนตะโกนบอกกับนักเรียนอยู่บริเวณนั้น และ...
“ฟิ้ว~~~” ไม่ถึง5วินาทีนักเรียนอยู่แถวนั้นก็หายกันไปหมดทันที ตอนนี้จึงเหลือเพียงแทยอน...กับทิฟฟานี่แค่2คน
“ไงละ.. ที่นี่เธอยังจะปากเก่งกับฉันได้อีกไหม?”
‘ก็ได้นะ แต่ไม่ใช่ตอนนี้_ _’
“ถ้านายจูบฉันฉันจะฟ้องคุณพ่อ!”
“ตามสบาย ฉันรู้มาว่าคุณพ่อของเธอห่วงลูกสาวมากไม่ใช่หรอ? ถ้าเขารู้ว่าเธอโดนจูบล่ะก็... หึๆๆ จะเป็นยังไงนะ~” แทยอนทำหน้าเจ้าเล่ห์
‘เกลียดหมอนี่ชะมัด รู้ไปซะทุกอย่าง แต่ที่เกลียดที่สุดตอนนี้คือ สิก้าาาาา ทำไมแกถึงทิ้งฉันตอนนี้>[]<’
“ฮัดชิ้ว!!~~ โอ๊ย...” ‘ทำไมช่วงนี้จามบ่อยจังนะ ฉันเป็นหวัดรึเปล่านะ- .-’
“เป็นไรป้า?” ร่างสูงถามเมื่อเห็นร่างบางจามออกมา
“เห็นอยู่ว่าจาม ยังจะถามอีก- -”
“เชอะ! ลิงอุสาเป็นห่วง” ร่างสูงทำท่างอนใส่
“ไม่ได้ขอ” ร่างบางตอบสั้นๆ
“งอนแล้ว!” ร่างสูงบอกก่อนจะเดินงอนแก้มป่องไป
“เรื่องของแก รีบเดินเถอะฉันอยากจะนอนเต็มที่แล้ว” แต่ร่างบางก็ยังคงเมินเหมือนเดิม
“นายหมายความว่าไง?”
“คิดเอาเองซิ”
“นี่นาย!...”
“ยัยหมียองเอ๊ย!” ‘ดันมารู้ทันเราอีกว่าเราไม่กล้าจูบจริง แต่ยังไงก็ต้องรักษาภาพพจน์ไว้’
แทยอนบอกก่อนจะเดินนำไปอย่างไม่สนใจ ปล่อยให้ทิฟฟานี่วีน(กับตัวเอง)อยู่คนเดียว(อีกแล้ว)
‘ไอ้หมาหน้านิ่ง! ไอ้ประธานจอมเผด็จการ! ไอ้หมาบ้า! ไอ้หมาตัวกระจ้อยร่อย! ไอ้ๆๆๆๆ ไอ้ซักอย่างอ่ะ! แต่ก็ด่าได้แค่ในใจ เพราะยังไงหมอนี่ก็ยังมีเสียงฉันเคยเเบล็คเมลล์อยู่ พูดอะไรไม่ดีออกไป อายไป7ชั่วโคตรแน่ฉัน-*-’
ที่ห้อง906
‘เมื่อไหร่จะดูจบซักทีนะ เฮ้อ~’
“เย้!!~~ จบแล้ว หนุกสุดๆ”
‘อะไรวะ คิดปุ๊ปจบปั๊บ โลกสมัยนี้มัน ไฮสปีด ทุกเรื่องจริงๆ- -* ’
“ขอบคุณมากนะ ที่ให้ยืมดู” ซอฮยอนหันมาบอกยุนอายิ้มๆ
“อ่ะ-อื้ม ไม่เป็นไรหรอก~” ยุนอาตอบ
“อ๋อ เมื่อกี้ตอนนายหลับ ฉันจัดโต๊ะให้นายแล้วนะ เห็นมันรกแล้วรู้สึกไม่สบายใจ”
‘พูดงี้หมายความว่าไง- -+’
“หรอ.. ขอบคุณน่ะ” ยุนอาบอก
“แล้วก็....”
‘ทำเริ่มรู้สึกแปลกๆนะ- -*’
“ฉันเห็นคะแนนในสมุดพกของนายแล้ว คะแนนมันแย่มาก”
‘นั่นไง สัญชาตญาณกวางเหม่งของฉัน ไม่เคยผิดพลาดจริงๆ ’
“แล้วมันยังไง?” ยุนอาถาม...นิ่งๆแอบหวั่นๆ
“ต่อไปนี้ทุกเย็นหลังจากทานข้าวเสร็จนายต้องไปที่ห้องของฉันเพื่อติวหนังสือ”
“ฮะ?!?” ยุนอาร้องเสียงหลงออกมาทันทีที่ได้ยินคำพูดของซอฮยอน
“ฉันบอกว่า ต่อไปนี้ทุกเย็นหลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว นายต้องไปที่ห้องของฉันเพื่อติวหนังสือ!”ซอฮยอนย้ำ
‘ม๊ายยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
“ทำไมต้องติวด้วยล่ะ? ฉันเรียนของฉันแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้ว!” ยุนอาโวยวาย
“คะแนนแบบเนี่ย ไม่คิดบ้างหรือไงว่าตอนเข้ามหาลัยจะลำบากอ่ะ”ซอฮยอนถาม
“มันเรื่องของฉัน! จะแย่หรือจะเยี่ยมยังไง มันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ!” ยุนอายังคงโวยวายไม่หยุด
“นี่นาย...ปฏิเสธน้ำใจจากฉันหรอ?” ซอฮยอนบอกก่อนจะทำหน้าเศร้า
‘มามุขนี้อีกแล้ว- -* คราวนี้เราต้องใจแข็งจะยอมไม่ได้แล้ว!’
“ใช่! ฉันไม่ต้องการ!” ‘แรงไปรึเปล่านะ?’
“ใจร้าย ฮือๆ นายใจร้ายฮือๆ” ซอฮยอนบอกก่อนจะนั่งก้มหน้าร้องไห้
‘โว๊ย>o< เหม่งอยากตาย ทำแบบนี้ฆ่ากันดีกว่า!!!’
“เอ่อ...” ‘ต้องใจแข็งๆๆ’ “อย่าร้องซิ-*-”
“ก็นายปฏิเสธความหวังดีของฉันอ่ะ...”
‘ไอ้ความหวังดีของเธอเนี่ย มันทำให้ฉันเดือดร้อนตลอด’
“ก็ฉัน...”
“ฮือๆๆ”
“โอเคๆๆๆ ฉันยอมก็ได้” ในที่สุดยุนอาก็ยอมซอฮยอน
“จริงนะ?”
“อืม”
“เย้! ฉันรักนายที่สุดเลย” ซอฮยอนบอกก่อนจะกระโดดกอดยุนอา
“เฮ้ย...” แต่ยุนอาไม่ได้ตั้งตัว ทำให้ยุอาเสียงหลังและนอนลงไปกับเตียง
“นายน่ารักที่สุดในโลกเลย^o^” ซอฮยอนยังคงกอดยุนอาอยู่แบบนั้น
แต่ไม่รู้ตัวเลยว่าอีกฝ่ายนึงรู้สึกยังไง
‘ฉัน...เขินนะ_///_’
“ออกไปได้แล้ว ฉันอึดอัด>///<” ยุนอาบอก(แก้เขิน) และตอนนั้นเอง..
“กลับห้องของนายไปได้แล้ว!”
“แทกูกับแซนี่ยังไม่กลับมา ลิงไม่อยากอยู่คนเดียวอ่ะ ขออยู่กับป้าแป๊ปจิ~”
“เฮ้อ~ นายนี่น้า... อุ๊ย?!?” เมื่อเจสสิก้าเปิดประตูเพื่อจะเข้าห้องก็พบยุนอากับซอฮยอนที่กำลัง...
“เอ่อ..ขอโทษค่ะ เข้าผิดห้อง” เจสสิก้ารีบปิดประตูใส่ทันที
“เฮ้ย! เจสไม่ใช่นะ เข้ามาช่วยฉันก่อน~” เมื่อยุนอาเห็นเจสสิก้ากำลังเข้ามาและเห็นภาพที่ซอฮยอนนอนทับตัวเองอยู่ก็พยายามเรียกเธอไว้
“มีไรอะป้า?” ยูริถามเพราะเจสสิก้าไม่ยอมเข้าห้อง
“เออ..แฟนเข้าสวีทกัน(._.)”
“อ๋อ~”
“เข้าไปตอนนี้จะหน้าเกลียดไหม- -?”
“สุดๆอ่ะ” ยูริตอบ
“งั้นฉันไปนอนเล่นห้องแกก่อนดีกว่า รอให้ฟานี่ขึ้นมาค่อยเข้าห้อง”
“Ok แต่ป้าห้ามทำมิดีมิร้ายเค้าน่ะ เขิน(.///.)” ยูริบอกก่อนจะก้มหน้าลง
“เฮ้อ~~” เจสสิก้าส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะเดินนำไป
ความคิดเห็น