คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : +++ Chapter 1- - - เรื่องปกติ(...???) +++
เช้าวันนึงที่แสนสงบสุข
“กากา”(จินตนาการถึงการ์ตูนญี่ปุ่นที่มีนกกาบินยามเช้า) แต่มันกำลังจะวุ่นวาย เพราะ...
“อ๊ากกกก!!!!!!!!!!! หลบไปๆ คนข้างหน้าหลบไปให้หมดดดดด ว๊ากกกกก!!!!!!!!!”
“คนข้างหน้าใครจับไอ้หน้าลิงนั่นได้ ฉันให้5,000วอน”
“ถ้าใครจับฉันโดนกัดหูแน่!” ร่างสูงบอกก่อนที่จะวิ่งไปและชี้หน้าคนข้างหน้า
“ไม่ต้องกลัว ฉันจะรับผิดชอบเอง!” คนข้างหลังที่วิ่งตามร่างสูงบอก ‘จะมีใครซะอีกล่ะ นอกจากศัตรูคู่กัดตลอดชีพของฉันเอง เจสสิก้า จอง ป้าเป็ดจอมโหดยังไงล่ะ! เดี๋ยวค่อยบอกลายละเอียดขอใส่เกียร์ลิงก่อน อ๊ากกกก!!!’
“ว๊ากกกกกก!!!!!!!! อย่าเข้ามานะเว้ย!!” ร่างสูงพูดก่อนจะเบรคเอี๊ยดและหยิบไม้กวาดที่อยู่หลังห้องขึ้นมาหันไปสู้กับเหล่าศัตรูฆ่าศึกที่บุกกันมาเป็นฝูงใหญ่ “เข้ามาซิ! พ่อจะตีให้ขาเสียเลย!”
“ฉันให้10,000วอนเลย ถ้าใครจับไอ้ลิงดำนั้นได้!” ร่างบางตะโกนบอก ‘ให้ตายยังไงวันนี้ฉันก็ต้องฆ่าแกให้ได้ กวนประสาทฉันมาหลายครั้งแล้ว ควอน ยูริ!’
“แม่คู๊ณ~~ เค้าเข้าใจว่าป้ารวยน่ะ แต่เงินตั้ง10,000วอนจ้างคนอื่นเพื่อจับเค้าเนี๊ยนะ?!? ลงทุนไปป่าวป้า!” ร่างสูงถาม ‘อะไรจะทุ่มปานนั้น เอาเงินไปบริจาคทานดีกว่าไหม?!? เหล่าฝูงคนที่ล้อมฉันอยู่นี่ก็เหมือนกัน ไอ้พวกเห็นแกเงิน! ถ้าไม่มีเงินล่อ จะทำตามกันไหมเนี่ย- -^’
“เพื่อความสะใจของฉัน ฉันทำได้ทุกอย่าง!” ร่างบางเอ่ย “เพิ่มเป็น15,000วอน ใครจับได้ฉันให้จริง!” พูดจบก็มีกลุ่มนักเรียนล้อมร่างสูงทันที ‘โอ้ว!!!OoO กลุ่มนักเรียนที่กำลังวิ่งมาทางฉันนั้นมันอะไร ยิ่งกว่ากลุ่มคุณแม่ที่เข้าไปซื้อของในซุปเปอร์ช่วงลดแรกแจกแถมสะอีก แม่เจ้า!!!’
“ว๊ากกก!!! ไอ้ยุนช่วยด้วย!!!!!!!!”
“เฮ้อ~ ทะเลาะกันแต่เช้าเลย” บุคคลที่ร่างสูงพึ่งเรียกชื่อออกไปบ่นออกมาอย่างหน่ายๆ ก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะเรียนโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
“ยังไม่ชินอีกหรอวะ?”
“ไอ้ยุน ไอ้ซู ฉันจะตายแล้วนะเว้ย!” ยูริตะโกนเรียกชื่อของเพื่อนสนิทที่ยังคงเมินเขาอยู่
“นั่นน่ะซิ น่าจะชินได้แล้วเน๊อะ~ ฮ่าๆๆ” พอทั้ง2มองหน้ากันก็หัวเราะบ้านแตกออกมา
“มันตลกตรงไหน!?! ไอ้เพื่อนเวร อย่าให้หลุดออกไปนะ!” ยูริบอกก่อนจะตะเกียดตะกายออกมาจากฝูงอะไรซักอย่างที่มารุมล้อมเขาอยู่ แต่...
“หึๆๆ ควอน ยูริ” กลับต้องหยุดชะงักกับบุคคลที่ยืนเท้าเอวอยู่ตรงหน้า
“เอ่อ...หวัดดี จอง ซูยอน สบายดีไหม ไม่ได้เจอกันแปเดียวเอง โตขึ้นเยอะเลยนะ^[+++]^” ยูริยิ้มให้กับคนข้างหน้า ‘มันจะช่วยต่ออายุฉันได้ไหมนะ^[+++]^;;’
“หึๆๆ” เธอหัวเราะนิ่งๆ
“ฮึ๊ก!!~ แม่จ๋า...” (บทสนทนาและเสียงต่อไปนี้มีความรุนแรงต่อผู้อ่านทุกท่าน เราจึงขอทำการเซ็นเซอร์เพื่อความปลอดภัยต่อจินตนาการอันสวยงามของท่านทุกคน และขอเชิญรวมไว้อาลัยต่อสัตว์โลกผู้แสนน่ารักเป็นเวลา5วินาที เพื่อเป็นเกียรติต่อสัตว์โลกของเราที่ครั้งหนึ่งเคยเกิดมา...อาเมน..:ไรเตอร์)
“ไอ้ยุนได้ยินมาว่าจะมีเด็กใหม่มาด้วยแหละ เห็นมีแต่คนพูดว่าน่ารักโคตร ไปดูกันหน่อยไหม?” ซูยองคุยกับยุนอาโดยไม่สนใจสัตว์โลกที่กำลังโดนทำร้ายเลยแม้แต่นิด~ ‘ก็อยากจะสนใจอยู่หรอกนะ ถ้า2คนนั้น เขาไม่ได้เล่นวิ่งไล่จับแบบนี้กันทุกเช้าน่ะนะ- -*’
“ก็แค่เด็กใหม่สนใจไรมากมายวะ มันก็มีอยู่บ่อยไป” ยุนอาถามกลับเซ็งๆ ‘ทำไมพวกแกถึงชอบยุ่งเรื่องคนอื่นกันจังวะ-*-’
“ได้ยินว่าเป็นเด็กห้องAด้วยนะเว้ย! น่าสนใจออก~” ซูยองบอกอย่างตื่นเต้น
“อย่า..า...พึ่ง..ง...สนใจ..จ...เด็กใหม่..ม่...เลย..ย... สนใจ..จ...ฉัน..น...ก่อน..น...ได้ไหม..ม...” ยูริที่พึ่งกระเสือกกระสนออกมาจากการลงทันประหารชีวิตของเจสสิก้าบอกกับเพื่อน2คนที่นั่งคุยกันอยู่
“โอ้~ ครั้งนี้โดนหนักวะ” ซูยองมองยูรินิ่งๆ
“เหอะๆ” ยุนอาหัวเราะแห้ง
‘ไหนว่าเป็นเพื่อนกันไงฟ่ะ?!? ฉันเจ็บเจียนตายดันนั่งมองเฉย เวรจริงๆเพื่อนฉัน-*-’
“นี่..เมื่อกี้คุยเรื่องเด็กใหม่กันอยู่หรอ?” เจสสิก้าที่พึ่งเสร็จธุระจากการทารุณลิงน้อยของเราถามก่อนจะเดินเข้ามาหาซูยองกับยุนอา ‘แค่ได้ออกกำลังกายเทควันโดกับไอ้ลิงนี้ทุกเช้าก็พอแล้ว รู้สึกมีดี’
“เนียนตลอด~” ยูริบอกก่อนจะนั่งลงในที่ของตัวเอง ‘ที่กับคนอื่นล่ะพูดดี๊ดี ที่กับฉันล่ะ..ทีนมาก่อน เจริญจริงๆ-*-’
“อืม แต่ดูท่าทางยุนนี่จะไม่อยากรู้เรื่องนี้ซักเท่าไหร่” ซูยองบอกก่อนจะมองไปที่ยุนอาที่นั่งเหม่ออยู่ ‘ฉันล่ะเชื่อแกเลย ต่อมอยากรู้อยากเห็นของแกมันพังหรือผิดปกติไงวะ ถึงไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นเนี่ย ยุ่งบ้างก็ดีนะเว้ย- -!’
“ยังไม่หายเศร้าเรื่องรุ่นพี่ที่เรียนจบไปอีกหรอวะ?” ยูริถาม ก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยจากการโดนทำมิดีมิร้ายเมื่อตะกี้
“เฮ้อ อ~” ยุนอาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะใช้หน้าฟุบโต๊ะอีกครั้ง ‘ชีวิตมันเศร้า_*_’
“เรื่องนี้โทษใครไม่ได้นะเว้ย! แกไม่ยอมไปบอกรักพี่เขาก่อนเอง~ ดูก็รู้แล้วว่าพี่เขาก็ชอบแก” ซูยองบอกเซ็งๆกับเพื่อนของตัวเอง ‘แต่มันก็จริงอ่ะนะ มันไม่ยอมไปบอกชอบพี่เขาเอง ใครๆเขาก็รู้ว่าพี่เขาชอบมัน’ “แต่...มันเกินไปไหมวะ ที่เคยประกาศว่าจะไม่รักใครแล้วเนี่ยไอ้ยุน~” ซูยองถาม
“มันไม่มากไปหรอก แล้วพวกแกจะหยุดพูดเรื่องพี่เขาได้หรือยังวะ- -!” ยุนอาถาม
“อย่าไปซ้ำเติมเพื่อนซิวะไอ้ซู ทำไงได้ล่ะก็มันโง่เองหนิ ฮ่าๆๆ” ยูริพูดก่อนจะหัวเราะร่วน ยุนอาจึงเงยหน้าขึ้นมามองอย่างเอาเรื่อง เมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่ฮาด้วยยูริก็รีบหุบยิ้มทันที ‘ถ้าไม่หยุด เดี๋ยวฉันจะโดนแสงโซร่าบีมจากหัวเหม่งของมันปล่อยใส่- .-’
‘ก็คนมันไม่กล้านี่หว่า เฮ้อ~ รักครั้งแรกของเรา...ก็ผิดหวังซะแล้ว โลกมันช่างโหดร้ายจริงๆ -*- ต่อไปนี้จะไม่รักใครแล้ว!’
“เออ จริงด้วยซิ เด็กใหม่คนนั้นอยู่ห้องเดียวกับเจสใช่ป๊ะ?” ซูยองหันไปถามเจสสิก้าที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อืม อยู่ห้องเดียวกับฉันเอง และนอกจากเด็กใหม่แล้วก็ยังมีเด็กแลกเปลี่ยนด้วยนะ” เจสสิก้าบอกยิ้มๆ
“ใช่เด็กแลกเปลี่ยนที่จะมาอยู่ห้องพักเดียวกับเราปะ?” ยุนอาถาม
“ใช่ๆ คนนั้นแหละ” เจสสิก้าพูดด้วยอาการลั้นล้าผิดปกติ ‘เชื่อฉันไหม ว่าไม่ถึง3วิ ไอ้ลิงมันจะกวนประสาทฉัน อะไรที่เป็นความสุขของฉัน มันจะขัดตลอด!’
“จะดีใจอะไรนักหน่า? ก็แค่เด็กแลกเปลี่ยนกับเด็กใหม่~” ยูริพูดขึ้น ‘นี่แหละหน้าที่หลักฉัน^^’
“ยุ่งไรล่ะไอ้ดำ! ก็เด็กแลกเปลี่ยนที่มาเข้าเป็นเพื่อนฉันหนิ ผิดหรือไงถ้าฉันจะดีใจอะ ฮ๊ะ!?!” เจสสิก้าถามอย่างเอาเรื่อง ‘เป็นไงล่ะ? ถูกอย่างที่ฉันพูดไหม ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร กวนฉันได้กวนฉันดี ถ้าวันไหนไม่ได้กวนมันคงจะลงแดงตาย!’
“เมื่อกี้เจสบอกว่า เด็กแลกเปลี่ยนเป็นเพื่อนเจสหรอ?” ซูยองรีบสงบศึกทันที ‘ขี้เกียจพาไอ้ยูลไปทำแผลที่ห้องพยาบาลอีก มันเข้าห้องพยาบาลจนอาจารย์ในห้องพยาบาลรู้แล้วว่ามาทำไม ไม่ต้องถามซักคำว่าโดนอะไรมา แต่ก็แปลกดีนะ ม๊านนนนก็ไม่เคยเข็ดเลยซักครั้ง อยู่ด้วยกันมา5ปี มันก็ยังคงกวนเจสสิก้า จองได้ตลอด5ปีจริงๆ- -’
“อื้ม เด็กแลกเปลี่ยนเขาเป็นเพื่อนเก่าฉันที่อเมริกาเอง แต่เด็กใหม่ฉันไม่รู้จักหรอกนะ
เอ่อ…เด็กใหม่เขาจะย้ายเข้ามาอยู่ห้องเดียวกับซูไม่ใช่หรอ?” เจสสิก้าถาม
“อาฮ่ะ~ ถึงอยากจะเห็นนี่แหละ แต่ไอ้ยุนมันไม่อยากจะรู้เป็นเพื่อนฉันเลย” ซูยองบอกก่อนจะมองเหล่ๆไปที่ยุนอา ‘ถ้าให้ใส่เอฟเฟ็คมุมของมันคงเป็นสีดำๆเทาๆ’
“ก็เธออยู่ห้องเดียวกับแก ไม่ใช่ฉันซักหน่อย-__-” ยุนอาพูดอย่างไม่สนใจ ‘หรือมันไม่จริงล่ะ อะไรที่ไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันก็ไม่อยากสนใจมันหรอก’
“เออๆ ฉันผิดเองแหล!” ซูยองบอกแบบเอือมๆ ‘ให้ตายเถอะ ฉันเป็นเพื่อนกับแกได้ไงวะ- -?’
“แล้วเพื่อนของเจสชื่อไรอะ?” ซูยองถาม
“เพื่อนของฉันน่ะหรอ? ชื่อทิฟฟานี่^^” เจสสิก้าตอบยิ้ม
“ป้ามั่นใจหรอว่าเขาอยากเป็นเพื่อนป้าอะ คิดไปเองอ่ะเปล่า?”ยูริพูดขึ้น ทำให้เจสสิก้าหุบยิ้มก่อนจะปล่อยสิก้าเอฟเฟ็คใส่ยูริ
“ไอ้ลิงเงียบไปเลย กลับบ้านไปกินกล้วยที่บ้านเลย ไป๊!”เจสสิก้าบอกอย่างเอาเรื่อง
“กลับไม่ได้ ต้องรอวันเสาร์อาทิตย์ก่อน~” ยูริสวนกลับ ‘นี่คือ...ความสุขของยูลิง~’
“อยากตายหรือไง!?!” เจสสิก้าถามก่อนจะมองค้อนใส่ ‘ตกลงลิงหรือแมวกันแน่นะที่มี9ชีวิต
มันถึงได้วอนหาที่ตายได้ทุ๊กว๊านทุกวัน- -’
“คนบ้าอะไรอยากตาย ถามแปลกๆ” ยูริถามกวนๆ ‘เอาล่ะเตรียมร้องเท้าให้พร้อมเพื่อ...วิ่ง!!’
“Ok เชิญทะเลาะกันให้พอใจแล้วค่อยมาคุยกันใหม่นะ^^” ซูยองบอกยิ้มๆ ‘ลืมบอกไป ว่าทุกครั้งที่ฉันห้ามศึกครั้งแรกมันก็สำเร็จแค่ครั้งแรก ครั้งที่2หรือ3ต้องเปลี่ยนคนห้าม เพราะ2คนนี้จะไม่ฟัง และถ้าจะรอให้ศึกสงบจริงๆก็คือเวลาที่2คนนี้เหนื่อยเท่านั้นเอง~’
“จัดไป!” ว่าแล้วยูริก็ใส่เกียร์ลิงอีกรอบแล้ววิ่งนำเจสสิก้าไป แน่นอนว่าเจสสิก้าก็ตามาติดๆ
‘ถ้าจับคู่กันไปแข่งวิ่ง100เมตร รับรองว่าต้องได้เหรียญทองโอลิมปิคแน่!’
“แกตายแน่ไอ้ลิง!!!”
“ว๊ากกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!”
“เออ ไอ้ซูที่รักแกไปไหนวะ ไม่มาหรอ?” ยุนอาถามขึ้น
“ซันน่ะหรอ? ไปช่วยงานไอ้แท~”
“ไปช่วยงาน? ช่วยงานไรวะ?”
“เอ๊า! ก็ไอ้แทได้เป็นประธานนักเรียนแล้วจำไม่ได้หรือไงวะ?”
“แล้วเกี่ยวไรกับซันอะ?” ยุนอายังคงถามหน้าซื่อ
“ตกลงจะเป็นกว้างเหม่ง หรือปลาทองมีโหนกว่ะ? ความจำสั้นจริงๆ!” ซูยองบอกก่อนจะส่ายหัวเล็กน้อย ‘ฉันล่ะเชื่อเพื่อนตัวเองเลย ถึงเราจะเป็นเด็กห้องFแต่ไม่จำเป็นต้องมีเขางอกทุกเรื่องก็ได้นะ ไอ้เพื่อนหัวเหม่ง!’
“ก็ฉันไม่รู้หนิ!~” ‘ชิ! แค่นี้ก็ต้องว่ากันด้วย อย่าให้แกไม่รู้บ้างนะ จะเอาคืนซะให้เข็ด!’
“ไม่รู้หรือไม่จำกันแน่ฮะ?!? ลืมไปแล้วหรือไงว่าไอ้แทเป็นประธานส่วนซันก็เป็นรองอ่ะ!” ซูยองบอกก่อนจะดีดไปที่กลางหัวเหม่งของยุนอา ‘ขอซักทีมันจะได้จำได้!’
“โอ๊ย! เจ็บนะเว้ย!” ยุนอาบอกก่อนจะลูบบริเวณเหม่งที่โดนดีด
“ทีนี้จำได้ยัง!?!” ซูยองถาม
“เออ! จำได้แล้ว!” ยุนอาตอบแนวงอนๆ ‘ถ้าแกลืมบ้างนะ จะดีดเหม่งกลับซักร้อยที!’
“เพื๊อน เพื่อน~~ ฮโยมาแว้ว>o<” ตอนนั้นเองที่มีคนๆนึงวิ่งเข้ามาในห้องเพิ่มอีก1คน
“เฮ้ย! ฮโยมาก็ดีเลย ช่วยฉันด้วย ยัยเป็ดกำลังจะกินหัวฉันแล้ว><” ยูริที่เห็นฮโยยอนพึ่งเดินเข้าห้องมารีบวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังของเพื่อนทันที ‘มาได้จังหวะมากเพื่อนรัก!~’
“เฮ้ยๆๆ อะไรกันเนี่ย?!? สามีภรรยาคู่นี้ หนิ!” ฮโยยอนที่ถูกยูริดึงมาเป็นเกราะกำบังถาม
“ก็ยัยเป็ดมันจะกินหัวฉันอะ!” ยูริบอก
“อะไร!?! ก็นายมากวนประสาทฉันก่อนทำไมล่ะ ไอ้หน้าลิง!” เจสสิก้ายืนเท้าเอวอย่างเอาเรื่อง
‘ทุกคนเป็นพยานได้เลย ว่าไอ้ลิงมันกวนฉันก่อน’
“เฮ้อ~ 2สามีภรรยาคู่นี้ จะมีสักวันไหมที่ไม่ตีกันเนี่ย?!?” ฮโยยอนบอกกลุ้มๆ ‘เป็นเพื่อนรวมห้องกันมาตั้งแต่ม.ต้น จนปัจจุบันอยู่ม.ปลายและก็แยกห้องกันแล้ว 2คนนี้ก็ยังทะเลาะกันไม่เคยเปลี่ยนแปลงจริงๆ เกลียดชังกันมั่นคงยิ่งกว่าอะไรดี’
“อะไร?? ใครเป็นสามีป้าเป็ด ฉันคนหนึ่งล่ะไม่มีทางที่จะเป็นหรอก! ผู้หญิงบ้าอะไร โหดชะมัด!!!” ยูริบอกก่อนทำหน้าแหยๆใส่
“แล้วคิดหรือไงว่าฉันจะยอมไปเป็นภรรยาของแกอ่ะ ถ้าได้แกมาเป็นสามีฉันว่ายอมโสดตลอดชีวิตดีกว่า!” เจสสิก้าบอกก่อนจะแลบลิ้นใส่ยูริ ‘ฉันไม่ใช่คนใจบุญที่จะรับลิงไปเลี้ยงที่บ้านหรอกนะ!’
“โธ่! อย่างป้าน่ะ ไม่มีใครกล้าขอเป็นแฟนหรอก! ฟันธงได้เลยว่าป้าต้องขึ้นคานแน่!!!”ยูริเถียงกลับ
“ขอโทษย่ะ! อย่างฉันน่ะ..มีคนรอต่อคิวขอเป็นแฟนมากมาย ไม่เหมือนแกหรอกที่มีแต่ลิง คิงคอง อุลังอุตัง ชะนี พวกเดียวกันที่รอต่อแถว!”
“อย่ามามั่วๆ สาวๆในโรงเรียนน่ะ ขอเค้าเป็นแฟนกันมากมายไม่อยากจะบอก!”
“แล้วใครให้บอกล่ะ!?!”
“โอ๊ย!!! ปวดหัว! เชิญตีกันให้บ้านแตกเลย ฉันจะไปหาไอ้ซูกับไอ้ยุน!” ฮโยยอนบอกก่อนจะสะบัดยูริออกแล้วเดินไปหาซูยองกับยุนอาที่นั่งกันอยู่ ‘ปวดหัวกับ2คนนี้โคตรๆ ทะเลาะกันได้ทะเลาะกันดี ไม่รู้ว่าจะทะเลาะกันเอาเกียรติคุณบัตรหรือไง เฮ้อ อ~’
“เฮ้ย! อย่าทิ้งกันดิวะ!” ยูริบอกเพราะเกราะกำบังของตัวเองได้เดินไปแล้ว
“จัดการเอาเองเว้ย!” ฮโยยอนบอกกก่อนจะโบกมือลา
“หึๆ แกตายแน่!” เจสสิก้าบอกก่อนจะทำท่าหักนิ้วจนได้ยินเสียงกระดูก “กร๊อบ..กร๊อบ”
“เอ่อ... เฮ้ย! อาจารย์มา” ยูริเบี่ยงความสนใจของเจสสิก้า และเป็นไปตามแผนเจสสิก้าหันไปมองตามที่บอก ยูริก็รีบใส่เกียร์ลิงชิ่งทันที
“ไอ้ลิงแกตาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ไง ฮโย~”ซูยองทัก
“ไม่ไงวะ เป็นกรรมการให้เป็ดกับลิงแต่เช้าเลย- -;” ฮโยยอนส่ายหัวแบบเอือมก่อนจะลากเกาอี้มานั่งคุยกับซูยองและยุนอา
“2คนนั้นก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่ม.ต้นแล้วไม่ชินหรอ?” ซูยองถาม
“ก็อยากอยู่หรอก ถ้าฉันไม่ใช่กรรมการให้กับ2คนนั้นน่ะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะเลิกกัดกันซักที~”ฮโยยอนบอก
“วันโลกแตกไง~”ยุนอาพูดขึ้น ทำให้ทั้ง3จึงมองหน้ากัน
“....” ก่อนจะหัวเราะร่วนออกมา
“ฮ่าๆๆ ฉันว่าต่อให้โลกแตก2คนนั้นก็ยังไม่เลิกกัดกันหรอก ต้องวันพระอาทิตย์ดับ ฮ่าๆๆ” ซูยองบอกไปก็หัวเราะไป
“เห็นด้วยวะ ฮ่าๆๆ” ฮโยยอนเสริม
“เอ่อ... แล้วแกไม่ไปช่วยงานไอ้แทมันหรอ??” ซูยองถาม
“ฉันเป็นแค่สารวัตินักเรียนคอยตรวจดูความผิดปกติเท่านั้นไม่ต้องไปยืนดูเด็กนักเรียนผิดระเบียบอย่างไอ้แททุกเช้าหรอก~” ฮโยยอนบอก
“จะว่าไปวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกด้วย เด็กหลายคนได้ตายแน่เลย~” ซูยองบอก
“ถูก! ยิ่งได้คิม แทยอนเป็นประธานนักเรียนนะ เหอะๆ ไม่อยากจะคิด- -*” ฮโยยอนเสริม
“ไม่ขนาดนั้นมั้ง” ยุนอาบอกอย่างไม่อยากเชื่อ
“น้อยไปซิ เมื่อเช้ามันพึ่งจดชื่อเด็กนักเรียนที่ใส่กระโปรงสั้นไป3มิลอยู่เลย” ฮโยยอนบอก
“เอ่ออ…” คำบอกของฮโยอนทำให้ยุนอาและซูยองหมดคำพูดที่จะพูดต่อ ‘มันใช้อะไรบำรุงตามันว่ะ แค่3มิลยังมองเห็นอีกหรอ? ขนาดฉัน3เซนยังไม่ค่อยจะรู้เลย-___-’
ความคิดเห็น